Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

9 Νοεμβρίου 2006

το απολαύσα!

Τον καλύτερο τους εαυτό έδωσαν επί σκηνής η Φωτεινή Παπαδόδημα, ο Γιώργος Παλαμιώτης και η εκλεκτή παρέα Ελλήνων και Αφρικανών μουσικών στο κατάμεστο από κοινό, πολιτιστικό κέντρο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, αφήνοντας καταπληκτικές εντυπώσεις. Δυναμικός ρυθμός, ιδιαίτερες μελωδίες και ατελείωτος χορός έχτισαν τις πέντε εξαιρετικές παραστάσεις από την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου ως και την Τρίτη 7 Νοεμβρίου στην Αθήνα.

Στοιχεία από το album TALES OF THE HOLY, που ήδη κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία, αλλά και από τη μυστική περιοδεία τους συνδυάστηκαν με τρόπο μοναδικό. Η μοναδική, αρμονική συνύπαρξη των παραδοσιακών οργάνων από την Ελλάδα, την Μικρά Ασία και την Αφρική συνεπήρε το κοινό.

Η Φωτεινή Παπαδόδημα επί σκηνής, συνδύασε το τραγούδι με τη μελωδική αφήγηση αλλά και τον εντυπωσιακό αφρικανικό χορό της. Ο Γιώργος Παλαμιώτης με το ορμητικό, άταστο μπάσο του και τον ασυγκράτητο αυθορμητισμό του προσκαλούσε τους μουσικούς σε μια ηχητική μυσταγωγία, πλούσια σε δυναμικούς ρυθμούς και εμπνευσμένους αυτοσχεδιασμούς.

Οι μουσικοί που τόσο έξοχα συμπλήρωσαν με την ενέργεια και το ταλέντο τους τις εμφανίσεις στο πολιτιστικό κέντρο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ είναι οι: Άγγελος Πολυχρόνου και Κωστής Κοπανάρης στα κρουστά, Χρήστος Γκοτσίνας στα τύμπανα, Moussa Hema από τη Burkina Faso στο balafon, κρουστά και φωνή, Ousmane Keita από το Mali στο n’goni, djembe και φωνή, Αλέξανδρος Τσάμης στο tabla, o Fergus Curri στο upright bass, o Σταύρος Κονταράτος στο repenique/didgeridoo, ο Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος στο κλαρίνο και ο Θωμάς Κωνσταντίνου στο λαούτο.

Οι video-art προβολές που πλαισίωσαν την παράσταση, αποτέλεσαν χωρίς αμφιβολία άλλο ένα βασικό συστατικό της σαγηνευτικής ατμόσφαιρας που κατάκλυσε το χώρο και γοήτευσε κοινό.

Η συνέχεια των παραστάσεων του προγράμματος Eleusis Live σε Ελλάδα και εξωτερικό θα ανακοινωθεί σύντομα.

e-go

5 Νοεμβρίου 2006

"Ψάρι τέλος" έως το 2050

Συντάκτης: Τίνα Βαλαούρα


Το ψάρι …ψαράκι θα πούμε μέχρι το 2048. Η διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας σε συνδυασμό με τις καταστροφικές πρακτικές αλίευσης έχουν συρρικνώσει τα αποθέματα των ψαριών σε τέτοιο σημείο, που οι επιστήμονες προειδοποιούν να μην εκπλαγούμε αν σε μερικές δεκαετίες δούμε τη θέση του μπακαλιάρου στο πιάτο μας, να παίρνει μία …μέδουσα! Ναι, αυτό ακριβώς. Διεθνής ερευνητική ομάδα με έκθεση που δημοσιεύεται στο αμερικανικό περιοδικό Science κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το ενδεχόμενο εξάλειψης όλων των εμπορικών αλιευμάτων προτού τελειώσει το μισό του αιώνα που διανύουμε, εκτός κι αν ληφθούν σοβαρά μέτρα για την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας.

Κλειδί η βιοποικιλότητα

Ήδη από το 1950 και μέχρι το 2003 η επιστημονική κοινότητα κατέγραψε την εξαφάνιση του 29% των ειδών ευρείας κατανάλωσης, φαινόμενο που αν συνεχιστεί με τους υπάρχοντες και ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς, θα οδηγήσει με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική σχεδόν, εξάλειψη τους.

Μάλιστα από το 1994 μέχρι το 2003, παρά το γεγονός ότι τα αλιευτικά σκάφη έγιναν μεγαλύτερα, τα δίχτυα καλύτερα και ο εντοπισμός των κοπαδιών ευκολότερος, εντούτοις η παγκόσμια "ψαριά" γνώρισε πτώση της τάξης του 13%.

"Αυτό που επισημαίνουμε είναι ότι ο αριθμός των αποθεμάτων είναι πεπερασμένος. Αν δεν προχωρήσουμε σε θεμελιώδη αναθεώρηση του τρόπου που διαχειριζόμαστε τους ωκεανούς και τα ενδημικά είδη, τότε κάλλιστα μπορούμε να θεωρούμε τον 21αιώνα ως τον τελευταίο για τα αλιεύματα ανοιχτής θαλάσσης" εξηγεί ο Στιβ Παλουμπι από Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια, μέλος της ομάδας Αμερικανών και Ευρωπαίων επιστήμόνων που συνέταξαν την έκθεση.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ με θέμα την παραγωγικότητα των ωκεανών και το μέλλον, στην οποία συμπεριλήφθηκαν όλες οι πιθανοί παράμετροι, χρησιμοποιήθηκαν ιστορικά αρχεία από παράκτιες περιοχές της βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Αυστραλίας, εκατοντάδες ατομικές έρευνες και επενδύθηκαν τέσσερα χρόνια εντατικής δουλειάς.

Ως συμπέρασμα καταδεικνύεται η σχέση της συρρίκνωσης της βιοποικιλότητας με τον περιορισμό των αποθεμάτων των ψαριών σε μεγάλη κλίμακα. Όλα είναι μέρος μιας ενιαίας δυναμικής δομής. Εάν αφαιρεθεί ένα τμήμα, απειλείται όλο το σύστημα, διευκρινίζουν οι επιστήμονες και προσθέτουν πως τα ωκεάνια είδη είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, ίσως περισσότερο απ’ όσο τα ήδη της ξηράς.

Σημείο κλειδί η προστασία των ωκεανών και ειδικά η διασφάλιση υγειών οικοσυστημάτων που θα στεγάσουν την επιθυμητή βιοποικιλότητα. Επί του παρόντος μόνο το 1% του ωκεανού χαίρει ουσιαστικής διαφύλαξης.

Προγράμματα προστασίας και διαχείρισης που εκπονήθηκαν σε 44 περιοχές έδειξαν μέσα σε διάστημα τριών, πέντε ή δέκα ετών την αποκατάσταση του ενός πέμπτου της βιοποικιλότητας και τετραπλασιασμό της ψαριάς στην ευρύτερη περιοχή.

Η προστασία της βιοποικιλότητας και η μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη πρέπει να θεωρούνται αλληλένδετες, συνοψίζουν οι ερευνητές, καταλήγοντας πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εφόσον οι ωκεανοί καθορίζουν τον πλανήτη μας, άρα το πεπρωμένο τους καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας μοίρα.



27 Οκτωβρίου 2006

Το διάστημα έχει πλέον ιδιοκτήτη.

Με προεδρικό διάταγμα οι ΗΠΑ διεκδικούν την αποκλειστική χρήση του διαστήματος, διευκρινίζουν ότι δεν θα ανεχθούν συνωστισμό εθνών στο διαστημικό κενό, απορρίπτουν κάθε σκέψη να δεσμευτούν με διεθνείς συνθήκες για το πώς θα διαχειριστούν την αποκλειστικότητά τους γύρω και πέραν του πλανήτη, και προειδοποιούν ότι θα εμποδίσουν κάθε προσπάθεια εχθρικών καθεστώτων να έχουν πρόσβαση στο διάστημα.

ολόκληρο το άρθρο εδώ.


έγινε και αυτό το αναμενόμενο.
Το επόμενο βήμα θα είναι να στείλουν συνοριοφύλακες στο άπειρο και ακόμα παραπέρα;
Άντε με το καλό και αποικίες στον Άρη. Να πάτε να ησυχάσουμε.

26 Οκτωβρίου 2006

ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ;




Το θέμα είναι σοβαρό. Είναι πολύ πολύ σοβαρό.

Το σκέφτεστε να επιστρέψουμε σε εποχές όπου άμα δεν άρεσε στον διπλανό σου αυτό που διάβαζες ερχότανε ο χωροφύλακας;

Ε κάτι τέτοιο έχουμε και σε αυτή την περίπτωση. Ενοχλήθηκε λέει κάποιο δημόσιο πρόσωπο και έκανε μήνυση στο blogme.gr επειδή φιλοξενούσε σατυρικού περιεχομένου blog.

Αλλά κι εκείνο το θιγόμενο δημόσιο πρόσωπο ε; Μεγάλη προσωπικότητα πρέπει να είναι. Δημοκρατικού ήθους. Τον πείραξε η σάτυρα ενός ηλεκτρονικού ημερολογίου;

Τι άλλο να πω; Λυπάμαι που έχουμε τέτοια δημόσια πρόσωπα.

24 Οκτωβρίου 2006

Ε ΡΕ ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!!!!!!

Χωρίς αμφιβολία οι δημοτικές εκλογές κατέδειξαν ότι μια νέα «δεξιά» συμμαχία συγκροτείται σταδιακά στη χώρα, η οποία με τον καιρό θα τείνει να αποκτήσει και ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά, αντίστοιχα εκείνων που έχουν οι νεοσυντηρητικοί παντού στον κόσμο. Ηδη καταγράφεται στη βάση υπεράσπισης των «μεταρρυθμίσεων» στα πανεπιστήμια, βρίσκει διάφορες εκφράσεις στην οικονομική πολιτική, γεννά υποστηρικτές στους κύκλους των επιχειρήσεων και των τραπεζών, εκμεταλλεύεται και θα εκμεταλλευθεί περισσότερο στο μέλλον την επικράτηση διεθνώς της ατομικής επιλογής έναντι των συλλογικών λύσεων.

