Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

20 Οκτωβρίου 2006

Έχουν δίκιο τα παιδιά;

ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ ΑΙΧΜΕΣ

ΓΙΑΤΙ ΟΙ δεκαεξάχρονοι και δεκαεπτάχρονοι καταλαμβάνουν τα σχολεία; Για να μην ισχύσει η βάση του δέκα. Για να μην αφαιρεθούν είκοσι σελίδες από την ύλη της Ιστορίας. Για χαβαλέ.

Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος, η πλευρά που η κυβέρνηση προτιμά να κοιτάζει. Υπό το πρίσμα αυτό, τα υπόλοιπα αιτήματα είναι απλές προφάσεις. Οι ανεύθυνοι νεαροί μηρυκάζουν την απαίτηση της αύξησης των δαπανών για την Παιδεία και των καλύτερων αποδοχών για τους δασκάλους τους. Παρασύρονται και χειραγωγούνται από τους υποκινητές της κοινωνικής αναταραχής, εκείνους που για λόγους πολιτικούς σηκώνουν αναχώματα στη μεγάλη μεταρρύθμιση (για την οποία, ωστόσο, κανείς δεν έχει ακούσει το παραμικρό).

Πού βρίσκεται η αλήθεια; Ανάμεσα στα πολλά, ένας έφηβος καταληψίας ακούστηκε να λέει: «Θέλουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο». Είναι σοβαρό αίτημα αυτό; Ναι, είναι σοβαρότατο αίτημα.

Τα παιδιά των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου περνάνε έξι ώρες τη μέρα στο σχολείο και σχεδόν άλλες τόσες στο φροντιστήριο. Στο φροντιστήριο μαθαίνουν τις τεχνικές για να ανταποκριθούν στις εξετάσεις που θα τους εισαγάγουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στο σχολείο, ως επί το πλείστον, σκοτώνουν την ώρα τους. Η αναζήτηση και η μετάδοση της γνώσης εκλείπουν όσο ανεβαίνουν οι τάξεις. Η παρουσία στο σχολείο καταλήγει σαν μια τερατώδης τυπική διαδικασία.

Το Λύκειο δίνει στα παιδιά μας το χειρότερο μάθημα ζωής. Να σπαταλάμε τον χρόνο μας (και μαζί το δημόσιο χρήμα) παριστάνοντας ότι μαθαίνουμε. Ύστερα, με το χρήμα των γονέων, να αναζητούμε τις άκρες για να λύσουμε τους γρίφους των Πανελλαδικών.

Μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα, η συζήτηση αν έχουν δίκιο ή όχι τα παιδιά που καταλαμβάνουν τα σχολεία χάνει το νόημά της. Αυτό που θα έπρεπε να συζητάμε, πριν από τις αλλαγές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, είναι η εκ βάθρων μεταρρύθμιση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Αλλά, αυτή η μεταρρύθμιση δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα των κυβερνητικών επιλογών. Ακόμα χειρότερα, βρίσκεται έξω από τον ορίζοντα αυτού που η παρούσα κυβέρνηση θα μπορούσε να συλλάβει. Οπωσδήποτε, έξω από τον ορίζοντα των δυνατοτήτων της.



ΤΑ ΝΕΑ , 20/10/2006 , Σελ.: N15
Κωδικός άρθρου: A18670N152
ID: 542099

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails