Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

3 Σεπτεμβρίου 2006

ο κολικός...

Τις προάλλες που με έπιασε εκείνος ο απαίσιος πόνος στον νεφρό ένας φίλος με πήγε στο νοσοκομείο από τη δουλειά. Μέσα στον πολύ τον πόνο μου είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου και τη ταυτότητα και το βιβλιάριο του Ι.Κ.Α.

μπαίνω που λέτε στα εξωτερικά ιατρεία και με το πού με βλέπει ένας υπάλληλος στο γκισέ με ρωτάει αφελέστατα. «Γιατί ήρθατε εδώ;»

ωχ σκέφτηκα, έπεσα σε περίεργο. «που να πάω» ρώτησα με ύφος παρακλητικό αυστηρό και πονεμένο ταυτόχρονα. «δεν….» ξεκίνησε να λέει ο υπάλληλος δίνοντάς μου να καταλάβω αστραπιαία πως έμπλεξα με γραφειοκρατία.

Και πονούσα τόσο πολύ! Αφάνταστα! Ήδη οι άκρες των δακτύλων μου είχαν μουδιάσει από τον πόνο και αυτός με ρώταγε γιατί πήγα εκεί.

Μια γρήγορη επισκόπηση του χώρου με την άκρη των ματιών με πληροφόρησε πως είχε αρκετό κόσμο στην αίθουσα αναμονής και θα έπρεπε να περιμένω αλλά πως; Σφαδάζοντας; Δεν είδα κανέναν άλλο να υποφέρει όπως εγώ εκείνη την στιγμή, μόνο κάτι γέροντες και γριές που περίμεναν στωικά να έρθει η σειρά τους χωρίς να υποφέρουν όμως όπως εγώ.

Ξανακοίταξα τον υπάλληλο που κάτι μου έλεγε αλλά είχα ήδη πάρει την απόφασή μου. «θα μου δώσω προτεραιότητα» σκέφτηκα.

Μεμιάς ξεράθηκα κυριολεκτικά αφήνοντας το κορμί μου να πέσει με γδούπο στο πάτωμα. Πέφτοντας βλέπω τον υπάλληλο να πετάγεται από την καρέκλα.

«ωραία» σκέφτηκα «έπιασε η λιποθυμία».

Σ’ ελάχιστο χρόνο βρέθηκαν από πάνω μου μια γιατρός μια νοσοκόμα και ο υπάλληλος. Η γιατρός μου έπιασε τον σφυγμό ενώ ο υπάλληλος μου σήκωσε τα πόδια και η νοσοκόμα το κεφάλι. Εγώ αν και κόντευα να λιποθυμήσω πραγματικά από τον πόνο στο νεφρό, ωστόσο παρέμεινα απαθής και μόνο αφού άκουσα την γιατρό να καλεί φορείο έδειξα πως υπάρχω κουνώντας τα χείλη σαν διψασμένος.

Η γιατρός άρχισε να με ρωτάει πως με λένε αλλά έτσι κι αλλιώς εγώ εκείνη την στιγμή να ουρλιάξω από τον πόνο ήθελα οπότε προτίμησα να κρατήσω το στόμα μου κλειστό μήπως ανοίγοντάς το αντί όνομα ακουστεί κάνα μπινελίκι.

Κάποια στιγμή όμως κι ενώ ήμουν ακόμα ξαπλωμένος στο πάτωμα με πόδια και κεφάλι ανασηκωμένα, έκανα το λάθος να ανοίξω τα μάτια. Η γιατρός είχε σηκωθεί και φώναζε να βιαστεί το φορείο αλλά δίπλα μου ακριβώς πέρναγε ένας κύριος γύρω στα σαράντα πέντε με κοστούμι σπορ και στυλ που μάλλον έδειχνε γιατρός. Οι ματιές μας διασταυρώθηκαν για μια στιγμή αρκετή όμως για να καταλάβει ο γιατρός πως ναι μεν πόναγα αλλά δεν πέθαινα. Οπότε γυρίζει προς την γιατρό που καλούσε ακόμα το φορείο σχεδόν βάζοντας τις φωνές πια και της λέει. «ήσυχα δεν έχει τίποτα αλλά είναι πανέξυπνος» Αμάν σκέφτηκα δεν την γλιτώνω την ουρά αλλά ευτυχώς εκείνη την στιγμή έφτασε και το φορείο ενώ ο γιατρός έφυγε προς την έξοδο. Ανακουφίστηκα, «μπήκα σκέφτηκα» και άρχισα πλέον να εκφράζω τον πόνο μου με μεγαλύτερη άνεση μουγκρίζοντας σαν το μοσχάρι που το πάνε για σφάξιμο.

