Το ψάρι …ψαράκι θα πούμε μέχρι το 2048. Η διαταραχή της οικολογικής ισορροπίας σε συνδυασμό με τις καταστροφικές πρακτικές αλίευσης έχουν συρρικνώσει τα αποθέματα των ψαριών σε τέτοιο σημείο, που οι επιστήμονες προειδοποιούν να μην εκπλαγούμε αν σε μερικές δεκαετίες δούμε τη θέση του μπακαλιάρου στο πιάτο μας, να παίρνει μία …μέδουσα! Ναι, αυτό ακριβώς. Διεθνής ερευνητική ομάδα με έκθεση που δημοσιεύεται στο αμερικανικό περιοδικό Science κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το ενδεχόμενο εξάλειψης όλων των εμπορικών αλιευμάτων προτού τελειώσει το μισό του αιώνα που διανύουμε, εκτός κι αν ληφθούν σοβαρά μέτρα για την προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας.
Κλειδί η βιοποικιλότητα
Ήδη από το 1950 και μέχρι το 2003 η επιστημονική κοινότητα κατέγραψε την εξαφάνιση του 29% των ειδών ευρείας κατανάλωσης, φαινόμενο που αν συνεχιστεί με τους υπάρχοντες και ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς, θα οδηγήσει με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική σχεδόν, εξάλειψη τους.
Μάλιστα από το 1994 μέχρι το 2003, παρά το γεγονός ότι τα αλιευτικά σκάφη έγιναν μεγαλύτερα, τα δίχτυα καλύτερα και ο εντοπισμός των κοπαδιών ευκολότερος, εντούτοις η παγκόσμια "ψαριά" γνώρισε πτώση της τάξης του 13%.
"Αυτό που επισημαίνουμε είναι ότι ο αριθμός των αποθεμάτων είναι πεπερασμένος. Αν δεν προχωρήσουμε σε θεμελιώδη αναθεώρηση του τρόπου που διαχειριζόμαστε τους ωκεανούς και τα ενδημικά είδη, τότε κάλλιστα μπορούμε να θεωρούμε τον 21αιώνα ως τον τελευταίο για τα αλιεύματα ανοιχτής θαλάσσης" εξηγεί ο Στιβ Παλουμπι από Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια, μέλος της ομάδας Αμερικανών και Ευρωπαίων επιστήμόνων που συνέταξαν την έκθεση.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ με θέμα την παραγωγικότητα των ωκεανών και το μέλλον, στην οποία συμπεριλήφθηκαν όλες οι πιθανοί παράμετροι, χρησιμοποιήθηκαν ιστορικά αρχεία από παράκτιες περιοχές της βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Αυστραλίας, εκατοντάδες ατομικές έρευνες και επενδύθηκαν τέσσερα χρόνια εντατικής δουλειάς.
Ως συμπέρασμα καταδεικνύεται η σχέση της συρρίκνωσης της βιοποικιλότητας με τον περιορισμό των αποθεμάτων των ψαριών σε μεγάλη κλίμακα. Όλα είναι μέρος μιας ενιαίας δυναμικής δομής. Εάν αφαιρεθεί ένα τμήμα, απειλείται όλο το σύστημα, διευκρινίζουν οι επιστήμονες και προσθέτουν πως τα ωκεάνια είδη είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, ίσως περισσότερο απ’ όσο τα ήδη της ξηράς.
Σημείο κλειδί η προστασία των ωκεανών και ειδικά η διασφάλιση υγειών οικοσυστημάτων που θα στεγάσουν την επιθυμητή βιοποικιλότητα. Επί του παρόντος μόνο το 1% του ωκεανού χαίρει ουσιαστικής διαφύλαξης.
Προγράμματα προστασίας και διαχείρισης που εκπονήθηκαν σε 44 περιοχές έδειξαν μέσα σε διάστημα τριών, πέντε ή δέκα ετών την αποκατάσταση του ενός πέμπτου της βιοποικιλότητας και τετραπλασιασμό της ψαριάς στην ευρύτερη περιοχή.
Η προστασία της βιοποικιλότητας και η μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη πρέπει να θεωρούνται αλληλένδετες, συνοψίζουν οι ερευνητές, καταλήγοντας πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εφόσον οι ωκεανοί καθορίζουν τον πλανήτη μας, άρα το πεπρωμένο τους καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας μοίρα.
Μάλιστα από το 1994 μέχρι το 2003, παρά το γεγονός ότι τα αλιευτικά σκάφη έγιναν μεγαλύτερα, τα δίχτυα καλύτερα και ο εντοπισμός των κοπαδιών ευκολότερος, εντούτοις η παγκόσμια "ψαριά" γνώρισε πτώση της τάξης του 13%.
"Αυτό που επισημαίνουμε είναι ότι ο αριθμός των αποθεμάτων είναι πεπερασμένος. Αν δεν προχωρήσουμε σε θεμελιώδη αναθεώρηση του τρόπου που διαχειριζόμαστε τους ωκεανούς και τα ενδημικά είδη, τότε κάλλιστα μπορούμε να θεωρούμε τον 21αιώνα ως τον τελευταίο για τα αλιεύματα ανοιχτής θαλάσσης" εξηγεί ο Στιβ Παλουμπι από Πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνια, μέλος της ομάδας Αμερικανών και Ευρωπαίων επιστήμόνων που συνέταξαν την έκθεση.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει ποτέ με θέμα την παραγωγικότητα των ωκεανών και το μέλλον, στην οποία συμπεριλήφθηκαν όλες οι πιθανοί παράμετροι, χρησιμοποιήθηκαν ιστορικά αρχεία από παράκτιες περιοχές της βόρειας Αμερικής, της Ευρώπης και της Αυστραλίας, εκατοντάδες ατομικές έρευνες και επενδύθηκαν τέσσερα χρόνια εντατικής δουλειάς.
Ως συμπέρασμα καταδεικνύεται η σχέση της συρρίκνωσης της βιοποικιλότητας με τον περιορισμό των αποθεμάτων των ψαριών σε μεγάλη κλίμακα. Όλα είναι μέρος μιας ενιαίας δυναμικής δομής. Εάν αφαιρεθεί ένα τμήμα, απειλείται όλο το σύστημα, διευκρινίζουν οι επιστήμονες και προσθέτουν πως τα ωκεάνια είδη είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, ίσως περισσότερο απ’ όσο τα ήδη της ξηράς.
Σημείο κλειδί η προστασία των ωκεανών και ειδικά η διασφάλιση υγειών οικοσυστημάτων που θα στεγάσουν την επιθυμητή βιοποικιλότητα. Επί του παρόντος μόνο το 1% του ωκεανού χαίρει ουσιαστικής διαφύλαξης.
Προγράμματα προστασίας και διαχείρισης που εκπονήθηκαν σε 44 περιοχές έδειξαν μέσα σε διάστημα τριών, πέντε ή δέκα ετών την αποκατάσταση του ενός πέμπτου της βιοποικιλότητας και τετραπλασιασμό της ψαριάς στην ευρύτερη περιοχή.
Η προστασία της βιοποικιλότητας και η μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη πρέπει να θεωρούνται αλληλένδετες, συνοψίζουν οι ερευνητές, καταλήγοντας πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εφόσον οι ωκεανοί καθορίζουν τον πλανήτη μας, άρα το πεπρωμένο τους καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη δική μας μοίρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!