Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

11 Αυγούστου 2009

Η εκκλησία είναι κατάρα

Μπορεί σε κάποιους το θέμα να φαίνεται ελάσσονος σημασίας αλλά κατά την γνώμη μου δεν είναι. Θα ήταν από την στιγμή που θα παρέμενε ως ένας ακόμα τοπικός θρύλος από τους εκατοντάδες χιλιάδες που υπάρχουν σε κάθε τόπο και κάθε εποχή. Όμως από την στιγμή που αυτός ο θρύλος όχι μόνο δεν ξεχάστηκε αλλά επηρεάζει ακόμα τους κατοίκους του χωριού και από την στιγμή που η ιστορία του ανανεώνεται με το κάλεσμα του παπά, για εξορκισμό-ξεμάτιασμα-ξεκατάριασμα ή δεν ξέρω και ‘γω πως λέγεται, τότε το θέμα είναι μείζονος σημασίας. Ας τα πάρουμε λοιπόν ένα ένα με την σειρά για να δούμε τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον θρύλο και γιατί επηρεάζει ακόμα τους ανθρώπους τόσο πολύ στον 21ο αιώνα.

Μια βαριά κατάρα έπεφτε εδω και 150 χρόνια πάνω από το χωριό Δέλφινο Φθιώτιδας, όπως αποκάλυψε χτες το πρωί ο Λαμία FM-1. Σύμφωνα με δήλωση στην εκπομπή “Kάθε μέρα καλημέρα με FM-1” του προέδρου του Τ.Δ. κ. Γιώργου Φουρλα, για το λόγο αυτό παρακλήθηκε ο μητροπολίτης Φθιώτιδας Νικόλαος να ψάλλει την περασμένη Κυριακή ειδική ευχή στην εκκλησία του χωριού.

» Σύμφωνα με την παράδοση κοντά στα 1860 ένας ερημίτης-καλόγερος, που διέμενε σε μια σπηλιά έξω από το Δέλφινο είδε μια μέρα μια μικρή βοσκοπούλα και μή αντέχοντας στην ανθρώπινη φύση της επιτέθηκε και τη βίασε. Οι συγγενείς της βιασθείσας θεώρησαν βαριά προσβολή την ενέργεια του κοσμοκαλόγερου και τον σκότωσαν πετώντας τον κάτω από τα βράχια της περιοχής. Από τότε έπεσε λένε βαριά κατάρα, το χωριό δεν πρόκοψε ποτέ, οι μόνιμοι κάτοικοί του δεν ξεπέρασαν τον αριθμό τους 15 με 20 και παπάς δε ζύγωνε στο χωριό. Την Ανάσταση, λέγεται, παρακαλούσαν το παπά του Κουμαριτσιού να τους ψάλλει το Χριστός Ανέστη, αλλά εκείνος φοβούμενος την κατάρα δεν πήγαινε στο χωριό, μόνο ανέβαινε σε ένα βράχο για να χει μπροστά του και τα δυο χωριά και από εκεί καλούσε Δελφινιώτες και Κουμαριτσιώτες, όλους να κάνουν μαζί Χριστός Ανέστη.

» Στο πέρασμα του χρόνου οι κάτοικοι ένοιωθαν κάτι να τους βαραίνει, ώσπου ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου, κ. Φούρλας, αποφάσισε να καλέσει το Δεσπότη της Λαμίας και να τον παρακαλέσει να ψάλλει μια ευχή, να φύγει το κακό από το χωριό. Έτσι και έγινε την περασμένη Κυριακή. Δεσπότης και λαϊκοί γονατιστοί μέσα στην εκκλησία ζήτησαν άφεση αμαρτιών και συγχώρεση. Κατά τον κ. Φούρλα από προχθές νοιώθουν πιο ξαλαφρωμένοι, πιο αναπαυμένη τη συνείδηση τους και ελπίζουν σε καλύτερες μέρες για το χωριό τους.» (Λαμία FM-1).

