Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

23 Μαΐου 2013

Τα γνώρισα και τα ονόμασα “ακοινώνητα δίκτυα”

Παρόλο που  ο εθισμός στο διαδίκτυο δεν έχει μελετηθεί τόσο διεξοδικά όσο οι άλλες εξαρτήσεις και δεν έχει ακόμα επισήμως «πολιτογραφηθεί» ως ψυχική διαταραχή, απασχολεί όλο και περισσότερους ανθρώπους, ειδικούς και μη.  Η συνεχής ενασχόληση, για μη επαγγελματικούς ή εκπαιδευτικούς λόγους, με το διαδίκτυο και ιδιαίτερα τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, τα διαδικτυακά παιχνίδια και το ανεξέλεγκτο on line shopping αρχίζουν και αντιμετωπίζονται με την ίδια σοβαρότητα όπως ο διαδικτυακός τζόγος και η διαδικτυακή πορνογραφία.

Όσοι ξοδεύουν υπερβολικό χρόνο στο διαδίκτυο, ακόμα και συμμετέχοντας σε «αθώα» κοινωνικά δίκτυα όπως το facebook, ίσως χρειάζεται τελικά να αναρωτηθούν τι συμβαίνει. Είναι μοναχικοί τύποι, έχουν κατάθλιψη, αναζητούν μια νέα κοινωνική ταυτότητα ή προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα νέο δίκτυο σχέσεων εκ του ασφαλούς;

Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ανάγκη να επικοινωνούν και να συνδέονται με τους άλλους αποφεύγοντας την έκθεση της πρόσωπο με πρόσωπο επαφής ή θέλουν να νοιώθουν σημαντικοί ως μέλη μιας ομάδας, ακόμα και αν δεν την έχουν συναντήσει ποτέ, καθώς υφίσταται μόνο στον κυβερνοχώρο. Έχουν την ανάγκη να διαμορφώνουν και να προβάλλουν μια ελεγχόμενη, επιλεκτική εικόνα για τον εαυτό τους. Το διαδίκτυο επιτρέπει τις μεταμφιέσεις και ευνοεί το χτίσιμο ψευδοεικόνων. Μερικές φορές τα ψευδώνυμα χρησιμοποιούνται όχι τόσο για να προφυλάξουν τα προσωπικά στοιχεία όσο για να συμπληρώσουν την επινόηση μιας νέας περσόνας. Άλλοι μπορεί να κρατούν το πραγματικό τους όνομα, αλλά η εικόνα που προβάλουν  απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Τα κοινωνικά  δίκτυα όπως το facebook, το twitter, το linkedin, το instagram και τόσα άλλα έγιναν τα νέα –ηλεκτρονικά- χωριά του πλανήτη. Οι άνθρωποι που ανήκουν σε αυτά συζητούν, αντιπαρατίθενται, φλερτάρουν, προκαλούν, επιτίθενται, αλλά χωρίς να παίρνουν το ρίσκο να κοιτάξουν τους άλλους στα μάτια. Κάνουν αναρτήσεις και σχολιασμούς, μετρώντας την αποδοχή των άλλων από τον αριθμό των likes, των κοινοποιήσεων και των σχολίων. Το διαδίκτυο τους προσφέρει μια αίσθηση ισχύος, αποτελεσματικότητας και κοινωνικής αποδοχής.

Κάποιοι, ωστόσο, βαθμιαία βυθίζονται μέσα σε αυτό και δυσκολεύονται να βγουν στην επιφάνεια. Ξοδεύουν καθημερινά πολλές ώρες χάνοντας την αίσθηση του χρόνου ή «μπαινοβγαίνουν» διαρκώς στο διαδίκτυο στη διάρκεια της ημέρας διακόπτοντας άλλες δραστηριότητές τους. Αν εργάζονται καθυστερούν στη δουλειά τους και αν είναι έφηβοι κάνουν συχνές απουσίες από το σχολείο, επειδή ο ελεύθερος χρόνος δε τους φτάνει. Το διαδίκτυο υποκαθιστά τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και γίνεται η κύρια ενασχόλησή τους. Απομονώνονται από τους άλλους και αναζητούν μέσα από αυτό την ευχαρίστηση. Όταν χρειάζεται να απομακρυνθούν ή όταν δεν μπορούν να συνδεθούν αισθάνονται εκνευρισμό, θυμό, στεναχώρια. Η εξάρτηση από το διαδίκτυο, σύμφωνα ορισμένους επιστήμονες, θεωρείται πιο ισχυρή από τον εθισμό στο αλκοόλ και τον καπνό. Για αυτό πολλές φορές η υποτροπή είναι συχνή, ιδίως αν οι χρήστες δεν μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που τους προσφέρει το διαδίκτυο και γιατί το αποζητούν.

Εσείς, έχετε ποτέ αναρωτηθεί πόσες ώρες περνάτε στο διαδίκτυο  ή πόσες φορές «μπαινοβγαίνετε» στη διάρκεια της ημέρας κοιτώντας τη σελίδα σας σε κάποιο κοινωνικό δίκτυο;

 

Χαράλαμπος Πουλόπουλος

news247

* Ο Χαράλαμπος Πουλόπουλος είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, διευθυντής του Κέντρου Θεραπείας  Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ). Είναι πρόεδρος της επιστημονικής και  συμβουλευτικής επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (W.F.T.C.) και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της  Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θεραπευτικών Κοινοτήτων (E.F.T.C).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails