Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

28 Νοεμβρίου 2013

Εβίβα!!! (όποιος δεν πιει δεν ξέρει)

Στη Νεμέα ξαναφτιάχνουν το αρχαίο κρασί του Ηρακλή, με τον παγανιστικό τρόπο που το έκαναν πριν 2.500 χρόνια

Ο Ηρακλεώτης, ο κόκκινος γλυκός άκρατος οίνος του Ηρακλή ξαναγεννήθηκε στην Νεμέα, την εύφορη γη των αμπελιών και του παγκοσμίως φημισμένου Αγιωργίτικου, με την εφαρμογή όλων των παγανιστικών τρόπων καλλιέργειας των αμπελιών απ' όπου γεννήθηκε το φημισμένο «λιοντάρι της Νεμέας».

Μελιηδής και μελίφρων, ο οίνος κατά τον Όμηρο, είχε για τους αρχαίους Έλληνες πρωταρχικό ρόλο σε όλες τις φάσεις της ζωής, στην ειρήνη και στον πόλεμο, στη χαρά και στον θάνατο, σημειώνει η Κωνσταντίνα Μίχα στο εκτενές ρεπορτάζ της για το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. «Ήθελα να γευθούμε μια σταγόνα ιστορίας… Βλέπουμε όλα αυτά τα αγγεία, τα αγάλματα, τα θαυμάζουμε στα μουσεία, υπάρχουν σε όλο τον κόσμο. Έχουμε κάνει γνωστό τον πολιτισμό μας μόνο μέσα από την όραση… Ήθελα να μπορούσε έστω και για μια στιγμή κάποιος να νιώσει όπως ένιωθε ένας αρχαίος Έλληνας. Και αυτό με όλες τις αισθήσεις του, όραση, αφή, γεύση, οσμή ακοή…» της είπε ο Περικλής Παπαγεωργίου στον οποίο ανήκει η έμπνευση, η ιδέα της παρασκευής ενός αρχαίου κρασιού και όχι μόνο…

Το «κόκκινο κρασί» και το λιοντάρι της Νεμέας

Η ιστορία αρχίζει το 1998 όταν σε ένα καφενείο της Νεμέας ο κ. Παπαγεωργίου άκουσε από μια παρέα ηλικιωμένων μια διαφορετική εκδοχή του μύθου για τον Ηρακλή και το λιοντάρι της Νεμέας. Σύμφωνα με αυτήν, το λιοντάρι της Νεμέας δεν ήταν άλλο από το κόκκινο κρασί της περιοχής, με το οποίο κερνούσαν δύο ληστές τα θύματά τους πριν τους ληστέψουν ή τους σκοτώσουν και πουν στη συνέχεια ότι τους είχε επιτεθεί το περίφημο λιοντάρι. Ο Ηρακλής, πηγαίνοντας για να σκοτώσει το λιοντάρι, αντιλήφθηκε εγκαίρως τα σχέδιά των ληστών, φιλοξενήθηκε εκεί, ήπιε κρασί αλλά δεν μέθυσε και όταν του επιτέθηκαν τους σκότωσε. Φόρεσε λοιπόν το δέρμα από το λιοντάρι που είχε σκοτώσει στον Κιθαιρώνα πριν πάει στη Νεμέα και επέστρεψε στην Τίρυνθα, έχοντας νικήσει το λιοντάρι της Νεμέας, δηλαδή το κόκκινο κρασί.

Ο Ηρακλεώτης, ερυθρός γλυκός άκρατος οίνος

Ο κ. Παπαγεωργίου λατρεύει την Αρχαία Ελλάδα, από μικρό παιδί όταν πήγαινε διακοπές με τους γονείς του, ζητούσε να επισκεφθούν τα μουσεία ή τους αρχαιολογικούς χώρους, έτσι ήταν κάτι φυσικό από το μύθο και την ιδέα, να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, μαζί με τον στενό του συνεργάτη Δημήτρη Μουσταφέρη, να περάσει στην υλοποίηση που ξεκίνησε σε έντονους ρυθμούς πριν από δύο χρόνια. Ύστερα από μελέτη επιστημονικών βιβλίων και αρχαίων εγγράφων και με τη βοήθεια ειδικών έκανε πραγματικότητα αυτό που ξεκίνησε ως μια επιθυμία. «Να μπορέσουμε πάλι έστω και μια στιγμή να νιώσουμε όπως ένιωθαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας απολαμβάνοντας ένα «ποτήρι» κρασί πριν από χιλιάδες χρόνια». Κι έτσι «ξαναγεννήθηκε» το 2013 ο Ηρακλεώτης, ένα ερυθρό κρασί που ο Θεόφραστος περιγράφει ως δυνατό και αρωματικό. «Αυτόν τον Συλλεκτικό Άκρατο Οίνο διετούς παλαίωσης δημιουργήσαμε κι εμείς με τον ίδιο τρόπο, από τον ίδιο τόπο και από την ίδια ποικιλία».

Ο αμπελώνας όπου καλλιεργείται το σταφύλι της αρχαίας ποικιλίας με τη σημερινή ονομασία «αγιωργήτικο» βρίσκεται στην πλαγιά του όρους Τρητό (όρος που έριξε το Λιοντάρι η Σελήνη σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία), 300 μέτρα από την πόλη της αρχαίας Νεμέας (Αρχαία Νεμέα ή Ηράκλειον), 50 μέτρα από τα Χάνια των Δερβενακίων (περιοχή αμπελώνων από την αρχαιότητα) και 200 μέτρα από τα σύνορα των νομών Κορινθίας και Αργολίδας. Καλλιεργείται με βιολογικό τρόπο και τρυγιέται με ειδικό τρύγο, τις πρώτες πρωινές ώρες μετά την πανσέληνο του Σεπτεμβρίου. Όπως λέει ο κ. Παπαγεωργίου, «είτε γινόταν αυτό για παγανιστικούς λόγους είτε για ουσιαστικούς που έχουν να κάνουν με το καλύτερο αποτέλεσμα, πράγματι ο τρύγος γίνεται όπως αναφέρεται σε αρχαία κείμενα», ενώ στη συνέχεια, τα σταφύλια παραμένουν στον ήλιο για τρεις ημέρες πριν την οινοποίηση, όπως αναφέρει ο Πλίνιος στη Φυσική ιστορία. Ακολουθείται η μέθοδος της οινοποίησης όπως ακριβώς περιγράφεται στα αρχαία κείμενα. Σε αυτή την προσπάθεια την επιστημονική επίβλεψη έχει ο πατέρας του κ. Παπαγεωργίου, Αχιλλέας, γεωπόνος-οινολόγος, με 40 χρόνια εμπειρίας στην περιοχή της Νεμέας. Κοντά τους και τουλάχιστον 20 συνεργάτες, ανάμεσά τους πολλοί ντόπιοι «που συμμετείχαν με πολύ κέφι στο εγχείρημα αυτό».

«Πρώτη φορά βγαίνει στο εμπόριο ένα κρασί που δεν έχει καθόλου θειώδη για τη συντήρησή του. Είναι ένα μεγάλο εγχείρημα που ξεκινάει από την Ελλάδα» λέει ο κ. Παπαγεωργίου. Παρασκευάστηκαν άλλες πέντε κατηγορίες κρασιών, εκτός από τον Ηρακλεώτη, που είχε την ίδια ονομασία και στην αρχαιότητα. Υπάρχουν ακόμη τα Βίον, με την ίδια αρχαία ονομασία, Αχιλλέας, Έρως, Ήλιος, Μέτρον.

Αγγεία Οίνου

Αλλά ο Περικλής Παπαγεωργίου δεν αρκέστηκε στην παρασκευή του Ηρακλεώτη, ήθελε αυτός που θα τον γευθεί να ικανοποιήσει όλες τις αισθήσεις του και προχώρησε στην κατασκευή του αγγείου με το οποίο θα τον απολαμβάνει, αλλά και στη δημιουργία της μουσικής που θα συνοδεύει τη «συνομιλία» της γεύσης με το κρασί. «Τα σκεύη με τα οποία θα γευτούμε τον άκρατο οίνο, καθώς και τα δοχεία φύλαξής του είναι, όπως και των αρχαίων, φτιαγμένα από χώμα ελληνικής γης με φυσικά χρώματα. Το χώμα, για τη δημιουργία ποτηριών, δοχείων μεταφοράς, σερβιρίσματος και φύλαξης, επίσης συλλέχτηκε από τις αρχαίες Βατίες, όπου βρίσκεται το πιο έντονο κόκκινο χώμα που έχουμε συναντήσει στον Ελλαδικό χώρο, ιδανικό για τα ερυθρόμορφα αγγεία». Δημιουργός τους ο ζωγράφος-αγγειογράφος Δημήτρης Σταθόπουλος, που φτιάχνει χρηστικά αντίγραφα αρχαίων αντικειμένων, «κατ' όψιν και καθ' ύλην» και για μουσεία, όπως της Ακρόπολης, της Βεργίνας και του Εθνικού Αρχαιολογικού.