Είναι φανερό ότι η επίδοση αυτού του ιδιότυπου νεοδημοκρατικού εξουσιαστικού σχήματος στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές θα επιδράσει προσεχώς στην πολιτική ζωή της χώρας. Θα ενισχύσει την κυβέρνηση, τα στελέχη που συνοδεύουν τον κ. Κ. Καραμανλή θα κινηθούν με μεγαλύτερη άνεση - η βεβαιότητα που αποκτούν ότι θα κερδίσουν και την επόμενη τετραετία τούς απελευθερώνει.

Ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Αλογοσκούφης, όπως όλες οι πληροφορίες βεβαιώνουν, με την επιστροφή από την Κίνα θα ενεργοποιήσει τις διαδικασίες πλήρους ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, θα αποσαφηνίσει τα σχέδια για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Τράπεζα Αττικής και θα δώσει το πράσινο φως στον κ. Γιάννη Μαρίνο να δημοσιοποιήσει την έκθεση της «επιτροπής σοφών» για τις μεταρρυθμίσεις, απ' όπου θα αναδειχθεί και η ιδεολογική νεοσυντηρητική στόχευση.

Επίσης ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Δημ. Σιούφας θα επιταχύνει τις εξελίξεις στη ΔΕΗ, θα επισημοποιήσει τη σχέση με τους Αμερικανούς για τη διείσδυση στη Βαλκανική και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ. Σουφλιάς με τη δημοσιοποίηση του ειδικού χωροταξικού σχεδίου για τον τουρισμό θα θέσει σε κίνηση την αγορά παραθεριστικής κατοικίας για ξένους, η οποία, όπως όλα δείχνουν, θα είναι η καινούργια μεγάλη κατασκευαστική δουλειά του νεότερου Καραμανλή.

Θα «παίξει» με την αγορά της γης η κυβέρνηση, υπεραξίες γης θα «πουλήσει» στους νοικοκυραίους της ελληνικής υπαίθρου, αυτή θα είναι η δική της υπόσχεση, είναι πιο ταιριαστή στο ιδεολογικό προφίλ της συντηρητικής παράταξης, πιστοί στην έγγειο ιδιοκτησία ήταν παλαιόθεν οι εκπρόσωποί της.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν τούτα, παρόντα και επερχόμενα, έχουν αξιολογηθεί και εκτιμηθεί από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οσο οι πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες μένουν αναξιολόγητες και ανερμήνευτες, ήττες θα συνοδεύουν τη δράση της και αμφισβητήσεις θα ακολουθούν...

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΒΗΜΑ

20 Οκτωβρίου 2006

Ανατολικές θεότητες κάτω από την Ακρόπολη και τη Μητρόπολη

Ανατολικές θεότητες λάτρευαν δημόσια και ιδιωτικά οι κάτοικοι της Αθήνας στη ρωμαϊκή εποχή, όπως την Εφεσία Αρτέμιδα, τον Δία Ηλιοπολίτη (από την Ηλιούπολη Συρίας, σημερινό Baalbek Λιβάνου), την Ισιδα και τον Σάραπη. Αγάλματα των τριών πρώτων θεοτήτων βρέθηκαν τελευταία στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη (Σταματία Ελευθεράτου, Νικολέττα Σαραγά) και ιερό του Σάραπη φαίνεται πως υπήρχε στη σημερινή Μητρόπολη των Αθηνών.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Έχουν δίκιο τα παιδιά;

ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΑΙΧΜΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΟΙ δεκαεξάχρονοι και δεκαεπτάχρονοι καταλαμβάνουν τα σχολεία; Για να μην ισχύσει η βάση του δέκα. Για να μην αφαιρεθούν είκοσι σελίδες από την ύλη της Ιστορίας. Για χαβαλέ.

Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος, η πλευρά που η κυβέρνηση προτιμά να κοιτάζει. Υπό το πρίσμα αυτό, τα υπόλοιπα αιτήματα είναι απλές προφάσεις. Οι ανεύθυνοι νεαροί μηρυκάζουν την απαίτηση της αύξησης των δαπανών για την Παιδεία και των καλύτερων αποδοχών για τους δασκάλους τους. Παρασύρονται και χειραγωγούνται από τους υποκινητές της κοινωνικής αναταραχής, εκείνους που για λόγους πολιτικούς σηκώνουν αναχώματα στη μεγάλη μεταρρύθμιση (για την οποία, ωστόσο, κανείς δεν έχει ακούσει το παραμικρό).

Πού βρίσκεται η αλήθεια; Ανάμεσα στα πολλά, ένας έφηβος καταληψίας ακούστηκε να λέει: «Θέλουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο». Είναι σοβαρό αίτημα αυτό; Ναι, είναι σοβαρότατο αίτημα.

Τα παιδιά των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου περνάνε έξι ώρες τη μέρα στο σχολείο και σχεδόν άλλες τόσες στο φροντιστήριο. Στο φροντιστήριο μαθαίνουν τις τεχνικές για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις που θα τους εισαγάγουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στο σχολείο, ως επί το πλείστον, σκοτώνουν την ώρα τους. Η αναζήτηση και η μετάδοση της γνώσης εκλείπουν όσο ανεβαίνουν οι τάξεις. Η παρουσία στο σχολείο καταλήγει σαν μια τερατώδης τυπική διαδικασία.

Το Λύκειο δίνει στα παιδιά μας το χειρότερο μάθημα ζωής. Να σπαταλάμε τον χρόνο μας (και μαζί το δημόσιο χρήμα) παριστάνοντας ότι μαθαίνουμε. Ύστερα, με το χρήμα των γονέων, να αναζητούμε τις άκρες για να λύσουμε τους γρίφους των Πανελλαδικών.

Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα, η συζήτηση αν έχουν δίκιο ή όχι τα παιδιά που καταλαμβάνουν τα σχολεία χάνει το νόημά της. Αυτό που θα έπρεπε να συζητάμε, πριν από τις αλλαγές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, είναι η εκ βάθρων μεταρρύθμιση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Αλλά, αυτή η μεταρρύθμιση δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα των κυβερνητικών επιλογών. Ακόμα χειρότερα, βρίσκεται έξω από τον ορίζοντα αυτού που η παρούσα κυβέρνηση θα μπορούσε να συλλάβει. Οπωσδήποτε, έξω από τον ορίζοντα των δυνατοτήτων της.



ΤΑ ΝΕΑ , 20/10/2006 , Σελ.: N15
Κωδικός άρθρου: A18670N152
ID: 542099

19 Οκτωβρίου 2006

Ενας στους τρείς υπέρ βασανιστηρίων!

Σχεδόν το ένα τρίτο (29%) των ερωτηθέντων σε δημοσκόπηση, η οποία διενεργήθηκε σε παγκόσμια κλίμακα για λογαριασμό του BBC, υποστηρίζει τη χρήση βασανιστηρίων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων -σε 19 από τις 25 χώρες- συμφωνούν ότι η σαφής απαγόρευση των βασανιστηρίων στις φυλακές πρέπει να διατηρηθεί.

Η αποδοχή της χρήσης των βασανιστηρίων καταγράφει το μεγαλύτερο ποσοστό στο Ισραήλ, όπου το 43% συμφωνεί. Αλλες χώρες με υψηλά ποσοστά αποδοχής είναι το Ιράκ (42%), η Ινδονησία (40%), η Ρωσία (37%), η Κίνα (37%) και οι ΗΠΑ (36%). Η αντίθεση είναι μεγαλύτερη στην Ιταλία, με 81%.

ΕΘΝΟΣ

17 Οκτωβρίου 2006

Διάβημα με αποχή, λευκά και άκυρα

Το υπόγειο ρεύμα δυσπιστίας, που εκφράστηκε στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές μέσω της εκρηκτικής ανόδου της αποχής σε ορισμένες περιοχές, αλλά και μέσω της σημαντικής αύξησης των άκυρων και των λευκών ψηφοδελτίων, ταλαιπωρεί από προχθές τα ξημερώματα τα επιτελεία των δύο μεγάλων κομμάτων.

Tον προβληματισμό επιτείνουν, μάλιστα, τα πολλά «κρούσματα» διάρρηξης των κομματικών γραμμών και η επιβράβευση υποψηφίων με αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά, νεωτερική εικόνα ή προσωπικό εκτόπισμα.

O πονοκέφαλος της αξιολόγησης των συγκεκριμένων συμπεριφορών, μικρό μόνο μέρος των οποίων μπορεί να αποδοθεί στη «χαλαρότητα» της δημοτικής ψήφου, γίνεται ακόμα ισχυρότερος, καθώς η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων πείθει ότι, στο παιχνίδι των πολιτικών συσχετισμών, φαίνεται να μπαίνει ένας νέος αστάθμητος παράγοντας, απρόβλεπτης για την ώρα δυναμικής.

ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΔΩ

12 Οκτωβρίου 2006

Δώστε το μαγαζί εργολαβία.

Αν η Ελλάδα μείνει να ακολουθεί την Ευρώπη τότε κατά την γνώμη μου δύο πράγματα μπορεί να συμβούν. Ή οι Έλληνες θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα ή θα μετατραπεί σε χώρα υποδοχής και διαλογής μεταναστών.

Η εξέλιξη των πραγμάτων δείχνει πως μάλλον βαδίζουμε για την δεύτερη των περιπτώσεων. Οι έλληνες θα ξανά διασπαρθούν και όσοι μείνουν εδώ θα είναι τα αφεντικά των μεταναστών. Νόμιμα πράγματα.