Ελεύθερη Έρευνα

Πρώτο δεδομένο λοιπόν έχουμε τον χρόνο και τον τόπο. Πριν 150 χρόνια, εν έτη δηλαδή 1860. Ήταν η εποχή των “σκιαδικών” όπου η τυραννία του βασιλιά οδήγησε σε εξεγέρσεις των δημοκρατικών που πνίγηκαν στο αίμα. Στα Επτάνησα αλλά και στην Αθήνα εμφανίζονται τα πρώτα κομιτάτα και η εκκλησία απαιτούσε εκκλησιαστικό ταμείο για να τα παίρνει από το κράτος αφού απώλεσε τους μπεζαχτάδες των Οθωμανών εξ’ αιτίας των αφορισμένων επαναστατών.  Ήταν μια εποχή όπου καλόγεροι γύρναγαν από δω και από κει κλέβοντας και ληστεύοντας χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Δεύτερο δεδομένο, ο βιασμός μιας κοπέλας από έναν βρωμερό λεχρίτη καλόγερο.Την εποχή εκείνη εκτός απο το ειδεχθές της πράξης αυτή καθ’ αυτής μια κοπέλα βιασμένη είχε το στίγμα για όλη της την ζωή. Ούτε θα παντρευόταν ποτέ ούτε παιδιά θα έκανε και θα θεωρούνταν μιαρή από την κοινωνία. Με λίγα λόγια όπως θα ‘λεγε ο λαός “η κοπέλα καταστράφηκε, την χάλασε ο καλόγερος” και αυτή ούτε που σκέφτηκε να καταγγείλει το γεγονός.  

Τρίτο δεδομένο, οι συγγενείς σκοτώνουν τον καλόγερο αφού μάλλον άλλος τρόπος τιμωρίας του δεν υπήρχε (παρά μόνο ίσως θεωρητικώς) και πάλι απουσία του νόμου. Εδώ πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός πως ούτε οι χωριανοί ούτε οι συγγενείς της κοπέλας σκέφτηκαν να επικαλεστούν τον νόμο. Ούτε κανείς θα τους πίστευε ούτε τολμούσε κανείς να πειράξει παπά όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Στο απυρόβλητο οι παπάδες.

Τέταρτο δεδομένο, η κατάρα. Μετά τον φόνο του βρωμοκαλόγερου “έπεσε κατάρα” στο χωριό. Εδώ θα σταθώ για λίγο. Τι σήμαινε μια κατάρα από παπά εκείνη την εποχή; Σήμαινε καταρχήν πως κανένας παπάς δεν θα πήγαινε εκεί. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό αλλά δεν είναι μόνο του. Το ότι δεν πήγαινε παπάς σήμαινε πως οι γύρω παπάδες δεν θα άφηναν και κανέναν άλλο χωριανό να πάει. Πα να πει πως το σχολείο έκλεισε το εμπόριο σταμάτησε και οι εν λόγω χωριανοί αντιμετωπίζονταν ως μιάσματα όπου αλλού και αν πήγαιναν, ακόμα και στο διπλανό χωριό. Σήμαινε επίσης πως δεν είχαν χωράφια για να καλλιεργήσουν αφού όλα τα χωράφια είχαν επί τουρκοκρατίας παραχωρηθεί στην εκκλησία για να μην φορολογηθούν ή κατασχεθούν από τους τους Οθωμανούς. Μην ξεχνάμε πως η εκκλησιαστική περιουσία ήταν αφορολόγητη και ανέγγιχτη από τους Οθωμανούς και αν ήθελε κάποιος να γλυτώσει το χωράφι του έπρεπε να το παραχωρήσει στην εκκλησία ή σε κάποιο μοναστήρι όπου κατόπιν θα το δούλευε αυτός αποδίδοντας τον φόρο στην εκκλησία αντί στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Γινόταν δηλαδή οι έλληνες από δούλοι των Οθωμανών δούλοι της εκκλησίας και δούλευαν γι αυτήν με την ψευδή “υπόσχεση” και αναμονή πως μετά την απελευθέρωση θα τα έπαιρναν πίσω. Αμ δε! Η “κατάρα” λοιπόν απέκοψε το χωριό από την υπόλοιπη κοινωνία και το βύθισε στην φτώχια. Μήτε γράμματα μήτε εμπόριο μήτε χωράφια πια. Η απόλυτη εξαθλίωση. Ήταν φυσικό να εγκαταλείψουν οι κάτοικοι το χωριό για ν’ αναζητήσουν αλλού μια καλύτερη ζωή. Μετανάστευσαν είτε στο εξωτερικό είτε στην πόλη.

Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα που έτσι και αλλιώς η επαρχία έχει αδειάσει τα χωριά είναι έρημα και η εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας στην επικράτεια με την μισή Ελλάδα δική της. Κάλεσε λοιπόν ο πρόεδρος τον δεσπότη να διώξει την κατάρα δείχνοντας έτσι σε όλο τον κόσμο πως οι αγράμματοι αυτοί άνθρωποι ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι έχει στην πραγματικότητα συμβεί. Η δε παρουσία του δεσπότη και μετά χαράς μάλιστα αποδεικνύει πως ακόμα οι δεσποτάδες στην αμάθεια και στην δεισιδαιμονία των χωρικών στηρίζονται. Σπεύδουν μετά χαράς όπου το ποίμνιο νοιώθει πως εξαρτάται από αυτούς. Οι κάτοικοι λέει τώρα νοιώθουν ξαλαφρωμένοι και την συνείδησή τους καθαρή κι ελπίζουν. Ενώ πρώτα δεν έλπιζαν. Ίσως ο πρόεδρος εμφανιστεί του χρόνου να μας ανακοινώσει πως το χωριό πλέον σφύζει από ζωή και πλούτο. Ίσως ο δεσπότης να φροντίσει αναλόγως και γι αυτό αλλά δεν νομίζω. Η ίδια απελπισία θα υπάρχει στο χωριό και η Ελλάδα (διότι παντού η ίδια απελπισία υπάρχει) για να ευημερήσει πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους και ολοσχερής δήμευση της εκκλησιαστική περιουσίας. Τότε πραγματικά θα αναζωογονηθεί η επαρχία και θα πλουτίσει ο τόπος. Αν ο δεσπότης ήθελε πραγματικά να άρει την… κατάρα θα παραχωρούσε την εκκλησιαστική γη και την αμύθητη περιουσία του. Προς το παρόν αυτό που έκανε ήταν να τους εκμεταλλευτεί και πάλι πουλώντας μεγαλοψυχία και… θεϊκή δύναμη και άλλα τέτοια φούμαρα εισπράττοντας βέβαια και τα ανάλογα εκ του παγκαριού αφού αυτό άρχισε να λειτουργεί ξανά μετά από εκατόν πενήντα χρόνια.     

12 σχόλια:

  1. Πολύ καλά το θέτεις, Κλείτορα.

    Γιάννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποιός Φούρλας είναι αυτός; Μήπως ο τέως αρχηγός της Πυροσβεστικής και μετά επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας; Αν ναι, τότε εξηγείται το πράγμα. Ξέθαψε μια "κατάρα", κάλεσε τον δέσποτα και άρχισε το κωλοτρίψιμο στην Εκκλησία, προσβλέποντας σε ευλογημένες ψήφους για τις επόμενες εκλογές. Τις όποιες εκλογές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Αγησία δεν ξέρω ποιός Φούρλας είναι αλλά αν είναι ο πυροσβέστης ακόμα χειρότερα διότι έτσι εξηγήται και το πως καήκαμε. Μάλλον στις φωτιές θα φώναζε παπά για να τις σβήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κλείτωρ!
    Η εκκλησία δεν είναι κατάρα αλλά καρχαρίας και δεν βλέπω πως θα απαλλαγούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λάθος και προσβάλλεις τους καρχαρίες. Διότι ναι μεν και οι καρχαρίες τρώνε τα πάντα αλλά σκοτώνουν και τρώνε μόνο όσο χρειάζονται. Οι παπάδες τα τρώνε όλα και συνεχώς. Αχόρταγοι σαν μαύρες τρύπες.

    Μολόγα το κι εσύ να γίνουν βούκινο και θ' απαλλαγούμε. Τα πάντα ρεί αλλά ας σπρώξουμε και λίγο. Και που 'σαι..., όταν φύγει η εκκλησία θα φύγει και η δεξιά και η αριστερά όπως τουλάχιστον τις ξέρουμε. Διότι πάνω της στηρίζονται εν πολλοίς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό που με τρελαίνει είναι πώς μπορούν άνθρωποι εν έτει 2009 να πιστεύουν ότι υπάρχει μια υπερφυσική "κατάρα" και ότι θα αρθεί άμα ψάλλει πέντε πατερμά ένας γενειοφόρος μεγαλόσχημος.

    Το να είσαι χριστιανός γιαλαντζί από συνήθεια ή από βόλεμα, είναι κάτι που καταλαβαίνω, αν και δεν συμμερίζομαι. Το να τα πιστεύεις κιόλας, τι να πω... είναι παθολογία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. δεν είναι παθολογία είναι παιδεία. Εμένα αυτό με τρελαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δλδ η κατάρα υπήρξε λέει λόγω της πράξης των συγγενών της κοπέλας.
    Κανένας δε σκέφτηκε ότι η κατάρα μπορεί να είναι αποτέλεσμα της πράξης του παπά; Οπότε για να λυθεί η εκκλησία θα έπρεπε να ζητησει συγγνώμη; Γιατί τότε η πηγη της κατάρας (ο θεός ίσως;) δεν είχε πρόβλημα με την πράξη του παπά αν θεωρήσουμε ότι χωρίς το φόνο του παπά δε θα υπήρχε κανένα θέμα κατάρας.

    Πάντως δεν ηχεί καλά η ολοσχερής δήμευση της περιουσίας της εκκλησίας. Ούτε και είμαι σύμφωνος εδώ που τα λέμε. Η εκκλησία έχει και νόμιμη περιουσία.
    Το θέμα είναι να είναι για το κράτος η εκκλησία κάτι σαν ίδρυμα ιδιωτικού δικαίου. Και με την περιουσία της ας κάνει ότι θέλει. Ας την πουλάει, ας την επενδύει, ας αγοράζει άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάρη στο πρώτο μέρος συμφωνούμε και όπως γράφω οι παπάδες ήταν και είναι στο απυρόβλητο ελέω θεού βεβαίως βεβαίως.

    Για την περιουσία της εκκλησίας διαφωνούμε όμως. Που την βρήκε την νόμιμη περιουσία; Από την εργασία τους; Αφού αυτοί δεν εργάζονται, άντε ν’ ανάψουν κανα καντήλι δηλαδή. Ούτε ο θεός τούς επιτρέπει να έχουν περιουσία. Στην σπηλιά προσευχή και νηστεία λέει, δεν λέει πουθενά για περιουσία. Και την θέλουν την περιουσία; Γιατί να επιτελούν αυτοί το κοινωνικό έργο και όχι ο δήμος; Βάση ποιας λογικής ποιών πεπραγμένων και ποιας ηθικής μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε τέτοιο δικαίωμα; Εν τέλει, ποιο το καλύτερο κοινωνικό έργο από το να τα μοιράσουν όλα; Είμαι της γνώμης μάλιστα πως αν το έκαναν θα είχαν και κατακόρυφη αύξηση της αποδοχής τους από το ποίμνιο. Αν αυτή την στιγμή μοίραζαν όλη τους την περιουσία οικειοθελώς και ζούσαν από ελεημοσύνες θα υπήρχαν και για τα επόμενα πεντακόσια χρόνια στην Ελλάδα. Τόσο ποίμνια είναι οι άνθρωποι. Ευτυχώς όμως η αιώνια παραδοπιστία τους τούς καθιστά ανίκανους για τέτοιο πράγμα οπότε ήρθε η ώρα να τους τα πάρουμε. Διότι ναι μεν η θρησκεία τους επιβάλει να είναι άκληροι αλλά το επιβάλει στα πρόσωπα όχι στην ομάδα. Αντίθετα αρχής εξ’ αρχής οι χριστιανοί καταπατούσαν την προσωπικότητά τους προς όφελος της ομάδας και συσσώρευαν πλούτο σε αυτή ξεκινώντας από τις πρωτοχριστιανικές κλειστές κοινότητες μέχρι και σήμερα. Και αν εκείνες οι πρώτες χριστιανικές ενότητες άνθισαν και διείσδυσαν στην εξουσία το πέτυχαν μέσω ακριβώς τους πλούτου που σώρευαν. Υπό το πρόσχημα της ελεημοσύνης έγιναν ζάπλουτοι κι ενώ στο ανθρώπινο δίκαιο τούτο θεωρείται αδίκημα εν τούτοις στο… θεϊκό δίκαιο των παπάδων θεωρείται ζητούμενο. Πιάς τ’ αυγό και κούρευτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Από ηθικής πλευράς και από θέμα υποκρισίας από την πλευρά της εκκλησίας έχεις δίκιο.
    Αλλά π.χ υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χαρίσει περιουσίες στην Εκκλησία. Δε μπορεί νομικά να δημευτεί τέτοια περιουσία. Ούτε μπορεί να απαγορευτεί η κληροδότηση περιουσίας στην εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και βέβαια μπορεί. Γιατί όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Πάρη, περί κληροδοτημάτων ελπίζω να μην εννοείς τα βυζαντινά και τα Οθωμανικά... χατίρια. Η Ελλάδα απελευθερώθηκε με επανάσταση οπότε τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Για τις ιδιωτικές κληροδοτήσεις από το ’21 και μετά ναι έχεις δίκιο αλλά όμως αυτά τα έχουν προ πολλού καταναλώσει οπότε ουσιαστικά δεν έχουν τίποτα. Με λίγα λόγια αν περίμεναν να ζήσουν από τις δωρεές θα είχαν προ πολλού πεθάνει από την πείνα. Από τα κλεμμένα ζουν και εφόσον αυτά επιστραφούν δεν τους απομένει τίποτα ως πρέπει δηλαδή αφού δεκαετίες τώρα καταναλώνουν πολύ περισσότερα από τα δωρισμένα άρα καταναλώνουν τα κλεμμένα. Όσο για την νομοθεσία, αυτή σαφώς μπορεί να βελτιωθεί προς το δικαιότερο. Δεν είναι δόγμα η νομοθεσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails