Τα δακρύβρεχτα άλλοθι των μπάτσων

του ΔΙΟΔΟΤΟΥ

ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία (με αφορμή τις συνεχιζόμενες ταραχές λόγω της παντελώς αναίτιας αστυνομικής δολοφονίας του δεκαπεντάχρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου) για τις συνθήκες εργασίας των αστυνομικών. Επάνω στο πτώμα του εν ψυχρώ δολοφονημένου (αλλά και των δεκάδων παρόμοιων που έχουν προηγηθεί τις περασμένες δεκαετίες) έχει ξαναστηθεί η συνηθισμένη αναίσχυντη βιομηχανοποιημένη ρητορεία κατασκευής ελαφρυντικών για τους δολοφόνους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι νεκροί δολοφονούνται και ατιμάζονται για μια ακόμα φορά.
Π.χ. προβλήθηκε με ανήκουστο θράσος σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές (πάει να πει με την ανοχή των μπατσοκινούμενων δημοσιογράφων παρουσιαστών) ότι και οι «καημένοι» οι αστυνομικοί ανήκουν κι αυτοί στη «γενιά των 700 ευρώ» και άρα γιατί να τους βρίζουμε και να τους λοιδωρούμε πετώντας τους πέτρες και αυγά; Αφού κι αυτοί είναι …δικά μας παιδιά. Κάποια άλλα άλλοθι αναζητήθηκαν επίσης στην …επικινδυνότητα της δουλειάς τους και στην …ελλιπή εκπαίδευσή τους.
Φαίνεται ότι κάποιοι (οι γνωστοί-άγνωστοι μπατσοδημοσιογράφοι) προτίθενται να συνεχίσουν να ταϊζουν κουτόχορτο τους τηλεκαταναλωτές. Ας κάνουν λοιπόν οι μπατσοδημοσιογράφοι τη δουλειά τους (για την οποία άλλωστε πληρώνονται) και ας κάνουμε κι εμείς τη δική μας (για την οποία όμως δεν πληρωνόμαστε).

Ο ΔΑΚΡΥΒΡΕΧΤΟΣ ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΧΑΜΗΛΟΜΙΣΘΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ
Σύμφωνα, λοιπόν, με πρόσφατο δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας ( φύλλο 20/5/08, http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=20.05.2008,id=92677560 ) ο μισθός ενός πρωτοδιόριστου αστυνομικού (που μόλις εξήλθε από τη σχολή, ήτοι 21 ετών, που, εννοείται, δεν έχει σπουδάσει, δεν έχει στρατευθεί, δεν έχει ξαναεργαστεί, δεν ξέρει να κάνει τίποτα κλπ.) είναι γύρω στα 1000 ευρώ μικτά, δηλ. περίπου 840 ευρώ καθαρά. Πρόκειται, όπως βλέπουμε, για έναν μισθό, ο οποίος (σε σχέση με τα συγκριτικά ελληνικά δεδομένα) είναι ασύλληπτος για έναν νέο εργαζόμενο της ίδιας (ή και μεγαλύτερης) ηλικίας με πτυχίο ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ εκπαίδευσης, ο οποίος πιθανότατα ήταν αναγκασμένος να εργάζεται ενόσω σπούδαζε (σε αντίθεση με τον δόκιμο αστυνομικό, ο οποίος επιπλέον ΑΜΕΙΒΟΤΑΝ με 282 ευρώ τον μήνα ενόσω ήταν άεργος στη σχολή της αστυνομίας). Ο νέος εργαζόμενος, που είχε την αξιοπρέπεια να μην γίνει μπάτσος, θα αρχίσει την «σταδιοδρομία» του (η λέξη πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά γιατί στη νεοελλάδα τέτοιες λέξεις έχουν μόνο εικονική «σημασία» και καθόλου ουσία) με περίπου 600-650 ευρώ καθαρά, ενώ θα «εργάζεται» (άλλη λέξη με εικονική, στη νεοελλάδα, σημασία - η σωστή λέξη είναι «δουλεία») πολλές