«βιάσου, βιαζόμαστε τώρα» φώναζε ο τραυματιοφορέας στον συνάδερφο που με πήγε στο νοσοκομείο και που ανέλαβε να οδηγάει το ασθενοφόρο. «να βιαστώ αλλά προς τα πού στρίβουμε» ρώτησε ο συνάδερφος τον τραυματιοφορέα προκαλώντας μου γέλιο μαζί με το μουγκρητό του πόνου που είχα. Έκλεισα τα μάτια αλλά έτσι όπως με τρέχανε μέσα στους διαδρόμους ζαλιζόμουνα με τα μάτια κλειστά στο φορείο και τα ξανά άνοιξα παρατηρώντας τον κόσμο που με κοίταγε να βογκάω. «θα με λυπούνται» σκέφτηκα και έλπιζα αυτοί να είναι τουλάχιστον καλύτερα από εμένα στην υγεία τους. Να μην έχουν κάτι σοβαρό που δεν πονάει αλλά σκοτώνει. Τα χέρια μου είχαν πια μουδιάσει εντελώς από τον καρπό και κάτω. Η κατάσταση ήταν πραγματικά ανυπόφορη αλλά φτάνοντας στην παθολόγο των επειγόντων και ενώ άρχισε να με ρωτάει τι νοιώθω και που πονάω εγώ δεν της έλεγα τίποτα με το σκεπτικό πως μπήκα που μπήκα ανορθόδοξα ας το εκμεταλλευτώ στο έπακρο. Μια σειρά γενικών εξετάσεων δεν θα με έβλαπτε.

Τα κλασσικά, αίμα, ούρα, καρδιογράφημα, πίεση κλπ έγιναν και όταν κάποια στιγμή τελείωσε της έσκασα το παραμύθι.

-έχω κολικό νεφρού της είπα δαγκωμένος από τον πόνο.

Η γιατρός κατάλαβε και μάλλον είπε να πάρει την εκδίκησή της. Μου έδωσε δυο τρία χτυπήματα στο νεφρό και αφού είδε πως ,μελάνιασα από τον πόνο μ’ έστειλε στο ουρολογικό μαζί με το φορείο.

Φτάνοντας με κατέβασαν κυριολεκτικά από το φορείο πριν μπω στο ιατρείο και τότε κατάλαβα πως είχε πέσει το σήμα από την παθολογική.

«εξυπνάδες ήθελες ε; τώρα θα δεις» σκέφτηκα.

Ανοίγοντας την πόρτα του ουρολογικού βλέπω το αυστηρό πρόσωπο του νεαρού ιατρού και δίπλα του μια μαθητευόμενη μάλλον που με κοίταζε με οίκτο.

«ωχ την έβαψα» σκέφτηκα αυτή με λυπάται από τώρα.

Ο γιατρός αφού μου είπε να ξαπλώσω με ρώτησε το ιστορικό και απεφάνθη. «ενέσεις δύο»

«Ρε λες να την γλίτωσα;» σκέφτηκα

«πόσο άγαρμπα να μπορεί να ρίξει δυό ενέσεις ή γλυκιά μαθητευόμενη; Αχ θα με αγγίξει και με τα χεράκια της… τι καλύτερο στην κατάσταση που βρίσκομαι;»

ξάπλωσα μπρούμυτα και περίμενα λίγο να ετοιμάσει η μαθητευόμενη την πρώτη ένεση και ξαφνικά…. Να ο αλβανός εκτελεστής εμφανίστηκε από το πουθενά, παίρνει την σύριγγα από τα χέρια της γιατρού και με πλησιάζει απειλητικά.

Ο συνοδός μου που όλη αυτή την ώρα ήταν στο ιατρείο όταν είδε την βελόνα αναφώνησε «μεγάλη δεν είναι;»

Γύρισα το κεφάλι μου προς τον αλβανό μεσήλικα νοσοκόμο που πλέον κρατούσε την σύριγγα και έμεινα με το στόμα ανοικτό. Μεγαλύτερη βελόνα δεν νομίζω να είχαν!

Εν τω μεταξύ ο νοσοκόμος μου είχε ήδη αρπάξει το αριστερό κωλομέρι και ετοιμαζόταν να μου την φυτέψει.

Αντέδρασα κουνώντας την μέση μου οπότε ο εκτελεστής αγρίεψε «α δεν θέλω τέτοια» μου λέει και μου αρπάζει το δεξί πόδι το φέρνει πάνω από το αριστερό και χωρίς δεύτερη ανάσα μου την ρίχνει. Την ύστατη στιγμή το βλέμμα μου διασταυρώθηκε με το βλέμμα της όμορφης μαθητευόμενης. Πραγματικά με λυπόταν.

Νεφρό στομάχι και κώλος πονάγανε τώρα όλα μαζί. Φρίκη. Αλλά η μεγαλύτερη φρίκη ήταν όταν μεχρι να αδειάσει η πρώτη μου έριξε ο κανίβαλος και την δεύτερη.

«Γιάννη είναι η ώρα να το παίξεις ήρωας» σκέφτηκα και δεν έβγαλα άχνα.

Αφού τελείωσε και με την δεύτερη ο γιατρός μου έγραψε κάτι χάπια και με ρώτησε τι ασφάλεια έχω. «καμμία» του απάντησα. «τίποτα;» με ρώτησε. «τίποτα» του απάντησα με χαιρεκακία και προσπαθώντας να τρίψω νεφρό και κωλομέρια ταυτόχρονα.

Τον ευχαρίστησα έριξα μια ματιά όλο υπονοούμενα στον αλβανό εκτελεστή και αποχώρησα αξιοπρεπώς.

«τουλάχιστον κατά τ' άλλα σφύζω από υγεία» σκέφτηκα.

12 σχόλια:

  1. Περαστικά Γιάννο!

    :)

    υ.γ. είναι τρελοί αυτοί οι γιατροί (και οι λοιποί επίσης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ααα....εξαιρετικό χρονικό.....ήταν ανάγκη να μου θυμίσεις τις δικές μου εμπειρίες με τους κολικούς των νεφρών;

    Στον Ευαγγελισμό αφού έκανα εκείνη την καταραμένη πυελογραφία, ο γιατρός κουνούσε το κεφάλι του με απέραντη στεναχώρια και μου είπα στα....αγγλικά σε παρακαλώ: ahm my friend...you do have a fuckinh problem here...!...ακόμα το θυμάμαι...μετά, έστριψε και....εξαφανίστηκε. Έμεινα εκεί ξαπλωμένος κάνα τέταρτο , δεν ήξερα τη να κάνω, μέχρι που ήρθε μία ΄νοσοκόμα και μου είπε απλά "μα ακόμα εδώ είστε;" μπορείτε να φύγετε. Να πίνετε πολλά νερά για τις επόμενες μέρες"...

    Κάτι πήγα να πω για το fucking problem αλλά τελικά δεν είπα τίποτα. Έφυγα και έγινα για τις επόμενες μέρες ντεπόζιτο νερού. Περπατούσα και έκανα γκλου γκλου γκλου....

    Είχα άλλη μιά κρίση λίγους μήνες μετά και μετά , μέχρι τώρα ο κολικός δεν με έχει επισκεφθεί ξανα. Πάνε σχεδόν 20 χρόνια από τότε, το ξέρω, γιατί δεν είχε γεννηθεί η κόρη μου ακόμα.

    Και, το fucking problem δεν ξέρω τι απέγινε, δεν κατάλαβα ποτέ.

    Έμαθα αργότερα πως ο εν λόγω γιατρός έγινε διευθυντής στον Άγιο Σάββα. Να υποθέσω πως με αυτή τη λογική....παρηγορεί τους καρκινοπαθείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δύοντα ανατέλλοντα, τέτοιο πόνο ούτε στον χειρότερο εχθρό μου. Βιβλιογραφικά είναι ο ισχυρότερος πόνος.
    Τώρα για το τι να κάνει ο γιατρός... μάλλον έχει και αυτός τον... αλβανό εκτελεστή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περαστικά μικρέ!

    Γιατί δεν ακολουθείς τη δική μου τακτική, να αντιμετωπίζεις κάθε πρόβλημα στη ρίζα του, με επέμβαση και οριστική ίσαση? Στην τελευταία από τις 4-5 σημαντικές εγχειρίσεις που έκανα, μού αφαίρεσαν τη χολή, δεν της έδωσα ευκαιρία να με πονέσει πάνω από 2-3 φορές...