Αυτό που υποψιάζομαι είναι πως και οι ευρωπαίοι αυτό θέλουν υπό την έννοια πως δεν τους είναι δυσάρεστο κάτι τέτοιο.

Αυτό που χαλάει την μαγιά όμως είναι πως πλέον η μετάδοση της γνώσης είναι όχι μόνο ελεύθερη αλλά και ανεξέλεγκτη. Έχει ξεφύγει από τον κλοιό της εξουσίας.

Αυτή την εποχή για παράδειγμα είμαστε μπροστά στην πλήρη εξαθλίωση της δημόσιας παιδείας. Τα σχολεία μας ετοιμάζουν άβουλους αναγνώστες και όχι σκεπτόμενους ανθρώπους. Μόνο για να μην μας λένε αναλφάβητους.

Ο διαφωτισμός είναι ακόμα επικίνδυνος καθώς φαίνεται και δεν τον αφήνουν να εκδηλωθεί.

Έχω απηυδήσει από την τρομερή απόσταση γενεών που χωρίζει τους δασκάλους από τους μαθητές. Ειλικρινά σας λέω αν τα παιδιά μου αντί να πηγαίνουν 6 ώρες σχολείο έκαναν τα μαθήματα στο σπίτι με την βοήθεια η/υ θα μάθαιναν πολλαπλάσια και το σημαντικότερο θα κατανοούσαν όσα μάθαιναν.

Σπάνια θα χρειαζόντουσαν αυτοπροσώπως τον καθηγητή και πολύ καλύτερα θα επικοινωνούσαν μαζί του με email. Αλλά οι καθηγητές των ελληνικών σχολείων είναι άσχετοι με κομπιούτερ. Δεν τους χρειάζονται λέει αφού έχουν διδακτικές ώρες. Μα ούτε μπορούν ούτε θέλουν να διδάξουν. Τουλάχιστον ας αρκεστούν να αλληλογραφούν με όποιον ενδιαφέρεται.

Ξέρω κι εγώ τι να πω; Η κατάσταση είναι άθλια. Δεν είναι μόνο πως δεν περάσαμε διαφωτισμό. Δεν φταίει μόνο πως είμαστε κουτσοί. Αυτό το έχουμε συνηθίσει πες και μάθαμε να ζούμε με την αναπηρία μας. Μα είναι και πως η οικονομική κατάσταση εδώ είναι άθλια.

Εντάξει εγώ δεν έχω πρόβλημα διότι την είχα μυριστεί την δουλειά αλλά ο περισσότερος κόσμος το ποίμνιο που βασικά λόγω άγνοιας δεν φταίει σε τίποτα, έχει σαλτάρει. Δεν υπάρχει χρήμα στη αγορά. Οι τράπεζες τα έχουν μαζέψει όλα όσα υπήρχαν και πλέον ζούμε με δανεικά.

Τα τριάντα τελευταία χρόνια ζούμε σε περίοδο λιτότητας και ότι έργο έχει γίνει γίνεται είτε με δανεικά είτε με προσφορές πακέτων από την ΕΕ. Χρήμα που να παράγεται εδώ και να επενδύεται εδώ δεν υπάρχει. Έχουμε και την βλακεία των κλειστών συνόρων να στέλνει τα χρήματα λαθρομεταναστευτικά (ενώ αν τουλάχιστον φορολογούμασταν όλοι θα μπορούσαμε να δούμε φως) με αποτέλεσμα να πεινάσουν όλοι. Δεκάδες χιλιάδες σπίτια στο σφυρί. Πολλαπλάσιες δεκάδες χιλιάδων κατασχέσεις αυτοκινήτων λόγω ανεξόφλητων οφειλών. Που πας καημένε καραμίχαλε….

Και παράλληλα να τα δισεκατομμύρια ευρώ για όπλα να τα δισεκατομμύρια για παπάδες άλλα δισεκατομμύρια για τους Ολυμπιακούς άλλα χαμένα από δω και από κει (παραοικονομία το λένε;). Φρίκη. Έχει χαθεί κάθε έλεγχος. Πλήρες μπάχαλο. Τι πρέπει να γίνει; Στο σημείο που φτάσαμε θα δώσουμε την κυβέρνηση του κράτους εργολαβία.

ίσως να είναι καλύτερα.

21 Σεπτεμβρίου 2006

ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ Ε.Α.Ρ.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Η ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ.

Και η απαντηση:



"Το πρόβλημα του Κλείτορα είναι ότι δεν μπορεί να αντιληφθεί τα αυτονόητα. Τα αποσπάσματα των αρχαίων συγγραφέων που ανέφερε δεν αποτελούν πολιτικές προτάσεις, όπως προσπάθησε να τα παρουσιάσει, αλλά αξίες του Κινήματος. Εξ άλλου ένα καταστατικό δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να αποτελεί πολιτικό πρόγραμμα.
Σύντομα η Γραμματεία Διαφωτισμού του Ε.Α.Ρ. θα δημοσιεύσει πολυσέλιδο βιβλίο με όλες τις θέσεις του Κινήματος αναλυτικά διατυπωμένες και πάντα βιβλιογραφημένες μέσα από όλες τις σχολές της Ελληνικής Φιλοσοφίας, που το Ε.Α.Ρ. τις αποδέχεται όλες όχι μόνο ως κοινή κληρονομιά, αλλά και ως διαχρονικές αξίες του ανθρωπισμού. Σε ό,τι αφορά τα αποσπάσματα του Ευριπίδη και του Πρωταγόρα, ναι είναι θεμελιακή αξία και στόχος του Ε.Α.Ρ. η υπεράσπιση της ανεξιθρησκίας, της θρησκευτικής ελευθερίας, αλλά και του δικαιώματος της γόνιμης αμφισβήτησης ακόμα και σε ό,τι αφορά το Θείον! Έτσι είναι ο Ελληνισμός! Επιτρέπει και προτρέπει τη γόνιμη αμφισβήτηση, πράγμα που ο Κλείτωρ δεν καταλαβαίνει, αλλά δεν είναι και το μόνο, από ό,τι φαίνεται...
Και αυτό ακριβώς σημαίνει ότι το Ε.Α.Ρ. θα αγωνιστεί για τη θεσμική αναγνώριση του δικαιώματος όλων εκείνων των Ελλήνων Πολιτών που επιθυμούν να αποδίδουν τιμή και σεβάς στο Θείον σύμφωνα προς την πατρώα και μητρώα αντίληψη περί θεών. Γιατί, ακριβώς, είναι απαράδεκτο οι Έλληνες να εμποδίζονται να τιμούν τους προγονικούς τους θεούς μέσα στην ίδια την πατρίδα τους, την ώρα που διάφορες ξενόφερτες θρησκείες, ακόμα και επιβλαβείς δεισιδαίμονες σέχτες, δρουν ανενόχλητες!
Είναι αντισυνταγματική κατάλυση της θρησκευτικής ελευθερίας, αυτό που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, εις βάρος περίπου 1.000.000 Ελλήνων Πολιτών στο ήθος και στο έθος!
Το Ε.Α.Ρ. δεν είναι κίνημα θρησκευτικό ή πολυθεϊστικό, αλλά Πολιτικό Κίνημα Ελλήνων στο ήθος και στο έθος. Εκτός αν ο Κλείτωρ θέλει να στερήσει από τον Ηράκλειτο και τον Ξενοφάνη την ιδιότητα του Έλληνα(!). Βεβαίως, το να δογματίζουμε και να αφορίζουμε, όπως κάνει ο Κλείτωρ, είναι ο εύκολος δρόμος, αλλά είναι προφανώς και ο μόνος που γνωρίζει να ακολουθεί.
Επίσης, το να διαβάζει ένα καταστατικό και να μην καταλαβαίνει τι διαβάζει είναι προφανές, εφόσον τα μέλη του Ε.Α.Ρ. δεν "κατέχουν" την Ελληνική Παιδεία, όπως γράφει, αλλά δηλώνουν υπερήφανα ότι "μετέχουν" σε αυτήν. Από αυτό το παράδειγμα και μόνο φαίνεται με ποιο τρόπο αποκωδικοποιεί, αντιλαμβάνεται και επεξεργάζεται η σκέψη του Κλείτορα τα γραπτά κείμενα. Ευτυχώς που δεν έζησε στο μεσαίωνα ως καλόγερος αντιγραφέας(!) Γιατί και αυτά τα λίγα που σώθηκαν θα τα 'χαμε σε... κλειτορική ερμηνεία και... απόδοση.
Βεβαίως ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε πλήρη σύγχηση είναι φαεινότερο του ηλίου. Δηλώνει γεμάτος έπαρση και αγωνιστική διάθεση ότι δεν θα γίνει ποτέ μέλος του Ε.Α.Ρ., εύγε του! Ποιος του το ζήτησε; Του πρότεινε μήπως κανείς;
...
Αυτά γράφει το καταστατικό και εμείς αυτά τηρούμε. Αν ο Κλείτωρ έχει άλλη άποψη, ας κάνει άλλη οργάνωση, δική του, των Κλειτορικών, ή ας μείνει μόνος του να περιφέρεται και να αγορεύει στους ομίλους των γραφικών που είναι οι μόνοι πρόθυμοι να ανεχτούν τον τραυματισμένο ψυχισμό του. Εμείς όμως στο Ε.Α.Ρ. δεν είμαστε ομάδα ψυχοθεραπείας, αλλά πολιτική οργάνωση με αξίες και στόχους, που μπορεί να μην είναι του Κλείτορα, αλλά είναι πολλών χιλιάδων Ελλήνων, ήδη μελών του Κινήματος!
Εμείς δεν αισθανόμαστε βαρύ το χάλκινο χέρι του φόβου, εσύ ζυγό δουλείας ας έχεις!"


Στέφανος Μυτιληναίος
Γραμματέας Διαφωτισμού του Ε.Α.Ρ.







Κύριε γραμματέα του διαφωτισμού.