Η ετικέτα στο μπουκάλι είναι όστρακο πάνω σε τυπωμένο παπυρόχαρτο και παρουσιάζει τον Ηρακλή να πίνει κρασί με τον Διόνυσο φορώντας τη Λεοντή.

Υπό τους ήχους αρχαίας μουσικής

Δεν μπορούσε από αυτή τη γιορτή των αισθήσεων να εξαιρεθεί η ακοή. Ο καθηγητής μουσικής Άρης Χρυσοσπάθης και η μουσικολόγος Ματίνα Μιχαηλίδου επιμελήθηκαν το συνοδευτικό cd, συνδυάζοντας τους ήχους της ελληνικής φύσης με μουσική που υπήρχε την εποχή εκείνη. Όπως λέει ο κ. Παπαγεωργίου περιλαμβάνεται η ερμηνεία της μουσικής σύνθεσης από την επιτήμβια επιγραφή του ποιητή Σείκιλου που ήταν αφιερωμένη σε γυναίκα, πιθανότατα τη σύζυγο του ποιητή, η μουσική των ουρανίων σφαιρών, για την οποία πρώτος είχε μιλήσει ο Πυθαγόρας καθώς και ήχοι από την ελληνική φύση, «ένα ποτ πουρί ακουστικών γεύσεων».

Το ταξίδι του Ηρακλεώτη στη σύγχρονη εποχή αρχίζει

«Απευθυνόμαστε σε όσους θέλουν να έχουν αυτή την εμπειρία των αισθήσεων», λέει ο κ. Παπαγεωργίου, τώρα που ο Ηρακλεώτης αρχίζει το ταξίδι του σε συσκευασία μαζί με το αγγείο και το cd και σε τιμή που θα αρχίζει από τα 20 ευρώ. Πρώτος στόχος οι αγορές του εξωτερικού, «τα δείγματά μας ταξιδεύουν ήδη σε Αυστραλία, Κίνα και Ρωσία για να τα δοκιμάσουν. Θέλουμε να το στείλουμε επίσης σε μουσεία στο εξωτερικό. Ήδη έχει γίνει η πρώτη επαφή με μουσείο της Αμερικής. Στην Κίνα το περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία. Αγαπούν τον ελληνικό πολιτισμό, τους αρέσει η ιστορία, τους ενδιαφέρει αυτή η προσπάθεια».

Πηγή: Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

26 Νοεμβρίου 2013

ο μέσος έλληνας είναι εντελώς μαλάκας κατα πως διδάχθηκε.

Διάβασα το κάτωθι κι έφριξα! Πόσο μαλάκας είναι ο έλληνας μα τον Δία; Τα θέματα του κειμένου συνοψίζονται ως εξής.

Θέμα πρώτο. Η δασκάλα που πνίγηκε είναι κρίμα διότι ήταν δασκάλα. Αν ήταν ΄κάτι άλλο δεν θα ήταν και τόσο σημαντική η απώλεια. Θέμα δευτερον, η δασκάλα που πνίγηκε έπαιρνε μισθό 700 ευρώ και πνίγηκε για 700 ευρώ πράγμα άδικο. Αν έπαιρνε 7000 ευρώ θα ήταν πολύ πιο μικρό το κακό του πνιγμού της. θέμα τρίτο, η δασκάλα που πνίγηκε στην Ρόδο ήταν από την Εύβοια ενώ αν ήταν από την Ρόδο το θέμα θα ήταν έλασσον. Θέμα τέταρτο, για τον πνιγμό της δασκάλας φταίει το κράτος. Δεν φταίνε οι κάτοικοι που έχτιζαν όπου τους καύλωνε κλείνοντας τα ρέματα! Τρία ρέματα είχε κάποτε η Ιαλυσός. Από τα τρία και τα τρία μπαζώθηκαν αλλά δεν φταίνε οι κάτοικοι, το κράτος φταίει. Αν το κράτος δεν τους άφηνε να μπαζώσουν και να χτίσουν πάλι το κράτος θα έφταιγε. Θέμα τέταρτον, οι δάσκαλοι στην ελλάδα κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους. Την κάνουν τόσο καλά που οι μαθητές τους βγαίνουν φωστήρες γι αυτό αν ρωτήσεις έναν οποιοδήποτε μαθητή γνωρίζει άριστα και ιστορία και μαθηματικά και γλώσσα και μουσική και χορό και τέχνες διότι οι δάσκαλοι κάνουν πολύ καλά την δουλεία τους έστω κι αν το κράτος τους εμποδίζει. Το δούλεμα και η μαλακία πάει σύννεφο, αυτό καταλαβαίνω εγώ. Διότι όχι μόνο δεν διδάσκουν, όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται, όχι μόνο είναι οι ίδιοι άσχετοι με το αντικείμενο της διδασκαλίας τους αλλά η αλήθεια είναι ότι οι δάσκαλοι πάνε στα σχολεία μόνο για τον μισθό και μόνο για τον μισθό. Θέμα πέμπτο, μαζευτηκαν οι δάσκαλοι στην κόρινθο  να λύσουν τα προβλήματα της παιδείας. Ξέρετε τι αποφάσισαν; Ξέρει κανείς τι θα κάνουν; Άκουσε κάποιος κάτι για κάποια απόφαση και τρόπο υλοποίησής της; Μπα!! Το μόνο που κατάφερα όπως λέει και το άρθρο ήταν να φτιάξουν διακόσιοες ομάδες συζήτησης με διακόσια διαφορετικά θέματα κι άπειρους τρόπους επίλυσής τους και σταμάτησαν εκεί. Μισοδουλειές ως συνήθως! Το μόνο λέει που ακούστηκε ήταν η…. αγωνία τους (χαχαχαχα θα πεθάνω στα γέλια) και τώρα το κράτος πρέπει λέει ν’ ακούσει την αγωνία τους. Εμ βέβαια! Αφού στα προβλήματα τελικά δεν κατόρθωσαν οι διακόσιες ομάδες συζήτησης να εστιάσουν, λύσεις δεν συζήτησαν καν για να βρουν κι αφού μετά το πέρας της συζήτησης το μοναδικό θέμα που τέθηκε ήταν αυτό του μισθολογίου (όπως συνήθως από τότε που θυμάμαι) και πόση αύξηση θέλουν να πάρουν, η συζήτηση έκλεισε και οι σοφοί δάσκαλοι επέστρεψαν λέει στους αγαπημένους τους μαθητές για να δώσουν την μάχη της γνώσης του πόση αύξηση θα πάρουν κι “έχουν το νού τους στο παιδί γιατί αν δεν πνίξουν το παιδί υπάρχει ελπίδα” να πάρουν αύξηση.

Κύριοι κύριοι καθηγητάδες δάσκαλοι και προφέσορες της επετηρίδας και του ανάλογου χρώματος γραβάτας, αν πράγματι θέλετε να κάνετε καλό στα παιδιά παραιτηθείτε σύσσωμοι. Είστε παντελώς ανάξιοι για οτιδήποτε πέραν της είσπραξης του μηνιάτικου μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει.   Και μην σκάτε τόοοσο για τα παιδιά, γκρικλισ και προπαίδεια μπορούν να μάθουν και χωρίς εσάς.  

Η Ρόδος και η Κόρινθος δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Νησί των ιπποτών η πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων, ψυχρή, μελαγχολική και άχαρη η πρωτεύουσα της Κορινθίας, ιδανικό τοπίο για ταινία του αείμνηστου Αγγελόπουλου. Ωστόσο το σαββατοκύριακο, που πέρασε κάτι έφερε κοντά αυτές τις δύο πόλεις. Τις ένωσε ένα αόρατο νήμα. Ο θάνατος και η ελπίδα.
Στη Ρόδο, η πρωτοφανής θεομηνία που σάρωσε το νησί, άφησε πίσω της νεκρούς. Ανάμεσά τους μια δασκάλα 27 ετών και ένας καθηγητής Αγγλικών, αγνοούμενος μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές.

Και στην Κόρινθο, τις ίδιες πάνω κάτω ώρες, εκατοντάδες συνάδελφοί τους, δάσκαλοι, καθηγητές και μάχιμα στελέχη της εκπαίδευσης έστυβαν το μυαλό τους, κατέθεταν σκέψεις, προβληματισμούς και αγωνίες για το μέλλον της παιδείας, στο 1ο Πανελλήνιο συνέδριο των σχολικών συμβούλων. 

Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει και τι σχέση μπορεί να έχει ο θάνατος μιας δασκάλας σε μια θεομηνία, με ένα εκπαιδευτικό συνέδριο; Φαινομενικά καμία. Ή ακόμα: υπάρχει κάτι, ο,τιδήποτε, που μπορεί να συγκριθεί με τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου; Ασφαλώς όχι. Τότε, προς τι αυτή η υπέρβαση, αυτή η υπερβολή;

Γιατί πίσω από την τραγωδία στη Ρόδο και το συνέδριο στην Κόρινθο, υπάρχουν πολλοί συμβολισμοί και αρκετές αλήθειες. Και στις δύο περιπτώσεις για παράδειγμα,  θύματα και πρωταγωνιστές, είναι δάσκαλοι και καθηγητές. Είναι αυτοί στους οποίους, ως κοινωνία, αναθέτουμε την εκπαίδευση των παιδιών μας και μετά τους αφήνουμε στην τύχη τους.  Το επίσημο κράτος εκκωφαντικά απόν. Στη Ρόδο, κανείς δεν φρόντισε, χρόνια τώρα, να φτιάξει το δρόμο προς το αεροδρόμιο, από τον οποίο περνούν τα εκατομμύρια των τουριστών, που πλημμυρίζουν και πλουτίζουν το νησί. Εκεί στα …μπαζωμένα ρέματα της Ρόδου έχασε τη ζωή της η δασκάλα Αναστασία Κατσαρού. Όπως λένε όσοι τη γνώριζαν, στους λίγους μήνες που δίδασκε ως αποσπασμένη στο νησί, πρόλαβε να αφήσει το αποτύπωμά της στο σχολείο της και να αναπτύξει δράσεις και παρεμβάσεις στην τοπική κοινωνία. Ήταν μια δασκάλα των 700 ευρώ, που βρέθηκε στο νησί, μακριά από συγγενείς και φίλους και  αγωνιζόταν να μορφώσει τα παιδιά της Ρόδου. Όπως κάνουν και χιλιάδες άλλοι συνάδελφοί της σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Μόνοι και αβοήθητοι. Όπως ένιωθαν και οι εκατοντάδες, επίσης χαμηλόμισθοι, δάσκαλοι και καθηγητές στο Συνέδριο των Σχολικών Συμβούλων στην Κόρινθο. Εκεί - με απούσα την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας- χτυπούσε και πάλλονταν για  δύο ημέρες, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, η καρδιά, η ψυχή και το μυαλό της εκπαίδευσης. Σε νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια.  Έτυχε να ζήσω από κοντά αυτόν τον παλμό και ομολογώ έμεινα άφωνος. Πριν από όλα με τον πλούτο και την ποικιλία των προτάσεων, των σκέψεων και των ιδεών, και το επίπεδο των προβληματισμών, που κατατέθηκαν.

Περισσότερες από 250 εισηγήσεις, δεκάδες στρογγυλά τραπέζια και ανοιχτές συνεδρίες έκαναν φύλλο και φτερό κάθε πρόβλημα, μικρό ή μεγάλο, που απασχολεί το ελληνικό σχολείο στον 21ο αιώνα.  Από τις σύγχρονες διδακτικές πρακτικές σε κάθε μάθημα και τα νέα επιστημονικά ρεύματα στην εκπαίδευση μέχρι τη μάθηση μέσα από την τέχνη, το ρόλο των νέων τεχνολογιών και βεβαίως τον ρόλο των ίδιων των δασκάλων και των σχολικών συμβούλων. Ακούστηκαν πολλά αυτό το διήμερο στην Κόρινθο. Σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά. Ακούστηκαν και υπερβολές. Κυρίως όμως ακούστηκε η αγωνία των ανθρώπων, που υπηρετούν την εκπαίδευση, μέσα στις τραγικά δύσκολες συνθήκες, που προκαλεί η κρίση. Και καλό θα ήταν η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να σπεύσει – έστω και εκ των υστέρων – να ακούσει αυτή την αγωνία, να αφουγκραστεί τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών και να πράξει τα δέοντα. Έτσι κι αλλιώς αυτοί θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που δεν πρόλαβε η Αναστασία της Ρόδου. Να δίνουν τη μάχη της γνώσης  κάθε μέρα στα σχολεία με τους μαθητές τους. Γιατί έχουν στο νου τους το παιδί και βλέπουν πως «αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα».

Ο Γιάννης Κουτσοκώστας είναι δημοσιογράφος

21 Νοεμβρίου 2013

Ο υλομορφισμός και ο σεξισμός είναι ίδιον του θηλυκού.

Όποιος μιλήσει κοιτάξει σκεφτεί ή ακούσει περί γυναικών είναι σεξιστής. Οι γυναίκες είναι υπεράνω κριτικής. Είναι αλάθητες, είναι μοναδικές, είναι όλες πεντάμορφες, είναι όλες πανέξυπνες, είναι όλες δυναμικές, είναι όλες θεές κι όποιος πει το αντίθετο, όποιος σκεφτεί το αντίθετο δεν είναι παρά ένας κοινός σεξιστής.

Κυρίες μου τον έχετε σηκώσει ψηλά τον αμανέ. Πολύ ψηλά! Τόσο ψηλά που η πτώση στην πραγματικότητα θα σας είναι ιδιαζόντως επώδυνη. Ξεκαβαλίστε το καλάμι! Δεν είστε τίποτα το ιδιαίτερο όσο κι αν νομίζετε το αντίθετο. Δεν είστε παρά το θηλυκό του ανθρώπινου είδους, απόγονοι κι εσείς κάποιων θηλυκών μαϊμούδων με ουρά και τρίχες και μην νομίζετε πως με το ξυράφι θα αλλάξετε την φύση. Ευτυχώς δεν μπορείτε.

Έχετε βγει πολλές ως λυσσασμένες μαινάδες σ’ εμμηνόπαυση και σκούζετε με μπροστάρησες την Κωνσταντοπούλου και την άλλη την πως την λένε την βαμμένη ξανθιά και φωνάζετε-αλλαλάζετε προς όλες τις κατευθύνσεις για τον σεξισμό μιας γελοιογραφίας που τόλμησε να σατιρίσει γυναίκες (αν είναι δυνατόν!) και για τον σεξισμό του Τατσόπουλου που είχε το θράσος να υποστηρίξει την γελοιογραφία.

Η κακάσχημη Κωνσταντοπούλου που για να την πλησιάσει αρσενικό πρέπει να στερείται τουλάχιστον δύο αισθήσεων. Η αμετροεπής Κωνσταντοπούλου που σαν να βρίσκεται σε μόνιμη και συνεχή εμμηνόρροια, κακομούτσουνη, κακόγουστη, άμορφη μάζα κρέατος με μυαλό μπεκάτσας που δεν βγάζει τον σκασμό αρκεί να λέει κάτι, έστω και χωρίς νόημα τις περισσότερες φορές. Και να σας πω την πικρή αλήθεια; Αν η Κωνσταντοπούλου είναι σέξι τότε εγώ θα γίνω γκέι. Καλύτερα γκέι παρά με την Κωνσταντοπούλου!

Για να μην πω για την άλλη την πως την λένε, την βαμμένη ξανθιά, άλλη κακάσχημη πριμαντόνα κι αυτή! Νομίζει ότι αν φορέσει κυριλέ ρουχαλάκια και ψιλοτάκουνη γόβα θα στρώσει και η μούρη της που είναι σαν πατσαβούρα αλλά φευ…. Μόνο με πλαστικό χειρούργο και με την βοήθεια όλων των θεών του πλανήτη μπορεί να δείξει κάτι πέρα από την πρόγονό μαϊμού της ζούγκλας. Το δε… σπινθηροβόλο βλέμμα της είναι όλα τα λεφτά! ¨όταν μιλάμε για το ηλίθιο βλέμμα της αγελάδας μάλλον την φωτογραφία της θα έπρεπε να δείχνουμε! Μόνο ευνούχος μπορεί να σταθεί δίπλα της. Αρσενικός δεν στέκεται που να ήταν η μοναδική γυναίκα στον πλανήτη και βέβαια δεν συζητάμε ποιος θα μπορούσε να την επιλέξει για μητέρα των παιδιών του… ουδείς φυσιολογικός! Ίσως μόνο κανα ανδρείκελο ή από συμφέρον…

Αυτή είναι η αλήθεια για τις κυρίες που διαμαρτύρονται τάχα μου για σεξισμό απλά και μόνο επειδή κάποιοι δεν τις παίρνουν στα σοβαρά και καλά κάνουν. Αν παραδεχτούν την αλήθεια ότι δηλαδή είναι κακάσχημες ηλίθιες κακόγουστες κι αντιπαθέστατες τότε θα καταλάβουν ότι το εν λόγω γελοιογράφημα μάλλον χάρη τους έκανε αφού κανείς αρσενικός δεν θα πήγαινε να τις δει να πηδάνε το παλούκι ακόμα και αν τον πληρώνανε, όχι να πλήρωνε κιόλας! Γι αυτό σας λέω, κι ευχαριστώ έπρεπε να πουν στον σκιτσογραφο.

Στην τελική καταλάβετε κάτι: αν ντύνεστε και αν στολίζεστε κι αν μακιγιάρεστε και βάφεστε και γυμνάζεστε και τρέχετε στους πλαστικούς και δώστου δίαιτες κι ανορεξίες για να είστε όμορφες το κάνετε για να προσελκύσετε τους άντρες και για κανέναν άλλο λόγο. Άρα ποιος είναι στην πραγματικότητα ο σεξιστής και ο υλομορφιστής;

Να κι ένα κουίζ και βγάλτε συμπέρασμα:

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η μάχη με το σεξισμό μόλις ξεκίνησε και θα είναι μια μάχη σκληρή. Μια μάχη που πρέπει να δώσουμε μέχρι το τέλος. Μέχρι να σταματήσει οποιαδήποτε σάτιρα και κριτική, όχι μόνο στις γυναίκες πολιτικούς, αλλά στις γυναίκες γενικότερα. Στο πλαίσιο αυτής της μάχης, παραθέτω ένα απλό τεστ που δίνει στον καθένα τη δυνατότητα να διαπιστώσει πόσο σεξιστής είναι, να κάνει την αυτοκριτική του και να παραδοθεί στους κόλπους της κοινωνίας καθαρός, μακριά από τους περιορισμούς που βάζει το φύλο.

1.Τι σκέφτεσαι όταν βλέπεις την παρακάτω εικόνα;

image

α) Τι ωραίος κώλος!
β) Τι ωραία παραλία!
γ) Τι απαράδεκτο, σεξιστικό και υποτιμητικό για τις γυναίκες, πρότυπο είναι αυτό; Πού είναι τα ψωμάκια; Πού είναι η κυτταρίτιδα;

2.Η ποσόστωση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων είναι...

α) ...ένας σατανικός τρόπος υποτίμησης των ικανοτήτων των γυναικών
β) ...ένας τρόπος να απολαύσουμε νέες πολιτικούς στα προεκλογικά πάνελ
γ) ...δυστυχώς περιορισμένη. Κανονικά θα έπρεπε να επεκτείνεται και στις έδρες του κοινοβουλίου ανεξαρτήτως επιθυμίας του εκλογικού σώματος

3. Ο διαχωρισμός των αθλητικών ομάδων σε ανδρικές και γυναικείες...

α) ...είναι αναγκαστικός και προκύπτει από τις φυσικές διαφορές των δύο φύλων
β) ...με αφήνει αδιάφορο, δεν ασχολούμαι με τα σπορ
γ) ...είναι διαχωρισμός βάσει φύλου και άρα σεξιστικός. Πρέπει να καταργηθεί το συντομότερο δυνατό

4. Η Ζωή η Κωνσταντοπούλου είναι...

α) ...μια κακομαθημένη που δεν μπορεί να συγκρατήσει την ψυχολογική της παρόρμηση για καβγά και προσοχή
β) ...η κόρη του Νίκου του Κωνσταντόπουλου
γ)... μια ασυμβίβαστη αγωνίστρια που λες και βγήκε από μια νύχτα πάθους ανάμεσα στον Τσε τον Γκεβάρα και τη Ρόζα τη Λούξεμπουργκ

5. Τι βλέπετε σε αυτή τη φωτογραφία;

image

α) Μια βουλευτή που μαζεύει ψήφους
β) Μια ξανθιά κυρία που θέλει να ζήσει το δικό της Πολυτεχνείο εκ του ασφαλούς
γ) Μια γυναίκα που αγωνίζεται για τις ιδέες της, μια σύγχρονη σουφραζέτα

6. Τα όρια στη σάτιρα...

α) ...δεν πρέπει να υπάρχουν ως κανόνας. Ο καθένας βάζει τα προσωπικά του όρια, τα οποία καταλαβαίνει πως δεν είναι υποχρεωτικό να συμμερίζονται και οι υπόλοιποι
β) ...τα ξέρει ο Βλαδίμηρος ο Πούτιν
γ) ...πρέπει να τα βάλει η Μαρία η Ρεπούση

7. Οι ενδυματολογικές επιλογές της Θεοδώρας της Τζάκρη...

α) ...μπορεί να γίνουν αντικείμενο σάτιρας
β) ...δείχνουν κάτι για τον τρόπο που σκέφτεται
γ) ...είναι απαράδεκτο να σατιρίζονται γιατί η Θεοδώρα η Τζάκρη είναι γυναίκα

8. Αυτό που μοιάζει με μολύβι στα μάτια του Κίμωνα του Κουλούρη, το κορακί χρώμα των μαλλιών του Τάσου του Κουράκη, οι γραβάτες του Θανάση του Γιαννακόπουλου, τα κιλά του Θεόδωρου του Πάγκαλου, η τσιριχτή φωνή του Άδωνι...

α) ...είναι μαγεία
β) ...είναι ένα σύνολο από εικόνες και ένας ήχος που, όλα μαζί, δεν μπορεί να τα αντέξει το ανθρώπινο μυαλό
γ) ...επιτρέπεται να είναι αντικείμενο σάτιρας γιατί έχουμε να κάνουμε με άντρες και ως γνωστόν οι άντρες είναι γουρούνια

9. Ο χαρακτήρας μια γυναίκας...

α) ...μπορεί να κριθεί όπως οι χαρακτήρες όλων μας
β) ...βγαίνει στο κρεβάτι
γ) ...είναι υπεράνω κριτικής, ηλίθια φαλλοκρατικά γουρούνια

10. Ο στίχος «της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος»...

α) ...μου φέρνει δάκρυα στα μάτια
β) ...είναι μικροαστικά στερεοτυπικός, αλλά έχει πλάκα
γ) ...πρέπει να αλλάξει και να γίνει «του ανθρώπου η καρδιά είναι ένα άβυσσο»

11. Ερωτικά, σου αρέσουν...

α) ...άτομα του αντίθετου φύλλου
β) ...άτομα του ίδιου φύλου
γ) ...δεν κάνω διαχωρισμούς με βάση το φύλο. Είναι σεξιστικό.


ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Περισσότερα α)  Να πας στο διάολο, σιχαμένο σεξιστικό γουρούνι, που έχεις το θράσος να θέλεις να δεις και τα αποτελέσματα του τεστ. Θα βρω τη διεύθυνσή σου και θα τη στείλω στη Ζωή την Κωνσταντοπούλου

Περισσότερα β)  Είσαι σεξιστής. Προσπαθείς να το κρύψεις αλλά δεν τα καταφέρνεις. Η παραδοχή είναι το πρώτο στάδιο για τη θεραπεία σου.

Περισσότερα γ) Συγχαρητήρια! Είσαι από καθόλου έως ελάχιστα σεξιστής. Κάνε το τεστ μια φορά το μήνα μέχρι όλες σου οι απαντήσεις να είναι γ)

http://www.athensvoice.gr

 

Αυριο (;)και με αφορμή πάλι τον Τατσόπουλο που παρεμπιπτόντως τα ‘θελε ο κώλος του, αφιέρωμα στις εμπειρίες μου περί ελευθερίας λόγου στον ΣΥΡΙΖΑ πρώην συνασπισμό πρώην ΚΚΕ εσωτερικού.

14 Νοεμβρίου 2013

ON THE ROAD AGAIN

Δεν φταίω!!! όχι δεν φταίω!!! Εγώ είχα αποφασίσει να στρώσω κώλο να δουλέψω και με παίρνει η άλλη και μου λέει “κερδίσατε”! Μα πως; Αφού δεν έπαιξα πως κέρδισα; “Κερδίσατε λόγω κατανάλωσης” μου λέει “απο την κάρτα”! Ε, αφού είναι ήδη πληρωμένα, γιατί όχι; Ας περιμένει η δουλειά…!!! 

 

13 Νοεμβρίου 2013

Κούραση

                                         

Εἶμαι τόσο κουρασμένος ἀπ᾿ τὰ λόγια τὰ ῾πωμένα
κι ἀπ᾿ τὰ λόγια ποὺ θὰ ποῦμε κι ἀπ᾿ τοὺς ἄλλους κι ἀπὸ μένα
κι ἀπ᾿ τὸ κάλεσμα τοῦ στίχου, μὲ τὸ μάταιο λυρισμό,
ποὺ ἡ ψυχή μου δὲν ἐλπίζει, παρὰ μόνο στὸ Λιμάνι
καὶ στὸ σάλπισμα τῆς Μοίρας, ποὺ μιὰ μέρα θὰ σημάνει
τὸν αἰώνιο Γυρισμό!

Τότε μόνο, λυτρωμένος ἀπ᾿ τῆς γῆς τὴν ἱστορία,
μέσ᾿ στῶν κόσμων καὶ τῶν ἄστρων τὴν ἀτέρμονη πορεία,
φῶς ἀνέσπερο, χυμένο σὲ μιὰν ἔξαλλη στροφή,
τὸ Τραγούδι τὸ Μεγάλο, ποὺ ποτὲ δὲν ἔχω γράψει,
τὸ στερνό μου τὸ Τραγούδι, σὰ μιὰ δόξα ποὺ θ᾿ ἀνάψει,
τότε μόνο θὰ γραφεῖ!
                                           

                                                                  Ναπολέων Λαπαθιώτης

12 Νοεμβρίου 2013

Δεν έχω κεφάλι για δουλειά!!!

Α+Β+Γ=ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΠΙΣΗΣ

Πέρασα από του Ροίδη και διαβάζοντας στα σχόλια οδηγήθηκα στον ενιαυτό κι από κει δια προτροπής του περίκαλου στον ελευθεριακό απ’ όπου και κατέληξα ν’ αφιερώσω χρόνο στο γραμματικό πληκτρολόγιο που σχεδόν έχει σκεβρώσει από την αχρηστία.

Διάβασα λοιπόν το κείμενο και το διάβασα τρείς φορές προσπαθώντας να καταλάβω που το πάει. Πρόκειται για έναν διάλογο που επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε πράγματα που τα θεωρώ εύκολα ν’ απαντηθούν αλλά μόνο στην περίπτωση που κάποιος δεν ετεροπροσδιορίζεται.

Παίδες, δεν πάτε καλά. Οι δεξιοί κυνηγούν τους ακροδεξιούς και σας κακοπέφτει; Υπό την πίεση ολόκληρου σχεδόν του πολιτισμένου κόσμου και προκειμένου ν’ αποφευχθούν οι συνεχιζόμενες προβοκατόρικα εμφυλιοπολεμικές εγκληματικές δράσεις της ακροδεξιοναζιστικής συμμορίας η νεοδημοκρατική ακροδεξιά παράταξη αναγκάστηκε να φάει τα σωθικά της αλλά σας κακοπέφτει; Γιατί; Μήπως επειδή ελλείψη του… αντίπαλου δέους δεν θα έχουν λόγω ύπαρξης και οι ετεροπροσδιορισθέντες χάρις αυτών; Άδικα λέτε τους μπουζούριασαν;! Έτσι λέτε;! Δεν είχαν λέτε στοιχεία;! Στοιχεία;! Δεν μου λέτε ρε μάγκες γιατί έχω αρχίσει και τα παίρνω στην κράνα τώρα… δεν μου λέτε όλοι εκείνοι οι αράπηδες που δέρνονταν κάθε βράδυ από την συμμορία μετρανε για στοιχεία ή όχι; Κι αν όχι, γιατί; Επειδή είναι αράπηδες λαθρό κι έτσι; Δεν είστε τέτοιοι!!! Διότι ναι μεν αρκετά έξυπνα δομημένη η κουβεντούλα μεταξύ Α,Β, αλλά δεν είδα καμιά αναφορά πουθενά για το ξύλο και τις μαχαιριές και τα σπασίματα εναντίων των αράπηδων για τα οποία επίσης κατηγορείται η συμμορία. Σκαλώσατε στο τι βιβλία και τι σημαίες βρήκαν και μάλιστα φτάνετε στον υπέρτατο βαθμό όταν προτείνετε διαλεκτικώς να διδάσκεται το ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ στα σχολεία για να αποδομείται λέει από τους δασκάλους! Ε ρε, αυτό είναι ο ορισμός του ετεροπροσδιορισμού και να με συγχωρείτε κιόλας δηλαδή αλλά δεν θεωρώ σωστό να πετάμε ένα παιδί στην φωτιά για να μάθει τι μπορεί να πάθει! Έλεος! Αυτό κάνουμε ήδη εδώ κι αιώνες γι αυτό κι έχουμε καημένη παιδεία!

Προσωπικά λοιπόν αρέσκομαι να τους βλέπω να κυνηγιούνται μεταξύ τους και παμε τώρα παρακάτω. Τι θα γίνει αν μπουν στο δικό μου σπίτι; Σίγουρα θα βρούνε όλα τα βιβλία που αναφέρατε και πολλά περισσότερα και ίσως και χειρότερα. ¨όμως αντίθετα με τις βιβλιοθήκες των ναζί στην δική μου θα βρουν κι άλλα πολλά βιβλία του εντελώς αντίθετου περιεχομένου τα οποία μάλλον είναι και περισσότερα. Επίσης θα βρουν κι άλλα διάφορα βιβλία μεγάλης θεματολογίας σε αντίθεση ξαναλέω με την βιβλιοθήκη του παπά ή του κλασιδιάρη όπου υπάρχει μόνο χίτλερ και οι πέριξ αυτού. Επίσης στο σπίτι μου θα βρουν πολλά όπλα όλα όμως δηλωμένα νόμιμα νομότυπα και με αποδείξεις χρήσης τους σε αντίθεση με τα σπίτι του μιχαλολιάκου δηλαδή! Επίσης εμένα δεν με είδε ποτέ κανείς να παρελαύνω ουρλιάζοντας συνθήματα σφαγής αράπηδων με ρόπαλα φόρμες παραλλαγής άρβυλα και να σπάω πάγκους στις λαϊκές! Οπότε πες μου τώρα εσύ πως θα στηρίξει κάποιος ότι είμαι μέλος εγκληματικής οργάνωσης ή ναζί. Καταλαβαίνετε τι εννοώ ή δεν θέλετε να καταλάβετε;

Στην τελική να το θέσω κι αλλιώς; Αν την δίωξη δεν την ξεκίναγε ο ακροδεξιός νεοδημοκράτης αλλά ο ακροαριστερός συριζαίος θα είχε διαφορά για σας; Εκτός αν θέλετε να μου πείτε πως μια κυβέρνηση σύριζα θ’ άφηνε την συμμορία ανενόχλητη να κυνηγά αράπηδες στους δρόμους. Αυτό θέλετε να μου πείτε;

Θεωρείτε την πολιτική συγκυρία ως την χειρότερη κι αναρωτιέμαι γιατί. Έτσι όπως τα βλέπω εγ΄πω τα πράγματα η πολιτική συγκυρία είναι ιδανική διότι τώρα που γκρεμίζεται κι ανακαινίζεται (όπως κι όσο) το σαθρό είναι ευκαιρία να πεταχτούν και τα σκουπίδια. Ή πάλι όχι; Ή μήπως δεν ξέρουμε ότι τόσα χρόνια όλοι αυτοί οι συμμορίτες ψήφιζαν κυρίως ΝΔ ΛΆος αλλά και ΠΑΣΟΚ κρυβόμενοι εκεί μέσα; Μμμμ; ΄Τωρα λοιπόν που εμφανίστηκαν και μαζευτηκαν τα σκουπίδια της πολιτικής να τα’ αφήσουμε, να τα κουβαλάμε και στο μέλλον; Μπααα! Όχι ρε, με τίποτα! Ξεκαθάρισμα κι όσοι είναι επικίνδυνοι ανοχή και κουκουλωμα τέλος. Μια χαρά είναι στην φυλακή και χέστηκα αν αυτός που θα τους κλείσει μέσα θα είναι το αδέρφι τους ο δεξιός ή ο αιώνιος εχθρός του ο αριστερός!

Για την αρχή του αρχηγού δεν έχω να πω και πολλά, έχω και δουλειά πρέπι να το κλείσω το θέμα. Θα σας πω μόνο ότι οι άλλοι αρχηγοί στ’ άλλα κόμματα μπορεί να είναι μεν απόλυτοι αρχηγοί αλλά είναι εκλεγμένοι και πάντα τρίζει η καρέκλα τους. Ο μιχαλολιάκος είναι…;

Αυτά και σας χαιρετώ, ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα αύξησης αρτηριακής πίεσης.

7 Νοεμβρίου 2013

με το στανιό να γίνουμε ανθρώποι…

Για παραβίαση του δικαιώματος σεβασμού στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή, αλλά και των διατάξεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις καταδίκασε την Ελλάδα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υποχρεώνοντας, παράλληλα, τη χώρα μας να καταβάλει από 5.000 ευρώ στον καθένα από τους ενάγοντες, καθώς και τη δαπάνη για δικαστικά έξοδα. Υπενθυμίζεται ότι κατά της Ελλάδα είχαν προσφύγει ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος και οκτώ ακόμη Ελληνες.

Η υπόθεση «Βαλλιανάτος και λοιποί κατά Ελλάδος» αφορά το «σύμφωνο συμβίωσης» που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα με το νόμο 3719/2008 και τον τίτλο «Μεταρρυθμίσεις που αφορούν στην οικογένεια, τα παιδιά και την κοινωνία».

Αυτός ο νόμος επέφερε βελτιώσεις στην επίσημη μορφή της «σχέσης», επιτρέποντας στα εμπλεκόμενα πρόσωπα να αναγνωρίσουν τη σχέση τους σε πιο ευέλικτο νομικό πλαίσιο σε σχέση με αυτό του γάμου. Οι ενάγοντες διαμαρτυρήθηκαν ότι ο νόμος 3719/2008 απευθύνεται αποκλειστικά σε ετερόφυλα ζευγάρια αποκλείοντας με αυτόν τον τρόπο τις ενώσεις ομοφυλόφιλων προσώπων. Ισχυρίσθηκαν ότι η ελληνική Πολιτεία έχει εισαγάγει μία διάκριση, η οποία κατά την γνώμη τους συνιστά διακρίσεις εις βάρος τους.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με την τελεσίδικη απόφασή του έκρινε ότι δεν είναι πειστικοί οι λόγοι που το ελληνικό δίκαιο εξαιρεί τα ζευγάρια του ιδίου φύλου από τον νόμο περί πολιτικής ένωσης των ζευγαριών.

