Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

5 Σεπτεμβρίου 2013

Ζητείται νέος…

…έξυπνος με όρεξη για δουλειά, αγάπη για τους ανθρώπους, κατανόηση των κοινωνιών, με ανάλογα επαγγελματικά πτυχία, ευσυνείδητος και φιλαλήθης για να αναλάβει τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου στην νεοελλάδα της κρίσης του 2013 καθότι  ο παλιός αποδιοπομπαίος  (Πετρόπουλος με τ’ όνομα) μας τελείωσε και δεν έχουμε ποιόν να φτύνουμε. Σημ. παρακαλείται το έθνος μέχρι ευρέσεως του νέου αποδιοπομπαίου όπως μην φτύνει τους καθρέφτες. 

 

Και συνεχίζει ο Γιώργος Αλλαμανής:

Ήταν μεθοδικός σαν το μερμήγκι, ερευνητής απόλυτα μοναχικός, με υπερόπλο μια μνήμη ελέφαντα που έκανε σκόνη χίλιους σκληρούς δίσκους ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Είπαν ότι έψαξε, μίλησε κι έγραψε για το περιθώριο. Μισούσε τη λέξη περιθώριο, τη θεωρούσε ύπουλη. Προτιμούσε τον όρο υπόκοσμος, για να καλύψει έναν κόσμο τον οποίο ποδοπατούν οι πάντες: οι μπουρζουάδες, οι μεσοαστοί, οι μικροαστοί, οι προλετάριοι, οι κομμουνιστές, οι φασίστες και πάει λέγοντας. Ο υπόκοσμος του Πετρόπουλου χώρεσε απ' τους ρεμπέτες και τις αδελφές μέχρι τους ποινικούς και τους περιπτεράδες, απ' τους φλώρους και τους μπανιστιρτζήδες μέχρι τους βαρυποινίτες και όσους εξασκούσαν, χαμένα πια, επαγγέλματα του δρόμου.

Πόσες μηνύσεις θα του έριχνε η Χρυσή Αυγή, αυτή που τολμά να σέρνει στα δικαστήρια έναν σεβάσμιο Έλληνα Εβραίο διεθνιστή όπως ο Σάββας Μιχαήλ, για τον στίχο «Μπροστά στο γυμνό κορμί μιας γυναίκας/ ξεχνώ και την πατρίδα μου ακόμα»; Είναι από το ποίημα του Πετρόπουλου «Σώμα», για το οποίο δικάστηκε και καταδικάστηκε σαν ανθέλληνας, αυτός που μόνο την Ελλάδα είχε στον νου του.

Σήμερα, στην Ελλάδα της καταστροφής, ζητείται κατεπειγόντως ένας 30άρης Ηλίας Πετρόπουλος. Να αγαπήσει τους παράνομους, τους απόκληρους, τους κολασμένους. Να καταδυθεί ολομόναχος στον πάτο του κοινωνικού πηγαδιού. Να φωτίσει τα σκλαβωμένα μαύρα κορίτσια που κάνουν πιάτσα στην πλατεία Θεάτρου.

Να καταγράψει τα Ελληνοαλβανάκια που ραπάρουν. Να αφουγκραστεί τους μαυροντυμένους συνομήλικους του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου που παίζουν απελπισμένα με τη φωτιά της πολιτικής τρομοκρατίας. Να σταθεί όρθιος στις θύρες των οπαδών της μπάλας. Να ακολουθήσει τα κρυφά μονοπάτια των δουλεμπόρων, να χωθεί στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας και στα στρατόπεδα κράτησης των μεταναστών. Να τρυπήσει τους τοίχους των φυλακών και των δημόσιων σχολείων που είναι σαν φυλακές. Να υφάνει κόμπο κόμπο το λερό πέπλο της απόγνωσης, της ανεργίας, του ξαναζεσταμένου ναζισμού.

Και να γράψει, όπως ο Πετρόπουλος, για εκατό θέματα έχοντας στα σκαριά άλλα χίλια. Ερευνώντας, παρατηρώντας και διαβάζοντας ανοιχτόμυαλα. Να γράψει ελληνοκεντρικά χωρίς ίχνος εθνικισμού. Με σεβασμό στους κάθε λογής μάστορες, με κατανόηση για την αντιφατικότητα της ανθρώπινης φύσης, με οξύ πολιτικό κριτήριο.

Το 1984, δεν είχα ακόμα κλείσει τα 20, το ένστικτό μου με έστειλε στη Γαλλία να τον συναντήσω. Ο διάολος μόνο ξέρει πόσο κακό μου έκανε εκείνη η πρώτη τετραήμερη συνάντησή μας (οι δυο μας σ' ένα χωριό με ένα μαγνητοφωνάκι να ηχογραφεί κι έξω χιόνια και μείον 20 βαθμοί Κελσίου...) κι όσες ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια. Κακό, γιατί με έβγαλε απ' την «καλή» βολή του δόγματος, με ξωπέταξε απ' την αναπαυτική πολυθρόνα της βεβαιότητας. Και μου 'δωσε μια στον πισινό για ένα εκθαμβωτικό ταξίδι που πάντα κλονίζεται απ' την αμφιβολία. www.iefimerida.gr

Ααααχχχ και να βρίσκαμε έναν ακόμα τέτοιον μαλάκα γράφει ο ελληναράς (αλήθεια, γιατί δεν αναλαμβάνει αυτοπροσώπως;). Αχ και να είχαμε μερικά ακόμα θύματα σαν κι αυτόν που αντί να του φτιάχναμε άγαλμα τον στέλναμε εξορία τον παλιο ανθέλληνα που είχε το θράσος να γράψει για τον υπόκοσμο στην ελλάδα. Αν είναι δυνατόν!!!! Υπόκοσμος στην ελλάδα;! Που ακούστηκε;! Εμείς έθνος ανάδελφον, απόγονοι αρχαίων, έθνος χριστιανικόν ευσεβές και άγιον, εμείς στα άγια τούτα χώματα να έχουμε υπόκοσμο; ΑΙΣΧΟΣ! ΑΝΑΛΗΘΕΣ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟΝ ΤΕΧΝΑΣΜΑ! Εμείς εδώ υπόκοσμο δεν έχουμε, είμαστε όλοι ευγενείς και αριστοκράτες και ο χειρότερος από μας είχε πρόγονο τον Περικλή ή τον Λεωνίδα, κατέχει δε την σοφία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και κυρίως με το χρίσμα της ιεράς βαπτίσεως είμεθα όλοι άγγελοι!

Ρε δεν γαμιώμαστε λέω εγώ να περάσει και η ώρα; Και να υπάρχουν κι άλλοι σαν τον Πετρόπουλο (που σίγουρα υπάρχουν) σιγά μην εμφανισθούν! Γιατί; Για να τους φτύνουν οι ελληναράδες της θρησκείας της πατρίδας και της οικογένειας; Πλάκα κάνουμε; Ποιός ηλίθιος θα επαναλάμβανε τα λάθη που και ο ίδιος ο Πετρόπουλος αναγνώριζε πως έκανε; Ή μήπως δεν ξέρετε ότι ούτε ν’ ακούει για έλληνες δεν ήθελε ο αείμνηστος; Ή μήπως δεν ξέρετε ότι άκουγε ελλάδα και τον έπιανε κόμπος στο στομάχι; Στο φτύσιμο μας είχε, ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails