Χωρίς χαλινό

Πάντως εγώ επ’ ουδενί δεν είμαι διατεθειμένος να βγάλω τον σκασμό για να μην προσβληθεί ο κάθε φανατικός μουζαχεντιν. Το αντίθετο μάλιστα, όπως έχω κατακτήσει το δικαίωμα να κατεβάζω χριστοπαναγίες έτσι διατηρώ το δικαίωμα να κατεβάζω και αλλαχομωαμεθανίες. Με λίγα λόγια: γαμώ τον αλλάχ και τον προφήτη του μωάμεθ μαζί με το κοράνι και σ’ όποιον αρέσει! Σ’ όποιον δεν αρέσει ας πάει στο Ιράν (όπως βεβαίως όταν εγώ βρεθώ στον Ιράν θα σεβαστώ τους εκεί νόμους)!

Υπάρχουν δυο επιλογές απέναντι στη μουσουλμανική υστερία κάθε φορά που θεωρούν ότι προσβάλλονται: να λουφάξουμε ή να προτάξουμε ένα βασικό συστατικό του δυτικού πολιτισμού: την ελευθερία της έκφρασης. Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας κ. Ζαν-Μαρκ Ερό υπήρξε ξεκάθαρος για τη  δημοσίευση σκίτσων του Μωάμεθ στο περιοδικό Charlie Hebdo: «Είμαστε σε μια χώρα όπου η ελευθερία της έκφρασης είναι εγγυημένη, συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας της γελοιογραφίας».
Να θυμίσουμε κάτι, που διαφοροποιεί τη Γαλλία από την Ελλάδα (την Πολωνία και την Ιρλανδία): δεν υπάρχει το αδίκημα της βλασφημίας. Το έχουν λύσει το ζήτημα εδώ και πολύ καιρό, δηλαδή από το 1791 μ.Χ. Οι πάντες και τα πάντα μπορούν να τύχουν κριτικής και η κριτική έχει πολλές μορφές. Οποιοι έχουν πρόβλημα μπορούν να το λύσουν με τον δυτικό τρόπο. Ο κ. Ερό παραίνεσε: «Αν κάποιοι πραγματικά νοιώθουν ότι τα πιστεύω τους έχουν προσβληθεί και ότι έχει υπάρξει παραβίαση της νομοθεσίας - και είμαστε σε ένα κράτος όπου οι νόμοι πρέπει να είναι απολύτως σεβαστοί- μπορούν να αποταθούν στο δικαστήριο».
Με την ίδια λογική ο κ. Ερό απαγόρευσε τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την ταινία «Η αθωότητα των μουσουλμάνων». Δεν επιτρέπεται να κάνουν πορεία επειδή ένας ιδιώτης σκηνοθέτησε ένα φιλμ. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιτρέψουμε στη χώρα μας διαμάχες που δεν αφορούν τη Γαλλία». Αν επιτραπεί το ένα, έπονται άλλα. Στη Γαλλία ήδη οι μουσουλμάνοι εγείρουν ζήτημα με την ημέρα αργίας. Θέλουν να δουλεύουν τις Κυριακές και να κάθονται τις Παρασκευές. Επίσης έχουν ξεκινήσει διαμάχη με τις σχολικές καντίνες όπου διεκδικούν μενού με θρησκευτικά πρότυπα (η σίτιση των μαθητών είναι μέρος του ημερήσιου προγράμματος με κρατική δαπάνη).
Αν αρχίσουν οι υποχωρήσεις του γαλλικού κράτους, που έχει επιλέξει λαϊκό χαρακτήρα, δεν θα υπάρχει τελειωμός. Γιατί κατόπιν θα βάλουν όρια και οι υπόλοιποι. Οι Δωδεκαθεϊστές μπορούν να μετατρέψουν τον Λούβρο σε ναό, προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης, μπορούν να αναβιώσουν τα  ταυροκαθάψια και να επιβάλλουν την αργία των Ανθεστηρίων. Αν αρχίσουν οι υποχωρήσεις του λαϊκού κράτους, δεν θα υπάρχει τελειωμός. Γιατί η απαγόρευση της απεικόνισης του Μωάμεθ δεν υπάρχει πουθενά στο Κοράνι (όπως διατείνονται ειδικοί). Η επιβολή των μουσουλμανικών ηθών μπορεί να επεκταθεί και σε άλλους τομείς: να παρουσιαστούν ως αδικήματα οι μέγιστες αμαρτίες, το πέταγμα χαρταετού και η ακρόαση μουσικής. Να θυμίσουμε επίσης ότι οι Ταλιμπάν έχουν αντιρρήσεις για τη γυναικεία εκπαίδευση και το 2011 επιτέθηκαν σε 317 σχολεία στο Αφγανιστάν  (σκοτώθηκα 124 παιδιά).
Πολύ σωστά λοιπόν ο πρωθυπουργός της Γαλλίας διατείνεται:  «Ζούμε σε μια δημοκρατία που δεν έχει την πρόθεση να αφήσει να την εκφοβίσουν οποιοιδήποτε υποστηρίζουν αυτές τις αξίες». Πολύ σωστά αλλά ο φόβος είναι κάτι πολύ ύπουλο που διαχέεται και αυξάνεται με κάθε πράξη βίας αλλά και με κάθε απόφαση για πρόληψη της βίας. Οι μουσουλμάνοι επιτίθενται, καίνε, σκοτώνουν, οι Γάλλοι κλείνουν σε 20 χώρες, τα πολιτιστικά κέντρα, τα σχολεία. Ο φανατισμός καθιστά τους μουσουλμάνους αχαλίνωτους, ακυρώνοντας εντελώς την πεποίθηση του Μπαλζάκ, «άνθρωπος χωρίς θρησκεία είναι άλογο χωρίς χαλινό».

ΤΟ ΒΗΜΑ - Χωρίς χαλινό - γνώμες