Τ’ ακούς ανεπρόκοπε παπα-χωροφύλακα; Καλά κάνανε που φύγανε όσοι φύγανε, καλά κάνουνε και που δεν θέλουν να τους δουν στα μάτια τους και είναι λάθος όσοι συνομιλούν μαζί τους. Ίσως το κάνουν χαριστικώς στα πλαίσια του ανθρωπισμού που τάχα μου επικαλείσαι αναιδέστατε. Εσείς οι φασίστες που είστε παράδειγμα αντι-ανθρωπισμού εσείς οι χριστιανοί μισάνθρωποι δεν δικαιούστε να επικαλείστε τον ανθρωπισμό. Τουλάχιστον όχι μέχρι ν’ απολογηθείτε για τα εγκλήματά σας. Πείτε λοιπόν ότι έχετε να πείτε αφού ακόμα υπάρχετε προς απόδειξη ότι χαρίστηκε η ζωή σε ταγματασφαλίτες και δοσίλογους της κατοχής που πνευματικά (;) παιδιά τους είναι τα χρυσαυγουλα, πείτε λοιπόν τι θέλετε αλλά ησύχως κι άμα θέλουμε σας ακούμε. Εκείνα τα “ωραία” τα “μεγαλεία” που ήξερες και μου τα τραγούδαγε η γιαγιά μου, για τότε που είχατε εξουσία και σφάζατε κόσμο και κοσμάκη αγκαλιά με τους στρατηγούς σας, εκείνα τα “μεγαλεία” ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ δεσπότη!
Οι εποχές που σε παρακαλάγαμε για να μας χαρίσεις την ζωή πέρασαν ανεπιστρεπτή τραγόπαπα. Οσονούπω χάνεται και η θρησκεία σου αλλά δεν θα προλάβεις δυστυχώς να το δεις. Θα έρθω όμως στον τάφο σου να σου πω τα… χαιρετίσματα, χούφταλο.
Η Δημοκρατία λοιπόν είναι αδιαπραγμάτευτη και μπορείτε μεν να μιλάτε εσύ και τα φασιστρόνια σου αλλά επιλεκτικά ήτοι: ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΠΟΛΥ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΙ ΛΕΤΕ! Θα έχετε άγχος για το τι θα πείτε! Κι αν μας κάνει κέφι θα σας ακούμε, έτσι κι αλλιώς η ιστορία σας καταδίκασε. Είδες οι τάχα μου τσαμπουκάδες της χρυσής αυγής τι φρόνιμα κοτοπουλάκια έγιναν μεμιάς; Είδες πως τους έφυγε ο τσαμπουκάς και σταζουν μέλι τα στοματάκια τους; Ετσι! ΚΟΚΟΚΟ ε; έτσι θα τα λέτε ευγενικά κι όμορφα κι αμα σας αρέσει. Άμα δεν σας αρέσει είναι εύκολο να κηρυχτείτε παράνομοι, χαριστικώς δεν έχετε κηρυχτεί ακόμα παράνομοι κι εσύ και τα χρυσαύγουλα και οι όμοιοί σας. Αλλά ήσυχα ε ανεπρόκοπε κι ανάξιε; Ήσυχα διότι είπαμε: είναι αδιαπραγμάτευτη!
Εξαιρετική ανάρτηση... Απλά λίγο ο τίλος με χάλασε. Η δημοκρατία δεν είναι ούτε επιλεκτική ούτε διαπραγματεύσιμη, είναι κατάκτηση συλλογική, θα αντιπρότεινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήμία απο τα ίδια και εσύ με αυτούς που κατακρίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήπως βγάζεις αυτό το συμπέρασμα; (και βέβαια θα περιμένω απάντηση ειδάλλως θα θεωρήσω πως απλά ήθελες κάτι να πεις...)
