Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

1 Αυγούστου 2014

μπριζόλα με τα αίματα;!

Όποιος νομίζει πως θα με ταΐσει μπριζόλα με τα αίματα είναι γελασμένος.- Εγώ κρέας ωμό δεν τρώω που να μην φάω ποτέ καλύτερα κι αμα θέλω γεύση αίματος μπλιαχ θα προτιμούσα να χαρακωθώ και να βυζαίνω το δικό μου αλλά ούτε η γεύση του αίματος μου αρέσει κι επειδή ακριβώς δεν μου αρέσει η αιματίλα γενικώς, δεν μου αρέσει ούτε το μισοψημένο που έχει γίνει της μόδας για να μην κουραστούν οι… μεγιστοτέτοιοι σεφ! Σ’ όποιον πάλι του αρέσει η «βελούδινη υφή με την πλούσια γευση βελουδένια, υγρή και μαλακή γεύση του κρέατος» έχω να τον ενημερώσω πως ΑΝ ψηθεί σωστά και πλούσια γευση έχει χωρίς αιματίλα και βελουδένια υφή και η υγρή και μαλακότερη! Όποιος δεν τα ξέρει αυτά απλά δεν έχει φάει ΠΟΤΕ σωστά ψημένο κρέας κι αν πάλι έχει φάει σωστά ψημένο αλλά και πάλι προτιμάει την αιματίλα τότε του προτείνω να πάει να τον κοιτάξει κανας γιατρός.

Πως ξεκίνησε η… μόδα; Οι αμερικάνοι όταν λένε BBQ εννοούν κρέας ψημένο όχι στα κάρβουνα αλλά στην φλόγα ήτοι απέξω καμένο κι από μέσα ωμό! Καμιά σχέση το αμερικάνικο bbq με το γνωστό μας ψήσιμο στα κάρβουνα. Οι δε βορειο-ευρωπαίοι (κι όχι μόνο) άρχισαν να ψήνουν την τροφή τους χιλιετίες αργότερα απ’ ότι άλλοι λαοί και δεν τους είναι απεχθής η ωμοφαγία. {Σημ. Στον αντίποδα βρίσκονται οι ινδοί που τα τρώνε σάπια και παραψημένα} Αυτό εκμεταλλευόμενοι οι σύγχρονοι σεφ (γιατί μάγειρες και ψήστες δεν τους λές) αντί να πρέπει να μάθουν πως ψήνεται σωστά το κρέας και μετά καθημερινές δοκιμές γιατί κάθε παρτίδα είναι άλλα ζώα άλλα κρέατα και το ψήσιμο είναι «προσωπικό», πρέπει να ψηθεί το κάθε κομμάτι μόνο του με τον δικό του μοναδικό τρόπο ακόμα κι αν είναι κομμένα ομοιόμορφα. Αντί λοιπόν οι σεφ να μάθουν να ψήνουν μας πασάρουν τα κρέατα μισοψημένα και ξεμπερδεύουν! Και το κερασάκι στην τούρτα ή το μηλαράκι στο γουρούνι, να είναι λέει σιτεμένο πολύ (α ρε ινδοί) ώστε να μην έχουν πρόβλημα με τα ψυγεία τους οι σεφ και βέβαια ούτε λέξη περί πτωμαΐνης! Και μετά να καμαρώνουν οι άσχετοι μοδάτοι τάχα μου πως ξέρουν να… τρώνε κρέας! Αμ οι σκύλοι να δείς…

ΥΓ. τα κόκκινα λέει που βλέπετε ΔΕΝ είναι αίματα! Ληγμένα πίνει;

Υπάρχουν οι vegan, υπάρχουν οι vegetarian, υπάρχουν κι αυτοί που τα τρώνε ΟΛΑ ωμά (ναι, και το κρέας) και υπάρχουν και οι παμφάγοι. Σε αντίθεση με τις τρεις πρώτες ομάδες, που ξέρουν τι θέλουν και πώς να το αποκτήσουν, έχοντας και μία ιδεολογική βάση για να το στηρίξουν, οι παμφάγοι, που είναι και η πλειοψηφία, είναι η ομάδα που της λείπει περισσότερο η αυτοπεποίθηση.

