2η Προδημοσίευση από το Στ τεύχος του περιοδικού "Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ"

θα κυκλοφορήσει στις αρχές Δεκεμβρίου.

                                Κάποιοι ενοχλήθηκαν

Επειδή κάποιοι ενοχλήθηκαν από την αυστηρή επισήμανση που δημοσιεύτηκε στο Δ τεύχος του περιοδικού Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ σχετικά με τα “Ολυμπίεια”, ότι δηλαδή εμφανίστηκαν εκεί και μερικά - ελάχιστα βέβαια - φασιστοειδή, είναι ανάγκη να ξεκαθαριστεί μια και καλή το ζήτημα αυτό, το οποίο λίγο ως πολύ όλοι γνωρίζουν αλλά οι περισσότεροι προτιμούν να το... παραγνωρίζουν.

Στα πλαίσια τους λεγόμενου ρεύματος της «επανελλήνισης» όλοι βεβαίως είναι ευπρόσδεκτοι. Αυτή είναι μια ευρύτερα παραδεδεγμένη αρχή. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι θα ταυτιστούμε όλοι με τις πολιτικές επιλογές του ενός ή του άλλου «συνέλληνα», ειδικά εάν αυτός ο «συνέλληνας» χρησιμοποιεί την πολύφερνη «επανελλήνιση» για να περάσει τις δικές του πολιτικές πεποιθήσεις και να μολύνει το όλο ρεύμα με την παρουσία και τη δράση του.

Μια ήπια πολιτισμική εξέγερση

Και για να γίνουμε πιο σαφείς. Η ιστορία της «επανελλήνισης» ξεκίνησε ουσιαστικά εδώ και δυο δεκαετίες σαν μια ενθουσιώδης συνάντηση μεταξύ πολλών και διαφόρων ανθρώπων, πολυποίκιλων πολιτικών προελεύσεων, που είχαν ως κοινό σημείο αναφοράς και επικοινωνίας δύο πράγματα:

α) την αγανάκτηση για την υποτίμηση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού εκ μέρους της νεοελληνικής πολιτείας σε κάθε τομέα (παιδεία, δημόσιες εκδηλώσεις, αρχαιολογικά ευρήματα, οργάνωση κράτους, εσωτερική - εξωτερική πολιτική κ. ά.

β) τα σκανδαλώδη πολιτικά και οικονομικά προνόμια της χριστιανικής Εκκλησίας, η οποία από συστάσεώς της επιδιώκει τον αφανισμό του Ελληνισμού, αποβλέποντας στην μεταμόρφωση κάθε κατοίκου τούτης της χώρας σε “πιστό” ορθόδοξο Ρωμιό.

Με άλλα λόγια το ρεύμα της «επανελλήνισης» αποτέλεσε εξαρχής μια ήπια πολιτισμική εξέγερση η οποία εξέφρασε τη θέληση όλο και περισσότερων ανθρώπων να πάψουν να είναι Ορθόδοξοι Ρωμιοί, κάτοικοι μιας κακομοίρας Ψωροκώσταινας, - όπως τους θέλουν εδώ και αιώνες οι πάμπλουτοι χριστιανοί δεσποτάδες, οι εξίσου πάμπλουτοι και παντελώς άχρηστοι καλόγεροι και οι αφελείς έως πονηροί παντρεμένοι κρατικοδίαιτοι παπάδες - και να ξαναγίνουν Έλληνες, ελεύθεροι πολίτες μιας δημοκρατικής Ελλάδας, που να εμπνέονται ανεμπόδιστα από τα πνευματικά αγαθά του ένδοξου παρελθόντος, να μάχονται ενάντια στα απαράδεκτα του παρόντος και να σχεδιάζουν ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους.

Ενταγμένοι λοιπόν οικιοθελώς σ’ αυτό το «ρεύμα» πολυάριθμοι άνθρωποι κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, άλλοι από αυτούς έγραψαν σχετικά άρθρα, άλλοι ολόκληρα βιβλία, άλλοι εκφώνησαν διαλέξεις κι άλλοι οργάνωσαν και συμμετείχαν σε κάθε λογής πολιτισμικές εκδηλώσεις, η καλύτερη εκ των οποίων αναδείχθηκε - ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια - η ετήσια γιορτή των «Προμηθείων», που τελείται κάθε θερινό ηλιοστάσιο στον Όλυμπο.