Καταρχήν ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε μαζί μου.

Διότι ξέρετε, εγώ είμαι ένας απλός άνθρωπος και δεν είμαι ούτε γραμματέας ούτε πρόεδρος.

Επίσης ευχαριστώ το κόμμα του Ε.Α.Ρ. που έθεσε τον γραμματέα του στην διάθεσή μου, για να μου κάνει το αποτυχημένο ψυχογράφημα και να με διαφωτίσει.

Αυτό είναι ένα καλό δείγμα και αρκετά ενθαρρυντικό για μένα τον… ασθενή, πως το ίδιο θα κάνετε με όλους όσους έχουν αντίθετη άποψη με εσάς, όσον αφορά το τι θα έπρεπε να είναι ένα καταστατικό που θέλει να ονομάζεται πατρώου ήθους και έθους.

Δυστυχώς οφείλω να ομολογήσω πως το άνωθεν ψυχογράφημα δεν με επανέφερε στα συγκαλά μου.

Οπότε και θα είναι η τελευταία φορά εκ μέρους μου που θα ασχοληθώ μαζί σας, ασχέτως του αν μου απαντήσετε ή όχι.

Είπαμε εμένα δεν μου πρότινε κανείς να συμετάσχω διότι τεκμηριωμένα θεωρώ πως είναι άτοπη η ίδρυση κομματικού φορέα και αυτό ήταν γνωστό εδώ και χρόνια. Το γιατί δεν έπρεπε κατά την άποψή μου, (έχει συζητηθεί από εμένα με όσους ήθελαν να συζητήσουν το θέμα) θα το διαπιστώσετε συν τον χρόνο. Άλλωστε δεν σας ενδιαφέρει η αποψή μου αφού το κάνατε.

Αλλά η συζήτηση επί του καταστατικού που ήδη κάνατε.

Θα μου επιτρέψετε όμως κύριε γραμματέα να πω μια κουβέντα προς τον οικοδεσπότη του ψυχογραφήματος, έτσι για να ξεκινήσω από τα χαμηλά πρώτα.

Κύριε Αλκμάν καλό θα ήτανε να βάζετε και την παραπομπή όπου βρήκατε το δικό μου γραπτό. Εγώ δεν θα βάλω την δική σας παραπομπή διότι το κείμενο απάντηση – ψυχογράφημα δεν ανήκει σ’ εσάς αλλά στον γραμματέα διαφωτισμού.

Επίσης κύριε Αλκμάν και παρακαλώ δώστε ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό, εγώ δεν είμαο μέλος του ΥΣΕΕ. Το βοηθώ με τον τρόπο μου όπως μπορώ αλλά δεν είμαι μέλος του. Δεν είμαι μέλος καμμιάς ομάδας. Είμαι ελεύθερος άνθρωπος, ελεύθερος πολίτης και δεν έχω ανάγκη να υποθηκεύσω που θενά αυτή την ελευθερία μου. Ο δικός μου ο σβέρκος ζυγό δεν σηκώνει και δεν είμαι ούτε πρόβατο ούτε ποίμνιο για να χρειάζομαι κοπάδι.

Το ΥΣΕΕ λοιπόν δεν θα έπρεπε να το αναφέρετε αφού δεν έχει σχέση με το Ε.Α.Ρ. ούτε έχω δει πουθενά κάποια επίσημη ανακοίνωσή του, άσχετα αν κάποια αρκετά μέλη του είναι και μέλη του Ε.Α.Ρ. Υπάρχουν άλλα μέλη του ΥΣΕΕ που είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ, άλλα του συνασπισμού, άλλα του ΚΚΕ αλλά και ανεξάρτητοι εκ πεποιθήσεως.

Συνεπώς δεν έχετε λόγο να τονίζετε την φιλική υποστήριξή μου προς το ΥΣΕΕ στην παρούσα δημοσίευσή σας. Είναι εντελώς άσχετη του ΕΑΡ.

Αν πάλι αναφέρεστε σε αυτό ως τιμητική διάκριση ευχαριστώ αλλά δεν το αντιλαμβάνομαι έτσι και άρα δεν ισχύει για μένα. Σας είπα δεν είμαι μέλος ούτε θέλω να είμαι μέλος κανενώς οργανισμού. Είμαι ελεύθερος και ουχί κατευθυνόμενος απο κέντρα αποφάσεων. Όποια και αν είναι αυτά. Το μόνο που δηλώνει η φιλική συμμετοχή μου στο ΥΣΕΕ είναι πως εκεί υπάρχουν πολυθεϊστές που ως τώρα ήξεραν να συζητούν δημοκρατικά. Αλλά δεν τους συμφέρει πια και ξέχασαν.

Για τις θέσεις του ΥΣΕΕ περί ΕΑΡ απευθυνθήτε στην γραμματεία του ΥΣΕΕ.

Και μιας και είπα γραμματέας να μην ξεχάσω τον... του διαφωτισμού.

Λοιπόν κύριε γραμματέα όπως σας έλεγα (τι ωραίο πράγμα αλήθεια να αλληλογραφείς με γραμματέα…) τώρα που φάνηκε μια αχτίδα φωτός, σίγουρος πως θα ασχολείστε και μελλοντικά με τον καθένα διαφωνούντα προσωπικά, να σας πω και μερικά ακόμα για το καταστατικό. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο το δυνατόν πιο σύντομος για να μην σας στερώ από τον πολύτιμο χρόνο σας.

Ένα καταστατικό λοιπόν κύριε γραμματέα που θέλει να λέγεται καταστατικό Ελλήνων το ήθος και το έθος δεν μπορεί να είναι όμοιο με τα καταστατικά των άλλων κομμάτων που δεν είναι ελληνικού ήθους και έθους αλλά ούτε και δηλώνουν κάτι τέτοιο.

Διότι διαβάζοντάς το δεν βρήκα τίποτα διαφορετικό πλην των αρχαίων ρήσεων. Τις ρήσεις όμως τις γνωρίζω κύριε γραμματέα και δεν χρειάζεται να διαβάσω ένα καταστατικό για να τις εμπεδώσω. Μπορεί μεν ένα καταστατικό να μην δίνει απαντήσεις παίρνει όμως θέσεις. Το καταστατικό δεν είναι φιλολογική κουβέντα κύριε γραμματέα. Ειδικά αν θέλει να λέγεται ελληνικού ήθους και έθους.

Καλό θα ήτανε λοιπόν να δημοσιεύσετε τις διαφορές που έχει το καταστατικό σας έναντι άλλων καταστατικών. Πλην των ρήσεων.

Αντίθετα υστερεί έναντι πολλών διότι δεν θέτει τις βασικές αρχές σε σημαντικότατα θέματα όπως το είδος της οικονομίας που σας εκφράζει. Αλλά φαίνεται πως επειδή ήταν τόσο μα τόσο διαφορετική η οικονομία των αρχαίων ελλήνων από την σημερινή, δε βρήκατε ανάμεσα στις ρήσεις κάποια που να σας ταιριάζει και μείναμε χωρίς οικονομία. Για γέλια.

Θέλετε έτσι από ενδιαφέρον, να σας πω άλλο ένα θέμα που ξεχάστηκε διότι δεν ίσχυε στην αρχαία Ελλάδα; Της μετανάστευσης.

Είστε υπέρ ή κατά των πολυ πολιτισμικών κοινωνιών ως ΕΑΡ; Δεν είναι βασική θέση αυτή για εσάς άξια να μπει σε ένα καταστατικό; Ή δεν ξέρετε και θα αποφασίσει το συνέδριο σε 4-6 χρόνια;

Όσο αφορά το απόσπασμα του Πρωταγόρα στο οποίο δηλώνει άγνοια περί ύπαρξης των θεών και το θεωρείτε βασική αξία… να το χαίρεστε. Μόνο αύριο που θα βγει ο ήλιος ή μεθαύριο όταν θα πάτε σε κάποια ιεροπραξία (ανεξάρτητα θρησκείας) σκεφτείτε τι θέλετε εκεί. Όταν δε, βρεθούμε μαζί σε κάποια ελληνική ιεροπραξία θα αναρωτηθώ εγώ τι κάνετε εκεί αφού η βασική σας αξία είναι πως δεν ξέρετε τίποτα. Ή μήπως θα το απαντήσετε και αυτό στο συνέδριο;

Αν κάνετε ποτέ συνέδριο για να συζητήσετε περί ύπαρξης και ανυπαρξίας των θεών παρακαλώ να με καλέσετε. Θέλω να το δω. Αλλιώς μείνετε στην βασική σας αξία. Και πάλι ο ήλιος θα ανατέλλει.

Το ότι το ΕΑΡ θα ασχοληθεί με την θεσμική αναγνώριση των ελλήνων θεών μπορεί μεν εσείς να το λέτε αλλά εγώ στο καταστατικό δεν διάβασα πουθενά κάτι τέτοιο. Από δε λόγια έχουμε χορτάσει.

Εμένα κύριε γραμματέα δεν με ενδιαφέρει τι λέτε εσείς ο ένας και ο καθένας.

Με ενδιαφέρει τι γράφει το καταστατικό σας.

Ανεξήθρησκο δηλώνει και το κόμμα της Ν.Δ.

Δείξτε μου λοιπόν εσείς που γράφει πως θα αναγνωρίσετε τους πατρώους θεούς ή πως θα κινηθείτε προς αυτή την κατεύθυνση έστω.

Πουθενά. Πολιτικές αερολογίες παίρνω για απάντηση στην κριτική μου. Κοινώς φούσκες.

Εκτός αν τα γραφόμενά σας κύριε γραμματέα έχουν κύρος καταστατικού οπότε σας ευχαριστώ και πάλι για την τιμή που μου κάνατε.

