Ποια είναι η πεμπτουσία του φασισμού;

Μα φυσικά η σιγή πάσης φύσεως γνώμης σκέψης άποψης και κρίσης καταρχήν. Σκοπός του φασισμού είναι να πάψει η διαφορετικότητα να διέπει τους ανθρώπους. Μια ράτσα, ένα χρώμα, μια άποψη, ένας θεός, καμιά αντίρρηση. Αυτό είναι ο τέλειος φασισμός.

Τα Μ.Μ.Ε. δεν πρέπει να υπάρχουν ή έστω αν υπάρχουν πρέπει να είναι ελεγχόμενα. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν άποψη ή αν έχουν να την κρατάνε για τον εαυτό τους. Στον φασισμό δεν έχει κανένας δικαίωμα να πει παραέξω την άποψή του και προπαντός δεν έχει δικαίωμα να την πει δημόσια. Διότι δεν μπορεί να βγαίνει ο κάθε κερατάς και να λέει τα δικά του χωρίς άδεια και έγκριση από τον φασίστα. Διότι η λογοκρισία είναι ο κανόνας σε ένα φασιστικό καθεστώς και οι δημόσιες συζητήσεις όπως και οι συγκεντρώσεις απαγορεύονται.

Όσο για τους αλήτες που γυρνούν και τσαμπουνάνε τα όσα μύρια… "αυτοί ήθελαν λέει να είναι λεύτεροι, σκοτώστε τους".

Αυτός είναι ο φασισμός. Έτσι λειτουργεί και μόνο κάτω από τέτοιες φασιστικές συνθήκες επιβιώνει.

Αλήτες κατά τον Παρασκευαΐδη όσοι μέμφονται την εκκλησία, αλήτες κατά τον Καρατζαφέρη όσοι ασπάζονται τα όσα εκείνος απεχθάνεται, αλήτες κατά τον Πολύδωρα οι φοιτητές, αλήτες για τον Χίτλερ οι εβραίοι, για τον Ναπολέοντα οι Άγγλοι και πάει λέγοντας αγαπητοί αναγνώστες.

Είναι αλήτες όσοι τολμούν να διαφωνήσουν δημόσια είναι καθάρματα για την κρεμάλα όσοι δεν σέβονται την βλακεία του αρχηγού.

Αν λοιπόν διαφωνείς και το λες και δημόσια χρεώνοντας τους αυτόκλητους ή μη αρχηγούς τότε είσαι,

Αλήτης εν έτη 2007+ (ο γιος μου)

Αναρχικός εν έτη 1980+ (εγώ)

Κομμουνιστής εν έτη 1930+ (ο πατέρας μου)

Ληστής εν έτη 1900+ (ο παππούς μου)

Κλέφτης εν έτη 1800+ (προ-παππούς)

Γκιαούρης εν έτη 1500+ (πρόγονος)

Έλληνας εν έτη 300+ (πρόγονος)

Αυτό είναι το σύστημα του φασισμού. Τραβάει μια ταμπέλα την χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη (εν ανάγκη κατασκευάζει και ένα ψυχογράφημα του ανεπιθύμητου) και αρχίζει το… κυνήγι των μαγισσών. Από κει και πέρα για ότι και να γίνει φταίει ο αλήτης ο αναρχικός ο κομμουνιστής και πάει… λέγοντας.

Διότι το πρώτο μάθημα του φασισμού είναι πως η σιωπή είναι χρυσός. Οι φασίστες όπως και οι φαντάροι δεν πρέπει να εκφράζονται δημόσια. Έχεις κύριε πρόβλημα; Να αποταθείς στον ανώτερό σου. Και αυτός θα αποφασίσει για σένα. Όχι να βγαίνεις δημόσια και να στηλιτεύεις.

Αλλιώς; Αλλιώς θα σε κυνηγήσουν οι φασίστες. Καταρχήν θα προσπαθήσουν να σε μειώσουν ως προσωπικότητα (έλα μωρέ σιγά το άτομο) αν δεν τα καταφέρουν τότε θα προσπαθήσουν να σε δωροδοκήσουν (πάψε και θα σε κάνουμε στελεχάρα) αν και πάλι δεν τα καταφέρουν τότε θα στήσουν μια προβοκάτσια για να σε χρεώσουν, αν και πάλι δεν τα καταφέρουν τότε θα προσπαθήσουν να σε κατατάξουν σε κάτι ήδη υπάρχων περιθωριακό (γραφικός ή φαιδρός ας πούμε) και και και. Σημασία έχει να πάψει να ακούγεται δημόσια η διαφορετική άποψη ή έστω να χαρακτηριστεί άσχημα για να μην της δίνει σημασία το ποίμνιο. Διότι όπως είπε ένας φίλος και πολύ σωστά, ποίμνιο πάντα θα υπάρχει. Και θα υπάρχει πάντα ποίμνιο διότι πάντα κάποιοι θα είναι φασίστες αρχομανείς και εξουσιομανείς.

Και ναι, δεν έχει χρώμα ο φασισμός. Δεν είναι ούτε κόκκινος ούτε πράσινος ούτε μπλε. Δεν είναι πολιτική άποψη ο φασισμός. Είναι πολύ περισσότερα. Δεν περιορίζεται μόνο σε πολιτική έκφραση. Μπορεί κάλλιστα να γίνει θρησκεία, τέχνη ακόμη και θεσμός. Μπορεί να εκφραστεί παντού από την δουλειά έως την οικογένεια και από το φυσικό έως το μεταφυσικό.

Και φυσικά πάντα οι φασίστες απαιτούν να σέβεσαι τον φασισμό τους.

 
                                                      Εγώ όμως τους αφιερώνω για σήμερα το alone again or παιγμένο αυτήν την φορά από τους Calexico, έτσι για την διαφορετικότητα και θα συνεχίσω να λέω την γνώμη μου ΕΛΕΥΘΕΡΑ σαρκάζοντας στα μούτρα τους.