Πριν λίγο καιρό είχα πάει από το μαγαζί για κατοικίδια (ελληνιστί pet shop) για ψώνια και βρέθηκα μπροστά στην συνήθη για την εποχή μας κατάσταση. Μαγαζί που το πήρε από τον πατέρα του και φυσικά τώρα το έκλεισε διότι απλά ποτέ δεν το δούλεψε σωστά αφού ούτε καν ταμείο βραδινό δεν έκλεισε ποτέ και ζούσε με δάνεια. Φτάνοντας λοιπόν στο μαγαζί βρέθηκα στο άδειασμα του καταστήματος κι αφού έμαθα από πρώτο χέρι τα καθέκαστα γύρισα να φύγω όταν το βλέμμα μου έπεσε τυχαία στον παρακείμενο πράσινο κάδο απορριμμάτων όπου μεταξύ άλλων σκουπιδιών από το άδειασμα του μαγαζιού παρατήρησα κι ένα παλιόκλουβο με δυο νεκρά πουλιά μέσα. Δυο μάλλον καναρίνια όπως τα έβλεπα από μακριά αλλά όσο έκανα αυτές τις σκέψεις ασυναίσθητα βάδιζα και προς τον κάδο ώσπου όταν έφτασα κοντά είδα ότι το ένα από τα δυό κουνιόταν! Ήταν ζωντανό, άνοιξα βήμα πλησίασα γρήγορα, σήκωσα το κλουβί και πράγματι ήταν δυο καναρίνια σε άθλια κατάσταση, μισοψόφια. Το ένα φαινόταν, δεν είχε μέλλον, ψυχορραγούσε, οπότε και το σκότωσα ακαριαία κι ανώδυνα για να μην βασανίζεται αλλά το δεύτερο είχε πιθανότητες να ζήσει αν κάποιος το φρόντιζε.
Αποφάσισα να το κρατήσω, τύλιξα το παλιόκλουβο με το μαύρο μπουφάν για να έχει σκοτάδι το πουλί και να ηρεμίσει λίγο και ξαναπερνώντας από το μαγαζί αφού ρώτησα τυπικά αν το θέλουν έμαθα ότι τα πέταξαν τα δύο τελευταία πουλιά αφού δεν αγοράστηκαν από κανένα. Τα πέταξαν τα πουλιά επειδή δεν αγοράστηκαν από κανένα! Επειδή δεν αγοράστηκαν από κανένα! Από κανένα! Κι όταν τους είπα ότι θα το κρατήσω και ζήτησα προσφορά για ένα κλουβί ούτε καν έκπτωση δεν ήθελε να μου κάνει, ήθελε να βγάλει και κέρδος από το κλουβί κι ας ήμουν 15 χρόνια πελάτης κι ας έκλεινε το μαγαζί, αυτός τώρα ξαφνικά θυμήθηκε να βγάλει κέρδος από ένα κλουβί για το πουλί που πέταξε! Κλουβί αγόρασα από αλλού μαζί με όλα τα υπόλοιπα που χρειαζόμουν σιχτιρίζοντας που τόσα χρόνια ψώνιζα από τον μαλάκα. Αλλά ο μαλάκας το ‘κλεισε!
Είναι ένα αρσενικό, κίτρινο, φετινό απριλιάτικο καναρίνι με χρωματικό ελάττωμα στην πάνω μεριά του κεφαλιού μάλλον από παλιότερη γενετική μίξη με καρδερίνα (και μάλλον γι αυτό το χρωματικό ελάττωμα δεν αγοράστηκε) που μετά από λίγο καλό φαί κι ιδανικές συνθήκες συνήλθε σε λίγες μέρες κι όλο το καλοκαίρι μέχρι και το τέλος της πρώτης του πτερόρροιας το πέρασε μαζί με τους καλύτερους δασκάλους . Εγώ πουλιά έχω έτσι κι αλλιώς ντοπιασμένα ένα γύρω κι όλων των ειδών τα άγρια και ωδικά όλων των λογιών από αηδόνια (η μια αηδονοφωλιά μάλιστα είναι έξω από το παράθυρο της κόρης μου σε μια τεράστια δάφνη) καρδερίνες και σπίνους μέχρι κοτσύφια και κοκκινολαίμια μέχρι και παπαγαλάκια για να καταλάβετε, ένα σωρό πράσινα, κίτρινα, μπλε και κόκκινα ποικιλόχρωμα παπαγαλάκια μαζί με τ’ άλλα ένα γύρω από το σπίτι ντοπιασμένα, ζουν εδώ, εδώ τρώνε, εδώ πίνουν, εδώ γεννούν.
Πουλί λοιπόν σε κλουβί τώρα δεν ήθελα, αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα βρέθηκα με τον Πίπη. Πίπη τον ονόμασα. Ο πίπης όλο το καλοκαίρι με τους καλύτερους δασκάλους και με ιδανικές συνθήκες εξελίχθηκε σε καναρίνι θαύμα! Αν και μικρός ακόμα δίνει ρεσιτάλ τραγουδιών μέχρι σκασμού. Του χρόνου την άνοιξη ο Πίπης θα είναι το καλύτερο πουλί κι εγώ θα του πηγαίνω καρδερίνες άγριες να τις μαρκαλίζει να τις βατεύει και θα γεμίσει το σύμπαν με καρδερινοκάναρα.
Μπάσταρδα του Πίπη που τον πέταξαν επειδή κανείς δεν αγόραζε το μπάσταρδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!