Με κατηγορείτε πως δογματίζω. Μα κύριε γραμματέα ο δογματισμός γίνεται με χρήση ρητών και αποφθεγμάτων και όχι με ανάπτυξη σκέψης όπως εγώ κάνω. Άλλοι ρίχνουν τα τσιτάτα περί δικαιοσύνης όχι εγώ κύριε γραμματέα. Το δογμάτισμα γίνεται με καταστατικές αρχές που δεν έχουν δημόσια συζητηθεί και όχι με τις δημόσιες απόψεις.

Ως προς την δομή του κόμματος είναι η κλασσική της δεκαετίας του 50 ίδια με τις δομές και άλλων κομμάτων.

Σε τι διαφέρει λοιπόν ένα κόμμα ελλήνων κατ’ ήθος και έθος;

Δεν θέλω να σχολιάσω το άρθρο 13 διότι θα πρέπει αναζητώντας το γιατί και το διότι, να προχωρήσω κι εγώ σε ψυχογράφημα πράγμα που δεν θέλω αφού δεν έχω τέτοια ειδικότητα.

Εν τέλει κυρίες και κύριοι του ΕΑΡ και κύριε γραμματέα, αν θέλατε την γνώμη μου όπως και την γνώμη όλων τότε θα κάνατε ένα ανοικτό προσυνέδριο για το αν πρέπει και αξίζει να δημιουργηθεί ένα κόμμα καταρχήν.

Μου άρεσε επίσης που έγινα αφορμή να δημοσιεύσετε πως θα εκδώσετε πολυσέλιδο βιβλίο με όλες τις θέσεις του κινήματος. Αυτό θα γίνει πριν το συνέδριο ή μετά; Θα είναι θέσεις του συνεδρίου ή του κόμματος;

Διότι αν δημοσιευθεί προσυνεδριακά και γραπτώς αναφέρει ότι είναι προς συζήτηση στο συνέδριο έχει καλώς, αλλά αν είναι απλά οι θέσεις του κόμματος… ε τότε….

Μιλάτε για γόνιμη αμφισβήτηση και σωστά λέτε πως είναι ίδιον ελληνικόν. Αλλά εξηγήστε μου, αφού σας αρέσει η αμφισβήτηση τότε γιατί βγάλατε σπυράκια με την κριτική μου και έφτασε ένα ολόκληρο κόμμα μέσω του γραμματέα να ασχοληθεί μαζί μου;

Γιατί δεν την δεχτήκατε απλά ως μια κριτική; Και μάλιστα κακή όπως λέτε; Μήπως φοβάστε πως το τόλμημά σας είναι πράγματι σαθρό και αντιδράτε ψυχοτροπικώς;

Υπογράφετε με την ιδιότητά σας ως γραμματέας, υποθέτω πως αυτή σας η απάντηση έχει πρωτοκολληθεί;

Πείτε μου σας παρακαλώ πως είναι πράγματι και η πρώτη σας εγγραφή ως γραμματέας του ΕΑΡ.

Αυτό θα τονώσει την πεσμένη μου αυτοπεποίθηση.

Διότι ως γνωστόν εγώ είμαι πολύ πολύ φοβητσιάρης και όλο φοβάμαι. Χρειάζομαι μια ένεση αυτοπεποίθησης.

Συγνώμη αν σας έχω ήδη κουράσει αλλά ευκαιρία είναι μια και όπως προείπα, δεν πρόκειται να έχω άλλη επικοινωνία μαζί σας τουλάχιστον εκ μέρους μου, να σας θέσω μερικά ακόμα δευτερεύοντα.

Αισθάνεστε βλέπω τυχερός που δεν γεννήθηκα καλόγερος στον μεσαίωνα. Βλέπω πως πιστεύετε στην μετενσάρκωση. Για να ξέρετε λοιπόν εγώ δεν πιστεύω καθόλου στις προηγούμενες ζωές και τα τέτοια. Δεν με ενδιαφέρει αν εσείς πιστεύετε. Δικαίωμά σας.

Αλλά δεν ασχολούμαι σοβαρά με τέτοιου είδους «πολιτικές αναλύσεις».

Και εν κατακλείδι κύριε Γραμματέα του διαφωτισμού του ΕΑΡ, θα σας δώσω μια συμβουλή. Για πολλούς, πάρα πολλούς λόγους ένας γραμματέας κόμματος δεν πρέπει να χρησιμοποιεί την ιδιότητά του για να απευθύνεται σε έναν μόνο άνθρωπο που δεν έχει καμμιά ιδιότητα που να αφορά τα κοινά πλην αυτή του πολίτη με δικαίωμα ψήφου, γνώμης, άποψης, ή όχι.

Κρατήστε τις δυνάμεις σας για να απευθυνθείτε σε υπουργούς και φορείς.

Ασχοληθείτε με τα κοινά και όχι με τα πρόσωπα και τις αποτυχημένες προσωπογραφίες. Πιστεύω πως αν συνεχίσετε να ασχολείστε προσωπικά με τον κάθε πολίτη που διαφωνεί μαζί σας θα γίνετε πράγματι ίδρυμα ψυχοθεραπείας.

Αποτυχημένο μεν αλλά ε, όλο και κάτι θα βγαίνει.

Αυτή δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση από ένα κόμμα και μάλιστα νεοϊδρυθέν.

Φτάνει δε, στα όρια της ιδεοληψίας.

ΥΣ και σημειώστε πως δεν είναι πως δεν σας θεωρώ έλληνες. Έλληνες μπορεί να είστε θα δείξει, αλλά αλάνθαστος δεν είναι κανένας. Και μην ξεχνάτε ούτε στιγμή το βασικό πως

η αμφισβήτηση είναι ίδιον των Ελλήνων.

Όχι μόνο στα λόγια ε;

16 Σεπτεμβρίου 2006

ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ Ε.Α.Ρ.

Σε άλλη μου δημοσίευση είχα πει γιατί διαφωνώ με την δημιουργία κόμματος από τις ομάδες των πολυθεϊστών. Άκουσα διάφορα. Μεχρι που κατηγορήθηκα για προβοκάτορας και σαμποτέρ.

Δεν πειράζει. Έκανα τουμπεκί ψιλοκομμένο μέχρι να δημοσιοποιηθεί το καταστατικό μήπως και έκανα λάθος και δεν το κατάλαβα.

Το καταστατικό λοιπόν αναρτήθηκε στην σελίδα του ΕΑΡ. Ας το σχολιάσω τώρα μια και μου έτυχε στην ζωή μου να κινούμαι σε αυτόν τον χώρο.

Καταρχήν ξεκίνησα την ανάγνωση του καταστατικού περιμένοντας να βρω θέσεις που θα συμφωνήσω ή θα διαφωνήσω. Περίμενα να διαβάσω πολιτικό λόγο.

Με μεγάλη έκπληξη ανακάλυψα πως δεν έβρισκα τίποτα σοβαρό. Δεν βρήκα απολύτως τίποτα, το απόλυτο κενό.

Υποτίθεται πως έχουμε με αυτό το καταστατικό τους σκοπούς και τις λύσεις που προτείνει και για τους οποίους δημιουργήθηκε ένα κόμμα.

Ε, εγώ δεν είδα απολύτως τίποτα. Κάτι σκόρπια ρητά που πολύ εύκολα μπορούν να αναιρεθούν με κάποια άλλα και μια βασική οργανωτική δομή τύπου 1950.

Ποιά είναι η θέση του ΕΑΡ για την ειρήνη;

ΕΙΡΗΝΗ: «Ό µεν γαρ της ειρήνης έρως θείος ην ως αληθώς, και το λύσαι τόν πόλεμον ελληνικώτατον πολίτευμα», δηλαδή: «Ό έρωτας για την ειρήνη είναι βέβαια πραγματικά θειος, και η προσπάθεια για την κατάλυση του πολέμου πράξη Ελληνικότατη» (Πλούταρχος).

Και… τέλος. Με μια πρόταση λύθηκε το θέμα. Πάει και το Ιράκ και το Αφγανιστάν και το μεσανατολικό και οι όπου γης πόλεμοι τελείωσαν. Τους έλυσε το ΕΑΡ με μια μόνο φράση του Πλούταρχου. Game over.

Για την Δημοκρατία άλλη ρήση:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Ή εν δηµοκρατίη πενίη της παρά τοις δυνάστηισι καλουμένης εύδαιμονίης τοσουτόν εστι αίρετωτέρη όκόσον ελευθερίη δουλείης», δηλαδή, «Ή φτώχεια στην δημοκρατία είναι τόσο πολύ προτιμότερη απ' αύτη πού ονομάζεται ευδαιμονία στους τυράννους, όσο είναι προτιμότερη η ελευθερία από την δουλεία» (Δημόκριτος).

Πάει και το θέμα της δημοκρατίας. Τσάμπα χύθηκε τόσο αίμα ανά τους αιώνες. Το όλο μυστικό είναι μια πρόταση.

Αλλά έλα μ’ που δεν έχουν όλοι τις ίδιες προτιμήσεις….!

Αυτό δεν είναι καταστατικό κόμματος. Δεν ξέρω τι είναι και πώς να το χαρακτηρίσω αλλά πάντως καταστατικό κόμματος δεν είναι.

Που είναι οι θέσεις για την εξωτερική πολιτική, το περιβάλλον, την οικονομία, την ανάπτυξη και ένα σωρό άλλα θέματα;

Αλλά να μου πεις, εδώ καθαρίσαμε με ελευθερία, δημοκρατία και παιδεία με τρεις προτάσεις στις λεπτομέρειες θα κολλήσουμε;

Αμ άμα φτιάχνονταν έτσι τα κόμματα και τα καταστατικά τους να φτιάξω κι εγώ κάνα δυό να ‘χω ωρέ!

Για παράδειγμα για την οικονομία η θέση του κόμματος μου είναι: «Η αγορά και το νόμισμα θα είναι το σύμβολο της αλλαγής που θα γίνει» Πλάτων Πολιτεία 564α.

Για την δημόσια υγεία, «ο νεκρός δεν έχει καμμία αίσθηση κανενός πράγματος» Πλάτων

Για το δημόσιο χρέος, «Αν δεν επιθυμείς πολλά τα λίγα θα σου φαίνονται πολλά» Δημόκριτος

Για το δημογραφικό, «σφάλμα το να κάνεις παιδιά» Δημόκριτος

Για την ακρίβεια, «η φειδώ και η στέρηση ωφελούν» Δημόκριτος

Για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, «τους δούλους να τους συμπεριφέρεσαι σαν να είναι κομμάτι του εαυτού σου» Δημόκριτος.

Για την ισότητα των φύλων, «στολίδι στην γυναίκα να είναι λιγομίλητη» Δημόκριτος

Για την τρίτη ηλικία, «τα γηρατειά είναι γενικό σακάτεμα» Δημόκριτος

Για τα σώματα ασφαλείας, «τα σκυλιά γαβγίζουν όσους δεν γνωρίζουν» Ηράκλειτος

Για τον πολιτισμό, «Έλεγε πως δεν είναι τίποτα ούτε η τέχνη χωρίς μελέτη ούτε η μελέτη χωρίς τέχνη» Πρωταγόρας

Για το συνταξιοδοτικό, «Το πιο πολύτιμο αγαθό είναι ο χρόνος που σπαταλάμε» Αντιφών

Για την εγκληματικότητα, «το να μην ζει λοιπόν κανείς δεν είναι καλύτερο από το να ζει κακά;» Κριτίας

Για την ισονομία, «το δίκαιο είναι το συμφέρον του ισχυρότερου» Θρασύμαχος

Ορίστε, αράδιασα κι εγώ μερικές ρήσεις σοφών ελλήνων. Τώρα δηλαδή τα έλυσα όλα τα προβλήματα;

Ρε, πόσα θέλετε να με τρελάνετε;

Και καλά, ας πούμε πως οι συντάκτες τούτου του πονήματος που σερβιρίστηκε για καταστατικό κόμματος κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου όταν το έγραφαν.

Αμ οι άλλοι που πήγαν και το υπέγραψαν; Τι ακριβώς υπέγραψαν ξέρουν; Το διάβασαν πριν το υπογράψουν; Και αν το διάβασαν ως τι το υπέγραψαν; Ως καταστατικό κόμματος ή ως άλλο ένα επεισόδιο της κλασσικής σειράς του Disney με τον Ντόναλντ και τα ανιψάκια;

Ή μήπως πήγαν σαν τα πρόβατα και υπέγραψαν χωρίς να το διαβάσουν; Διότι αν το διάβασαν και υπέγραψαν τότε η πολιτική τους αντίληψη και αντιληπτικότητα είναι κενές περιεχομένου όπως και το δήθεν καταστατικό που μας παρουσίασαν.

Αν είναι έτσι οι μετέχοντες την ελληνική παιδεία, αν τέτοια είναι η σοφία των ελλήνων στο έθος ώστε να λύνουν τα παγκόσμια προβλήματα με μια πρόταση και μάλιστα ηλικίας 2500 χιλιάδων ετών, τότε κι εγώ είμαι εξωγήινος διαστημικός τσιγγάνος.

Αν νομίζουν πως με το να ξεκινούν στο προοίμιο λέγοντάς μας πως κατέχουν τον ελληνικό τρόπο και αραδιάζοντάς μας κατόπιν μερικές ελάχιστες σελίδες με τίποτα κι ελπίζουν να έχουν μέλλον γελιούνται οικτρά.

Να τους υποστηρίξω γιατί; για τα ωραία τους τα μάτια ή επειδή κάνουν σωστή αντιγραφή από αρχαίους έλληνες φιλοσόφους;

Αυτά και ένα δεκάχρονο παιδί μπορεί να τα κάνει.

Εγώ δεν θα κινδυνέψω να χαρακτηριστώ υποστηρίζοντας το απόλυτο τίποτα.

Μπαρούφες ακούω ήδη εδώ και σαράντα χρόνια από τα ήδη υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Δεν χρειάζομαι να ακούσω και νεότερες από νεότευκτα.

Όταν έμαθα για την δημιουργία του ΕΑΡ μίλησα για κόμμα πολυθεϊστών.

Τώρα που διάβασα και την επίσημη θέση των δύο προτάσεων του καταστατικού αντιγραφή από τον Ευριπίδη και τον Πρωταγόρα, μπορώ να ολοκληρώσω την πρόταση.

Το κόμμα είναι φτιαγμένο από πολυθεϊστές για ανεξίθρησκους.

Το κόμμα δηλώνει άγνοια περί θεών. (δυό προτάσεις κι εγώ)

Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα, δεν προλαβαίιιιιιιινω καλοίιιιι μου άνθρωποι.

Ήθελα να ξέρω τι γνώμη έχουν γι αυτή την πρόταση του Πρωταγόρα οι συμπαθούντες τον Πλάτωνα. Αστείες καταστάσεις.

Προσωπικά το ερώτημα το έχω απαντήσει όσο βλέπω τον ήλιο να ανατέλλει και να δύει. Για όσο ο ουρανός και η γη είναι στην θέση τους και τα ποτάμια κυλούν στις κοίτες, ξέρω, βλέπω, ακούω, οσμίζομαι, αγγίζω, ζω, βιώνω πως οι θεοί υπάρχουν και αφήνω τους… άλλους να αναρωτιούνται.

Το πρόβλημα για μένα είναι πως θα γίνει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν και να κατανοήσουν ποια πραγματικότητα έχουν να λατρέψουν. Να πάψουν να πιστεύουν σε παραμύθια και να νοιώσουν την ιερότητα της ζωής και του σύμπαντος κόσμου. Να λατρέψουν αυτά από τα οποία πραγματικά εξαρτιούνται και που τώρα βλακωδώς τα απορρίπτουν.

Και πως θα γίνει αυτό; Αυτό αναρωτιέμαι και θα ήθελα μια απάντηση. Γνώμη μου είναι πως μέσω της παιδείας μπορεί να γίνει μακροπρόθεσμα αλλά η παιδεία είναι πολύυυυ μεγάλο θέμα και οπωσδήποτε δεν τελειώνει με δυό προτάσεις όσο σοφές και αν είναι.

Οι έννοιες αυτές όπως η δημοκρατία και παιδεία, είναι έννοιες ιερές που χρήζουν συνεχών και παντοτινών συζητήσεων επί συζητήσεων και θέσεων και αποφάσεων σωστών στις σωστές στιγμές.

Για κανένα θέμα δεν είδα στο καταστατικό ούτε εντοπισμό προβλημάτων, ούτε πιθανές λύσεις (για να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω) ούτε τους τρόπους.

Πως θα λυθούν όλα τα όσα προβλήματα δεν μου λέει το καταστατικό. Γι αυτό λέω πως αυτό δεν είναι καταστατικό κόμματος διότι δεν υποδεικνύει λύσεις ούτε έχει κάποια πολιτική υπόσταση.

Συμπέρασμα λοιπόν:

Δεν είναι όλοι οι έλληνες πολυθεϊστές και πανθεϊστές υπέρ της ανυπαρξίας θέσεων και του στρουθοκαμηλισμού όπως αυτά εκφράζονται στο καταστατικό του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ για την πολιτική ζωή αυτής της χώρας.

Υπάρχουν έλληνες που αναζητούν λύσεις πρακτικές και πραγματικές και ένας είμαι εγώ.

Ξύλινο λόγο χόρτασα, δεν θέλω άλλο.

Και κρίνω πως είναι άδικο να κινδυνεύσουμε όλοι οι πολυθεϊστές να παρασυρθούμε ή να χαρακτηρισθούμε στην πολιτική μας δράση με αυτή την κίνηση.

Αυτή είναι η άποψή μου. Σαφώς διαφοροποιημένη από το Ε.Α.Ρ. διαφορετική από την άποψη ίσως πολλών αλλά αυτή είναι. Σε όποιον δεν αρέσει είναι δικό του πρόβλημα.

Αν όμως υπάρχουν απόψεις που τεκμηριωμένα αναιρούν την δική μου ευχαρίστως να τις ακούσω και ας μην είμαι υποχρεωμένος να τις αποδεχτώ. Διότι ξέρω να ακούω όπως ξέρω και να διαβάζω. Πρώτα έμαθα να ακούω μετά έμαθα να διαβάζω και κατόπιν να κρίνω. Και ας προσπάθησαν τότε να μην μου μάθουν να κρίνω εγώ έμαθα, σε πείσμα των καιρών.

Ό,τι λοιπόν εκδίδεται και είναι των ενδιαφερόντων μου, θα το κρίνω κιόλας και είτε θα επικρίνω είτε θα κατακρίνω. Δικαίωμα.

Και για τέλος περιμένοντας να δω πως θα κατέβετε στις εκλογές και μια και αρέσουν τόσο πολύ οι ρήσεις, σας χαιρετώ με μια ακόμα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας (χωρίς δηλαδή).

«Επεί κινδυνεύει πόλις ανδρών αγαθών ει γένοιτο, περιμάχητον αν είναι το μη άρχειν, ώσπερ νυνί το άρχειν.» Πλάτων, πολιτεία.

27 Αυγούστου 2006

Το κτιστό και το άκτιστο στην φιλοσοφία του Λιαντίνη


Το κτιστό στη Φιλοσοφική άποψη του Λιαντίνη υμνείται για την ομορφιά και το κάλλος. Πάντα άρρηκτα δεμένο με τη γεωγραφική θέση ντυμένο με λόγια όμορφα ποιητικά δοσμένο ενώνει το χθες των προγόνων μας με το σήμερα το νέο Ελλήνων δίνοντας τη φυσική συνέχεια που είναι απαραίτητη για τη σύνδεση των ιστορικών δρώμενων.