ΔιαγραφήΑπλά ήθελα κάτι να πώ. (όλοι το ίδιο κάνουμε και μην γελιώμαστε για κάτι παραπάνω). Ήθελα λοιπόν να πώ πως η εμπάθεια και η πολεμική στην έκφραση δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα. Το αντίθετο μάλιστα. Το αστείο είναι πως στην όποια κριτική σου στο παπαδαρίο σε έχει προλάβει πρώτος και καλύτερος ο ΄΄ιδιος ο Χριστός.Ο τρόπος, ο λόγος, και ο σκοπός βέβαια τελείως διαφορεςτικός απο τον δικό σου αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Τα πράγματα δεν βελτιώνονται μόνο μέσω καλών ιδεών γιατί για αυτές πάντα θα αμφιβάλουμε.Μήπως όμως βελτιώνονται απο τον τρόπο που στην όποια έκφραση προέχει σαν αιτούμενο η ειρήνη; Και στους δικού σου λόγους βρίσκω πολλές φορές μια καλή ιδέα σαν αφετηρία σπάνια όμως την ειρήνη σαν αιτούμενο. Πολενική οι αγριοχρίστιανη πολεμική και εσύ. Εμπάθεια οι μεν εμπάθεια και εσύ. Μια απο τα ίδια λοιπόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που εξηγήθηκες, όχι τίποτα άλλο δηλαδή αλλά τουλάχιστον δείχνει σεβασμό στην διαλεκτική που ας μην γελιόμαστε είναι σημαντικότατο. Είναι γνώμη σου πως η πολεμική έκφραση δεν προσφέρει τίποτα, γνώμη σου που προσωπικά δεν την δέχομαι. Ο χρηστός που αναφέρεις αν υπήρξε ήταν χαρακτηριστικό δείγμα σχιζοειδούς προσωπικότητας όπως βέβαια και οι κατοπινοί πιστοί του ως επί το πλείστο. Έτσι έχουμε το φαινόμενο να οδηγούν τον κόσμο στην εκτέλεση εν μέσω ύμων στην ειρήνη στην αγάπη κλπ και πάντα για το καλό τους. Ίσως ήδη να το αντιλήφθηκες αλλά αυτή ακριβώς είναι η διαφορά μας και κοίτα να δεις την δική μου οπτική των πραγμάτων για να καταλάβεις τι εννοώ. Μέχρι πρότινος αυτοί είχαν την εξουσία την απόλυτη εξουσία και την απόλυτη ελευθερία να λένε και να κάνουν ότι θέλουν χωρίς όχι μόνο κανείς να τους εμποδίζει αλλά να επιβάλλονται κιόλας όχι δια του λόγου αλλά δια της βίας. Μεχρι πρότινος πάλι εγώ δεν είχα κανένα δικαίωμα ούτε να μιλήσω ούτε να σκεφτώ ούτε πόσο μάλλον να πράξω. Το μοναδικό δικαίωμα που είχα ήταν να ακολουθήσω τα λεγόμενά τους ειδάλλως με περίμενε η πυρά στην πλατεία. Οι καιροί άλλαξαν, θάλασσες το αίμα για ν’ αλλάξει αυτό το πράγμα της θεοκρατικής δικτατορίας κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα όπου άπαντες έχουμε το ίδιο δικαίωμα λόγου κι έτσι βρεθήκαμε κάπως (όχι εντελώς) στα ίσα. Με βρίζουν, τους βρίζω κι ανταποδίδω τα ίσα. Που είναι λοιπόν η διαφορά μας αναρωτιέσαι ως νέος φαρισαίος. Ε λοιπόν η διαφορά μας είναι ότι εγώ δεν σκέφτηκα δεν νοήθηκα ποτέ να βάλω μια φωτιά και να τους κάψω ζωντανούς για τα όσα λένε και για τα όσα πράττουν. Η διαφορά μας είναι πως δεν σκέφτηκα ποτέ να επιβληθώ δια της βίας όπως έκαναν αυτοί. Τους βρίζω για τα κακά που κάνουν επιχειρηματολογώντας παράλληλα βάση της λογικής κι όχι με κάποια εξ αποκαλύψεως δήθεν αλήθειας. Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να πάω να κάψω έναν χριστιανικό ναό, έναν κινηματογράφο, ένα βιβλίο έναν άνθρωπο. Η διαφορά είναι πως αυτοί το έκαναν και συνεχίζουν να το κάνουν ενώ το θέμα του βρισίματος το έχουν θεσμοθετήσει (Κυριακή ορθοδοξίας κλπ κλπ) επιβάλλοντάς το πέρα από το θυμικό ως επιβεβλημένη θεϊκή αλήθεια ως χριστιανοί μουλάδες μουζαχεντιν ή όπως αλλιώς θέλεις πες τους. Το δε γελοίο της υπόθεσης είναι πως αυτοί οι ίδιοι (κι εσύ) έχετε το θράσσος να ζητάτε να μην τους βρίζουμε και για να το πω με μια πρόταση. Σκότωσαν βασάνισαν εξόρισαν κατακρεούργησαν έκαναν ότι πιο διεστραμμένο μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους αλλά έχουν την… απαίτηση να μην τους βρίζουμε. Μήπως να τους ζητήσουμε και συγγνώμη λες; Αν αυτή η τόσο (πώς να την χαρακτηρίσω;) παράλογη απαίτηση δεν είναι χαρακτηριστικό δείγμα φαρισαϊσμού τότε τι είναι; Στην θέση τους ένας λογικός άνθρωπος θα ζηταγε συγγνώμη θα έβγαζε τον σκασμό θα αποζημίωνε για τα εγκλήματά του και θα προσπαθούσε να μαζέψει τ’ ασυμάζευτα αντί να ζητάει και σεβασμό από πάνω. Εξισώνεις τον θύτη με το θύμα λοιπόν κι αυτό είναι άλλη μια χαρακτηριστική χριστιανοφασιτική μεθοδολογία που μου θυμίζει τα κινέζικα βασανιστήρια όπου το θύμα ο βασανιζόμενος θα έπρεπε όχι μόνο να υπομείνει καρτερικά τα βασανιστήρια αλλά να είναι και υπόχρεος στον βασανιστή του για το «καλό» που του κάνει. Ε λοιπόν αγαπητέ εκείνα τα… «μεγαλεία» τελείωσαν άπαξ και διαπαντώς. Αν δεν θέλουν να τους βρίζω ας πάψουν πρώτα αυτοί οι υπόλογοι να βρίζουν. Αλλά βλέπεις αυτοί το βρίσιμο το θεωρούν δεδομένο-θεσμό και το ζητουμενό τους είναι από κει και πέρα. Να κάψουν να σκοτώσουν για του θεού την πίστη την αγία να εξανδραποδίσουν να να να και το μόνο πια που τους κρατάει είναι ότι δεν μπούν κι όχι ότι δεν θέλουν ΚΙ ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩς ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΆ ΜΑΣ.
Διαγραφή"Έτσι έχουμε το φαινόμενο να οδηγούν τον κόσμο στην εκτέλεση εν μέσω ύμων στην ειρήνη" εν μέσω ύμνων
Διαγραφήπεριμένεις να απαντήσεις ?????
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ;τι άσχετο είναι αυτό; για εξηγήσου κι εσύ τι εννοείς γιατί έχει αρχίσει και παραγίνεται το πράγμα με τα υπονούμενα εδώ μέσα.
ΔιαγραφήΣυγνώμη για το τελευταίο ερώτημα αλλά ήταν ετεροχρονισμένο και καμία διάθεση για υπονοούμενα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χαρακτηρισμοί σου είναι ακραίοι,τουλάχιστον, για άλλοι μια φορά και επαληθεύουν ακριβώς αυτό που σου λέω παραπάνω. Δεν υπερασπίστηκα ούτε μια στιγμή τις πρακτικές της εκκλησίας και όμως με συγκαταλέγεις στους φαρισαίους. Άποψή σου. Η εκκλησία θεσμικά που αναφέρεσαι είναι ένα σύστημα εξουσίας και τίποτα άλλο. Για άλλο πράγμα μίλησα. Αλλά δεν θέλεις να το ακούσεις μάλλον στην απλότητά του. Το θέμα της νοοτροπίας που μοιράζονται θύμα και θύτης είναι αυτό που ανατροφοδοτεί τους ρόλους τους και τις εναλλαγές αυτών και όχι οι ιδεολογίες και οι δογματισμοί που τους διαφοροποιούν. Όταν έχεις δίκιο και μισείς δεν διαφέρεις από αυτόν που έχει άδικο και μισεί. Γιατί η διαλεκτική ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια έχει σαν κοινή βάση ψυχικής διάθεσης το μίσος.
Εσύ μπορεί να μην κάψεις και να μην σκοτώσεις και ο άλλος να το κάνει αλλά αυτό είναι θέμα προέκτασης του μίσους και που το αφήνεις να φτάσει. Υποθέτω λοιπόν ότι επειδή δεν είσαι ένα πρόβατο για σφαγή όπως ισχυρίζεσαι θα απαντήσεις με τον ίδιο τρόπο όταν θα έρθει η ώρα. Αν όχι τότε θα είσαι ένα ακόμη πρόβατο, αλλά τουλάχιστον όχι στα λόγια. Αν από την άλλη απαντήσεις με το ίδιο νόμισμα το "εγώ δεν έχω κάψει "και τα λοιπά πάνε περίπατο. Μπαίνεις στην φαυλότητα του ποιός άρχισε και ποίος βρισκόταν σε άμυνα και ποιός σε επίθεση. Ο λεγόμενος παραλογισμός του πολέμου. Και κάπου εκεί χάνεται η μπάλα φίλε μου. Καταλαβαίνεις πως εδώ υπάρχει μια εγγενή αντίφαση. Αυτή την αντίφαση τονίζω.
Από την άλλη αναγνωρίζεις αυτό που αποκαλείς σχιζοειδές στον Χριστό το του να οδηγείται δηλαδή κάποιος στην σφαγή και αυτός να μιλάει για αγάπη και λοιπά, αλλά αυτό δεν αντιβαίνει με τις αποτρόπαιες πρακτικές της εκκλησίας ως ιστορικότητα και συστήματος εξουσίας;. Τι θέλω να πω τελικά. Ένας τίμιος με τον εαυτό του "πιστός" ίσως είναι ο καλύτερος πολέμιος αυτής της σαπίλας που καταγγέλλεις και ο ουσιαστικός αναστολέας της φαυλότητας που επιχειρεί η εκκλησία θεσμικά. Ένα παράδειγμα επί τροχάδην. Ο Νεύτωνας ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος κατάφερε πολύ περισσότερα πλήγματα στον θεοκρατικό μεσαίωνα από οποιονδήποτε αγνωστικιστή. Ένα σημαντικό κομμάτι του διαφωτισμού και της αναγέννησης έχει γραφτεί από δημιουργούς και στοχαστές βαθιά θρησκευόμενους που όμως περισσότερο συνέθεσαν παρά αποδόμησαν πάνω στην μούχλα του Μεσαίωνα.
Και αυτό είναι το πρόβλημα. Υπάρχουν πολλοί λίγοι άνθρωποι που πιστεύουν στην καλή πλευρά του ανθρώπου. Ο κόσμος αγαπάει τις ιδέες και όχι τα βιώματα. Και η θρησκεία είναι μια ιδεολογία νεκρή από βιωματική πρόταση. Η βιωματική κατώτερων ψυχικών καταστάσεων (επίτρεψέ μου να κάνω αυτή την διάκριση) όπως μίσος, εμπάθεια ,και άλλα καλούδια που όλοι κουβαλάμε μέσα μας δεν οδηγούν πουθενά.
Υ.Γ. Δεν έχω καμία απαίτηση να μην βρίζεις. Πουθενά δεν είπα κάτι τέτοιο. Δεν έχω σκοπό να νουθετήσω κανέναν γιατί απλά δεν έχω τίποτα παραπάνω από εσένα. Μάλλον αυτός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τον αντίλογο. Ως νουθεσία. Μια διαπίστωση κάνω ένεκα διαλεκτικής όπως λες και εσύ που λέει απλά Καταγγέλλων και Καταγγελλόμενος ομιλείτε πάνω στην ίδια βάση νοοτροπίας που απλά αναπαράγει το πρόβλημα. Τίποτα παραπέρα.
Μίσος; Που είδες το μίσος και με χρεώνεις ότι μισώ κάποιον; Που έγραψα εγώ ότι μισώ κάποιον; Ή μήπως νομίζεις πως θα είχα πρόβλημα να γράψω ποιόν και γιατί μισώ; Ποιος σου είπε εσένα ότι όποιος βρίζει μισεί αυτόν που βρίζει; Δηλαδή ένας γονιός που βρίζει το παιδί του το κάνει από μίσος; Ένα αντρόγυνο που βρίζεται μεταξύ του το κάνει από μίσος; Δύο συνεταίροι; Δυό φίλοι; Δυο γείτονες; Ξέρεις τι είναι μίσος και πως εκφράζεται ή σπαταλάω χρόνο; Καταλαβαίνεις ότι έχεις στηρίξει την μισή σου απάντηση πάνω σε κάτι ανύπαρκτο; Με δοξασίες νομίζεις πως κάνεις συζήτηση; Αυτό λοιπόν το σύστημα του να χρεωνεις τις δοξασίες σου και να κρίνεις βάση των δικών υποθέσεων εγώ (και όχι μόνο) το λέω φαρισαϊσμό.
ΔιαγραφήΟ τίμιος πιστός που αναφέρεις είναι τόσο ένοχος όσο ένοχο μπορεί να είναι ένα ποίμνιο και καταλαβαίνει από βρίσιμο όσο ακριβώς καταλαβαίνει κι ένα γίδι πράγμα που δεν ισχύει όμως για τους ποιμένες και γι αυτό είχαν απαγορέψει το βρίσιμο εναντίον τους (ξέρεις τι πάθαινε το 1800 όποιος έβριζε παπά;) Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ αλλά ούτε τον χρόνο ούτε την διάθεση έχω να στο εξηγήσω περεταίρω τυχγάνων ότι μελετώ το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (κλαψ) ο δε Νέυτων που αναφέρεις πλήγμα μπορεί να κατάφερε αλλά υπέστη κι αυτός καίριο. Λοιπόν; Έπρεπε να το υποστεί; Οφείλουμε ακόμα να είμαστε πιστοί και υπόλογοι όπως ο Νεύτων; Η δική μου γνώμη είναι πως όχι, δεν πρέπει καν να μας επηρεάζει η θρησκεία στην σκέψη στην δουλειά στην ζωή γενικότερα. Μου είναι αδιανόητο να λειτουργά σκεπτόμενος την όποια αντίδραση του παπά μην του θίξουμε θεό και παγκάρι! Οι δημιουργοί και οι στοχαστές στον μεσαίωνα ήταν θρησκευόμενοι επειδή αν δεν ήταν θα τους είχε φάει το μάυρο ψάρι, οι φωτιές των ουρίμ ή οι αίθουσες των ιεροεξεταστών. Όμως το αν πραγματικά ήταν ή αν έτσι δήλωναν για να επιβιώσουν δεν θα το μάθουμε ποτέ διότι ποτέ δεν είχαν την ελευθερία να εκφράσουν κάτι τέτοιο.
Από πού ρε άνθρωπε βγάζεις το συμπέρασμα ότι «Υπάρχουν πολλοί λίγοι άνθρωποι που πιστεύουν στην καλή πλευρά του ανθρώπου. Ο κόσμος αγαπάει τις ιδέες και όχι τα βιώματα»; Εγώ σου λέω ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο άνθρωπος εκ φύσεως αγαπάει και μαθαίνει βιωματικά κι όχι ιδεοληπτικά αλλά επί μακρόν του επιβλήθηκε αυτό που εσύ σήμερα θέτεις ως δεδομένο. Από ποιόν επιβλήθηκε σε αφήνω να το μαντέψεις.
- Η βιωματική κατώτερων ψυχικών καταστάσεων (επίτρεψέ μου να κάνω αυτή την διάκριση) όπως μίσος, εμπάθεια ,και άλλα καλούδια που όλοι κουβαλάμε μέσα μας δεν οδηγούν πουθενά.- έτσι λές; Ε λοιπόν οδηγούν. Άσχετα αν δεν μας αρέσει ο δρόμος που μας οδηγούν. Το θέμα είναι πως δεν πρέπει να τα κρατήσουμε μέσα μας. Διότι αν τα κρατήσουμε μέσα μας τότε αυτά αργά ή γρώγορα θα μας οδηγήσουν ή έστω θα μας παρεκκλίνουν. Αυτά πρέπει να βγαίνουν να εκδηλώνονται όσο ακόμα είναι μωρά. Να μην τα ταΐζουμε μέσα μας γιατί τότε θα γίνουν μίσος φόνος βάσανος. Περί εμπάθειας δε, ουδείς λόγος. Ο παθών πρέπει να μαθαίνει και όχι να μένει απαθής. Ξαναλέω, είναι αθλιότητα η εξίσωση θύτη και θύματος!
ΥΓ. Το σωστό κατά την γνώμη μου θα ήταν αν έγραφες ότι δεν έχεις δικαίωμα να απαιτείς να μην βρίζω. Από και και πέρα και περί νουθεσιών είσαι τόσο έξω όσο και πριν περί μίσους. Μάλλον είναι προσφιλής σου μέθοδος αυτή. Το κατάλαβα ότι θα κάνουμε συζήτηση και γι αυτό σου αφιέρωσα χρόνο. Δεν το συνηθίζω αν κρίνω πως κάτι δεν αξίζει άλλαξε όμως τακτική και χρέωνέ με μόνο όσα μου ανήκουν. Κόψε τις υποθέσεις για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε (αν θες) αλλιώς άστο. Ο ένας λοιπόν ναι είμαι εγώ ο καταγγέλλων αλλά τον άλλον γατί τον λές καταγγελλόμενο κι όχι όπως έχει δικαστεί ως θύτη δηλαδή; Γιααα εξήγησέ το μου κι αυτό. Εγώ ο καταγγέλλων ωρυόμενος καταγγέλω τον ΘΥΤΗ κι όχι τον… καταγγελλόμενο. Είπαμε, να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους χωρίς εξωπραγματικές εξισώσεις αλλιώς ας το αφήσουμε ε;