Καινούργιοι ένοικοι στον κήπο μου. Ένα ακόμα ζευγάρι κοτσυφόπουλα αποφάσισαν να φτιάξουν την φωλιά τους δίπλα μου. Μυρωμένο ανοιξιάτικο το πρωινό και δεν ξεκίνησα αμέσως για δουλειά μόνο κάθισα μετά την καλημέρα μου στον ήλιο και κοιτούσα τους νέους συγκάτοικους. Κάθισαν και με κοιτούσαν κι αυτά ζευγάρι χαρούμενο και με τα μάτια με μετρούσαν να δουν αν αποδέχομαι την συγκατοίκηση. Έκοψα δυο βερίκοκα από την βερικοκιά και κάθισα να τα φάω στο πεζούλι. Με κοιτούσαν επίμονα. Σε αντίθεση με την φύση οι άνθρωποι είστε όλοι δυστυχισμένοι, μα γιατί; με ρώτησαν με τα μάτια ενώ το αρσενικό έκανε μικρά πετάγματα γύρω από το θηλυκό τσιμπολογώντας τις φτερούγες του. Προσπάθησα να δικαιολογηθώ μα δεν έβγαιναν λόγια από το στόμα μου, μόνο σφυρίγματα και τιτιβίσματα από εκείνα που είχα μάθει παιδί όταν δεν είχα ανθρώπους να μιλήσω. Σηκώθηκα και πήγα στο χούμο τράβηξα μια χούφτα σκουλήκια και τ' απόθεσα ευλαβικά κάτω από την μισο-χτισμένη φωλιά χαμηλώνοντας την αναπνοή μου πριν με ακούσουν οι άνθρωποι να τιτιβίζω πάλι και με ξαναπούν τρελό και αλλοπαρμένο που μιλάει με τα ζώα και τα πουλιά.
Πέταξε το θηλυκό χαρούμενο τιτιβίζοντας κι αυτό και ήρθε το αρσενικό κοντά μου χωρίς να με χάσει στιγμή από τα μάτια του με μικρά πηδήματα και φτερουγίσματα, πλησίασε πήρε ένα σκουλήκι υποκλίθηκε ευχαριστώντας περήφανα και πέταξε στην φωλιά να μοιραστεί την τροφή με το θηλυκό πριν συνεχίσουν την δουλειά τους. Έπρεπε κι εγώ να φύγω για την δική μου δουλειά και τους γύρισα την πλάτη σιγοσφυρίζοντας ανθρώπων κελαηδίσματα "πόσο σ' αγαπώ πουλάκι του δρόμου". Γύρισα και ξανακοίταξα πριν φύγω. Στεκόντουσαν εκεί ζευγαράκι δίπλα δίπλα και κελαηδούσαν ανταλλάσοντας φιλιά σαν για να με διδάξουν "έλα να σου μάθω πως είναι το φιλί σαν κόκκινο τριαντάφυλλο και σαν ανατολή"...
Τι κρίμα που είμαι άνθρωπος με φορτωμένο το μυαλό μου άχρηστα σκουπίδια. Τι κρίμα αλήθεια που δεν μου αρκεί μια ερωτική φωλιά και λίγη τροφή για να είμαι κι εγώ ευτυχισμένος.... έκοψα ένα τριαντάφυλλο μάζεψα τις ανθρώπινες σκέψεις μου και κίνησα μουδιασμένος…. Καλημέρα για τον κόσμο μα για τους ανθρώπους; Είναι καλημέρα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!