Υπάρχει πλήρης κατανόηση της δυναμικής επίδρασης που άσκησε και ασκεί η μάνα φύση στο πνεύμα και κατ' επέκταση στον πολιτισμό των Ελλήνων. Η ποίηση υμνεί την φιλοσοφία που με τη σειρά της αξιώνει τον πολιτισμό ως αποτέλεσμα του συμπαντικού κάλλους αλλά και της ζωοδότρας γης. Όμως φαίνεται πως παρόλο το ποιητικό άκουσμα που ο περιβάλλον κόσμος δημιουργεί, αυτό δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την ύπαρξη στην φιλοσοφία του Λιαντίνη.

Όλα τούτα τα κτιστά για τον φιλόσοφο Λιαντίνη δικαιολογούν το κάλλος αλλά δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την ζωή.

Έτσι για μια ακόμα φορά ξαφνικά και αδικαιολόγητα εμφανίζεται το αόρατο, το ακατανόητο, το άκτιστο. Το άκτιστο που εφευρέθηκε από τα ιερατεία των χριστιανών για να καλύπτει τα χαοτικά κενά μιας παραπαίουσας υποτυπώδους φιλοσοφικής βάσης έρχεται με τη σειρά του να πάρει πρωτεύουσα θέση στην φιλοσοφία του καθηγητή σε μια σπασμωδική προσπάθεια του μυαλού να βρει το δρόμο του άγνωστου.

Το κτιστό φως που λούζει τον σύμπαντα κόσμο δεν είναι για αυτόν αρκετό ούτως ώστε να φωτίσει το υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου.

Φαίνεται σαν το σκοτάδι να μην είναι απλή έλλειψη φωτός αλλά στέρηση αυτού. νοιώθει πως πέρα από το κτιστό φως του ήλιου πατέρα υπάρχει στον κόσμο και κάποιο φως άκτιστο, που φωτίζει τι άραγε;

Μας προβληματίζει με την δήθεν ύπαρξη του άκτιστου φωτός ως προϋπόθεση ύπαρξης του κτιστού χωρίς όμως να απαντά στο ερώτημα για το λόγο ύπαρξης αυτού.

Η ανυπαρξία γίνεται ύπαρξη. Ύπαρξη όμως άφαντη, αόρατη, αδικαιολόγητη. Ύπαρξη που ακριβώς επειδή δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή και να δικαιολογηθεί σε τούτο τον κόσμο μεταφέρεται στον άλλο. Μεταφέρεται δηλαδή στον κόσμο για τον οποίο δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το τι ισχύει και τι όχι. Και είναι ακριβώς αυτή η αδυναμία τεκμηρίωσης των νόμων που ισχύουν πριν και μετά την ζωή που δίνει στην φιλοσοφία του Λιαντίνη, την βάση για να στηρίξει τη σπουδαιότητα του μη αντιληπτού άκτιστου φωτός.

Θα πρέπει ο μελετητής της εν λόγω φιλοσοφίας να αρκεστεί στην ποιητικά δοσμένη πίστη σε ένα είδος φωτός που για να το αντιληφθεί πρέπει ή να μην έχει γεννηθεί ή να έχει πεθάνει.

Διότι ο θάνατος στην φιλοσοφική σκέψη του καθηγητή είναι κάτι που μόνος ως νεκρός μπορεί να βιωθεί. Όμως είναι πράγματι έτσι;

Είναι απαραίτητο άραγε να πεθάνουμε για να βιώσουμε το θάνατο; Ή ο θάνατος είναι γύρω μας αλλά φοβόμαστε να το αντιληφθούμε;

Μήπως τελικά ο θάνατος κρύβεται ακόμα και ανάμεσα στους χτύπους της καρδιάς αγωνιζόμενος να επιβιώσει έναντι της ζωής;

Μήπως αυτό που ο καθηγητής εννοεί ως άκτιστο δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διαρκής εξέλιξη του κτιστού;

Επηρεασμένος από την χριστιανική θανατολαγνεία αδυνατεί και αυτός να αναγνωρίσει το αέναο, αιώνιο και συνεχές πήγαινε έλα της ζωής και του θανάτου.

Αδυνατεί να δεχθεί την ύπαρξη του φωτός και την ταυτόχρονη ανυπαρξία του. Θεωρεί πως κάτι είτε είναι ζωντανό, είτε είναι πεθαμένο.

Θεωρεί τον θάνατο διαφορετικό της ζωής και όχι αντίθετο αυτής προς διατήρηση ισορροπίας. Σκέπτεται πως πρέπει να πολεμήσει το θάνατο και πως για να το κάνει αυτό πρέπει να διακόψει την ζωή.

Συμπεραίνει ως γνήσιος χριστιανός πώς είναι αδύνατον ο άνθρωπος να φέρει ταυτόχρονα και την ζωή και το θάνατο. Γι' αυτό μπορούμε να έχουμε ή το ένα ή το άλλο. Ή εδώ ή εκεί αλλά ποτέ και τα δύο ταυτόχρονα. Και αφού δεν μπορεί να είναι και τα δύο ταυτόχρονα οδηγείται στο κτιστό και στο άκτιστο δημιουργώντας δυϊσμό εκεί που κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει. Έτσι καταλήγει στο τέλος αναγκαστικά στην ύπαρξη του ενός μοναδικού που είναι γενεσιουργό του κτιστού εκφράζοντας την λογική του άκτιστου. Καταλήγει στην άκτιστη λογική που ως άκτιστη δεν υπόκειται σε νόμους δεν φέρει συγκεκριμένες ιδιότητες άλλα πράττει κατά βούληση ότι της αρέσει.

Σήμερα που η επιστήμη σε πείσμα του σκοταδισμού ρίχνει φως προς το σκοτάδι της γνώσης ο καθηγητής μας πισωγυρίζει σε ανύπαρκτα σκοτάδια αναπόδεικτα και άφαντα, δήθεν για να δικαιολογήσει τον ολοκληρωτισμό. Ή φως ή σκοτάδι. Ή ζωή ή θάνατος. Ή κτιστό ή άκτιστο.

Που χάθηκε άραγε το μέτρο των Ελλήνων; Που ξεχάστηκε η χρυσή τομή που διαιρεί και ενώνει ταυτόχρονα;

Κατ’ αυτόν το περπάτημα του ανθρώπου ανάμεσα σε ζωή και θάνατο είναι αδιανόητο. Όλοι γέρνουμε αναγκαστικά προς την μια ή την άλλη πλευρά.

Είτε γεννηθήκαμε στην κοιλάδα και ανεβαίνουμε στην κορυφή, είτε γεννηθήκαμε στην κορυφή και κατηφορίζουμε στην κοιλάδα, ο δρόμος του ανθρώπου είναι για τον καθηγητή πάντα προς μια κατεύθυνση. Μονόδρομος.

Τούτα όμως δεν διδάσκουν κάτι καινούργιο στην φιλοσοφία. Απλά υποδεικνύουν τη γνωστή αντίληψη πως είτε έτσι είτε αλλιώς θα καταλήξουμε και η κατάληξη αυτή είναι προορισμένη από τον δυϊσμό του άκτιστου όπου καταλήγουν όλα εν τέλει.

Διαφαίνεται στο έργο του καθηγητή η αντίληψη πως η ολοκλήρωση έρχεται μόνο με το θάνατο ο οποίος θάνατος είναι όχι η συνέχειά ούτε η δόξα, αλλά η απαξίωση της ζωής. Δεν καταλαβαίνει τον θάνατο ως τροφοδότη της ζωής αλλά ως αναχώρηση από αυτή και πέρασμα σε άλλο κόσμο.

Καλύτερο ή χειρότερο δεν έχει σημασία.

Αυτό που έχει σημασία είναι ο τελικός προορισμός και η τελική κρίση από το άκτιστο ον. Είτε αυτό είναι φως, είτε η ζωή, είτε θεός, είτε άνθρωπος, ο θάνατος είναι το μέσον για τον άλλο κόσμο, ο δρόμος για το άκτιστο.

Είναι όμως έτσι;

Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε το θάνατο ως τον δρόμο προς το τέλειο άκτιστο ή είναι ο θάνατος απλά η συνέχειά της ζωής και ο τροφοδότης αυτής;

Πρέπει να τον προκαλέσουμε να έρθει ή αυτός είναι ιδανικός να κρίνει ποτέ είμαστε έτοιμοι να δώσουμε ζωή πεθαίνοντας;

Αξίζει να πεθάνουμε προσδοκώντας κάτι ή είναι ορθότερο πεθαίνοντας να αναζωογονήσουμε; Αξίζει άραγε σκοπός του ανθρώπου να είναι η μέσω του θανάτου προσέγγιση του λογικά αμφισβητήσιμου άκτιστου;

Μήπως ο ιερός σκοπός του ανθρώπου είναι η διατήρηση και εξέλιξη του κτιστού μέσω του θανάτου;

Είναι άραγε σοφότερο να ακολουθήσουμε την ευθεία γραμμή από την ζωή στο θάνατο και από εκεί στο τίποτα του άκτιστου που δίδασκε καθηγητής ή είναι προτιμότερο να ακολουθήσουμε την ανοδική σπείρα της συνεχούς εξέλιξης του ορατού ιερού κτιστού, βιώνοντας συνεχείς στιγμές ζωής και θανάτου προς δόξα της ύπαρξης;

Η λογική της στρατοκρατίας




Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ*

Οποιον εκπρόσωπο των δύο κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία κι αν ρωτήσετε, θα σας πει ότι θα επιθυμούσε την άμεση ριζική μείωση των εξοπλισμών, «αλλά...». Και βεβαίως, το πρώτο «επιχείρημα» που στηρίζει αυτό το «αλλά...» είναι η «τουρκική επιθετικότητα». Η «τουρκική επιθετικότητα» καθιστά αναγκαία την «ελληνική αμυντικότητα», άρα τις εξωφρενικές δημόσιες δαπάνες για εξοπλισμούς.

**Διαφωνώ απόλυτα με αυτή την προβληματική. Η «τουρκική επιθετικότητα» είναι ευθέως ανάλογη προς την «ελληνική επιθετικότητα». Η καθεμιά τροφοδοτεί την άλλη. Είναι η επιθετικότητα του (ελληνικού και τουρκικού) κεφαλαίου και της στρατοκρατίας στην οποία αυτό στηρίζει την εξουσία του.

**Η Κύπρος δεν υπήρξε ποτέ τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Από το 1960 είναι ανεξάρτητη χώρα-μέλος του ΟΗΕ.

Επομένως η επέμβαση του ελληνικού στρατού κατά της νόμιμης κυπριακής κυβέρνησης τον Ιούλιο του 1974 ήταν ξένη εισβολή, όχι «πραξικόπημα». Η τουρκική εισβολή θα ήταν αδιανόητη χωρίς την ελληνική που προηγήθηκε.

**Μετά την κρίση στην Κύπρο, οι ελληνικές κυβερνήσεις δήλωσαν μονομερώς ότι ο ελληνικός εναέριος χώρος φτάνει στα 10 ναυτικά μίλια.

Ομως, σύμφωνα με ορισμένες ερμηνείες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, ο εθνικός εναέριος χώρος συμπίπτει με τον υπερκείμενο των χωρικών υδάτων, που για την Ελλάδα είναι 6 μίλια. Η Τουρκία θεωρεί επομένως πως όταν τα αεροπλάνα της πετούν πέραν των 6 μιλίων από τις ελληνικές ακτές δεν παραβιάζουν ελληνικό εναέριο χώρο. Είναι αξιοσημείωτο ότι η ελληνική κοινή γνώμη μόλις πρόσφατα πληροφορήθηκε ότι το ζήτημα των 10 μιλίων είναι αμφισβητούμενο. Επί τριάντα και πλέον χρόνια άκουγε μόνο για «τουρκικές παραβιάσεις».

**Επιπλέον, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν επανειλημμένως δηλώσει ότι διατηρούν το «δικαίωμα» να επεκτείνουν τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο στα 12 ναυτικά μίλια, μετατρέποντας το Αιγαίο από διεθνή θάλασσα σε ελληνική λίμνη. Κι αυτό παρά τη δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Βουλή (11.01.1980) ότι «το Αιγαίο δεν είναι ελληνική θάλασσα [...] έχει ελληνικά χωρικά ύδατα, έχει τουρκικά χωρικά ύδατα και έχει και διεθνή ύδατα».

**Το FIR δεν είναι εθνικός εναέριος χώρος, είναι «Περιοχή Πληροφοριών Πτήσεων» δηλαδή ο τομέας που έχει οριστεί, από τον διεθνή οργανισμό πολιτικής αεροπορίας, για να κάνει η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας τον «τροχονόμο».

Στις 23.05.06, ένα ελληνικό και ένα τουρκικό F-16 συγκρούστηκαν στον διεθνή εναέριο χώρο του FIR Αθηνών. Ο Ελληνας χειριστής σκοτώθηκε στη σύγκρουση. Ηταν ένα ακόμα τραγικό επεισόδιο του ακήρυχτου πολέμου στο Αιγαίο, που κοστίζει δισεκατομμύρια ευρώ αλλά και -το σημαντικότερο- ανθρώπινες ζωές. Τα τουρκικά αεροπλάνα δεν παραβίαζαν τον ελληνικό εναέριο χώρο. Η σύγκρουση έγινε πολύ μακρύτερα από τα 10 μίλια που διεκδικεί ως εναέριο χώρο η Ελλάδα. Με άλλα λόγια, τα ελληνικά μαχητικά παρενόχλησαν τα τουρκικά.

**Το κόστος του ακήρυχτου πολέμου στο Αιγαίο είναι τεράστιο. «Ενα F16, σαν κι αυτό που έπεσε στο Αιγαίο [....], ισοδυναμεί με 160 κλίνες νοσοκομείου. Είναι σαν να έχουν βουλιάξει μέσα στο Αιγαίο 160 κλίνες νοσοκομείου ή [...] 1.200 σχολικές αίθουσες»(1). Οι ετήσιες κατά κεφαλήν δαπάνες εξοπλισμών ξεπερνούν τα 550 δολάρια, κατατάσσοντας την Ελλάδα «πρώτη» στην Ε.Ε.

Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Σήμερα, δεν υπάρχει πλέον κανένα επιχείρημα που να στηρίζει τη θέση ότι η επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών εξαρτάται από τον στρατιωτικό συσχετισμό ανάμεσα στις δύο χώρες.

Δυνατότητα επίλυσης μπορεί να προσφέρει μόνο η διπλωματική οδός.

**Η ριζική μείωση των στρατιωτικών δαπανών προς όφελος της κοινωνικής πολιτικής προσκρούει όμως σε παγιωμένα συμφέροντα και συσχετισμούς δύναμης.

Είπαμε, ήδη, ότι το βαθύ θεμέλιο για τη φρενίτιδα των εξοπλισμών είναι ο επιθετικός ρόλος του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή.

**Η πολιτική αυτή ενισχύεται από δύο επιμέρους παράγοντες:

Α. Στο οικονομικό επίπεδο, από τα συμφέροντα των εγχώριων και κυρίως διεθνών βιομηχανιών πολεμικού υλικού, με τους κάθε είδους εγχώριους εκπροσώπους τους, και με τα πολύπλοκα δίκτυα «φιλοδωρημάτων» και «προμηθειών» -που ενίοτε «αμείβουν» εγχώριους αξιωματούχους και «θεσμούς» με διψήφια ποσοστά επί της τιμής των αγοραζόμενων από τη χώρα οπλικών συστημάτων, όπως έχει φέρει στο φως της δημοσιότητας το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.

Β. Στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο τη διαιώνιση της σημερινής κατάστασης επιδιώκει η λογική της στρατοκρατίας, η λογική των υπερδιογκωμένων «ενόπλων δυνάμεων» και των σχέσεων εξουσίας που εμπεδώνουν. Στο καθεστώς της στρατοκρατίας η δημοκρατία υποκαθίσταται από την ιεραρχία, η έκφραση της γνώμης από την πειθαρχία, τα ανθρώπινα δικαιώματα από τη «διαταγή ανωτέρου». Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως νέοι, μετατρέπονται σε γρανάζια ή θύματα ενός απρόσωπου ολοκληρωτικού μηχανισμού και ενός παραλογισμού που συνθλίβει συνειδήσεις.

**Για τη στροφή από τις πολεμικές στις κοινωνικές δαπάνες απαιτούνται λοιπόν πολιτικές τομές: Ηττα των συντηρητικών πολιτικών και ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας και των κινημάτων κοινωνικής κριτικής και αλλαγής.

* Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΛΙΟΣ είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας ΕΜΠ και μέλος της γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.

(1) Από την εφ' όλης της ύλης συνέντευξη του Αλέκου Αλαβάνου, 21.6.06.


ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 27/08/2006






Να μια σωστή άποψη από αυτές που σπάνια βλέπουμε στον τύπο. Έχει δίκιο ο άνθρωπος. Έχουμε κατακλυστεί από στρατοκράτες και στρατόκαυλους αλλά δυστυχώς το κακό δεν σταματά μόνο στην γείτονα Τουρκία. Μπορεί για τους πολιτικούς μας να ισχύει μόνο ο εξ ανατολών κίνδυνος αλλά για πλείστους όσους στρατοκράτες πολίτες συνεχίζει να ισχύει και ο εκ βορρά κίνδυνος. Αλβανία Μακεδονία (Σκόπια) Βουλγαρία θεωρούνται από πάρα πολλούς συντοπίτες μας κίνδυνοι που πρέπει να υπολογίζουμε και να ξοδεύουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας σε όπλα για να τους αντιμετωπίσουμε. Μαζί με το όνειρο της κατάληψης της Ιστανμπούλ πολλοί είναι αυτοί που ονειρεύονται και επιθυμούν κατάληψη αλβανικών μακεδονικών και βουλγαρικών εδαφών. Κι έτσι στερούμαστε μετά επαίνων και ζητωκραυγών τα σχολεία τα νοσοκομεία και τις υποδομές για να έχουμε όπλα. Οποία βλακεία μας δέρνει. Αφήσαμε τα δάση μας απροστάτευτα να καούν διότι θεωρούμε σπουδαιότερο να έχουμε φύλακες στα σύνορα και υπερσύγχρονα αεροπλάνα μην τυχών και μας επιτεθούν τούρκοι και αλβανοί. Πληρώνουμε τεμπέληδες παπάδες να ευλογάν τα όπλα και τα γένια τους, άχρηστους στρατιωτικούς που όλη μέρα κάθονται και πίνουν μπύρες και χρεωνόμαστε για γενιές ολόκληρες να τρίβουν τα χέρια τους οι κατασκευαστές οπλικών συστημάτων. Και όλα αυτά γιατί; διότι κάποιοι στρατόκαυλοι ονειρεύονται την κόκκινη μηλιά και την βόρεια ήπειρο. Ο μισός πληθυσμός ζει σχεδόν κάτω από τα όρια της φτώχιας και όμως μέσα στην αγραμματοσύνη που επίτηδες τον έχουν βυθίσει χειροκροτάει δυό φορές τον χρόνο τα ένδοξα ελληνικά στρατά που παρελαύνουν. Με τον παπά επικεφαλής και τον νεκροθάφτη στο τέλος.

Ονειρεύονται οι δύσμοιροι την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των τριών ηπείρων και ανταλλάσσουν τούτο όνειδος με την μιζέρια και την φτώχεια.

Τι να πω; Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και της παιδείας που μας έδωσαν. Ζήτω η πατρίδα ζήτω η θρησκεία ζήτω η μιζέρια μας. Φτου!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails