Αν και αποκρουστική η εικόνα που αποτυπώθηκε στον φακό από το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, με τον διαδηλωτή να προβάλει τα οπίσθιά του μπροστά από το εικόνισμα με την αντιασφυξιογόνα μάσκα, τις σημαίες και το γενικότερο ύφος, ήταν μια εμφατική διάψευση των μύθων αλλά και μια ανησυχητική επιβεβαίωση των φόβων για μια σειρά από διεργασίες του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας.
Η οργή που αποτυπώνεται εκφράζει ένα μέρος της κοινωνίας που είχε ιδιοκτησιακή αντίληψη για την εξουσία και το κράτος και αντιλαμβάνεται τους "κομμουνιστές" να βρίσκονται στη ΔΕΘ με τα φώτα πάνω τους ενώ αυτοί είναι στην πλευρά αυτών που αποκλείει η αστυνομία. Αυτό που τα αστικά κόμματα εκφράζουν συγκαλυμμένα, οι ολιγάριθμοι διαδηλωτές το έκαναν πιο απροκάλυπτα: Στο πεδίο καταστροφής που άφησαν οι "νοικοκυραίοι", οι κουβέντες τους είχαν στόχο τους δημοσιογράφους –άγνωστο γιατί- και την Αστυνομία αφού θεωρούν ότι θα έπρεπε να είναι στραμμένη ανάποδα.
Οι μύθοι των "κουκουλοφόρων" που είναι ανώνυμοι "μπαχαλάκηδες" κατάρρευσαν όταν το ξύλο και οι καταστροφές ήταν το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι «μακεδονομάχοι» για να προκαλέσουν θόρυβο, σαν αντιλήφθηκαν ότι στην πλατεία καταμετρήθηκαν πραγματικοί αριθμοί -δεν είναι κοινωνικά δίκτυα- και η φωνή τους ήταν τόσο αδύναμη που τείνει να γίνει ασήμαντη. Είναι αργά να αναλύσουμε τους μύθους που δημιουργήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια αλλά η σεβαστή φωνή όσων διαφωνούν με μετριοπάθεια για τη συμφωνία των Πρεσπών , χάνεται, καθώς τα συλλαλητήρια εκφυλίστηκαν σε συναθροίσεις ακραίων και γραφικών.
Η εικόνα περιέχει όλα τα καταστροφικά στοιχεία του θρησκευτικού φανατισμού, της ημιμαθούς αρχαιοπληξίας,του ρατσιστικού μίσους και των εθνικιστικών μύθων που εντυπώθηκαν στο μυαλό ενός όχλου, με την αισθητική που αποτυπώνει η φωτογραφία. Όμως το αστικό πολιτικό σύστημα που «καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται» σιωπά ένοχα και χτυπά στην πλάτη το ψεκασμένο πλήθος που έκανε το κέντρο της Θεσσαλονίκης πεδίο μάχης.
Δεν είναι η Αριστερά που "αγκαλιάζει και συγκαλύπτει τους κουκουλοφόρου" που τα σπάνε αλλά η Δεξιά και όσοι φιλοδοξούν να γίνουν παρακολούθημά της με δίψα για εξουσία. Αλλά και όποιος θεωρεί ότι πρόκειται απλώς για αλλαγή ρόλων δεν αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές διεργασίες και την υπερ-συντηρητικοποίηση που συντελείται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα προσλαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η άλλοτε "ευρωπαϊκή μεγάλη παράταξη των κρίσιμων αποφάσεων" αγκαλιάζει ό,τι πιο θλιβερό, αντιευρωπαϊκό και αντιδημοκρατικό διαμορφώνεται στο σκοτάδι της πολιτικής ζωής και μεταχειρίζεται κάθε τυχοδιωκτικό τρόπο για να επανέλθει στην εξουσία. Δεν είναι μόνο η αισθητική αυτού του όχλου που αποτυπώνεται στη φωτογραφία και πρέπει να τρομάζει αλλά κυρίως η βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη και το μίσος που καλλιεργήθηκε για δεκαετίες και απελευθερώνεται τώρα.