Το Δικαστήριο επεσήμανε στην απόφαση του ότι ανάμεσα στις 19 χώρες μέλη που έχουν αναγνωρίσει μια «αστική ένωση» πέραν του γάμου, μόνο η Λιθουανία και η Ελλάδα έχουν εισαγάγει διακρίσεις κατά των ομοφυλοφίλων, αποκλείοντας από την ένωση αυτή τα άτομα του ιδίου φύλου.

Το δικαστήριο έκρινε ότι, κατά τη γνώμη του, δεν ήταν αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού του Νόμου μία τέτοια διάκριση, η οποία απαγορεύει στα άτομα του ιδίου φύλου να προσέρχονται σε μία τέτοια ένωση και καταδίκασε τελεσίδικα την Ελλάδα.

Στον αστερισμό του ανορθολογισμού

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Την επομένη της δολοφονίας του, εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας ανήγγειλε στο πρωτοσέλιδό της πως «Εκτελέστηκε ο Παύλος Μπακογιάννης». Ηταν ακόμη η εποχή που οι προκηρύξεις της «17 Νοέμβρη» δημοσιεύονταν, διαβάζονταν και σχολιάζονταν στους λεγόμενους προοδευτικούς κύκλους. Κοινώς, ένα μέρος του κοινού τις έπαιρνε στα σοβαρά, παραγνωρίζοντας πως αν ανάμεσα στις λέξεις τους δεν κρύβονταν ανθρώπινα θύματα, το περιεχόμενό τους δεν ξεπερνούσε το επίπεδο της έκθεσης στην πρωτοβάθμια μαρξιστική εκπαίδευση. Η κοινή πεποίθηση ήταν πως υπήρχε κάποιο πολιτικό σχέδιο πίσω από τη δολοφονική δραστηριότητα με το οποίο μπορεί να διαφωνούσες, όπως διαφωνούσες και με τα μέσα που χρησιμοποιούσε για να επιβληθεί, όμως σχέδιο υπήρχε. Οποιος μιλούσε για «εκτέλεση» αυτό εννοούσε.

Χρειάστηκε να αποκαλυφθούν τα πρόσωπα των τρομοκρατών για να αντιληφθούν, όσοι το αντιλήφθηκαν, πως δεν χρειάζεται να διαθέτεις στιβαρό μυαλό που αναλύει τον κόσμο για να φτάσεις να γίνεις δολοφόνος. Μπορεί να μην είσαι καν ιδιαιτέρως ευφυής. Αρκεί να διαθέτεις τους ψυχικούς μηχανισμούς που σου επιτρέπουν να πιστεύεις πως όχι μόνον έχεις δίκιο, αλλά μπορείς και να το εφαρμόζεις κατά βούληση σε μια κοινωνία που έχει συλλήβδην άδικο. Και να επιλέγεις τα εξιλαστήρια θύματά σου επικαλούμενος το δίκαιο του αντιιμπεριαλιστικού ή του αντικαπιταλιστικού ή του αντιμονοπωλιακού αγώνα και λοιπών στερεοτύπων που σάρωναν τις προτιμήσεις του κοινού στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η 17Ν δικάστηκε, καταδικάστηκε και με τη συνήθη ελαφρότητά μας πιστέψαμε πως ξεμπερδέψαμε και με την τρομοκρατία και με τις «εκτελέσεις» της.

Οταν συμμορίτες της Χρυσής Αυγής σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα, όλοι μίλησαν για δολοφονία. Και ήταν εν ψυχρώ δολοφονία. Την περασμένη Παρασκευή το βράδυ, που έτυχε να βλέπω τηλεόραση τη στιγμή του γεγονότος, μέσα σε δέκα λεπτά όλοι μιλούσαν για «εκτέλεση» και «εκτελεστές». Φταίνε οι υπέροχες ταινίες του Χόλιγουντ με τους μαφιόζους; Κι όμως οι μαφιόζοι μπορεί να αντιμετωπίζουν τους δικούς τους ως εκτελεστές και τους φόνους ως εκτελέσεις, όμως εμείς που δεν είμαστε μαφιόζοι τούς λέμε δολοφόνους. Εξάλλου η μαφία σκοτώνει βάσει υπολογισμών και με σκοπό το κέρδος, την προστασία της ή την εφαρμογή του νόμου της. Εδώ όμως; Φταίει η χαλαρή σχέση της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας με τις λέξεις και τη σημασία τους; Ή μήπως η υποσυνείδητη γλώσσα αποδέχεται ό,τι καταδικάζει η συνείδηση; Γιατί τον δολοφόνο του Φύσσα τον λέμε δολοφόνο ενώ τους δολοφόνους των δύο χρυσαυγιτών εκτελεστές; Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. Κι αν για τους περισσότερους οι δύο λέξεις είναι απλώς συνώνυμες, αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά πόσο επικίνδυνη για την κοινωνική οργάνωση είναι η καταστροφή της σημασίας των λέξεων.

Οσα δημοκρατικά ευχέλαια και λιτανείες κι αν κάνουμε, με την τρομοκρατία δεν έχουμε ξεμπερδέψει. Και για να μην παριστάνουμε τις αθώες παρθένες που ξυπνούν και αναρωτιούνται πώς έπεσαν τόσο χαμηλά, ας θυμηθούμε πως η νέα γενιά τρομοκρατών με τα «τυφλά χτυπήματα» δεν εμφανίστηκε την περασμένη Παρασκευή. Τυφλά χτυπήματα έχουν γίνει και σε αστυνομικά τμήματα και σε λεωφορεία των ΜΑΤ και κατά των φρουρών στην οδό Μπουμπουλίνας. Κι ας μην ξεχνάμε την αποτυχημένη απόπειρα στο Mall. Περιμένουμε την προκήρυξη, όμως οι μέχρι τώρα προκηρύξεις τους δείχνουν πως ελάχιστα τους ενδιαφέρει να νομιμοποιήσουν πολιτικά τις πράξεις τους. Μάλλον τον μηδενισμό τους θέλουν να κατοχυρώσουν. Και ο μηδενισμός είναι εξίσου ανορθολογικός με το «αίμα» και την «τιμή» των χρυσαυγιτών. Αντί λοιπόν, εν τη αμηχανία μας, να ψάχνουμε το ένα ή τα δύο άκρα, ας αναζητήσουμε τις συνθήκες που μας κρατούν εγκλωβισμένους στον αστερισμό του ανορθολογισμού.

6 Νοεμβρίου 2013

Το ισλάμ πρέπει να γίνει αντικείμενο κριτικής

ΤΟ ΒΗΜΑ - LE MONDE


Το γνωρίζουμε από τα απολυταρχικά καθεστώτα: οι γλώσσες κολλούν αρρώστιες που μπορεί να τις διαβρώσουν. Η «ισλαμοφοβία» ανήκει σ' αυτές τις τοξικές λέξεις που φέρνουν σύγχυση στο λεξιλόγιο. Τον όρο εισήγαγε η αποικιοκρατική Γαλλία στις αρχές του 20ού αιώνα για να προστατεύσει τους «αυτόχθονες υπηκόους» της και επανεμφανίστηκε μετά την ιρανική επανάσταση αλλά με άλλη έννοια: προσπάθησε να κάνει το ισλάμ υπεράνω κριτικής, με την απειλή διώξεων, με στόχο να το φθάσει στα επίπεδα του αντισημιτισμού. Εγινε το νέο εργαλείο διάδοσης του φονταμενταλισμού που προχωράει μασκαρεμένος, τυλιγμένος με τα πλεονεκτήματα του θύματος.

Η εξυπνάδα αυτού του εφευρήματος είναι ότι επαναφέρει τη βλασφημία. Συγχέει την μισαλλοδοξία, που είναι ποινικά κολάσιμη, με την ελεύθερη μελέτη μιας θρησκείας.

Από πότε μια θρησκεία συνιστά ράτσα; Από πότε είναι αδίκημα η κρίση; Εχουμε κάθε δικαίωμα να απεχθανόμαστε τη μια ή την άλλη θρησκεία και να το εκφράζουμε. Το ισλάμ είναι ένας οίκος διχασμένος ανάμεσα σε προοδευτικούς και παραδοσιακούς τους οποίους η ανάμνηση των περασμένων μεγαλείων γεμίζει με θλίψη και μίσος.