ώρες απλήρωτων υπερωριών, πιθανότατα μισοασφαλισμένος, η και εντελώς ανασφάλιστος. Πιθανότατα ο μή μπάτσος νέος εργαζόμενος θα παραμείνει για όλη του τη ζωή υποβαθμισμένος σε εργασιακές θέσεις, με τις οποίες το αντικείμενο των σπουδών του, ή το επίπεδο των ικανοτήτων του δεν θα έχει απολύτως καμία σχέση (σε αντίθεση με τον –προνομιούχο- μπάτσο, που εξασκεί αυτό το οποίο ΔΙΑΛΕΞΕ και εκπαιδεύτηκε). Επίσης ο μή μπάτσος εργαζόμενος, συνήθως δεν θα έχει καμία εργασιακή ασφάλεια, σταθερότητα, μονιμότητα, δυνατότητα έγκαιρης (δηλ. προτού πεθάνει…) σύνταξης κλπ. σε αντίθεση με τον προνομιούχο μπάτσο/δημόσιο υπάλληλο. Ο μή μπάτσος εργαζόμενος, ανεξαρτήτως τυπικών προσόντων, πτυχίων, ικανοτήτων, εμπειρίας κλπ. είναι αμφίβολο αν θα καταφέρει να φτάσει ποτέ τις μικτές αποδοχές των 1500-1700 ευρώ, τη στιγμή που ο έγγαμος μπάτσος με 18 έτη υπηρεσίας, αμείβεται στη χειρότερη περίπτωση με 1850 ευρώ μικτά. Και λέμε «στη χειρότερη περίπτωση» 1850 ευρώ γιατί, ως γνωστόν, πέφτουν βροχή και τα επιδόματα, αφού αρκετές χιλιάδες αστυνομικοί (επί συνόλου …55000 !) υπηρετούν σε «επικίνδυνες» θέσεις, όπως … στη Βουλή, ή σαν …οδηγοί στην Ε.Υ.Π., ή σε … ελληνικές πρεσβείες στο εξωτερικό (κομματικοί εκλεκτοί πιάνουν αυτό τό τελευταίο πόστο, χωρίς καν να μιλούν ξένη γλώσσα) κλπ. Αρκεί να αναφέρουμε ότι ένας αρχιφύλακας, που υπηρετεί ως οδηγός στην Ε.Υ.Π. και έχει 20 χρόνια υπηρεσίας, παίρνει μεγαλύτερο μισθό από τον υποδιευθυντή της Διεύθυνσης Κατασκοπίας!
Ως γνωστόν τα μαντρόσκυλα είχαν ανέκαθεν και σε όλα τα ζητήματα, καλύτερες μερίδες από το υπό επιτήρησιν κοπάδι. Και γι’ αυτό αποτελεί προκλητικό θράσος το να βγαίνουν και παραπονούμενοι από πάνω. Ακόμα και οι γιατροί σε αυτή τη χώρα πληρώνονται λιγότερο. Αιδώς, γουρούνια!

Ο ΔΑΚΡΥΒΡΕΧΤΟΣ ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΕΛΛΙΠΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ
Η εκπαίδευση της νεοελληνικής αστυνομίας είναι κάτι παραπάνω από ιδανική για την ποιότητα της κοινωνίας, εντός τής οποίας προορίζεται να δράσει. Σε μια κοινωνία, όπου οργιάζει το ρουσφέτι, το «λάδωμα», η παραοικονομία, η παραϋγεία, η παραπαιδεία, η αναξιοκρατία/βλακοκρατία, η πουστιά, η ρουφιανιά, και προπάντων η υποκρισία/ΣΙΩΠΗ, είναι αναμενόμενο ότι αυτοί που οπλοφορούν θα έχουν αυξημένες, γενικώς ειπείν «δυνατότητες». Π.χ. για να εκτελωνίσουν ηρωίνη, ή για να εξασφαλίζουν ένα συμπληρωματικό εισόδημα ως μαστρωποί μεταναστριών, να θάβουν στο «αρχείο» υποθέσεις εξαφανίσεως παιδιών από συγγενή τής αστυνομίας «κυκλώματα», να εκφοβίζουν, ή να σκοτώνουν ατιμώρητοι όποιον απλώς τούς στραβοκοιτάξει, και όλα αυτά, τα οποία κάθε λίγο και λιγάκι, είναι αδύνατον να μην διαρρέουν από τον - υπερπλήρη πλέον- κοινωνικό βόθρο. Και τα οποία (φυσικά μόνο όποια διαρρέουν…) πλασάρονται με θράσος – αλλά και γίνονται δεκτά από την κοινωνία με προκλητική υποκρισία- ως… «μεμονωμένα» περιστατικά.