Βεβαίως υπήρξαν κι άλλοι, ακόμη πιο οργανωτικοί που στα πλαίσια του «ρεύματος» ίδρυσαν σωματεία, μη κερδοσκοπικές εταιρίες, ακόμη και... πολιτικά κόμματα!

Ως εδώ όλα καλά

Χάρη στις προσπάθειες των «συνελλήνων» αυξήθηκε η αρχαιογνωστική αλλά και η αντιχριστιανική βιβλιοπαραγωγή και προέκυψαν μερικές χιλιάδες βιβλία, ικανά να διαφωτίσουν κάθε ενδιαφερόμενο σχετικά με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό αλλά και τα δεινά που υπέστη ο ελληνισμός από χριστιανικό παρασιτισμό. Παράλληλα εκδοθήκαν περιοδικά ανάλογου περιεχομένου, ενώ στις διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων δέκα χρόνων, εμφανίστηκαν σποραδικά και ως «καλεσμένοι» ευάριθμοι άντρες και γυναίκες, που εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για την υποτίμηση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και την στείρα υπερτίμηση της παρασιτικής χριστιανικής Εκκλησίας.

Είπαμε, ως εδώ όλα καλά...

Αλλά το ρεύμα της «επανελλήνισης», ως νεογέννητο, δεν άργησε να αρπάξει και βρεφικές ασθένειες, η επικινδυνότερη των οποίων υπήρξε η απόπειρα του εναγκαλισμού του από κάθε λογής και απόχρωσης φασιστοειδή.

Η θανατηφόρα ίωση

Οι νοσταλγοί των ολοκληρωτικών καθεστώτων του Μεταξά, του Παπαδόπουλου, του Χίτλερ και του Μουσολίνι, πουλώντας με το καντάρι εθνικοφροσύνη, μπέρδεψαν την ελληνοπρέπεια με τον έξαλλο εθνικισμό τους και νόμισαν ότι το ρεύμα της «επανελλήνισης» τους προσέφερε την ευ-καιρία να αναπτύξουν την κατάπτυστη πολιτική προπαγάνδα τους και να στρατολογήσουν οπαδούς ανάμεσα στους «συνέλληνες» του ρεύματος.

Για το σκοπό αυτό χρησιμοποίησαν (και χρησιμοποιούν) κάθε λογής θολούρα και ανοησία. Μίλησαν για μυστικά «υπερόπλα» των αρχαίων, για την κατάκτηση της υφηλίου από τους αρχαίους, για την καταγωγή των αρχαίων από την... Ανδρομέδα, για την... επιστροφή τους από το διάστημα και άλλα παρόμοια. Μίλησαν για ελληνικό... DNA, μπερδεύοντας την μοριακή βιολογία με την ιστορία και καλλιεργώντας την πεποίθηση στους αφελείς πως ανήκουν σε μια ιδιαίτερη «ανώτερη» φυλή, που προορίζεται, δήθεν κάποτε να κυβερνήσει την οικουμένη. Διέδωσαν το παραμύθι της «ομάδας Ε», ότι υπάρχει, λέει, κάπου μια κρυφή ομάδα σοφών Ελλήνων που εργάζονται για τον τελικό θρίαμβο της Ελλάδας. ‘Εβαλαν πρόσφατα διάφορους αφελείς να ορκιστούν στις... στάχτες απογόνων των Παλαιολό-γων, λες και οι Παλαιολόγοι δεν ήσαν ορθόδοξοι ηγεμόνες της Ανατολικής Ρω-μαϊκής Αυτοκρατορίας και λες και οι αμφίβολης αυθεντικότητας στάχτες τους, χρησιμεύουν σε κάτι άλλο εκτός από... αλυσίβα για τη μπουγάδα και τη μουσταλευριά!

Όλες αυτές οι φασιστικές ανοησίες εί-χαν ως αποτέλεσμα να καταδυσφημιστεί το ρεύμα και να κατηγορηθεί ως «εθνικιστικό» και «ακροδεξιό», προς μεγάλη ικανοποίηση των ρασοφόρων, οι οποίοι καθόλου δεν αποκλείεται να συνέβαλαν έμμεσα στην θλιβερή αυτή εξέλιξη. Στο κάτω κάτω ο σκληρότερος πυρήνας της ακροδεξιάς στην Ελλάδα ελλόχευε ανέκαθεν στα ζά-πλουτα μοναστήρια, στις χρυσοστόλιστες μητροπόλεις και στις σκοτεινές παρεκκλησιαστικές οργανώσεις. Κι αυτό είναι φυσικό. Διότι με δεδομένο ότι η ακροδεξιά σε κάθε χώρα δεν αντιπροσωπεύει άλλο από την πολιτική φρουρά της πλουτοκρατίας, στην ορθόδοξη Ελλάδα, οφείλει πίστη και αφοσίωση στην Εκκλησία διότι αυτή κατέχει τον μεγαλύτερο πλούτο της χώρας.

