Όταν θα διαβάσετε αυτό εγώ θα είμαι πολύ μακριά από τους ανθρώπους κι ανάμεσα στα ζώα.

Αφορμή ήταν ένας φίλος ή μάλλον η κόρη του, όμως η αιτία είναι οι φιλόζωοι. Χαρακτηρίστε με ή νομίστε για μένα ό,τι θέλετε αλλά θεωρώ τους «φιλόζωους» χειρότερους του χειρότερου κυνηγού. Στην σχέση μου με τα (άλλα) ζώα περισσότερο κακό μου κάνουν πλέον οι φιλόζωοι παρά οι ηλίθιοι με τις καραμπίνες.

Οι φιλόζωοι που:

1. Τρώνε κρέας αλλά δεν έχουν σφάξει ποτέ! Η πλήρης διαστροφή της έννοιας της ζωής είναι να τρως χωρίς να έχεις καταλάβει τι κάνεις. Η μεγαλύτερη ύβρις εναντίον των ζώων συντελείται στους στάβλους εκτροφής, στα σφαγεία, στα σούπερ μάρκετ κι εντέλει στα σπίτια μας. Εκεί τα ζώα γεννιούνται αφύσικα, μεγαλώνουν τρομακτικά, πεθαίνουν φρικιαστικά και καταναλώνονται  πτώματα. Νομίζουμε ότι τρώμε κρέας ενώ τρώμε πτωμαΐνη. { Ίσως γι αυτό τα ζόμπι να έχουν τόση πέραση σε κινηματογράφο λογοτεχνία κλπ (εγγλέζικο χιούμορ, δεν είναι ανάγκη να γελάσετε)} Η λύση: όποιος θέλει να φάει κρέας να πρέπει είτε να το μεγαλώσει και να το σφάξει ο ίδιος αν μένει στο χωριό, είτε να το αγοράζει ζωντανό και να το μεγαλώνει να το σφάζει και να το τεμαχίζει ο ίδιος σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους των δήμων για όσους ζούμε σε πόλη. Εξαιρούνται μόνο οι ανήμποροι (άρρωστοι ανάπηροι γέροι κλπ).

2. Ορίζουν τις ανάγκες των ζώων. Τι θα φάνε που θα χέσουν τι ώρα και τι είδους σκατό θα βγάλουν (σκληρό για χαλιά, μαλακό για χώμα με την ανάλογη τροφή) πότε που πόσο και πως θα κοιμηθούν πότε θα ζευγαρώσουν και με ποιόν κλπ κλπ. Ναι είναι πολύ χαρούμενα τα λυκόσκυλα πετ στο μπαλκόνι, είναι πολύ χαρούμενα επειδή δεν έχουν γνωρίσει ποτέ την αλήθεια τους. Αν την γνώριζαν θα σας ξέσκιζαν.

Η λύση: το αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και το λυκόσκυλο στο κοπάδι και την αγέλη του. Όποιος θέλει σκύλο ή γάτα ή πουλί ή κροκόδειλο ή δεν ξέρω και γω άλλο τι, να πάει να ζήσει με τους κροκόδειλους ή ας πάει να γίνει τσοπάνης να ‘χει κι ένα και δυό και πέντε λυκόσκυλα. Οι πόλεις είναι για τα ζώα σαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί για τους ανθρώπους. Εδώ στις πόλεις δικαιούμαστε μόνο ότι έρχεται από μόνο του ζώντας ελεύθερα δηλαδή ποντίκια κατσαρίδες και λοιπά τέτοια που αρέσκονται στην βρώμα μας. Αν θέλουμε άλλα ζώα στις πόλεις τότε πρέπει να τις φτιάξουμε κατάλληλα (γελάτε ε;).

3. Ίσως το σημαντικότερο όλων και μαζικά κλιμακούμενο τα τελευταία χρόνια. Η επικοινωνία καθορίζεται βάση της ανθρώπινης φύσης και όχι βάση της φύσης νέτο σκέτο όπως θα έπρεπε. (σε αυτό το σημείο βάζω στοίχημα πως πολλοί δεν καταλάβατε κι αναρωτιέστε τι ακριβώς εννοώ. Το λιανίζω λοιπόν αλλά όχι πολύ κι όσοι πάλι δεν καταλάβετε προσπεράστε το, δεν είναι για σας).

Η φύση και στον τομέα επικοινωνία ορίζει τους βασικούς κανόνες κι από κει και πέρα κάθε είδος έχει τους δικούς του ειδικούς κανόνες επικοινωνίας του, την δική του γλώσσα. Έτσι για παράδειγμα αν χαμογελάσεις στην γάτα ή στον σκύλο δείχνοντας τα δόντια σου τότε την έκατσες. Διότι το να δείχνεις τα δόντια είναι σημάδι επιθετικότητας για σκύλους γάτες κλπ αλλά όχι για τα πουλιά ας πούμε όπου δείγμα επιθετικότητας είναι απλώς να τα κοιτάξεις έστω μια φορά ενώ αντίθετα μου καθαρίζουν τέλεια τα δόντια μετά το φαΐ (με την απορία θα μείνετε).

Αντίστροφα τώρα, αν η γάτα ή ο σκύλος πάει να σου φάει το φαί κι εσύ του κάνεις ξουτ και περιοριστείς στο ξουτ… ε κάποια στιγμή θα σου φάει το φαί θα σ’ ανέβει στο κρεβάτι και ίσως να σε πηδήξει κιόλας άμα λάχει (το αν σου αρέσει είναι άλλη κουβέντα).

Η λύση: άμα ο σκύλος η γάτα η κότα το κουνέλι κι όποιο άλλο ζώο τολμήσει να διεκδικήσει τον χώρο που κοιμάμαι θα το κλωτσήσω θα το δαγκώσω θα το πλακώσω στις μπουνιές κι αν επιμένει θα το σκοτώσω ή θα με σκοτώσει. Έτσι είναι η φύση κι όσοι φρικάρετε απλώς δεν είστε φιλόζωοι αλλά μάλλον ανιμιστές. Ο φόβος κι ο πόνος είναι αναπόσπαστα μέρη του φυσικού κώδικα επικοινωνίας και η διαφορά βρίσκεται μόνο στον λόγο, την αιτία, και τον τρόπο, που χρησιμοποιούνται και πιστέψτε με σ’ αυτά οι άνθρωποι είμαστε τα χειρότερα κτήνη.

Σας χαιρετώ και μην ξεχάσετε να λούσετε την γάτα σας με σαμπουάν κατά της λιπαρότητας και της ξηροδερμίας.