Η ελληνική αστυνομία έχει προσαρμοστεί και κινείται τόσο επιδέξια μέσα στην οργανωμένη εγληματικότητα, ώστε είναι απίθανο για οποιονδήποτε στοιχειωδώς νοήμονα να πιστέψει τα περί «ελλιπούς» εκπαίδευσης. Και λέμε «οργανωμένη εγκληματικότητα», γιατί υπάρχει και η ενστικτώδης, η ανοργάνωτη, η εγκληματικότητα τού τύπου Γιάννη Αγιάννη, ή η αμυντική τύπου Ρόμπιν Χουντ, εναντίον της οποίας οι νεοέλληνες βλαχόμπατσοι δείχνουν έναν ακατανόητο «ζήλο» (πολλώ μάλλον όταν οι ίδιοι αυτοπλασάρονται σαν «παιδιά του λαού»…). Τέτοια «εξοικείωση» και «συνύπαρξη» με τα κάθε είδους οργανωμένα κοινωνικά αποβράσματα (εμπόρους ναρκωτικών, μπράβους, μαστρωπούς, παιδεραστές κλπ) θα την ζήλευαν οι πιο φημισμένες αστυνομίες του πλανήτη και θα την χρησιμοποιούσαν για να καταστείλουν ό,τι απειλεί την εύρυθμη (όπως κι αν εννοεί κάποιος την προηγούμενη λέξη) λειτουργία της κοινωνίας. Κι έτσι, οι νεοέλληνες αστυνομικοί, ενώ έχουν δείξει κατ’ επανάληψιν την σκοπευτική δεινότητά τους επάνω σε κεφάλια και στήθη δεκαπεντάχρονων μαθητών, δείχνονται πολύ «ψυχραιμότεροι», ή «αστοχούν» μονίμως όταν έχουν απέναντί τους π.χ. εμπόρους ναρκωτικών. Οι εν ψυχρώ δολοφονίες πολιτών, λοιπόν, που με τόση δακρύβρεχτη υποκρισία αποδίδονται στην δήθεν «ελλιπή» εκπαίδευση των αστυνομικών, πρέπει να αποδοθούν στην στενή συμπληρωματική σχέση τους με το οργανωμένο έγκλημα και στη νοοτροπία κουτσαβάκη της νύχτας, την οποία (νοοτροπία) έχουν με τόσο νταηλίκι εκδηλώσει. Η ίδια στενή συμπληρωματική σχέση με το έγκλημα πρέπει φυσικά να αποδοθεί και στα δικαστικά (και όχι… «παραδικαστικά») κυκλώματα, που αθωώνουν στη συνέχεια π.χ. τους ναρκοεμπόρους, με τρόπο που να αποδεικνύεται η «συνέχεια» του κράτους (και όχι… «παρακράτους») και των «θεσμών». Αλλά και με τρόπο, που κάνει να πηγαίνει περίπατο η πολυδιαφημισμένη «διάκριση των εξουσιών». Όπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν ότι και οι δικαστές που βγάζουν άμμωμες παρθένες τούς εμπόρους της «παραμύθας» είναι …ελλιπώς εκπαιδευμένοι. Και, το χειρότερο, υπάρχουν εκατομμύρια μαλάκες νεοέλληνες που θα το πιστέψουν…
Αλλά η εμπειρία της ελληνικής αστυνομίας λάμπει και στον τομέα της προβοκάτσιας. Είναι δεκάδες οι φωτογραφίες, που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, με κουκουλοφόρους ασφαλίτες, οι οποίοι βρίσκονται έτοιμοι για «δράση» ΜΕΣΑ στις διμοιρίες των Μ.Α.Τ.. Ενώ επίσης είναι πλήθος οι αναφορές αυτοπτών μαρτύρων ότι, οι κουκουλοφόροι μπάτσοι έσπαγαν κατ’ επανάληψιν βιτρίνες και μετά έριχναν «σύρμα» στα «βαποράκια»-ρουφιάνους τους, ή και σε περιφερόμενους εδώ κι εκεί εσμούς μεταναστών, να πάνε να λεηλατήσουν τα πληγέντα καταστήματα. Μετά οι αφελείς οι καταστηματάρχες, αλλά και σύμπας ο μαστουρωμένος από την προπαγάνδα «κοινωνικός ιστός» έτρωγαν το κουτόχορτο της προβοκάτσιας.