Πριν μερικά χρόνια λοιπόν, το νεογέννητο ρεύμα της «επανελλήνισης» κόντεψε να αφανιστεί από την θανατηφόρα ίωση της ακροδεξιάς, όταν συνέβη μια “ευτυχής“ (μπλιαχ) εξέλιξη, η οποία έδωσε άλλη τροπή στα πράγματα.

Τι συνέβη δηλαδή;

Ο κύριος όγκος των οπαδών της ακροδεξιάς συσπειρώθηκε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα, το οποίο μάλιστα κατέβηκε στις εκλογές και κέρδισε μερικές έδρες στο κοινοβούλιο. Έτσι η μεγαλύτερη μερίδα των φασιστοειδών που παρεισδύαν μέχρι τότε στις παρέες και τις εκδηλώσεις του ρεύματος, στρατολογήθηκαν στις τάξεις του εν λόγω κόμματος και απάλλαξαν το ρεύμα της επανελλήνισης από τον μολυσματικό τους εναγκαλισμό.

Στο εξής τα φασιστοειδή είχαν άλλη, σο-βαρότερη ενασχόληση. Καταπιάστηκαν με την επίλυση του... κεφαλαιώδους ζητήματος, πώς να συνταιριάξουν την επιφανειακή ελληνολατρία τους με την φανατική προσήλωσή τους στον χριστιανισμό, διότι ποτέ δεν εγκατέλειψαν βέβαια εκείνο το αρρωστημένο σύνθημα του Παπαδόπουλου «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».

Τα μικρόβια λοιπόν του φασισμού εγκατέλειψαν για χάρη του κόμματός τους το νεαρό και ευαίσθητο σώμα του ρεύματος της «επανελλήνισης» και το τελευταίο αφέθηκε ελεύθερο να αναπτύξει το διαφωτιστικό του έργο, θέτοντας ως έναν από τους πρώτους στόχους του την ανασκευή της συκοφαντίας που επέσυρε η προπαγάνδα των φασιστοειδών.

Με άλλα λόγια το ρεύμα της επανελλήνισης μπορούσε πλέον να διακηρύξει υπερήφανα ότι:

α) ενδιαφέρεται για την μελέτη και την προβολή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού,

β) στις τάξεις του συμμετέχουν κατά κύριο λόγο Έλληνες δημοκράτες.

Ως εδώ και πάλι όλα καλά...

Τα σταγονίδια

Φαίνεται ωστόσο πως αρκετά φασιστικά «σταγονίδια» παρέμειναν «εν υπνώσει» στα πλαίσια του ρεύματος, και με την πρώτη ευκαιρία, που τους προσέφερε π.χ. (αφελώς ή σκοπίμως;) το σωματείο «Εκατηβόλος» (βλ. τ. Γ σελ. 71) έσπευσαν να διαδηλώσουν την παρουσία τους. Αυτό ακριβώς επεσήμανα στην παρακάτω παράγραφο του άρθρου μου με τίτλο «Ολυμπίεια»:

«Εκείνο... που δεν συγχωρείται είναι η παρουσία στο χώρο και η εκφώνηση «χαιρετισμού» από μέλη ακροδεξιών οργανώσεων, ανεξάρτητα εάν καλύπτονται πίσω από φαινομενικά αθώα ονόματα «ομίλων», «εταιριών» και «αγωγών». Αρκεί η χρήση της (χωροφυλακίστικης) καθαρεύουσας και το υπερσυντηρητικό ύφος και ντύσιμο για να αποκαλύψει εύκολα τον θαυμασμό τους για τον Χίτλερ, τον οποίο καλλιεργούν στα μέλη τους.

Κι εδώ τίθενται μια σειρά από ερωτήματα στους φίλους του Εκατηβόλου οι οποίοι χρόνια τώρα έχουν αποδείξει έμπρακτα τη δημοκρατική τους ευαισθησία.

Γιατί κλήθηκαν αυτά τα φασιστοειδή;

Για λόγους σεβασμού προς την αρχή της πολυφωνίας;

Ή εμφανίστηκαν αυτόκλητοι;

Δεν υπολογίζουν οι φίλοι του Εκατηβόλου, που τόσο σκληρά δούλεψαν για την διοργάνωση των επιτυχημένων, όπως είπαμε, Ολυμπιείων, ότι η εκδήλωσή τους μαγαρίστηκε από την εμφάνιση και μόνον των φασιστοειδών;

Δεν καταλαβαίνουν οι φίλοι του Εκατηβόλου, ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που συμμερίζονται τις απόψεις τους, θα τους αποφεύγουν ενδεχομένως στο εξής, εξαιτίας της περιστασιακής παρουσίας της θλιβερής μειοψηφίας των φασιστοειδών;

Δεν κατανοούν οι φίλοι του Εκατηβόλου, ότι με την ανοχή της παρουσίας των φασιστοειδών, προσφέρουν επιχειρήματα στους εχθρούς τους, να κατηγορούν κάθε άνθρωπο, ο οποίος ασχολείται με την προσέγγιση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, ότι τελικά είναι φασίστας και ναζιστής;

Δεν αντιλαμβάνονται οι φίλοι του Εκατη-βόλου, ότι και μόνον η παρουσία των φασιστοειδών στα Ολυμπίεια αποτελεί μια ωμή δυσφήμηση;

Εάν οι φίλοι του Εκατηβόλου ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη ενός πολιτιστικού ρεύματος, οφείλουν από εδώ κι εμπρός να απομονώσουν τα φασιστοειδή και να τους κόψουν ακόμη και την καλημέρα. Αλλιώς θα κατηγοριοποιηθούν ως μια ομαδούλα γραφικών που κινδυνεύει να εξελιχθεί, λόγω συγχρωτισμού με τα φασιστοειδή, σε «fascio», (= ομάδα ακροδεξιάς πολιτικής κρούσης), λέξη από την οποία ετυμολογείται άλλωστε ο φασισμός.

Τα πράγματα δηλαδή είναι απλά. Για κάθε φασίστα που παρευρίσκεται σε μια εκδήλωση του Εκατηβόλου, εκατό δημοκράτες πολίτες αποχωρούν οριστικά και αμετάκλητα κι άλλοι τόσοι ούτε που διανοούνται να πλησιάσουν.

Δεν είναι κρίμα να συμβαίνει κάτι τέτοιο;..»

Η παραπάνω παράγραφος, καλόπιστα γραμμένη, ενταγμένη σε ένα άρθρο που επαινούσε κατά το μεγαλύτερο μέρος του την προσφορά του Εκατηβόλου, λειτούργησε τελικά αποκαλυπτικά. Διότι όχι μόνον δεν άκουσα ευχαριστίες για τα καλά μου λόγια, όχι μόνον δεν βρήκα κατανόηση για την μοναδική μου υπόδειξη - την παραπάνω - που σε τελική ανάλυση για το καλό του εν λόγω σωματείου και του ευρύτερου ρεύματος την διατύπωσα, αλλά αντίθετα κλήθηκα δολίως να... απολογηθώ (λες και χρωστούσα εξηγήσεις σε κανέναν) και εν τέλει καθυβρίστηκα ως «προδότης» που κάνει παρέα με «καθάρματα» (έτσι χαρακτηρίστηκαν όλοι όσοι πήραν μέρος στην πρώτη ετήσια συνάντηση Επικούρειων στον Όλυμπο!..).

Όμως, από την ζωηρότητα των αντιδράσεων - της σκληροπυρηνικής ηγεσίας του εν λόγω σωματείου κι όχι της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών του, που ήσαν και παραμένουν δημοκρατικοί και καλοπροαίρετοι άνθρωποι - προέκυψε εύκολα το συμπέρασμα ότι η παραπάνω παράγραφος του άρθρου μου βρήκε άθελά της στόχο και αποκάλυψε την θλιβερή αλήθεια.

Ότι δηλαδή, τα φασιστοειδή δεν ήρθαν τυχαία στα «Ολυμπίεια» αλλά προσκλήθηκαν επί τούτου και προσκαλούνται στις ανάλογες εκδηλώσεις.

Ότι βαθύτερος στόχος της μικρής σκληροπυρηνικής μερίδας των «ψευδο-αρχαιολατρών», που αναλαμβάνει αυθαίρετα τον «ηγετικό» ρόλο, δεν είναι η προσέγγιση του ελληνικού πολιτισμού, αλλά η στελέχωση “ομάδων κρούσης”, πρόθυμων να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, εν αγνοία βέβαια της πλειοψηφίας των δημοκρατικών ανθρώπων που εντάσσονται πρόθυμα στο ρεύμα της «επανελλήνισης».

Δεν θα τους περάσει

Όχι δεν θα τους περάσει. Ο πόλεμος μαίνεται ήδη στο διαδίκτυο. Οι σκοποί και τα όργανα των φασιστοειδών έχουν αποκαλυφθεί. Καθημερινά γίνεται γνωστό πως οι χουντόφιλοι φασίστες, οι ναζιστές και τα άλλα ολοκληρωτικά αποβράσματα, ακριβώς επειδή ντρέπονται για την κατάπτυστη ιδεολογία τους, καλύπτονται πίσω από την επίπλαστη «ελληνολατρία» και παριστάνουν τους «ελληναράδες», ενώ στην ουσία αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να αρπάξουν κάποτε την εξουσία και να επιβάλλουν δια της βίας τις απόψεις τους, υπηρετώντας εν τέλει την εγχώρια αλλά και τη διεθνή ενδεχομένως πλουτοκρατία.

Καθημερινά αντικρούονται από σκεπτόμενους ανθρώπους, που αγαπούν τον ελληνικό πολιτισμό και αρνούνται να βλέπουν τους φασίστες να τον εκμεταλλεύονται. Κανένας δημοκράτης Έλληνας δεν ανέχεται πλέον να τον αποκαλούν “φασίστα” και “ακροδεξιό” επειδή συμβαίνει να αγαπά την μελέτη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Ο Ελληνικός πολιτισμός είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για να την αφήνουμε στα βρώμικα (από αίμα) χέρια των νοσταλγών του Χίτλερ, του Μουσολίνι, του Μεταξά και του Παπαδόπουλου.

Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα αυτής της επαίσχυντης δυσφήμισης η λύση είναι μία: καταγγελία και απομόνωση των φασιστών. Να καταγγέλλονται δηλαδή οι φασίστες, όπου γίνονται αντιληπτοί - διότι δεν είναι πάντα εύκολο - και να απομονώνονται. Στο κάτω κάτω έχουν ένα δικό τους κόμμα στο κοινοβούλιο. Τι δουλειά έχουν στις παρέες του ρεύματος της «επανελλήνισης»; Επιδιώκουν την άγρα οπαδών και ψηφοφόρων μήπως;

Εμάς μας μισούν, όπως πάντα.

Γύρω από τον ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ συσπειρώθηκαν πολυάριθμοι δημοκράτες που θαυμάζουν κι αγαπούν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Όπως έδειξε η πρώτη πανελλήνια συνάντηση Επικούρειων στον Όλυμπο, κατά το θερινό ηλιοστάσιο του 2008, όσοι έχουν προσεγγίσει έστω και επιφανειακά την επικούρεια σκέψη, είναι άνθρωποι που λατρεύουν την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Ζωή. Είναι υλιστές που δεν πιστεύουν σε κανέναν θεό και δέχονται την επιστημονική ερμηνεία της δομής της ύλης, δηλαδή την ατομική θεωρία. Οι φίλοι της Επικούρειας φιλοσοφίας θεωρούν ως Ηδονή την απουσία του σωματικού πόνου και της ψυχικής ταραχής, και επιδιώκουν καθημερινά την Ηδονή. Δεν ενδιαφέρονται να κυβερνήσουν κανέναν αλλά παράλληλα αρνούνται να κυβερνηθούν από τον οποιονδήποτε αυτόκλητο ηγεμονίσκο. Θεωρούν ως ύψιστο αγαθό την φιλία.

Παρένθεση

Κι εδώ είναι ανάγκη να ανοιχθεί μία παρένθεση.