    Κάτι λιθοτρίφτες νεφρού θα σε απαλλάξουν οριστικά για να συνεχίζεις να ταράζεις την ηρεμία των άλλων ως ζιζάνιο... :-Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μάλλον sfrahg διότι καθώς λες είμαι μικρός ακόμα και αντέχω. Πρωτόγνωρες εμπειρίες γαρ...
    Αλλά όταν με ξαναπιάσει θα πάω να ησυχάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να σαι καλα παλληκάρι μου που με έκανες και γελασα με τη ψυχη μου! (αν και με το τρανταγμα του γελιου με πονεσε το νεφρο μου). Βλέπεις εχθές μόλις, είχα μια παρόμοια εμπειρία (ως προς τον πόνο)! Ατιμε κολικέ με πέθανες!
    Περαστικά μας και να μη μας ξανασυμβεί (ειναι αφορητος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αποψε με πονανε και τα 2 νεφρα μου .Κατι σαν κολικος απο τις περιγραφες αλλων νομιζω οτι ειναι αλλα σε αρχικη μορφη μαλλον.Αρχισα να πινω νερο πολυ μια και το αναφερετε ολοι σαν βοηθημα.Ειμαι φοβιτσιαρα πολυ και καθε τι μου προκαλει πανικο.Πριν μερικες μερες ημουν νοσοκομειο για αφαιρεση πολυποδα.λετε να εχει σχεση αυτο και να μην ειναι κολικος??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημερα!!! το 2005 ειχα περασει και εγω αυτες τι μοναδικες αυτες στιγμες!!!!!!!! εγω ημουν πιο τυχερη γιατι αφου εκανα τον πρωτο εμετο στο ταξι που πηρα λιγο πριν κατεβω -και πολυ το χαρηκα γιατι απο την αρχη του ειπα να βιαστει και αυτος πηρε και αλλο επιβατη στον δρομο+με πηγε μεσω Λαμιας-και τον δευτερο μπροστα στο γραφειο κινησης ενω η υπαλληλος με κοιταζε με το συνηθισμενο υφος "τοσα νοσοκομεια υπαρχουν εδω ηρθες" αλλα την τακτοποιησα κανονικα :-)))))
    Ακολουθησαν οι πολυ χαριτωμενες ενεσουλες για μια βδομαδα + μια εβδομαδα με εισαγωγη στο νοσοκομειο γιατι με λυπηθηκε ο γιατρος -να΄ναι καλα οπου κι αν βρισκεται-μολις ακουσε πως ημουν φοιτητρια και εμενα μονη μου...
    Και ερχομαστε στο σημερα...ειμαι στη δουλεια και εχουν αρχισει τα οργανα...περπαταω -ανα 5 λεπτα στο δρομο για wc-και ακουω τον ηχο του νερου γλουπ γκλουπ...ελπιζω να την βγαλω αυτη την φορα πιο ανωδυνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ax kai gw to kahmeno twra ena xrono talaipwriemai..k twra exw koliko kai klaiw ap tous ponous...emena kanane 9 wres na mou poun ti exw k mou vgalan lathos diagnwsh meta phga pali s allo giatro thn idia lathos diagnwsh pali//phra 3 koutia antiviwsh adika..phga meta se enan mikroviologo k mou pe oti exw krustalous meta s enan ourologo k eipe to idio alla kaneis den iksere ti na kanw gia na fygoun meta se diatrofologo na kanw eidiki diatrofi k genika kaneis na mhn kserei pws feugoun oi krustaloi.....akoma meta apo 1 xrono ponaw upoferwww k den ftanoun ola ayta sto nosokomeio pou xa paei gnwrhsa mia kopela kalh fainotan sthn arxh....meta ayth mou gnwrhse kapoious gnwstous ths me parotrine na kanw sxesh me enan apo autous..exontas panta tous ponous...aytos mas vghke adelfi tou kerata....me apatouse me antres..tn xwrhsa meta ta ftiaksa me enan allo kai autos pali ta idia..ton xwrhsa k meta ematha pws oi 2 prwhn mou einai pleon zeugari..ponousa tosses merres eixa koliko an den eixa paei ekeinh th mera sto nosokomeio an den eixa tn koliko den tha ginotan oti egine........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εισαι λεβεντης. τα ιδια βιωσα πριν 4 ωρες. ακριβως οπως τα λες. με εκανες και γελασα. ειλικρινα ελπιζω να μην τυχει ποτε σε κανενα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails