Ακούω και βλέπω γύρω μου στις συναναστροφές μου πολλούς ανθρώπους οι οποίοι ενώ θυμικά μπορούν να διακρίνουν πως γύρω μας κάτι συμβαίνει ωστόσο αδυνατούν λογικά να αντιληφθούν περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Αποτέλεσμα να διακατέχονται από έναν στείρο αρνητισμό, να νοιώθουν απαξίωση και να αποπνέουν την μιζέρια εκείνη που διακατέχει τον φόβο του αγνώστου.
Ακούω για απαξίωση της λογικής όταν ζούμε την εποχή των επιστημών, βλέπω φόβο για την οποιαδήποτε αλλαγή και εξέλιξη και παρατηρώ κάποιους που την εποχή της διαδραστικότητας και της οικουμενοποίησης του κόσμου αυτοί προτιμούν να κλείνονται στο καβούκι τους μεμψιμοιρώντας. Η όλη στροφή προς τον συντηρητισμό που παρατηρώ τελευταία δεν είναι τίποτα άλλο κατά την γνώμη μου παρά αυτό ακριβώς το κλείσιμο στο καβούκι ανθρώπων βολεμένων με το υπάρχων status έστω και αν αυτό δεν τους εκφράζει πλήρως. Ο φόβος για το αύριο είναι φυσιολογικός σ’ εκείνους που δεν ορίζουν ούτε το τώρα.
Όλοι αυτοί θεωρούν πως χάνεται η λογική αφού οι έννοιες τείνουν για μια ακόμη φορά να επαναπροσδιοριστούν. Είναι όμως έτσι; Χάνεται η λογική επειδή επαναπροσδιορίζονται οι έννοιες; θεωρώ πως δεν βρισκόμαστε σε απαξίωση της λογικής σήμερα. Αντίθετα η ανάπτυξη της λογικής είναι εξαιρετική σε σχέση με παλιότερα. Υπάρχει απαξίωση λογικής σήμερα αλλά αφορά την λογική του χθες που λόγω ακριβώς αυτής της ανάπτυξης έχει πάψει να είναι πλέον χρήσιμη και συνεπώς θα εξελίξουμε και την λογική μας. Η σημερινή λογική σε πεντακόσια χρόνια θα θεωρείται αρχαία.
Γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε έννοιες όπως ήθος δημοκρατία ελευθερία δικαιοσύνη κλπ. Υπάρχει συνεχής εξέλιξη (μέρος της γενικής εξέλιξης) και μόνο να την θεωρήσουμε αποσπασματικά μπορούμε για να αξιώσουμε "δεδομένα" τα οποία όμως δεν είναι σταθερά παρά μόνο την συγκεκριμένη στιγμή που προσλαμβάνονται ως τέτοια.
Μια "βαθμιαία αλλαγή" συμβαίνει διαρκώς και ειλικρινά θεωρώ ότι αυτές οι έννοιες είναι συγκριτικά (αν και όπου μπορεί να συγκριθεί) πολύ καλύτερες υπό την έννοια πως εγώ θεωρώ πως περνάω καλύτερα από έναν άνθρωπο του μεσαίωνα ή όποιας άλλης εποχής πριν.
Ο δικός μου προβληματισμός έγκειται στο τίμημα αυτού διότι ουδέν καλόν...
Προς το παρόν η κοινωνία κινούμενη αποκλειστικά με την λογική του σήμερα, δείχνει πως αγνοεί καν την ύπαρξη τιμήματος, συνεπώς αδύνατον να το επηρεάσει και άρα κινούμαστε στην τύχη όσο αφορά το κόστος. Αυτό που δεν ΝΟΟΥΝ ακόμα να καταλάβουν οι άνθρωποι είναι πως πλέον ότι γίνεται σήμερα επηρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το μέλλον βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Τοπικά όσο και παγκόσμια.
Γι αυτό τον λόγο η αυτή σημερινή λογική τείνει προς απαξίωση και της θέση της θα πάρει μια άλλη λογική εξελιγμένη και αυτή όπως όλα.
Ποια λογική όμως είναι αυτή που θα αντικαταστήσει την υπάρχουσα;
Ο καθένας έχει και πρέπει να έχει, την δική του άποψη έπ’ αυτού. Και μόνο που αναρωτιόμαστε και γράφουμε γι αυτό το θέμα σημαίνει πως υπάρχει και πως έχει αρχίσει για άλλη μια φορά στην ιστορία, η εποχή των ζυμώσεων. Όχι πως είχαν σταματήσει ποτέ αλλά τώρα ο μούστος βράζει. Η κοινωνία έχει μπει σε περίοδο βρασμού και το μοναδικό πράγμα (έτσι όπως έχουν τα πράγματα) που μπορούμε να ελέγξουμε είναι αν θα έχουμε βρασμό και θα απολαύσουμε κρασί ή θα έχουμε αναβρασμό και θα πιούμε ξύδι.
Σε όλο αυτό το σκηνικό η απομόνωση και η περιχαράκωση μόνο την πίεση μπορούν να αυξήσουν και το αποτέλεσμα θα είναι εκρηκτικό ανάλογο της πίεσης που έχει ασκηθεί στις ανοχές της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!