Στην σελίδα 52 του τεύχους Ε, δημοσιεύτηκε η εκτενέστατη συνέντευξη που παραχώρησε ένας γνωστός συγγραφέας, τον οποίο θεωρούσα εδώ και χρόνια φίλο, και έτσι ακριβώς τον χαρακτήρισα στον πρόλογο του εν λόγω κειμένου. Διότι έτσι τον αισθανόμουν εδώ και χρόνια, παρά τις αγεφύρωτες απόψεις μας σε πολλά θέματα, και ιδιαίτερα στα φιλοσοφικά. Η συνέντευξη αυτή δημοσιεύτηκε και πάλι με τις καλύτερες των προθέσεων και με το σκεπτικό ότι όφειλε να τιμηθεί ένας άνθρωπος των γραμμάτων για το πολύτομο έργο του.

Κι όμως, όχι μόνον δεν εισέπραξα ούτε ένα - τυπικό έστω - ευχαριστώ, για τη δη-μοσίευση της συνέντευξης, αλλά αντίθετα άκουσα τα «εξ αμάξης» επειδή την ίδια περίπου εποχή έδωσα κι εγώ μια συνέντευξη σε μια ιστοσελίδα διαλόγου, η ο-ποία ανήκει σε κάποιον «εχθρό» του εν λόγω συγγραφέα, χωρίς φυσικά να το γνωρίζω και χωρίς αναφερθώ σε κάτι που τον αφορούσε.

Έτσι συνειδητοποίησα ένα πράγμα. Το απροσμέτρητο μέγεθος της αφέλειάς μου!.. Όσοι λοιπόν διαβάσουν στο εξής το συγκεκριμένο δημοσίευμα ας διαγράψουν - τους παρακαλώ - τη λέξη «φίλος», κι ας αφήσουν τα υπόλοιπα ως έχουν.

Κλείνει η παρένθεση.

Με γνώμονα την Ηδονή

Με γνώμονα την Ηδονή, τη Φιλία και τη Δημοκρατία, εμείς οι Επικούρειοι δεν είμαστε καθόλου συμπαθείς στους ολιγαρχικούς, τους απολυταρχικούς, τους ολοκληρωτικούς, τους τυραννόφιλους, τους εξουσιαστές, τους φασίστες. Η ύπαρξή μας και μόνον τους ενοχλεί, όπως τους ενοχλούσε εδώ και είκοσι τρεις αιώνες. Επειδή εμείς αποτελούμε απειλή για τα εξουσιαστικά τους σχέδια, παρόλο που καθόλου δεν μας ενδιαφέρουν οι οργανώσεις, τα σωματεία, τα ιδρύματα, τα κόμματα και οι κυβερνήσεις, αλλά η ευτυχία του ανθρώπου. Του κάθε ανθρώπου. Είτε είναι Έλληνας είτε όχι. Επειδή εμείς δεν νιώθουμε ως πατρίδα μας μόνον την Ελλάδα, αλλά όλη την Γη. Επειδή λατρεύουμε την Φύση και όχι την Εξουσία. Επειδή εμείς είμαστε πάντα πρόθυμοι να σαρκάσουμε, να ειρωνευτούμε, να περιγελάσουμε, ακόμη και να πολεμήσουμε όποιον σχεδιάζει να μας στερήσει την ελευθερία μας και να μας εντάξει σε «πειθαρχημένα σύνολα», για την επίτευξη του ενός ή του άλλου «στόχου», που θέτει αυθαίρετα ο αρρωστημένος του νους.

Τούτο λοιπόν το περιοδικό - ως κατ’ εξοχήν επικούρειο - θα συνεχίσει να ενοχλεί κάθε φανερό ή κρυφό φασίστα, όπου κι αν βρίσκεται, όπως και αν δραστηριοποιείται και θα συμβάλλει κι αυτό με τις μικρές του δυνάμεις στο όνειρο για μια Ελλάδα αλλά και για μια Ανθρωπότητα ελεύθερη, άφοβη, ανεξάρτητη, δημοκρατική, ισόνομη, ισότιμη, διαφωτισμένη, πολιτισμένη, ευτυχισμένη, απαλλαγμένη από όλα τα δεινά του παρελθόντος και του παρόντος, απαλλαγμένη από τους πολέμους, τους στρατούς, την αδικία, την εκμετάλλευση, τη μόλυνση του φυσικού περιβάλλοντος, την αλόγιστη κατασπατάληση των φυσικών πόρων, την κλο-πή του δημόσιου πλούτου, τη διαφθορά.

Και πάνω απ’ όλα, τούτο το περιοδικό, θα συνεχίσει να αναγνωρίζει και να διορθώνει τις αφέλειες και τα λάθη του...