Η έννοια της «ισλαμοφοβίας» αποσκοπεί στο να εγείρει τις ενοχές των Δυτικών. Αλλά αποτελεί πριν απ' όλα εργαλείο εσωτερικής αστυνόμευσης των φιλελεύθερων μουσουλμάνων που τολμούν να επικρίνουν την πίστη τους. Τους καθιστά δακτυλοδεικτούμενους, εκθέτοντάς τους στην τιμωρία των ομοθρήσκων τους, τους παρουσιάζει σαν διαποτισμένους από την αποικιοκρατική ιδεολογία για να μπλοκάρει οποιαδήποτε ελπίδα για μετάλλαξη με την βοήθεια των χρήσιμων ηλιθίων της αριστεράς και της δεξιάς, σε επιφυλακή για τον εντοπισμό ενός νέου ρατσισμού και με την βεβαιότητα ότι το ισλάμ αποτελεί τον πιο πρόσφατο στόχο καταπίεσης. 

Την τελευταία εικοσαετία παρατηρούμε ότι κατασκευάζεται ένα νέο αδίκημα έκφρασης. Στιγματίζει εκείνες τις νεαρές γυναίκες που επιθυμούν να πετάξουν τη μαντίλα, να παντρευτούν όποιον αγαπούν και όχι όποιον τους επιβάλλεται και κατακεραυνώνει τους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Αγγλους με βορειοαφρικανική, τουρκική ή αφρικανική καταγωγή που απαιτούν το δικαίωμα στην θρησκευτική αδιαφορία και επιθυμούν να ζήσουν την ζωή τους χωρίς να είναι υποταγμένοι στην κοινότητα καταγωγής τους. Εν ολίγοις, μεταθέτουμε το ζήτημα από το πνευματικό ή θεολογικό πεδίο στο ποινικό συνεπώς κάθε αντίρρηση, κοροϊδία ή απροθυμία επισείει ποινές.

Κατάφωρο παράδειγμα περί του αντιθέτου: ενώ οι χριστιανοί στη γη του ισλάμ υφίστανται διώξεις και σκοτωμούς και εξωθούνται στην φυγή, ο όρος «χριστιανοφοβία» δεν έχει καθιερωθεί ούτε θα καθιερωθεί ποτέ. Παράξενο που έχει διαφύγει της προσοχής: δυσκολευόμαστε να δούμε τον χριστιανισμό ως κάτι διαφορετικό από μια κατακτητική θρησκεία αν και σήμερα κατέχει την θέση του μάρτυρα, τουλάχιστον στη Μέση  Ανατολή.

Στη Γαλλία, χώρα με αντικληρική παράδοση, μπορούμε να χλευάσουμε τον Μωυσή και τον Χριστό και να τους αναπαραστήσουμε στις πιο έκφυλες στάσεις αλλά δεν μας επιτρέπεται ποτέ να γελάσουμε με το ισλάμ. Μόνο αυτό εξαιρείται από τη μομφή, την κοροϊδία. Τι θράσος! Πόσο μάλλον που οι αντιθρησκευτικές ενέργειες στη Γαλλία αφορούν και χριστιανούς, ακόμη και αν αυξάνονται περισσότερο εκείνες εναντίον των εβραίων και των μουσουλμάνων. 

Επειδή το λαϊκό γαλλικό κράτος θεωρεί ίσους τους μουσουλμάνους πολίτες του, ψήφισε τον νόμο για τη μαντίλα. Το ισλάμ ανήκει στο γαλλικό και ευρωπαϊκό τοπίο και με αυτή την έννοια έχει δικαίωμα στην λατρευτική ελευθερία, σε χώρους προσευχής σωστούς και σεβαστούς. Με τον όρο ότι και το ίδιο θα σέβεται τους κανόνες της δημοκρατίας, δεν θα διεκδικεί ένα ιδιαίτερο καθεστώς, ειδικά δικαιώματα, χωριστές πισίνες και γυμναστική για άντρες και γυναίκες, χωριστή διδασκαλία και κυλικεία, διάφορες εξαιρέσεις.

Το καλύτερο που μπορούμε να του ευχηθούμε δεν είναι η «φοβία» ή η «φιλία» αλλά η καλοπροαίρετη αδιαφορία μέσα σε μια πνευματική αγορά ανοιχτή σε όλα τα δόγματα. Αλλά οι φονταμενταλιστές δεν επιθυμούν αυτή την αδιαφορία. Αυτό θα σήμαινε ότι το ισλάμ είναι μια θρησκεία ανάμεσα σε πολλές, πράγμα απαράδεκτο στα μάτια τους. Δεν μπορεί να είναι ίση με τις άλλες γιατί είναι ανώτερη από όλες τους. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα!


*Ο κ. Pascal Bruckner είναι συγγραφέας και φιλόσοφος. Εχει συγγράψει, μεταξύ άλλων, το μυθιστόρημα «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα»

4 Νοεμβρίου 2013

Γεια σου κουμπάρε!

Ντριιιιιν το τηλέφωνο. Γεια σου κουμπάρε, τι κάνεις;

-Κατέβα τώρα, σε θέλω.

-Αδύνατον, σηκώνομαι μόνο για κατούρημα, τρώω εργαζόμενος, λιποθυμάω στον καναπέ, σηκώνομαι και συνεχίζω. Τι θες;

-κι εσένα θα σε φορολογήσουν…

-στ’ αρχίδια μου κουμπάρε, θα κόψω έναν πρίνο από εκείνους που κάποτε με παρακαλάγατε να χαλάσω για να βοσκάτε τα γίδια κι έχουν γίνει πια δέντρα θεόρατα, με τον μισό θα ζεσταθώ και με τον άλλο μισό θα πληρώσω τον φόρο. Άλλο…

-ρε κουμπάρε δεν βγαίνουμε πια. Όσα και να βγάζω δεν φτάνουν, κατέβα βάζω το τραπέζι βάζεις τον τρόπο…

-για ποιο θέμα;

-να εξοικονομήσουμε κανά ευρώ ρε κουμπάρε… στεγνώσαμε

-και γιατί δεν ξεκινάτε να κάνετε όσα σου έλεγα τόσα χρόνια και τα βρίσκατε… ε… χμμμμ… κάπως; Να στα γράψω και να στα στείλω σε σειρά;

-α γειά σου, γράψε μας και ξαναβάλε μας να τσακωθούμε, ξέρεις εσύ!

-πίτα ολόκληρη και σκύλο χορτάτο εγώ δεν κουμπάρε, απευθύνσου στον θεό σου για κάνα θαύμα, κατά τα’ άλλα τι νέα; Από υγεία όλοι καλά;

-μια χαρά κουμπάρε δόξα τον θεό μπλα μπλα μπλα γειά.

Όμως τι του έλεγα τόσα χρόνια καλό μου ημερολογιάκι; Τι ήταν αυτά που τους έλεγα κι επέφεραν καυγάδες και διχόνοιες;

Για τους συνεταιρισμούς τους έλεγα. Προσπαθούσα να εξηγήσω στο ποίμνιο ότι συνεταιρισμός δεν είναι το ρουσφέτι οι διορισμοί και οι επιδοτήσεις. Συνεταιρισμός είναι η χρυσή τομή μεταξύ κοινοκτημοσύνης και ιδιοκτησίας με σκοπό να εργαζόμαστε λιγότερο και να παράγουμε περισσότερο και ποιοτικότερο. Που είναι οι συνεταιριστικές αποθήκες εργαλείων; Γιατί να έχει ο καθένας το δικό του τρακτέρ, φορτηγό, τσάπα κλπ αντί να χρησιμοποιούν συνεταιριστικά; Γιατί να φυτεύει ο καθείς ό,τι του καπνίσει και όχι βάση συνεταιριστικού σχεδίου χωρίς μονοκαλλιέργειες; Ξέρετε τι λεφτά θα γλύτωναν και τι ποιότητα θα έβγαζαν; Μοναδικά! Που είναι οι οργανωμένες εργασίες, που οι οργανωμένοι περιοδικοί εργάτες, που το οργανωμένο μάρκετινγκ, οι οργανωμένες βοσκές, αγραναπαύσεις, σφαγεία, ψυγεία, συσκευαστήρια κλπ; Που είναι όλα αυτά τα βασικά ενός συνεταιρισμού που θέλει να λέγεται συνεταιρισμός; Γιατί ποτέ δεν οργανώθηκαν όπως πρέπει για να μεγιστοποιήσουν και να βελτιστοποιήσουν τις δυνατότητες του τόπου; Γιατί ο καθένας βαράει τον δικό του ζουρνά αντί να φτιάξουν ορχήστρα; Κι είναι στις απαντήσεις αυτών των γιατί που τσακώνονται μεταξύ τους και αν και η απάντηση είναι απλούστατη όταν την ακούν γίνονται τούρκοι! Διότι η απάντηση είναι πως δεν λειτουργούν ως ελεύθεροι πολίτες αφού είναι ακόμα ραγιάδες! Ραγιάδες του βουλευτή του έμπορα και του παπά. Ραγιάδες των κοτζαμπάσηδων.

3 Νοεμβρίου 2013

πουλώντας την ψήφο τους κι αυτοί όπως όλοι, βεβαίως βεβαίως!