Ας μην αναφερθούμε και στην αγαστή συνεργασία της αστυνομίας με τις φασιστικές ομάδες κρούσης, δηλ. τους «αγανακτισμένους πολίτες» των διαφόρων ελληνοχριστιανικών οργανώσεων.
Αλλού λοιπόν τα δακρύβρεχτα περί δήθεν «ελλιπούς εκπαίδευσης» των νεοελλήνων μπάτσων, που μηρυκάζουν οι μπατσοδημοσιογράφοι και οι μπατσοπολίτες. Μια χαρά εκπαίδευση έχουν. Οι αστυνομίες άλλων χωρών είναι σαν παιδιά με κοντά παντελονάκια μπροστά στους «δικούς» μας.

Ο ΔΑΚΡΥΒΡΕΧΤΟΣ ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ
Εδώ το θράσος αγγίζει τα όρια της πρωτόγνωρης προσβολής. Λίγο-πολύ τα περισσότερα επαγγέλματα έχουν κάποιο μικρότερο, ή μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας. Οι επαγγελματίες οδηγοί, οι γιατροί, οι εργάτες π.χ. στις ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες, οι πιτσαδόροι, οι ναυτικοί και τόσες άλλες κατηγορίες εργαζομένων που δεν μού έρχονται τώρα στο μυαλό, ζουν σε καθημερινή βάση με το ενδεχόμενο του θανάτου, ή της ανηκέστου βλάβης της υγείας τους. Κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε για ακρωτηριασμένους, νεκρούς, αγνοούμενους (χώρια αυτά που περνάνε στα «ψιλά»). Αντίθετα με τα κάθε λογής έμμισθα μαντρόσκυλα, που είναι οπλισμένοι σαν αστακοί, με κράνη, αλεξίσφαιρα γιλέκα, πυρίμαχες στολές, ασπίδες, ρόπαλα, πιστόλια, χημικά όπλα και, αν χρειαστεί, ακόμα βαρύτερο οπλισμό. Και αν ανοίξει καμιά μύτη μπάτσου γίνεται περίπου πρωτοσέλιδο. Οι ελάχιστοι νεκροί, ή τραυματίες που είχε τα τελευταία 180 χρόνια η ελληνική αστυνομία (στην πραγματικότητα μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού) οφείλονται αποκλειστικά στο ότι οι ίδιοι οι προϊστάμενοί τους, τούς θεωρούν αναλώσιμους. Χώρια που ποτέ στην Ελλάδα δεν τραυματίστηκε αστυνομικός σε διαδήλωση. Ας διαμαρτυρηθούν λοιπόν εκεί που πρέπει και όχι να κλαψομουνιάζουν στην κοινωνία
Στο κάτω- κάτω δεν τους ανάγκασε κανείς να γίνουν αστυνομικοί. Και στο κάτω-κάτω γι’ αυτό υποτίθεται ότι πληρώνονται. Και μάλιστα τόσο καλά, συγκρινόμενοι, όπως είδαμε, με πολύ καλύτερούς τους.

Ο ΔΑΚΡΥΒΡΕΧΤΟΣ ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ TOY ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ «ΙΔΙΟΙ»
Τελικά είναι όλοι οι αστυνομικοί, «μπάτσοι», «γουρούνια» και δολοφόνοι; Οι άνθρωποι που έχουν στο συγγενικό, ή φιλικό τους περιβάλλον κάποιον αστυνομικό έρχονται συχνότατα σε δύσκολη θέση. Συχνά τους ακούμε να λένε ότι ο «δικός» τους άνθρωπος δεν είναι κάθαρμα, είναι φωτεινή εξαίρεση κλπ. Φυσικά αυτό αν θέλουμε το πιστεύουμε. Αλλά έστω ότι είναι πράγματι έτσι. Στην περίπτωση όμως που τους κάνετε μια ερώτηση του τύπου «τί θα έκανε ο άνθρωπός σας αν τον έστηναν μπροστά σε μια διαδήλωση συνταξιούχων και τον διέταζαν να τους δείρει; Θα πέταγε κάτω το κλομπ και τα παραφερνάλια , ή θα χτυπούσε;», η στερεότυπη απάντηση που θα πάρετε θα είναι περίπου η εξής: «μα τι να κάνει κι αυτός αφού τον διατάζουν, να μην υπακούσει; Θα μείνει χωρίς δουλειά!». Θα ομολογήσουν δηλ. ότι ο «δικός» τους άνθρωπος θα φερθεί σαν γουρούνι «αν και κατά βάθος δεν είναι». Επειδή όμως οι άνθρωποι πρέπει να αξιολογούνται από τα έργα τους και όχι από τους ισχυρισμούς τους και επειδή μάλλον δεν γεννήθηκε ακόμα ο αστυνομικός που θα παραιτηθεί αν τον διατάξουν κάτι αντίθετο με την συνείδησή του (αυτά μόνο στις αμερικάνικες ταινίες τύπου «Σέρπικο» συμβαίνουν), τότε δικαιούμαστε να συμπεράνουμε ότι όλοι οι μπάτσοι είναι εν δυνάμει γουρούνια και δολοφόνοι. Τουλάχιστον στις κοινωνίες με μεγάλο βαθμό διαφθοράς, όπως η νεοελλάδα.
Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι μετά την πρόσφατη εν ψυχρώ δολοφονία ΚΑΝΕΙΣ φορέας των αστυνομικών δεν βγήκε να ονοματίσει τον συνάδελφό τους ευθέως ως ΔΟΛΟΦΟΝΟ αλλά όλοι εν χορώ συνέχισαν να μηρυκάζουν τα γνωστά περί ενός δήθεν «ανεγκέφαλου» που έκανε «άσκοπη» χρήση του υπηρεσιακού περιστρόφου του (δεν ήταν δολοφόνος το «παιδί», «ανεγκέφαλος» ήταν…). Κι φυσικά δεν πρόκειται παρά για –άλλο ένα- «μεμονωμένο» περιστατικό, το οποίο οφείλεται σε δήθεν «ελλιπή» εκπαίδευση, στους δήθεν «χαμηλούς» μισθούς, στην δήθεν «επικινδυνότητα» της εργασίας των αστυνομικών, οι οποίοι «καμιά φορά» κάνουν και «λάθη», και άλλα δακρύβρεχτα.
Όταν –και- αυτό το αστυνομικό έγκλημα θα συγκαλυφθεί, θα αποδειχθεί η αλήθεια των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω. Ο δολοφόνος μπάτσος θα «καταδικαστεί» σε καμιά εξαετία φυλακή (λόγω προτέρου «εντίμου» βίου), θα πουν δηλ. ότι έκανε «λάθος» εκτίμηση του … «κινδύνου», ότι «φοβήθηκε» και πυροβόλησε, θα βάλουν λυτούς και δεμένους να πουν πόσο «καλό παιδί» και «υποδειγματικός οικογενειάρχης» ήταν κλπ. Σε κανέναν χρόνο, όταν δηλ. θα έχει ξεχαστεί το θέμα, θα κάνει αίτηση χάριτος και -στα μουλωχτά χωρίς να δοθεί δημοσιότητα- θα του χαριστεί η μισή ποινή. Ενώ επιπλέον θα αποφυλακιστεί στα μισά αυτής που θα του απομένει λόγω «καλής διαγωγής». Στο μεταξύ και στη φυλακή που θα βρίσκεται οι «δικοί» του, δηλ. οι συνάδελφοί του, θα τον έχουν στα ώπα-ώπα. Ενώ όταν αποφυλακιστεί, θα τον περιμένει η εργασιακή του θέση (μαζί με μια προαγωγή).
Ξέρουμε δα σε τι χώρα ζούμε…