Αμόλα καλούμπαααα....

Ξεκινάμε από ένα σκοτεινό σημείο. Την μήτρα

Οδεύουμε προς ένα σκοτεινό σημείο. Το μνήμα.

Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε, ΖΩΗ        

Ν. Καζαντζάκης   

 

Πολλές δεκάδες οι επιστολές που δέχτηκα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Άλλες επώνυμες και άλλες ανώνυμες, δεν έχει σημασία για μένα. Αυτό που έχει σημασία και για αυτό γράφω το παρόν σημείωμα είναι το κοινό ζητούμενο όλων αυτών των επιστολών.

Χρόνια τώρα οι διάφορες ομάδες, εταιρείες, σύλλογοι, κόμματα, αποκόμματα, στρούγκες, μαντριά, τσιφλίκια και καπετανάτα τρώγονται μεταξύ τους. Φυσικό επόμενο αφού η ύπαρξη κάθε τέτοιου φορέα που θέλει να αποφασίζει για όλα και για όλους δεν μπορεί παρά να περιορίσει την ύπαρξη κάποιου άλλου είτε συλλόγου είτε προσώπου. Προσωποπαγείς καταστάσεις κάποιων δήθεν φωτισμένων που συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα είναι ο γενικός αρχηγός. Τα ξέρετε πια όλα αυτά, τα φωτογραφήσατε όλοι μέσα από τα μηνύματα που μου στείλατε και ειλικρινά είμαι χαρούμενος που η πραγματικότητα αποτυπώθηκε πλέον και μπορούμε πιά ως άνθρωποι και ως χώρα να πάμε παραπέρα. Πως όμως; Τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα; Τι μέλλει γενέσθαι; Αυτό είναι το ερώτημα που καίει και ταλανίζει τους περισσότερους. Και σωστά.

Κανείς σήμερα στο ελλαδιστάν δεν κάνει τίποτα απο μόνος του. Όλοι περιμένουν απο το κόμμα, την κυβέρνηση, τον δήμο, τον φορέα. Κανείς δεν σκύβει να μαζέψει ένα σκουπίδι. "Θα περάσει ο σκουπιδιάρης". Κανείς δεν φυτεύει ένα δέντρο. "Είναι δουλειά του υπουργείου". Το αφεντικό περιμένει απο τον εργάτη και ο εργάτης απο το αφεντικό, η κυβέρνηση (;) από τον λαό και ο λαός απο την κυβέρνηση. Βαλτώσαμε να περιμένουμε.   

Θα επιχειρήσω απο τούτο εδώ το προσωπικό διαδικτυακό ημερολόγιο να αποτυπώσω τις προτάσεις μου για τον τρόπο εξέλιξης εντός της κοινωνίας επηρεάζοντας δημιουργικά μέχρι του σημείου όπου θα υπάρξει η κρίσιμη μάζα η οποία θα μπορέσει να αναγκάσει πια σε αποδοχή όχι μιας ιδέας αλλά μιας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Διότι ο σκοπός είναι αυτός ακριβώς. Η δημιουργία μιας μη αναστρέψιμης και ανατρέψιμης πραγματικότητας προς ένα ολιστικό μέλλον.

Ξεχάστε καταρχήν τους παντός είδους και νομικής μορφής “φορείς”. Τα είδατε τα χαΐρια τους, βιώσατε τον αυταρχισμό τους και τον υδροκεφαλισμό τους. Οι εννέα στους δέκα είναι πρόεδροι. Πληρώσαμε και πληρώνουμε όλοι την δοξολαγνεία τους και τις μωροφιλοδοξίες των πάσης φύσεως προέδρων γραμματέων και φαρισαίων. Ξεχάστε τα όλα αυτά. Μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν πλέον.

Κατά καιρούς έχω ακούσει διάφορες προτάσεις για αμφικτιονίες ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες. Τρίχες κατσαρές. Το πολύ πολύ να διαιωνισθεί η παρούσα κατάσταση με αντιπαλότητες και ομηρικούς καυγάδες μεταξύ δημαγωγών, ηγετίσκων, μυστών, και φωτισμένων γκουρού που θα χρησιμοποιούν εξ ανάγκης το ποίμνιο όπου αυτοί κρίνουν χρήσιμο για τον εαυτούλη τους.

Αυτο-οργανωθείτε. Μην περιμένετε απο κανέναν να σας πει τι θα κάνετε. Μην περιορίζεστε από κανένα καταστατικό. Οι περισσότεροι από εμάς (αν όχι όλοι) έχουμε κάποια ενδιαφέροντα. Ας μαζευτούμε σε παρέες με κοινά ενδιαφέροντα χωρίς νόμους και καταστατικά και ας δημιουργήσουμε. Αντί να περιμένουμε καθοδήγηση ας καθοδηγήσουμε εμείς τους εαυτούς μας. Το πεδίο δράσης μας πρέπει να είναι η κοινωνία και όχι τα ψυχρά ντουβάρια ενός διαμερίσματος.

Σε κάποιους για παράδειγμα αρέσει η μουσική. Βρεθείτε και φτιάξτε μουσική. Σε κάποιους αρέσει η γιορτή. Μαζευτείτε και καθιερώστε μια γιορτή. Σε άλλους αρέσει η φιλοσοφία, σε άλλους η γυμναστική, σε άλλους η μαγειρική σε άλλους η ορειβασία και λοιπές αμέτρητες διαφορετικές προτιμήσεις. Εκδηλωθείτε. Κάποιοι έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με σας. Συγκεκριμένα πράγματα. Όχι επί παντώς επιστητού. Όχι συλλόγους που αποφασίζουν για όλα γενικώς. Προσελκύστε τους ανθρώπους όχι ταπεινώνοντας την προσωπικότητά τους κάτω από καταστατικούς κανόνες αλλά απελευθερώνοντας αυτήν μέσα από την ελεύθερη κατα βούληση συμμετοχή σε κοινά ενδιαφέροντα.

Οι καλύτεροι θα ξεχωρίσουν με αυτό τον τρόπο και θ' απλωθούν στην κοινωνία χωρίς στιγματισμό, χωρίς να γίνονται ο στόχος αντί ο σκοπευτής. Κυνηγοί της ζωής και όχι κυνηγημένοι του θανάτου. Διότι σκοπευτές πρέπει να είμαστε και όχι οι στόχοι. Μην απομονωνόμαστε σε κλειστά club και συλλόγους. Ας αμοληθούμε όπου συμμετέχει ο καθένας μας και ας δείξουμε έμπρακτα τι πρεσβεύουμε.

Με λίγα λόγια αγαπητοί αναγνώστες. Κάντε αυτό που έτσι και αλλιώς κάνετε ήδη στην ζωή του ο καθένας απλώς βρείτε και άλλους για να το κάνετε μαζί και διαδηλώστε το. Μην σκάτε αν οι άλλοι δεν έχουν τις ίδιες ακριβώς αντιλήψεις με σας. Δείξτε τους τις δικές σας και παρατηρήστε τι σας δείχνουν και αυτοί. Επιλέξτε και επιλεχθείτε.

Και προπαντός ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ποτέ μα ΠΟΤΕ μην βγάλετε τον σκασμό. Κάποιοι πολέμησαν και κάποιοι πέθαναν για να μπορούμε εμείς να μιλάμε ελεύθερα. Είστε αυτό που είστε και να είστε περήφανοι γι αυτό. Μην περιμένετε κανέναν να βγεί μπροστά να μιλήσει αντι για εσάς. Μπροστά πρέπει να βγούμε ΟΛΟΙ. Στις εργασίες μας, στο σπίτι μας, στα χόμπι μας, παντού όπου κινούμαστε ας δείξουμε με τις πράξεις μας τι είμαστε και τι πρεσβεύουμε ο καθένας μας. Δώστε στην κοινωνία επιλογές και αφήστε την να επιλέξει. Κινηθείτε ελεύθερα χωρίς αγκυλώσεις και εγκρίσεις.  Δεν υπάρχουν παλιότεροι και νεότεροι. Η ζωή δεν είναι στρατός.

Κρίνετε όπως κρινόμαστε όλοι. Όλοι πρέπει να κρίνουμε και όλοι πρέπει να κρινόμαστε. Οι καλύτεροι θα διαπρέψουν. Φυσική επιλογή το λένε! Αργή αλλά σταθερή ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

Μόνο οι άχρηστοι για οτιδήποτε άλλο έχουν σκοπό την εξουσία. Και η φυσική επιλογή τα άχρηστα τα ξερνάει αργά ή γρήγορα. Ας δώσουμε στον χρόνο στο διηνεκές, το δικαίωμα να επιλέγει. Του ανήκει έτσι και αλλιώς. Διότι εξουσία είναι η ζωή που είναι αιώνια, αντίθετα με τους εξουσιαστές που όσο στυγνότεροι είναι τόσο γρηγορότερα πεθαίνουν μαζί με τα έργα τους. Διότι ο θάνατος είναι τετελεσμένα στιγμιαίος όσο και αν οι βασανιστές προσπαθούν να τον επιμηκύνουν.

Ρίξτε τον νού σας (ναύς) στο πέλαγος της κοινωνίας της καθημερινότητας και αφήστε τον να ταξιδέψει χωρίς φόβο. Μην τον περιορίζετε σε εμπορικά ή πειρατικά λιμάνια. Μπορεί να προσφέρουν μια πλασματική ασφάλεια αλλά ο νους (ναύς) θα λιώσει μέσα σε σκοτεινά καπηλειά και σε κοντινούς πολέμους με το διπλανό λιμάνι “δι' ασήμαντον αφορμήν”.

Αφήστε τον νου να ταξιδέψει, να γνωρίσει, να παλέψει, νά χάσει και να κερδίσει, να ηττηθεί και να νικήσει δημιουργώντας και γνωρίζοντας ανθρώπους, ιδέες, πολιτισμούς, την φύση των πραγμάτων, τους θεούς. Και όταν το σκαρί γεράσει θα επιστρέψει στην Ιθάκη του θα ξεκαθαρίσει τα του οίκου του (εαυτός) και τότε ναι, θ' αξίζει ο θάνατός του. Τότε οι Μούσες θα το διατηρήσουν στην αιωνιότητα.

Γι αυτό διαγράψτε και τα κόμματα και τους αρχηγούς και τα καταστατικά και τους γραμματείς και τους φαρισαίους και το... καλό τους και δείτε εσείς ο εαυτός σας τι μπορείτε, τι σας αρέσει, τι θέλετε να κάνετε. Και όσοι θέλετε την εξουσία σκεφτήτε: Μήπως τελικά είστε άχρηστοι κι εσείς όπως όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε αιώνες τώρα;

Αμολάτε καλούμπα!

Αυτή είναι η γνώμη μου.