Μετά το τραγικό συμβάν της ανακάλυψης της μικρής Μαρίας και τα «αποκαλυπτικά» ρεπορτάζ περί του διεθνούς εμπορίου βρεφών, τα τηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ κατελήφθησαν με το γεγονός της είσπραξης πέντε επιδομάτων για αντίστοιχα παιδιά από τη Ρομά κα Δημοπούλου –πρόκειται για ένα θέμα που κατέκλισε για ώρες τις τηλεοπτικές μας οθόνες και μετά από λίγο «ξεχάστηκε», όπως συμβαίνει πάντα με τα αδηφάγα ΜΜΕ που στραγγίζουν μέχρι και την τελευταία ρανίδα μια είδηση, για να πεταχτεί αργότερα στα αζήτητα, έχοντας εντωμεταξύ ενισχύσει καταλλήλως γνωστά ρατσιστικά στερεότυπα και προκαταλήψεις…

«Πως λοιπόν κατάφερε η κα Δημοπούλου να ξεγελάσει τις αρχές και να εισπράττει πέντε επιδόματα;» -ακούσαμε να λένε έκπληκτοι έγκυροι τηλεοπτικοί παραθυριούχοι και κανείς δεν βρέθηκε να τους εξηγήσει τα προφανή της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Αλήθεια πως γίνεται;

Είναι απλό, με τον ίδιο τρόπο που :
-       Οι τυφλοί της Ζακύνθου, εάν δεν γίνονταν αντιληπτοί, θα αποτελούσαν τη πλειοψηφία του νησιού –την ίδια φιλοδοξία «εξέφρασαν» αλλά δεν… πρόκαμαν και οι παράλυτοι της Καλύμνου.

-       Υπάλληλος του ΕΚΑΒ στη Βόρεια Ελλάδα, κατάφερε να απουσιάζει από τη δουλειά του από την 1η Δεκεμβρίου 2006 έως τις 9 Νοεμβρίου 2011 χωρίς να έχει ενημερώσει τους προϊσταμένους του ή να προσκομίσει κάποιο δικαιολογητικό. Μάλιστα το ίδιο διάστημα έβγαζε και δεύτερο μισθό δουλεύοντας στην καφετέρια της αδελφής του. Ευτυχώς όμως τα αδιάφθορα πειθαρχικά όργανα του Δημοσίου του επέβαλαν ποινή τριών μηνών στέρησης αποδοχών, έτσι για να μάθει τι εστί βερίκοκο…

-       Τριάντα (30) δημοτικοί αστυνομικοί σε όλη τη χώρα βρέθηκαν να έχουν καταθέσει πλαστά πιστοποιητικά για γνώση ηλεκτρονικών υπολογιστών και ξένων γλωσσών, ενώ όπως αποδείχθηκε δεν γνώριζαν ούτε αγγλικά πολλώ δε μάλλον από ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

-       Εκατοντάδες λαμβάνουν σύνταξη χηρείας για 30 και πλέον χρόνια, αφού η… χήρες έχουν παντρευτεί ή και πεθάνει, σύνταξη η οποία μεταβιβάζεται (όπως οι άδειες των περιπτέρων) στα παιδιά τα οποία συνεχίζουν ανενόχλητα να τη λαμβάνουν…

-       Γιατροί που πιάνονται επ’ αυτοφώρω με φακελάκι και συνεχίζουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους χωρίς να τιμωρούνται…

-       Οι μισοί και πλέον έλληνες που διαθέτουν «συνεχώς νομιμοποιημένες» αυθαίρετες κατοικίες και βγαίνουν αγανακτισμένοι σε πορείες κατά των… χαρατσιών.

Σταματώ εδώ. Δεν προτίθεμαι να… καταγράψω την ολική διαπλοκή και διαφθορά που έχει κατακλύσει την ελληνική κοινωνία, ξεκινώντας (ή τελειώνοντας) από τα έδρανα του κοινοβουλίου, διασχίζοντας τη δημόσια διοίκηση και τελειώνοντας (ή ξεκινώντας) διαχεόμενη συνολικά σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ξέρω όμως ότι σε όλη αυτή τη δυσωδία δεν εμπλέκονται –κατά 99,9%- Ρομά…

Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Science Po (Πολιτικών Επιστημών) στο Παρίσι Τομάζο Βιτάλε,  οποίος έχει πραγματοποιήσει έρευνες για τους Ρομά, μας λέει:

«Οι φτωχοί Ρομά είναι πολύ ορατοί ενώ οι ενσωματωμένοι στην κοινωνία ε ν τ ε λ ώ ς  α ό ρ α τ ο ι. Με αυτόν τον τρόπο διαιωνίζονται τα αρνητικά στερεότυπα και τελικά ο ρατσισμός εναντίον τους […] Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ομάδες των Ρομά και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε την ίδια φόρμουλα σε όλες. […] Μερικοί Ρομά μετακινούνται από ανάγκη ενώ άλλοι λόγω της νομαδικής ζωής τους.[…] Οι πιο φτωχοί Ρομά ζουν σε τόσο άθλιες συνθήκες που γίνονται εξαιρετικά ‘ορατοί’ στην υπόλοιπη κοινωνία, η οποία καταλήγει να πιστεύει ότι όλοι οι Ρομά ζουν έτσι και αυτό οδηγεί σε ρατσισμό και βία εναντίον τους. Θεωρούμε τους Ρομά σύγχρονους ‘αθλίους’, άρα ανίκανους να προοδεύσουν, συνεπώς γίνονται αποδέκτες είτε φιλανθρωπίας είτε βίας. Αυτός ο πολιτιστικός και κοινωνικός ντετερμινισμός με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι Ρομά στην Ευρώπη συνιστά ρατσισμό. Επί αιώνες ήταν ο ξένος ανάμεσά μας, με παρουσία σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ένας τρίτος λόγος είναι ο αόρατος χαρακτήρας όσων έχουν ενσωματωθεί στην κοινωνία. Οι φτωχοί Ρομά είναι εξαιρετικά ορατοί ενώ οι ενταγμένοι αόρατοι[…]» ( «Το Βήμα» 27.10.13)

1 Νοεμβρίου 2013

Αναμνήσεις αλληλεγγύης…

Το άκουγα κάποια ξημερώματα περνώντας κάτω από ανοικτά παράθυρα νυχτερινών και μεταμεσονύχτιων πάρτυ, ζωσμένος ζεμπίλι κασμά και φτυάρι να σέρνω τα πόδια μου στα βρώμικα πεζοδρόμια τυλιγμένος με μια παλιά χλαίνη του πεθαμένου πατέρα μου την ίδια στιγμή που αγκαλιασμένα ζευγάρια κουρασμένα από τον ολονύχτιο χορό ξεκουράζονταν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου χορεύοντας την Francoise. Κι εγω απ εξω στο νυχτοκάματο του τρόμου για ένα κομμάτι ψωμί να με βλέπουν και να γελάνε συγκαταβατικά σαν να με λυπούνται από το παράθυρο οι συνομήλικοί μου. ¨ηταν πολλές οι φορές που στην στροφή του τετραγώνου γονάτιζα στο πεζοδρόμιο και μ’ έπιανε το παράπονο. Ήμουν δεκαεφτά χρονώ καριόληδες, δεκαεφτά χρονώ και παρακάλαγα να ξεπετρώσω χωράφι όταν ΕΣΕΙΣ πίνατε βερμουτάκια με ξηρούς καρπούς κι αγκαλιαζόσασταν χορεύοντας κι ερωτευόσασταν και τραγουδάγατε και πίνατε.

Εχθες αργά το βράδυ είδα τον γείτονα που πια δεν έχει μερσεντές να ψάχνει στα σκουπίδια, γνωστός από παιδιά ο γείτονας, ποτέ δεν του είχε λείψει απολύτως τίποτα. Τον λυπήθηκα όπως τον είδα αλλά μου είχε πέσει αρκετά το ζάχαρο από την κούραση και βλέποντας αυτόν είδα σαν σε παραίσθηση τον εαυτό μου ΤΟΤΕ. Για μια στιγμή κλονίστηκα αλλά μόνο για μια στιγμή. Θες το πεσμένο ζάχαρο, θες οι εικόνες του εαυτού μου πριν τριάντα χρόνια να ψάχνω για να φάω όταν οι άλλοι χόρευαν, μ’ έστειλαν στην δισκοθήκη. Το βρήκα, έβγαλα τον δίσκο τον καθάρισα τον χάιδεψα τον έβαλα στο πικάπ και βγήκα στο μπαλκόνι άνετος μέσα στην τωρινή ευμάρειά μου. Την είδα την φάτσα του. Ήταν ακριβώς η ίδια έκφραση που πρέπει να είχα κάποτε κι εγώ. Μόνο που τώρα ήμουν εγώ στην θέση του κι αυτός στην δική μου. Francoise λοιπόν, για την πείνα του άλλου. Μία σας και δέκα μου, καριόληδες, ψοφήστε όπως παραλίγο να ψοφήσω κάποτε εγώ.

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails