Πως μ' αρέσει....!

Όταν πλέον η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο τότε οι γραικοί καταλαβαίνουμε πως είμαστε ημιάγριοι.

Ολόκληρο το άρθρο αληθεύει αλλά στο τι μέλει γενέσθαι μου τα χαλάει λίγο. Να μαυρίσουμε λέει όσους πολιτικούς δεν είναι καλοί. Ξέρετε όμως εσείς κάποιον "καλό" πειρατή κύριε Νικολόπουλε; Γιατί εγώ δεν γνωρίζω κανέναν. 

Ο τρόπος λειτουργίας της Ελλάδας σήμερα θυμίζει τον τρόπο λειτουργίας του Νησιού της Χελώνας (Τορτούγα), που ήταν το κρησφύγετο των πειρατών μερικούς αιώνες πριν. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, τιμωρία δεν υπάρχει για τίποτα, εκτός αν στηθεί μια τηλεδίκη στα γρήγορα, συλλογική συνείδηση δεν υπάρχει, η αυθαιρεσία καταστρέφει το περιβάλλον, η Παιδεία είναι της πλάκας, οι μόνες αξίες που αναγνωρίζονται είναι το χρήμα και η δημοσιότητα. Ετσι ακριβώς ήταν και στο Νησί της Χελώνας, μέχρις ότου οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής δεν τους άντεξαν άλλο και διέλυσαν τους πειρατές. Ισως αυτή να είναι και η δική μας κατάληξη, αφού στην Ευρωπαϊκή Ενωση πληθαίνουν οι φωνές που αναρωτιούνται «τι θα κάνουμε πια με αυτούς;», δηλαδή με εμάς.

Οσο όμως η σωτήρια καταστροφή μας δεν έρχεται, θα πρέπει με κάποιο τρόπο να μπει μια τάξη, έστω και με πειρατική λογική. Για παράδειγμα, προχθές πενήντα κουκουλοφόροι έκλεισαν τη Σόλωνος μεσημεριάτικα, μπήκαν στο βιβλιοπωλείο του ακροδεξιού βουλευτή Αδωνη Γεωργιάδη, έβγαλαν έξω τους υπαλλήλους και τους πελάτες και το έκαψαν ολοσχερώς. Μετά παρέδωσαν πάλι τη Σόλωνος στην κυκλοφορία και έφυγαν. Στη συνέχεια πήγε επιτόπου η Αστυνομία και διαπίστωσε ότι αυτά όντως έγιναν και αποχώρησε. Αυτό μόνο στην Τορτούγα μπορούσε να γίνει.

Οπως μόνο σε μια πειρατική νήσο μπορεί ο κάθε επιχειρηματίας να πουλάει όσο θέλει - 200% και 300% παραπάνω απ' ό,τι στο εξωτερικό - τα γάλατα, τα ψωμιά, τα αλεύρια, για να μην πούμε για άλλες υπηρεσίες. Στις κανονικές χώρες υπάρχουν έλεγχοι, παρατηρητήρια τιμών, επιτροπές ανταγωνισμού και ποινές.

Μόνο τρελοί πειρατές θα έπιναν μπόμπες ποτά, θα κατανάλωναν λάδια νοθευμένα με ορυκτέλαιο, θα έκαιγαν τα λιγοστά δένδρα στα δάση τους, θα έχτιζαν αυθαίρετα όπου τους γούσταρε και θα κυκλοφορούσαν ασκόπως όλη μέρα με τα αυτοκίνητα παρ' όλο που η τιμή των καυσίμων βρίσκεται σε ιστορικά υψηλό επίπεδο.

Μόνο μια πειρατική διοίκηση θα τολμούσε να πει στο αλλόφρον πλήθος ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για όλα αυτά και την επομένη θα ζήταγε την ψήφο τους, περήφανη για το «μεταρρυθμιστικό» της έργο.

Αυτή δυστυχώς είναι η χώρα που ζούμε και για την κατάντια δεν ευθύνονται μόνο οι κυβερνήσεις μας αλλά και εμείς που τις εκλέγουμε. Ευθυνόμαστε και εμείς που λειτουργούμε σαν πρόβατα και δεν αντιδρούμε σε τίποτα, που δεν έχουμε καταναλωτική συνείδηση, που δεν συμμετέχουμε στα μποϊκοτάζ που οργανώνουν οι ενώσεις καταναλωτών, που συνεχίζουμε να καταναλώνουμε τις μπόμπες και τα ορυκτέλαια μέχρι θανάτου.

Τι πρέπει να κάνουμε; Να υιοθετήσουμε πιο «ακτιβιστική» συμπεριφορά έναντι των κερδοσκόπων. Να μην αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Το μποϊκοτάζ είναι το μεγαλύτερο όπλο του καταναλωτή και στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιείται. Καιρός είναι να το χρησιμοποιήσουμε. Να καταγγέλλουμε και να διασύρουμε τους απατεώνες στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στο Internet, αφού οι αρμόδιες αρχές αδιαφορούν. Να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς να κάνουν κάτι και να μην πιστεύουμε αυτές τις ανοησίες περί έλλειψης δυνατότητας της κυβέρνησης να παρέμβει στις τιμές. Να μαυρίζουμε τους ανίκανους πολιτικούς. Είναι δύσκολο να το δεχτούμε, αλλά η δημοκρατία μας δεν λειτουργεί, όπως δεν λειτουργεί ούτε η Παιδεία, ούτε η δημόσια διοίκηση, ούτε η Αστυνομία, ούτε η Δικαιοσύνη.

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και εφόσον η κυβέρνηση αδιαφορεί ο πολίτης θα πρέπει να πάρει τα πράγματα στα χέρια του για να επιβιώσει.

Μόνο έτσι θα ξεφύγουμε από τη Χελώνα και τη μοίρα της. Μέχρι στιγμής, το μόνο που κάνουμε είναι να γκρινιάζουμε και να μεμψιμοιρούμε χωρίς να αντιδρούμε σε τίποτα.

Το ΒΗΜΑ