Ο Αριστοτέλης Καλέντζης στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ

 

 

Υπάρχουν πρόσωπα που απολαμβάνουν μια "τυχαία" ασυλία από τη συλλογική μνήμη των ΜΜΕ κι ενίοτε η στιγμή της θεαματικής ανάδυσής τους συμπίπτει με ιστορικά γεγονότα και επετείους κατ' αποκοπή με το σκοτεινό παρελθόν τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είδαμε πριν λίγες μέρες, για την ακρίβεια την επομένη της επετείου για το Πολυτεχνείο, να φιλοξενείται δίπλα στα ρεπορτάζ - της έγκριτης κατά τα άλλα - εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" για την πορεία και τις μαζικές συλλήψεις, ένα όχι και τόσο ξεχασμένο πρόσωπο από το παρελθόν σε ένα εντελώς διαφορετικό ρόλο από αυτό που γνωρίζουμε.
Ο Αριστοτέλης Καλέντζης.
Σήμερα, κατά τον ΔΟΛ, είναι καθηγητής ιππασίας, αρχαιολόγος και ιδιοκτήτης ενός ιστοτόπου για την έφιππη τοξοβολία.
Το δημοσίευμα των ΝΕΩΝ μπορείτε να το δείτε κι εδώ.

Το ίδιο το άθλημα δεν είναι κάτι κακό, για τα ελληνικά δεδομένα είναι πρωτότυπο κι όποιος έχει τα φράγκα ασχολείται καθώς είναι ακριβό χόμπι. Βέβαια η έφιππη τοξοβολία είναι απόγονος εκείνων των τρομερών καβαλάρηδων του Αττίλα και του Τζέγκινς Χαν και δεν είναι σύμπτωση ότι καλλιεργείται ιδιαίτερα στην Ουγγαρία, οι Ούγγροι κατά μεγάλο ποσοστό έχουν μογγολική καταγωγή.
Το πρόβλημα όμως είναι πως μια μεγάλη εφημερίδα έπεσε στο ατόπημα να παρουσιάσει σχεδόν καθαγιασμένο έναν ακροδεξιό καταδικασμένο για σωρεία βομβιστικών επιθέσεων, από την πτώση της χούντας μέχρι τη σύλληψή του τον Φεβρουάριο του 1977. Όμως, η ιστορική μνήμη είναι αδυσώπητη και θα κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία του Καλέντζη και τις σημερινές του διαπλοκές με τον εθνικιστικό χώρο.
Ο Αριστοτέλης Καλέντζης ήταν ηγετική φυσιογνωμία του εθνικιστικού χώρου και θεωρούνταν ότι μπορούσε να συνασπίσει τις πολλές διαφορετικές νεοφασιστικές ομάδες κάτω από την αρχηγία του. Την εποχή αμέσως μετά την μεταπολίτευση συστάθηκαν τουλάχιστον δέκα "αναγνωρισμένες" ομάδες τραμπούκων που η καθεμία συναγωνιζόταν την άλλη σε "έργα". Μεταξύ των κατορθωμάτων τους ήταν οι βομβιστικές επιθέσεις σε γραφεία κομμάτων, κυρίως του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού, σε εφημερίδες και περιοδικά (Αυγή, ΑΝΤΙ), σε βιβλιοπωλεία του αριστερού χώρου αλλά και σε κινηματογράφους. Μάλιστα, όταν δεν βάζανε βόμβες στους κινηματογράφους, πέταγαν χειροβομβίδες ανάμεσα στους θεατές. Η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή πίεσε την Αστυνομία για να προβεί σε συλλήψεις βομβιστών ενώ παράλληλα αντιμετώπιζε κι άλλο μεγαλύτερο πρόβλημα: την ανάδυση της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη.
Τον Φεβρουάριο του 1977 συλλαμβάνονται τελικά για να παραπεμφθούν σχετικά γρήγορα σε δίκη ο Αρ. Καλέντζης, ο Κωνστ. Πλεύρης, ο Αργ. Κακκαβάς, ο Δημ. Μπάμπαλης, ο Ευγγ. Χρηστάκης και ο Δημ. Ηλιόπουλος με βαριές κατηγορίες.
Όμως κάπου εδώ τα μπλέκουν οι υπηρεσίες και ο Τύπος της εποχής. Κι αυτό γιατί στο σπίτι του Καλέντζη, εκτός από πυροβόλα όπλα, εκρηκτικά και χειροβομβίδες βρέθηκε κι ένας πολύγραφος (γραφομηχανή) ο οποίος συνδέθηκε, προφανώς για προπαγανδιστικούς λόγους, με τον πολύγραφο των προκηρύξεων της 17Ν. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην υπόθεση της σύλληψης είναι ο ρόλος του Κωνσταντίνου Πλεύρη και φαίνεται πως αυτός ήταν ο καταδότης του Καλέντζη. Διαβάστε το παράθεμα από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας (23/06/1996):

Τις βαρύτερες κατηγορίες κατά του Κώστα Πλεύρη τις έχει ξεστομίσει ένας ομοϊδεάτης του, ο νεοφασίστας Αριστοτέλης Καλέντζης. Ο Πλεύρης, σύμφωνα με τον Καλέντζη είναι "χαζοχαφιές της ΚΥΠ", "αργυρώνητος απατεωνίσκος", "χαφιές της πεντάρας", "σεσημασμένος ρουφιάνος". Οι δυο άνδρες βρέθηκαν μαζί στο εδώλιο του κατηγορουμένου στις 5 Οκτωβρίου 1977. Ο Καλέντζης αντιμετώπιζε την κατηγορία του βομβιστή, ενώ ο Πλεύρης κατηγορούνταν ως ηθικός αυτουργός. Τελικά ο Πλεύρης αθωώθηκε, ενώ ο Καλέντζης καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια φυλακή.
Από τη φυλακή της Αλικαρνασσού ο Καλέντζης καταγγέλλει τον Πλεύρη, στο βιβλίο "Δημοκρατία 80, Κάτεργο", πεισμένος ότι αυτός τον κάρφωσε. Ο Πλεύρης υποβάλλει μήνυση κατά του Καλέντζη για συκοφαντική δυσφήμηση, αρνούμενος κατηγορηματικά "ότι υπήρξα χαφιές της ΚΥΠ και κατέδιδα νέους εθνικιστάς". Από τις φυλακές της Κέρκυρας, πλέον, ο Καλέντζης εκδίδει νέα μπροσούρα με τίτλο "Η Μαύρη Βίβλος του Κώστα Πλεύρη". Επιμένει στους χαρακτηρισμούς και δημοσιεύει τις καταθέσεις του Πλεύρη στον ανακριτή Γυφτάκη. Σε μια απ' αυτές, ο Πλεύρης, ο οποίος δήλωνε "επιχειρηματίας", ανέφερε: "Δεν γνωρίζω αν τα όπλα τα οποία ευρέθησαν εις την οικίαν του Χρηστάκη ανήκουν πράγματι εις τον Καλέντζην, ο τελευταίος δεν ήτο ποτέ μέλος της 4ης Αυγούστου, διεφώνει δε πάντοτε μαζί μου, ως προς την μεθοδολογίαν δια την επικράτησιν των ιδεών του πατριωτισμού. Αν υπάρχουν όπλα, ως με ρωτάτε, εις οικίας μελών της 4ης Αυγούστου, δεν γνωρίζω, πλην όμως το αποκλείω. Κατά μήνα Οκτώβριον 1976 υπέβαλα εις την Γεν. Ασφάλειαν Αθηνών έγγραφον αναφοράν, παραδοθείσαν εις χείρας του Διοικητού αυτής Καραθανάσην, προ αυτού δε παραδοθείσαν εις τον αστυνόμον Γουρνιά ουδόλως ενεργήσαντα, εις την οποίαν ανέφερα ότι οι Μιχαλολιάκος, Καλέντζης, Γιαννόπουλος, Γερονικολάου είχον συγκροτήσει ομάδα τελείως άσχετον με το κόμμα της 4ης Αυγούστου, η οποία θα προέβαινε εις εκνόμους ενεργείας. Επίσης ανέφερα ότι ο Καλέντζης έκρυβε όπλα και θα πρέπει να είχε τοποθετήση ταύτα εις το σημείο εις το οποίο είχε κρύψει τον πολύγραφο. Σημειωτέον ότι υπέδειξα εις τούτους, δηλ. την ασφάλεια και τον τρόπον εντοπίσεως του πολυγράφου."
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα από τους ανταγωνισμούς και τις εσωτερικές έριδες των νεοφασιστών. Πάντως οι καταγγελίες του Καλέντζη επιβεβαιώνονται από τον γνωστό δημοσιογράφο Γιώργο Τράγκα, ο οποίος στο βιβλίο του "Κορυδαλλός 1975-79" υποστηρίζει ότι "ο Πλεύρης, που μετά τη μεταπολίτευση αντιμετώπισε τον ανταγωνισμό και την επιρροή του Καλέντζη στα στελέχη της '4ης Αυγούστου', ήταν ο πρώτος που ανάφερε στην Υπηρεσία Πληροφοριών της Γενικής Ασφαλείας Αθηνών και στον τότε διοικητή της Καραθανάση, την ύπαρξη του οπλοστάσιου του νεαρού νεοφασίστα. Το 'κάρφωμα' του Καλέντζη από τον Πλεύρη αναφέρεται σε διοικητική εξέταση που διενεργήθηκε σε βάρος αστυνομικού 'για απόκρυψι πληροφοριών Εθνικής Ασφαλείας'".
Στο βιβλίο του ο Γιώργος Τράγκας παρέθετε αποσπάσματα από το προσωπικό ημερολόγιο του διευθυντή των φυλακών Κορυδαλλού Ιωάννη Παπαθανασίου. Οι διατυπώσεις του διευθυντή -ο οποίος υπήρξε κατά τον Γιάννη Κάτρη "ένας συντηρητικός, υπηρεσιακός, δεξιός, έντιμος, ανώτερος δημόσιος υπάλληλος"- δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τη σχέση του Πλεύρη με τους ανακριτές του Καλέντζη: "10 Μαρτίου 1977: Σήμερα στις 11:30 το πρωί ήλθε στη φυλακή ο ανακριτής κ. Γυφτάκης, ο οποίος πήρε τις καταθέσεις των κρατουμένων Αριστ. Καλέντζη, Αναργ. Κακκαβά και Πέτρου Μπάμπαλη. Ο ανακριτής συνοδευόταν από ένα συνταγματάρχη της ΚΥΠ κι έναν ανθυπασπιστή, που τοποθέτησαν μικρόφωνα στο αρχιφυλακείο, προκειμένου να παρακολουθήσουν τη συνομιλία μεταξύ Καλέντζη και του ιδιώτη Κώστα Πλεύρη (πρώην αρχηγός της '4ης Αυγούστου"). Ο Πλεύρης εισήλθε στη φυλακή ύστερα από εντολή του ανακριτή. Η συνομιλία Καλέντζη-Πλεύρη τελείωσε γύρω στις 3 μμ. Ο κ. Γυφτάκης μου είπε ότι για όλα αυτά υπήρχε έγκριση του Υπουργείου Δικαιοσύνης."

Για τη γραφομηχανή, αλλά κυρίως για το γενικότερο κλίμα της εποχής, ας αφήσουμε να μιλήσει η προκήρυξη της 17 Νοέμβρη, δύο μήνες μετά τη σύλληψη του Καλέντζη (Απρίλης του 1977, πηγή Βικιθήκη):

[...] Ο φασιστικός μηχανισμός είναι απαραίτητος για να μπορούν τα κόμματα του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας ολιγαρχίας να κυριαρχούν στο πολιτικό πλάνο. Και γι' αυτό και σήμερα η Δεξιά δεν έκανε κάθαρση. Κι ο φασιστικός κρατικός μηχανισμός επεμβαίνει και θα συνεχίσει να επεμβαίνει με δύο τρόπους. Απ' τη μια παραμένει δίπλα στο κοινοβούλιο και επεμβαίνει παράλληλα με τη λειτουργία του κι απ' την άλλη θα χρησιμοποιήσει χτύπημα ευρύτερης κλίμακας τύπου πραξικοπήματος ή στρατιωτικού νόμου. Έτσι σήμερα χρησιμοποιεί τους νεοφασίστες και τις βόμβες τους, τα τροχαία, τα δακρυγόνα, κρανοφόρους για "αποσταθεροποίηση" αλλά για το αντίθετο, για να τρομοκρατήσει κι εκφοβίσει το λαό. Για να τον αποπροσανατολίσει δείχνοντας στο πρόσωπο των αστείων Καλέντζη ή Κακκαβά το φασιστικό κίνδυνο. Για να παρουσιαστεί έτσι ο Καραμανλής σα Δημοκρατία που χτυπάει τους φασίστες και ανοίξει έτσι το δρόμο σε συλλήψεις αριστερών. Για να ξανακάνει το σύνθημα "Καραμανλής ή τα τανκς" επίκαιρο με τη καραμέλα της "αποσταθεροποίησης". Και γι' αυτο δεν κρατιώνται ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, για να καταλαβαίνουν καλά οι μάζες τις συνδέσεις με το κρατικό μηχανισμό. [...] Η θέση που πήραν τα δυο ΚΚ η "17 Νοέμβρη" δεν υπάρχει αλλά είναι προβοκατορική φασιστική που εξυπηρετεί τους "σκοτεινούς κύκλους της ανωμαλίας" δείχνει και κάτι άλλο. Ότι και τα δυο χρησιμοποιούν σταλινικές μέθοδες. Γιατί η αντιμετώπιση μιας τάσης μέσα στο λαϊκό κίνημα όχι με πολιτικό διάλογο και κριτική αλλά με ψέμματα, διαστρέβλωση, λάσπη και κατασυκοφάντηση είναι ένα απ' τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σταλινισμού. Και αυτό που είναι καινούργιο είναι ότι στη πρώτη γραμμή αυτής της λασπολογίας βρίσκεται το ΚΚΕ εσωτερικού και η "Αυγή". Μέχρι τώρα πάσχιζαν να μας πείσουν ότι είναι υπέρ της επίλυσης των διαφορών μέσα στο κίνημα με δημοκρατικό διάλογο, με συζήτηση με πολιτική κριτική. Και τι βλέπουμε; Ότι όλα αυτά είναι παχιές κουβέντες, κοροϊδία κι ότι παραμένουν ακόμα πιο σταλινικοί απ' τους άλλους. Γιατί τι άλλο είναι η καμπάνια της "Αυγής" με πυχιαίους τίτλους, δίνοντας τη γραμμή και στις άλλες εφημερίδες, για να πειστεί ο λαός ότι δεν υπάρχει επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη; "Απεγνωσμένη προσπάθεια της Λιμπερασιόν να αποδοθεί η εκτέλεση σε αριστεριστές". Γλωσσολογική δήθεν ανάλυση που δεν διστάζει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αποκλείεται να έγραψαν το κείμενο αριστεροί. Πιο πρόσφατα, ξανά, ρίχνουν τη γραμμή: εξετάζονται Καλέντζης, Κακαβάς για την εκτέλεση Μαλλιού. Και μεις δεν πρόκειται να συζητήσουμε τα επιχειρήματα τους, γιατί το επίπεδο τους είναι τέτοιο που σημαίνει αναγκαστικά ότι θεωρούν τους αναγνώστες τους ηλίθιους, που καταπίνουν όποια βλακεία τους αραδιάζουν π.χ. μας αποδίδουν τη λέξη "τσαμπουκάς" που μέσα στο κείμενο είναι μέσα σε εισαγωγικά και αναφέρεται σε δήλωση των φασιστών και συγκεκριμμένα του Λεονάρδου. Λένε ότι βρέθηκε πολύγραφος του Καλέντζη. Το κείμενο της 17 Νοέμβρη ήταν πολυγραφημένο, άρα αυτός θάτανε. Κι ο Τσαπούρης είναι σκληρός κι ικανός για όλα, άρα αυτός θα εκτέλεσε το Μάλλιο, κτλ. Και η μπουρδολογία τελειωμό δεν έχει. [...]

Φαίνονται από τα παραπάνω η σύγχυση και η βιασύνη της τότε κυβέρνησης να φέρει άμεσα αποτελέσματα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας επειδή τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου έρχονταν οι εκλογές. Δεν είναι όμως περίεργο που ακόμα και τα αριστερά κόμματα, μέσω των έντυπων οργάνων τους, είχαν ανοχή σε όλη αυτή την παραπληροφόρηση για ένα βασικό λόγο, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής νομιμοποίησε τα κομμουνιστικά κόμματα εισάγοντάς τα στο Κοινοβούλιο και αυτά δεν έπαιρναν το ρίσκο να παραδεχτούν ανοιχτά πως η 17Ν είχε αριστερίστικες καταβολές.
Το 1989, ο Αριστοτέλης Καλέντζης αποφυλακίζεται μετά την πλήρη έκτιση της ποινής και, παρά τις προσπάθειες παλιών συναγωνιστών του, αρνείται να μπει στο παιχνίδι της πολιτικής. Σε αυτή την απόφαση ίσως παίζει ρόλο η επίγνωση πως ο εθνικιστικός χώρος άλλαξε άρδην από την εποχή της πρώτης κυβέρνησης Καραμανλή και δεν υπήρχαν πλέον πολλά περιθώρια για να επιστρέψει, ήδη οι πλευρικοί είχαν καταλάβει πόστα-κλειδιά στον μόνιμα διαιρεμένο ακροδεξιό χώρο. Διαβάζουμε επίσης πως ο Καλέντζης εργάστηκε στην συνέχεια (σ.σ. μετά την αποφυλάκιση) σε επιχειρήσεις ενός παλαιού Χίτη, και ως δημοσιογράφος στην «ελεύθερη ώρα» το πρώτο διάστημα. (Επί πολλά χρόνια ήταν ακόμα και μέσα στην φυλακή, ανταποκριτής σε Γερμανικά έντυπα). Φαινομενικά, ο Καλέντζης έχει παραιτηθεί από τον εθνικιστικό χώρο και από το παρελθόν του και το δηλώνει πρόσφατα σε συνέντευξή του στον Μαύρο Κρίνο:

ΜΚ : Τα βιβλία σου που μπορεί κάποιος να τα βρει ; Υπάρχει κάποια σκέψη για επανέκδοση παλαιότερων κειμένων ή κάποια μελλοντική έκδοση νέου βιβλίου ;
Αρ. Καλ : Ο σημερινός άνθρωπος, δούλος των αντι-φυσικών επιλογών του, αυτο-υποχρεώνεται σε αποπληρωμή πλαστικών τραπεζικών καρτών και παρα-δανείων, οπότε ο χρόνος του για διάβασμα εκ των πραγμάτων περιορίζεται. Ας μη του προσθέτουμε επιπλέον «προβλήματα»…

Αλλά μόνο φαινομενικά καθώς αρθρογραφεί πια τακτικά στον Μαύρο Κρίνο, συνεισφέροντας περισσότερο στο θεωρητικό υπόβαθρο για την ανάδειξη μιας νόθας στρασσερικής ιδεολογίας πασπαλισμένη με μπόλικη εξύμνηση στην πολιτική ανυπακοή, ενδεδυμένη στον προσεταιρισμό του ακραίου επιθετικού αναρχικού χώρου ως δεξαμενή μελλοντικών μελών του Μαύρου Κρίνου και ραφιναρισμένη θεωρητικολογία από τα μπαγιάτικα κιτάπια του εθνικοσοσιαλιστικού λόγου. Ο δημοσιογράφος Τάκης Καμπύλης, σε άρθρο του στην Καθημερινή, αναφέρει πως ο Μαύρος Κρίνος είναι μία από τις κύριες ύποπτες ομάδες ακροδεξιών που συμμετείχαν στις πρόσφατες ρατσιστικές επιθέσεις σε καταστήματα μεταναστών στο Νέο Κόσμο.
Οι σχέσεις του Καλέντζη με τη σύγχρονη ακροδεξιά δείχνουν να περνάνε από φάσεις αγάπης και μίσους. Θεωρείται βέβαιο πως δεν έχει καλές σχέσεις με την Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου αλλά από την άλλη, η εμφάνιση του όνοματός του σε διάφορα φόρουμ φανερώνει ένα στοιχειώδη σεβασμό προς το άτομό του από τους εθνικιστές μέλη των φόρουμ, φτάνοντας στο σημείο να θεωρείται "δάσκαλος" του μεταπολιτευτικού εθνικιστικού κινήματος.
Η έρευνα στο ελληνικό internet έδειξε πως ο Αριστοτέλης Καλέντζης, τουλάχιστον στα φανερά, κινείται σήμερα και στους κύκλους των δωδεκαθεϊστών συμμετέχοντας σε ιεροπραξίες και εκδηλώσεις. Η ιδιαίτερη ονομαστική αναφορά σε ευχαριστίες από την Νεολαία του ΥΣΕΕ στα Θερμοπύλεια 2009 δείχνει πως είναι αποδεκτός στους χώρους αυτούς, εκτός του ΥΣΕΕ φαίνεται πως τον γνωρίζουν και τον αποδέχονται και οι συνδιοργανωτές Ελληνική Εταιρεία Αρχαιοφίλων, ο Τοξόλυρος, το άγημα Κορύβαντες, η ομάδα Πυθέας (παράρτημα του metafysiko.gr) αλλά και ο Μιχάλης Καλόπουλος, η Μαρία Τζάνη, ο Βλάσης Ρασσιάς κ.α.
Ο "συγγραφέας" Αριστοτέλης Καλέντζης έχει ένα ιδιαίτερα πομπώδες και επιτηδευμένο ύφος κάτι που του δίνει την αύρα ενός διανοούμενου εθνικοσοσιαλιστή αλλά στην πραγματικότητα είναι επιδέξιος στον... κενό λόγο. Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο του "Με τους σκύμνους της Λευκής Πάτρας: Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η Νεότητα" φανερώνει κραυγαλέα την έλλειψη στοιχειώδους κοινωνικής ευαισθησίας και το ρηχό προπαγανδιστικό λόγο, που υιοθετεί απλοϊκά όσο και πιασάρικα μεταφορικά σχήματα για να περάσει τη σκληρή ιδεολογία του:

Υπάρχουν και οι θετικώς, οι ευλόγως, εξεγειρόμενοι - υπάρχουν και κάποια ... παιδιά τα οποία, ασχέτως αν φαινομενικώς ουδέποτε κατωχύρωσαν την αιτία της όποιας επανάστασής τους, παραληρούν στο άκουσμα μιας υψίσυχνης μελωδίας κινητήρος πολυκίλυνδρης μοτοσυκλέτας. Αυτά τα παιδιά που με μια νευρώδη αναστροφή της δεξιάς μανίλιας του δικύκλου τους κάνουν την εξάτμιση τους να εκπυρσοκροτεί θρυμματίζοντας το παραμορφωτικό τζάμι του αστοσυντηρητισμού των γεννητόρων τους. Σε τούτη την προσέγγιση της μόνης διαμαρτυρίας που ακόμα κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφεύρουν οι κοινωνίες, της διαμαρτυρίας των Νέων, δεν θα μπορούσαμε ως Εθνικοσοσιαλιστές να έχουμε για ορμητήριο την πρόθεση που αναβρύζει από το στέρφο ρωγοβύζι του αμπελοφιλοσόφου ηθικολόγου - αντιθέτως, ως άλλoτε ή και νυν συνηλικιώτες δεν μας κινεί τιποτ’ άλλο παρά το καθήκον ενδοστροφικής αυτοκριτικής των υπάρξεων μας.

Όπως παρατηρεί εύστοχα ο Ιός (17/01/1999), παρουσιάζοντας παλιότερα κείμενα του Καλέντζη με εξεζητημένη χρήση της γλώσσας, κύριο χαρακτηριστικό της γραφής του Καλέντζη η επιτηδευμένη καλλιέπεια, η σκόπιμη κατάχρηση αρχαϊσμών και λόγιων λέξεων, με πλήρη όμως υποταγή στους γραμματικούς κανόνες της δημοτικής. [...] Από την άποψη αυτή, ο Αριστοτέλης Καλέντζης μπορεί να θεωρηθεί πρωτοπόρος. Υιοθέτησε, δηλαδή, από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας, τη λεγόμενη "λεξικογραφή", δηλαδή τη συγγραφή κειμένων που απαιτούν από τον αναγνώστη (αλλά κυρίως το συγγραφέα) τη χρήση λεξικού, για την κατανόηση (ή τη σύνταξη) κάθε πρότασης. Αυτή η γραφή (και απαγγελία) έχει γίνει πολύ της μόδας στα σημερινά μέσα ενημέρωσης, ακόμα και τα ηλεκτρονικά. Ακούς ή διαβάζεις τη χειρότερη κοινοτοπία επενδυμένη με λέξεις ομηρικές. Ισως η "ελληνοπρέπεια" που αποπνέει αυτό το λεξιλόγιο να θεωρείται ικανό άλλοθι για τη διατύπωση οποιουδήποτε συλλογισμού, ακόμα και του πιο βάρβαρου ή του πιο κενού.
ΥΓ. Προφανώς ο Αριστοτέλης Καλέντζης δεν αγνοεί το Jugle Report οπότε θα θέλαμε να του απευθύνουμε μια παράκληση. Μπορεί να μας στείλει το βιβλίο του "Δημοκρατία 80, Κάτεργο" σε pdf; Το είδαμε σε ένα ποστ στον ΜΚ μόνο που δεν είναι πλέον διαθέσιμο. Και τη "Μαύρη Βίβλο του Κώστα Πλεύρη"...
Πρόσθετα λινκ
Εκτός των αναγραφόμενων λινκ στο ποστ προς διάφορες ιστοσελίδες και μπλογκ, ενδιαφέρον έχουν και τα παρακάτω:
Συνέντευξη στο περιοδικό «Αντίδοτο», Οκτώβρης 1988
Συνέντευξη στο περιοδικό B&H HELLAS, αναπαραγωγή στο μπλογκ του Άρη Δεσλή
Η συνέντευξη που εγκαινίασε τη συνεργασία του Μαύρου Κρίνου με τον Αρ. Καλέντζη
Εξωκοινοβουλευτική Εθνικιστική Δεξιά - αν και αρκετά λειψή εκεί που "στρογγυλεύει" τα κακώς κείμενα της ακροδεξιάς, παραμένει σημαντικό ενημερωτικό βοήθημα
Ελληνική Εφιπποτοξική Εταιρεία
η ιστοσελίδα του "αρχαιολόγου" και "καθηγητή ιππασίας" Αριστοτέλη Καλέντζη
HELLENIC HORSEBACK ARCHERY
το προφίλ του στο YouTube
Βίντεο
Το συλλεκτικό βίντεο της εκπομπής MADE IN GREECE με τη Σεμίνα Διγενή, σε πέντε μέρη στο YouTube. Μοναδικό ντοκουμέντο!
http://www.youtube.com/watch?v=dLMD0EukpBs
http://www.youtube.com/watch?v=bKmpMsgjN2I
http://www.youtube.com/watch?v=Mme9FenhkE0
http://www.youtube.com/watch?v=qSCPPYRdIZw
http://www.youtube.com/watch?v=Z1WjPM5HfWY

Ο Αριστοτέλης Καλέντζης στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