Κατσικάκι; Όχι ευχαριστώ.

Πολύς ο λόγος τον τελευταίο καιρό περί ποιμνίου. Την έφερε βλέπετε την κατάσταση στα μέτρα της η εποχή των εκλογών. Εκλογές έχουμε τι άλλο παρά περί ποιμνίου θα μπορούσαμε να συζητάμε.

Πολλοί αναρωτιούνται τι άλλο μπορεί να είναι ένας άνθρωπος εκτός από ποίμνιο. Σε αυτή τους την αναζήτηση αρκετοί απορρίπτουν τους αμνούς, τα χαζά πρόβατα αλλά δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν την έννοια του ποιμνίου καταλήγοντας έτσι στα ερίφια. Αντί πρόβατα κατσίκια λοιπόν. Μέχρι εκεί μπορούν να φτάσουν και μέχρι εκεί φτάνουν. Σαφώς λοιπόν οι γίδες είναι ελευθερότερες των αμνών αλλά δεν παύουν να είναι ποίμνιο. Δύστροπο μεν αλλά ποίμνιο.

Όμως το ζωικό βασίλειο δεν έχει σαν παραδείγματα μόνο τα διάφορα είδη ποιμνίου. Αν κάποιος θέλει να παραδειγματιστεί του δίνονται άπειρες επιλογές. Υπάρχουν και άλλα ήδη τα οποία μπορούν να εκφράσουν έναν άνθρωπο ως προς την συμπεριφορά του. Ένα από αυτά και από τα πλέον αγαπημένα μου είναι το γεράκι.

Ο παππούς μου ήταν ιερακοθήρας (πετρίτη είχε) κι έμαθα τον τρόπο τους. Έχω μάλιστα πολλά γεράκια φίλους που ξέρω την γενιά τους και γνωρίζουν την δική μου.

Μιας λοιπόν και έκλεισε το πρόγραμμα του τριημέρου (που εγώ τιμής ένεκεν θα το κάνω τετραήμερο) αφιερώνω το παρακάτω βίδεον σε όλους όσους ακόμα επιμένουν να πάνε για ψήφο αποκαλώντας με τραγί πως τάχαμου είμαι απλώς ένα δύστροπο ποίμνιο κι εγώ που δεν πάω να ψηφίσω.