Στο Ελλαδιστάν ο Στάλιν ζει ακόμα

Τελικά αυτοί εκεί μέσα είναι στην κοσμάρα τους και ονειρεύονται ακόμα μαζικές διώξεις και εκτοπίσεις των όποιων αντιφρονούντων. Το ΚΚΕ στο ένα άκρον άωτον της βλακείας και το ΛΑΟΣ στο άλλο άκρον άωτον της αηδίας. Δηλαδή στο μοναδικό που διαφωνεί ο κόκκινος φασίστας με τον μαύρο φασίστα είναι στο: ποιός, ποιός, ποιός, θα φαγωθεί; οε οεεε οεε οοεε

Το «Κείμενο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό», όπως είναι το τίτλος του, το οποίο έχει στη διάθεσή του «Το Βήμα», διακινήθηκε αυστηρά σε εσωκομματικό πλαίσιο, αριθμεί 50 σελίδες και είναι αποτέλεσμα μιας μακράς και επίπονης διαδικασίας συζητήσεων και μελέτης στο εσωτερικό του ΚΚΕ σε συνεργασία και με άλλα κομμουνιστικά κόμματα. Το 1995 διεξήχθη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για να διαμορφωθούν οι αρχικές εκτιμήσεις και τα πρώτα συμπεράσματα από την έρευνα για τα «αίτια της αντεπανάστασης», όπως ερμηνεύεται η πτώση των καθεστώτων. Ηταν ακόμη «ζεστά» τα γεγονότα της κρίσιμης τριετίας 1989-1991, τα οποία κορυφώθηκαν τον Δεκέμβριο του 1991 με την υποστολή της σημαίας της ΕΣΣΔ από την κορυφή του Κρεμλίνου. Εκτοτε το θέμα της επεξεργασίας της εμπειρίας από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση σε μια σειρά από χώρες εκκρεμούσε, ώσπου ο Περισσός αποφάσισε να ξεκινήσει σταδιακά την όλη διαδικασία. Επειτα από πολλές συζητήσεις και συναντήσεις με άλλα «αδελφά» κόμματα, τον Μάιο του 2007 ετέθη στα καθοδηγητικά όργανα του ΚΚΕ ένα κείμενο, το οποίο εγκρίθηκε ως βάση για την περαιτέρω επεξεργασία και ακολούθως πήρε τη σημερινή μορφή.

....Επιπλέον, το ΚΚΕ αναπροσαρμόζει τις θεωρητικές προσεγγίσεις και αναλύσεις του σχετικά με το σοσιαλιστικό εγχείρημα του 20ού αιώνα, κάνοντας μια σαφή οριοθέτηση στην εξέλιξη της όλης διαδικασίας. Για το ΚΚΕ, λοιπόν, η συνεπής πορεία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σταματά στον Ιωσήφ Στάλιν και από εκεί και πέρα σημειώνεται η «δεξιά οπορτουνιστική στροφή» με τον Νικίτα Χρουστσόφ, η οποία συνεχίζεται με τον Λεονίντ Μπρέζνιεφ και κορυφώνεται με την «περεστρόικα» του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

...Για τον Λέοντα Τρότσκι (σ.σ.: επιφανής επαναστάτης μπολσεβίκος και θεωρητικός του μαρξισμού, ο οποίος μετά τον θάνατο του Λένιν το 1924 ήλθε σε σύγκρουση με τον Στάλιν και εξορίστηκε από τη Σοβιετική Ρωσία, για να δολοφονηθεί το 1940 στο Μεξικό) επισημαίνεται ότι «θεωρούσε αδύνατη την επικράτηση του σοσιαλισμού στη Ρωσία, την οποία εξαρτούσε αποκλειστικά από τη νίκη της επανάστασης σε ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Δυτικής Ευρώπης» και ότι «με την πλευρά των τροτσκιστών συντάχθηκε και η λεγόμενη "νέα αντιπολίτευση" με επικεφαλής τους Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ» (σ.σ.: στελέχη της μπολσεβικικής φρουράς που συντάχθηκαν με τον Τρότσκι και ακολούθως εξοντώθηκαν ως «συνωμότες» και «πράκτορες»). «Η αντιπαράθεση με τις απόψεις του Τρότσκι απασχόλησαν μια σειρά συνέδρια του ΚΚ μπολσεβίκων της ΕΣΣΔ. Ολα τα συνέδρια απέρριψαν αυτές τις θέσεις και τελικά οι Τρότσκι, Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ και οι οπαδοί τους διαγράφηκαν από το ΚΚ», αρκείται να επισημάνει ο Περισσός.

Οσον αφορά τον Μπουχάριν, ένα από τα θύματα επίσης του Στάλιν και από τους θεωρούμενους τότε κορυφαίους θεωρητικούς οικονομολόγους της μπολσεβικικής φρουράς, αναφέρεται στο κείμενο ότι η τάση που εκπροσωπούσε στην ηγεσία του ΚΚ χαρακτηρίστηκε «"δεξιά παρέκκλιση" και είχε εκφραστεί ήδη από το 1925». «Απευθύνοντας προς τους αγρότες το σύνθημα "Πλουτίστε!", αντιδρούσε στην πολιτική ανάπτυξης της βαριάς βιομηχανίας και σε υψηλούς ρυθμούς εκβιομηχάνισης. Ηδη από το 1920 ο Μπουχάριν είχε αναπτύξει αναθεωρητικές θέσεις για τα ζητήματα της οικονομίας στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, οι οποίες είχαν δεχθεί την κριτική του Λένιν». Το ΚΚΕ υιοθετώντας πλήρως τη σταλινική «γραμμή» της κολεκτιβοποίησης, ασκεί κριτική στον Μπουχάριν και στους οπαδούς του που «θεωρούσαν ότι οι κουλάκοι θα μπορούσαν εξελικτικά να ενσωματωθούν στον σοσιαλισμό».

 

....Το ηθικό δίδαγμα που εξάγει ο Περισσός από τις αναλύσεις του στο θέμα είναι: «Το γεγονός ότι κάποια ηγετικά στελέχη του κόμματος και της σοβιετικής εξουσίας μπήκαν επικεφαλής οπορτουνιστικών ρευμάτων αποδεικνύει ότι ακόμα και πρωτοπόρα στελέχη είναι δυνατόν να παρεκκλίνουν, να λυγίσουν μπροστά στην οξύτητα της ταξικής πάλης και τελικά να ξεκόψουν από το κομμουνιστικό κίνημα, να περάσουν με την αντεπανάσταση» όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά στο εμπιστευτικό κομματικό κείμενο.

 

Το ΒΗΜΑ onLine - ΘΕΜΑΤΑ