Τι εννοώ: ότι μεταξύ μερικών κύκλων το να δηλώνεις ότι απολαμβάνεις το κρέας συνοδεύεται από μία ενοχή σχεδόν θρησκευτικής φύσης. Δεν είναι της μόδας να τρως πεθαμένα πράγματα, κι ας είναι μία πρακτική χιλιάδων ετών. Οπότε τρώμε μεν κρέας, μας αρέσει και πολύ, αλλά το παραδεχόμαστε μεταξύ μας με χαμηλωμένη φωνή, σα να λέμε ότι που και που πηγαίνουμε σε οίκους ανοχής ή κατεβάζουμε παράνομα μουσική.

Δε θέλω να ανοίξω πόλεμο μεταξύ των φυλών που τρώνε ή δεν τρώνε το ένα και το άλλο και το παράλλο, όχι γιατί δεν θα είχε πλάκα, αλλά γιατί θα μου ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι. Αυτό που θέλω είναι να παρακινήσω αυτούς που έτσι κι αλλιώς τρώνε κρέας, να το παραδεχτούν στους εαυτούς τους και να μη ντρέπονται πια. Δεν είναι αυτοί υπεύθυνοι για την τρύπα του όζοντος ούτε για την παγκόσμια πείνα- ή, τουλάχιστον, όχι περισσότερο υπεύθυνοι από τους υπόλοιπους.

 

Magnify Image

Αν δεν σου αρέσει η βελουδένια, υγρή και μαλακή γεύση του κρέατος, τότε μην τρως κρέας...

Ναι, τα καημένα τα ζώα που δολοφονούνται με απάνθρωπες συνθήκες. Αν δεν υπήρχαμε όμως εμείς που τα τρώμε, δε θα υπήρχαν κι αυτά τα ζώα. Αφού κάνουμε που κάνουμε αυτή τη θυσία κατά την οποία ο πιο δυνατός τρώει τον πιο αδύναμο, το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε είναι να τιμήσουμε αυτή την τροφή όπως της αξίζει, γνωρίζοντας από πού προέρχεται και να την φάμε με τις τιμές που της αρμόζει.

Η αρμόδια υπηρεσία που ασχολείται με αυτά τα πράγματα (θα το μετέφραζα ως το υπουργείο Γεωργίας) της Αμερικής, με την οποία ορίζεται η νέα, χαμηλότερη θερμοκρασία στην οποία είναι ασφαλής για να μαγειρευτεί και να καταναλωθεί το χοιρινό. Η νέα θερμοκρασία είναι 62 βαθμοί Κελσίου εσωτερικά, ενώ πριν ήταν περίπου 71 βαθμοί. Χαρά στα twitter διάσημων σεφ, οι οποίοι επέμεναν χρόνια ότι και το χοιρινό είναι νοστιμότερο αν μαγειρευτεί λιγότερο και επίσης ασφαλές. Επιτέλους το υπουργείο συμφώνησε στο θέμα της ασφάλειας και τους έδωσε την άδεια να μαγειρεύουν έτσι και στα εστιατόριά τους.(O Michael Symon έγραψε «μακάρι να το έριχναν άλλους 10 βαθμούς!»)

Τι σχέση έχει το ένα θέμα με το άλλο; Στο δικό μου μυαλό έχει. Η Ελλάδα βρίθει από κρεατοφάγους οι οποίοι όμως δεν σέβονται το κρέας, κι αυτοί που θέλουν να το σεβαστούν, δεν ξέρουν πώς να το φάνε. Διορθώστε με αν έχω λάθος αντίληψη, αλλά τρώμε το κρέας υπερβολικά λεπτά κομμένο και ψημένο μέχρι που να γίνει πικρό και σιγουρευτούμε ότι αν το κόψουμε δεν θα τρέξει ούτε σταγόνα υγρού.

Το θέμα του ψησίματος είναι υποκειμενικό στις λεπτομέρειες, θέλεις τόσα χιλιοστά κρούστας ή τόσα; Σχετικά με τη γεύση όμως δεν υπάρχει υποκειμενικότητα: όσο το ψήνεις, φεύγουν οι χυμοί, όσο φεύγουν οι χυμοί, φεύγει και η γεύση. Δεν είπαμε να το φας όπως έρχεται από τον χασάπη: χρειάζεται η θερμοκρασία για να αποκτήσει ωραίο περίβλημα και να ζεσταθεί μέχρι μέσα- ως εκεί όμως. Αν δεν σου αρέσει η βελουδένια, υγρή και μαλακή γεύση του κρέατος, τότε μην τρως κρέας.

Μα ωμό έχει τόσες αρρώστιες!

Όταν η μπριζόλα ψηθεί γύρω γύρω σε ψηλή θερμοκρασία ο κίνδυνος εξαλείφεται και το εσωτερικό -που είναι έτσι κι αλλιώς ασφαλές- παραμένει και ζουμερό...

Πάντα υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης, ακόμα κι αν τρώτε μόνο λαχανικά. Εξαρτάται για τι μιλάμε: στα πουλερικά υπάρχει ο κίνδυνος της σαλμονέλας, οπότε σ'αυτή την περίπτωση ναι, είναι σημαντικό να είναι ψημένα μέχρι μέσα. Εξίσου σημαντικό είναι όμως πως έχει διαχειριστεί το θέμα κοτόπουλο αυτός που το μαγείρεψε. Είναι απολύτως σημαντικό να μην έχει ακουμπήσει ΤΙΠΟΤΑ με τα χέρια του αφού έπιασε το ωμό κοτόπουλο, κι όταν λέμε τίποτα, εννοούμε και τη βρύση, και το μαχαίρι, και τον πάγκο, και όλα- πρέπει αμέσως μετά να έχει πλύνει τα χέρια του με σαπούνι. Αν δεν τρώτε μέτρια ψημένη μπριζόλα επειδή φοβόσαστε τα μικρόβια στις ξένες κουζίνες, ξεχάστε και το κοτόπουλο. Και τα αβγά.

Το χοιρινό έχει τον κίνδυνο της trichinosis (που δεν έχω ιδέα πως είναι στα ελληνικά) οπότε γι' αυτό υπήρχε οδηγία για υψηλές θερμοκρασίες (η οποίες χαμήλωσαν πρόσφατα στην Αμερική).

Στην περίπτωση του κιμά η επιφάνεια που έρχεται σε επαφή με τον αέρα είναι πολύ μεγάλη και βρίσκεται κι εντός, άρα και το μπιφτέκι πρέπει να είναι ψημένο μέχρι μέσα. Όταν λέμε «μέχρι μέσα» εννοούμε ότι εσωτερικά πρέπει να είναι καυτό αλλά όχι αγνώριστο και αν δεν είναι ζουμερό, σημαίνει ότι είτε ήταν ακατάλληλο το κομμάτι από το οποίο έγινε ο κιμάς, ή ήταν λεπτό για την θερμοκρασία ή παραψήθηκε. (Είπαμε, στο ζουμί είναι η γεύση, όπως σε όλες τις τροφές και φυσικά και στα λαχανικά. Για τον ίδιο λόγο όταν βράζουμε λαχανικά η γεύση πάει στο νερό που πετάμε, το σπανάκι αποκτά γεύση οπλισμένου σκυροδέματος, το λάχανο διαλύεται σε αηδιαστικό πολτό.)

Ό,τι και να φάτε, πρέπει να σκεφτείτε αν εμπιστεύεστε το μάγειρα, το εστιατόριο, το σούπερ μάρκετ, τον ίδιο σας τον εαυτό...

Στην περίπτωση της βοδινής μπριζόλας η επικίνδυνη επιφάνεια είναι αυτή που έρχεται σε επαφή με τον αέρα, οπότε και πάλι παίζουν ρόλο οι συνθήκες υγιεινής του εστιατορίου (ή του σπιτιού). Όταν ψηθεί γύρω γύρω όμως σε ψηλή θερμοκρασία αυτός ο κίνδυνος εξαλείφεται και το εσωτερικό -που είναι έτσι κι αλλιώς ασφαλές- παραμένει και ζουμερό.

Οπότε καταλαβαίνετε ότι αν είσαστε παρανοϊκοί με την καθαριότητα και την ασφάλεια, μπορείτε να την επεκτείνετε πολύ εύκολα και στο κοτόπουλο που τρώτε έξω (πόσες φορές έχω ακούσει «δεν τρώω έξω κιμά, γιατί δεν ξέρω τι βάζουν μέσα»), τρώγοντας κοτόπουλο. Επίσης μπορείτε να ανησυχήσετε και για τα λουκάνικα που αγοράζετε, για τις πάστες, για τις τυρόπιτες από αλυσίδες, και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Ό,τι και να φάτε, πρέπει να σκεφτείτε αν εμπιστεύεστε το μάγειρα, το εστιατόριο, το σούπερ μάρκετ, τον ίδιο σας τον εαυτό. Αλλιώς θα έρθω σπίτια σας να ανοίξω τα ψυγεία σας να δω πως έχετε αποθηκεύσει τα φαγητά σας.

Αυτό που βλέπεις δεν είναι αίμα...

Magnify Image

Ό,τι πολύτιμο υπάρχει στο κρέας, ο σίδηρος και το ποτάσιο βρίσκεται στο υγρό που μένει μετά το ελαφρύ ψήσιμο...

Υπάρχουν αυτοί που μπροστά στην φρίκη του σωστά ψημένου κρέατος λένε «το αίμα είναι το καλύτερο» αλλά, παιδιά, ΔΕΝ είναι αίμα.

Βέβαια, πριν αρχίσω την ανάλυση, να υπενθυμίσω ότι όντως αυτό κάποτε ήταν μέρος ενός ζωντανού οργανισμού ο οποίος και βέβαια είχε αίμα, κι έτρεχε, κι έτρωγε...το ίδιο ισχύει και για τα μαριδάκια που τρώμε με τις χούφτες επιτελώντας κανονική γενοκτονία. Αν το κόψουμε και το σκεπάσουμε και το παραψήσουμε σε σημείο μη αναγνωρίσιμο, δεν θα γίνει λιγότερο πρώην ζωντανός οργανισμός. Οπότε αφού κάνουμε αυτό το κακό, ας το κάνουμε έτσι ώστε να ωφεληθούμε όσο το περισσότερο γίνεται.

Μία καλή μπριζόλα πρώτα-πρώτα δεν θα έπρεπε να έχει καθόλου αίμα ακόμα και στην ωμή της κατάσταση. Δεν σας έχει κάνει εντύπωση που δεν υπάρχει αίμα και στο ωμό κοτόπουλο; Το αίμα φεύγει κατά τη διαδικασία που αποφεύγουμε να σκεφτούμε και μένει ελάχιστο στα σημεία που ενώνονται οι μυς με τα κόκαλα.

Το κρέας που τρώμε είναι οι μυς των ζώων. Το αίμα, το οποίο τους τροφοδοτεί με οξυγόνο, κινείται μέσα στις αρτηρίες. Αυτό στραγγίζει μετά τη σφαγή. Τους μυς αποτελούν τα αρκετά ελαστικά μυϊκά ινίδια που περιβάλλονται από ένα ομοιογενές σκουρόχρωμο πλέγμα, το σαρκόπλασμα. Αυτό το πλέγμα είναι που δημιουργεί το υγρό που μένει μετά το ελαφρύ ψήσιμο. Και αυτό το υγρό είναι που έχει μέσα του νοστιμιά, που στις ιδανικές συνθήκες και στο σωστό ψήσιμο, δεν χύνεται μέσα στο πιάτο, αλλά παραμένει μέσα στη μπριζόλα, ώστε να παραμένει ζουμερή και μαλακή και ηδονική στη γεύση.

Επίσης, όλα τα θρεπτικά συστατικά βρίσκονται εκεί. Ό,τι πολύτιμο υπάρχει στο κρέας, ο σίδηρος και το ποτάσιο και ό,τι άλλο είναι δύσκολο να βρεθεί σε άλλες τροφές, υπάρχει μέσα σ'αυτό που οι περισσότεροι Έλληνες σιχαίνονται και παραψήνουν τις μπριζόλες ώστε να μείνει το στεγνό και άχρωμο και άγευστο –και άχρηστο τελικά- κομμάτι κρέατος. Ε, σ'αυτή την περίπτωση, όντως τσάμπα θανατώθηκε ένας ζωντανός οργανισμός.

Και κάτι που διάβασα (αδύνατον να θυμηθώ που) και μου άρεσε πολύ: όλες οι τροφές μπορούν να γίνουν αηδιαστικές αν περιγραφούν με τα κατάλληλα λόγια. Ένα μήλο είναι το όργανο αναπαραγωγής ενός φυτού.

Oι Έλληνες παραψήνουν τις μπριζόλες και τότε όντως τσάμπα θανατώθηκε ένας ζωντανός οργανισμός...

Υστερόγραφο: Ένας επιπλέον λόγος που το κρέας είναι σκληρό στην Ελλάδα, ακόμα κι αν έχει ψηθεί σωστά, είναι ότι δεν είναι σιτεμένο. Υπάρχει μία εντύπωση ότι το φρέσκο κρέας είναι καλό όπως είναι καλό και η φρέσκια ντομάτα. Όμως δεν είναι καθόλου έτσι: στην αρχή είναι ιδιαίτερα σκληρό και το σίτεμα γίνεται για να μαλακώσει ξανά. Αυτό αρχίζει να συμβαίνει μετά από τρεις μέρες, και για τις συνθήκες και χρόνους σιτέματος υπάρχουν διάφορες σχολές που αντιμάχονται μεταξύ τους.

Κάποτε ρώτησα τον πατέρα μου «γιατί οι Έλληνες δεν έχουν μάθει να σιτεύουν το κρέας τους» και μου είπε «γιατί δεν είχαν πολύ». Μου φάνηκε πολύ σοφή και σωστή απάντηση. Αποκτήσαμε κρέας τις τελευταίες δεκαετίες και μετά από τη βιαστική υπερκατανάλωση λόγω μεγάλης πείνας περάσαμε στις ενοχές των νέων που λυπούνται τα ζώα, ή αηδιάζουν με το ίδιο το κρέας, αποτέλεσμα της αποξένωσης με τη φύση και τις απανταχού –και πάλι αμερικανικές- μόδες. Εν τω μεταξύ προσπεράσαμε το στάδιο του πειραματισμού και του σεβασμού, που θα οδηγούσε στο μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό δεν το έχουμε πάθει μόνο στο κρέας.

2 σχόλια:

  1. Έχει χαθεί το μέτρο:

    http://www.tovima.gr/society/article/?aid=337099
    http://www.tanea.gr/news/greece/article/5096015/ebdomh-xwra-ston-kosmo-se-katanalwsh-kreatos-h-ellada/
    http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=1&articleID=18972&la=1
    http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=359065
    http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22733&subid=2&pubid=17588970

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πτωματοφαγος απο επιθυμία, ηταν ανάγκη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails