Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

29 Μαΐου 2009

Απεταξάμην τα χάλια μας

Κυκλοφορεί λοιπόν ένα κείμενο στο διαδίκτυο με τίτλο “Δεν απέχω, συμμετέχω: 10 επιχειρήματα κατά της αποχής” και βλέπω πως πολλοί το ασπάζονται. Το βρήκα στο ιστολόγιο του Αγησία και ξεκίνησα να γράφω σχόλιο αλλά μου βγήκε μεγάλο οπότε το βάζω εδώ. Ας πω κι εγώ τι σκέφτηκα όταν διάβασα τα δέκα επιχειρήματα. 

1.  Όλοι ίδιοι είναι και σιγά μην αλλάξει τίποτα.

Άρα ας ακολουθήσουμε το δρόμο της μοιρολατρίας κι ας ανεχθούμε τη διαφθορά, την ασυδοσία και την κοινωνική αδικία που μας ταλαιπωρούν τόσες δεκαετίες. Ας μην τολμήσουμε να κάνουμε τίποτα, γιατί είμαστε αδύναμοι, φοβισμένοι και απογοητευμένοι. Ας περιμένουμε παθητικά το επόμενο σκάνδαλο, το επόμενο ξεπούλημα, το επόμενο θύμα. Κι ας αρκεστούμε στο να γκρινιάζουμε μεταξύ μας, κατηγορώντας όλους τους άλλους που σκέφτονται ακριβώς όπως εμείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τουλάχιστον θα είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποτέ.

η αποχή δεν είναι μοιρολατρία, είναι διαμαρτυρία όπως διαμαρτυρία είναι και η κατάθεση του εκλογικού βιβλιαρίου. Κανένα από τα κόμματα δεν έκανε τίποτα. Ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΝ ούτε το ΚΚΕ και φυσικά ούτε ο ΛΑΟΣ. Είχαν τόσα χρόνια δεκαετίες τώρα την δυνατότητα να κάνουν κάτι για το καλύτερο. Δεν έκαναν τίποτα ούτε οι κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση. Γιατί λοιπόν να πάω να τους ψηφίσω αφού απλώς θα συνεχίσουν να τα τρώνε; Ή μήπως πρέπει τελικά να ενδώσω στο καθεστώς του ότι εγώ θα αποφασίζω με την ψήφο μου ποιοι θα με ληστεύουν; Τουλάχιστον απέχοντας διατηρώ την αξιοπρέπειά μου δεν επιλέγω τον δήμιο μου.

2.  Δεν θέλω να στηρίξω αυτό το πολιτικό σύστημα.

Η δυνατότητα ψήφου δεν στηρίζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία. Αντιθέτως, η αποχή συντηρεί τις μέχρι τώρα ισορροπίες και ευνοεί τις παρατάξεις που έχουν χτίσει τη δύναμη τους στην πελατειακή λογική και την οπαδική νοοτροπία. Αν θέλεις λοιπόν να δεις τον δικομματισμό να θριαμβεύει για άλλη μια φορά, πήγαινε για μπάνιο. Διαφορετικά, κάνε την παρουσία σου αισθητή με την ψήφο σου και άλλαξε το πολιτικό τοπίο. Με λίγη καλή τύχη, ίσως καταφέρουμε να δούμε κάποια στιγμή και απλή αναλογική στις βουλευτικές εκλογές. Η ευκαιρία υπάρχει, στο χέρι μας είναι αν θα την αφήσουμε να πάει χαμένη.

Η ψήφος (και όχι η δυνατότητα ψήφου) στηρίζει το σύστημα ως έχει αφού οι υποψήφιοι είναι μέρος του συστήματος. Η αποχή δεν το στηρίζει. Δεν είναι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα μέρος του συστήματος αλλά όλα τα κόμματα. Τι όφελος θα έχω αν ψηφίσω ΣΥΝ; Τι έκανε τόσα χρόνια ο ΣΥΝ στην αντιπολίτευση; Ποιό όφελος είχα εγώ ο ψηφοφόρος από την ύπαρξη του ΚΚΕ στην βουλή; Αφού είναι ανίκανοι ως αντιπολίτευση γιατί θα είναι ικανοί ως κυβέρνηση; Συνθήματα φτιάχνω και μόνος μου δεν χρειάζεται αντιπολίτευση.

3.  Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα.

Υπάρχουν δεκάδες πολιτικά κόμματα που καλύπτουν ένα τεράστιο εύρος ιδεολογίας και μεθοδολογίας. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιο που να θεωρείς ιδανικό, σίγουρα υπάρχει κάποιο με το οποίο συμφωνείς περισσότερο. Μπες στον κόπο να ψάξεις τις θέσεις τους αναλυτικά, ιδίως αυτές που αναφέρονται σε θέματα που σε αφορούν άμεσα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να επιλέξεις να ανήκεις κάπου, ούτε ότι θα πρέπει να εμπιστευτείς τα πάντα σε πρόσωπα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Συμμετέχοντας σε εσωκομματικές διαδικασίες ή απλά ασκώντας πιέσεις σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, έχεις τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσεις το κόμμα της επιλογής σου προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Και φυσικά, έχεις κάθε δικαίωμα να το απορρίψεις στις επόμενες εκλογές και να προτιμήσεις κάποιο άλλο.

Ναι έχουμε από Βεργή μέχρι Καρατζαφύρερ. Τι ωραίες επιλογές όλες τους μα την αλήθεια…! Το μη χείρον βέλτιστο είναι η λογική αυτού του επιχειρήματος πράγμα που εγώ δεν μπορώ να το δεχτώ. Η κλίμακα είναι από τον γελοίο γραφικό μέχρι τον λήσταρχο πρωθυπουργό. Η γκάμα είναι τόσο περιορισμένη που πραγματικά προτιμώ να πάω για ψάρεμα. Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω από τα προσφερόμενα και πάω να ψαρέψω. Αν δε συμμετάσχω στις εσωκομματικές τους διεργασίες τότε μετά βεβαιότητας θα γίνω κι εγώ κομματόσκυλο όπως έγιναν και οι άλλοι. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Δεν είναι θέμα ταύτισης είναι θέμα επιλογής.

4.  Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να συμμετέχεις πέρα από το να επισκέπτεσαι την κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια.

Και ποιος είπε ότι το ένα αναιρεί το άλλο; Από πού κι ως πού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αποκλείει τη συμμετοχή σε άλλου είδους δράσεις; Ή μήπως αν κάποιος πάει και ψηφίσει γίνεται αυτομάτως κομματικό στρατιωτάκι και του απαγορεύεται να στηρίζει δραστηριότητες που δεν εγκρίνει η ηγεσία της παράταξης του; Αυτά είναι αστεία πράγματα, όπως αστείο είναι και να νομίζει κανείς ότι όλες οι πορείες, όλες οι συνελεύσεις και όλες οι συλλογικές διεκδικήσεις μαζί μπορούν να υποκαταστήσουν το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Το να αφιερώνει κάποιος χρόνο και ενέργεια από τη ζωή του για να ασχοληθεί με την πολιτική και μετά να φοβάται να πάει στις εκλογές να ψηφίσει ισοδυναμεί με κλωτσιά σε μία καρδάρα γεμάτη γάλα.

Το αναιρεί. Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αναιρεί το δικαίωμα εγώ να μπορώ να αναιρέσω την ψήφο μου. Γι αυτό και γεμίσαμε από ΘΑ. Διότι μετά την απομάκρυσνη εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Κομματικό στρατιωτάκι μπορεί να μην γίνεται αλλά πως μετά θα τραβάει τα μαλλιά του είναι το πιθανότερο, όπως η εμπειρία διδάσκει. Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι δεν αναιρείται με την αποχή απλώς δεν ξεφτιλίζεται. Παραμένει όμως δικαίωμα. Καλύτερα λοιπόν συμμετοχή σε όλα τ’ άλλα και ζυμώσεις μέχρι να κριθεί κάποιο κόμμα ως άξιο να κυβερνήσει.

5.  Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση.

Αόριστη και αόρατη, στο ίδιο ακριβώς τσουβάλι με την αποχή της άγνοιας και της αδιαφορίας. Χωρίς δυνατότητα να εκφράσει δημόσιο λόγο στο ευρύ κοινό. Χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση να προβεί σε αποτελεσματικές κοινωνικές δράσεις. Χωρίς εκπροσώπηση στη Βουλή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα μέσα και στα θεσμικά όργανα. Και χωρίς πιθανότητα να παρέμβει στο εσωτερικό των πολιτικών παρατάξεων για να αλλάξει τις δομές και τη νοοτροπία τους. Ουσιαστικά, η “συνειδητή” αποχή το μόνο που κάνει είναι να φιμώνει την ιδεολογία από την οποία προέρχεται, επιτρέποντας να διαιωνίζονται τα αρνητικά στερεότυπα που προσάπτουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο όλοι όσοι έχουν συμφέρον από τη δαιμονοποίηση του.

Αόριστα και αόρατα είναι τα κόμματα που τρέχουν μια φορά στα τέσσερα χρόνια για να μαζέψουν καμιά ψήφο και μετά αράζουν και μασουλάνε στης βουλής τα έδρανα. Ότι έχει κατά καιρούς αλλάξει έχει αλλάξει επειδή ο κόσμος εξ ανάγκης κατέβηκε στους δρόμους ανεξαρτήτως κόμματος. Ο λαός δεν χρειάζεται δημοκρατική νομιμοποίηση διότι αυτός είναι η δημοκρατία και η δημοκρατία αποφάσισε αποχή. Αποχή όχι από την πολιτική αλλά αποχή από την μιζέρια της γκάμας που του προσφέρεται. Αν δεν είχε η αποχή αντίκρυσμα δεν θα έτσουζε τόσο ώστε να παρακαλάνε τα κόμματα για την συμμετοχή μου. Υπάρχουν επειδή υπάρχω ως ψηφοφόρος. Αν τα αγνοήσω απέχοντας απλώς θα πάψουν να υπάρχουν. Έτσι αλλάζουν οι νοοτροπίες και όχι ψηφίζοντας για να επιλέξω τον κλέφτη που θα με κλέψει. Είδατε κόμματα πως τώρα που απέχω αρχίσατε να ξύνετε την κούτρα σας και να αναρωτιέστε γατί και τι να θέλω; Αν θέλετε να ψηφίζω θα το κάνω συνειδητά. Αλλιώς απέχω και πάλι συνειδητά. Δείξτε αν μπορείτε πολιτικό έργο για να πάρετε ψήφο. Οι προκαταβολές και τα ρεβεσέδια τέλος. Αρκετά φάγατε.

6.  Είμαι οπαδός της αμεσοδημοκρατίας και δεν πιστεύω σε εκπροσώπους.

Ωραία, και πώς ακριβώς θα φτάσουμε κάποια στιγμή στην ουτοπία της αμεσοδημοκρατίας; Με επανάσταση; Ας είμαστε σοβαροί… Μέχρι να το επιτρέψουν οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις θα είμαστε αναγκασμένοι να συμβιβαζόμαστε σε εκδοχές του σημερινού μοντέλου. Με εκπροσώπους που – σε έναν ιδανικό κόσμο – θα έχουν τις ικανότητες και το ήθος να διαχειριστούν περίπλοκα ζητήματα που καμία μαζική συνέλευση δεν μπορεί να λύσει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την κλίμακα για την οποία συζητάμε. Η Ελλάδα έχει κάπου έντεκα εκατομμύρια πολίτες, η Ευρωπαϊκή Ένωση μισό δισεκατομμύριο. Χωρίς εκπροσώπους και φορείς δεν είναι εφικτό να λειτουργήσει το σύστημα. Και για να γίνει το σύστημα πιο δίκαιο και πιο αποτελεσματικό είναι απαραίτητες οι εκλογές. Η προοπτική να μην υπάρχει καθόλου σύστημα είναι απλά αφελής, εκτός αν κάποιος ονειρεύεται μία Ευρώπη που θα αποτελείται από εκατομμύρια ολιγομελή και αυτόνομα κοινόβια. Τελευταία φορά που συνέβη κάτι ανάλογο πάντως ήταν λίγο μετά την εποχή των παγετώνων.

καταρχήν η άμεση δημοκρατία έχει εκπροσώπους. Αντιπροσώπους δεν έχει όπως το σημερινό μας πολίτευμα της αντιπροσωπευόμενης δημοκρατίας. Κατά δεύτερον όποιος την θεωρεί ουτοπία αποκλείεται να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Επαναστάσεις υπάρχουν πολλών ειδών και ναι με επανάσταση μόνο μπορεί να επιτευχθεί και το λέω σοβαρότατα. Οι εκλογές είναι πάντα απαραίτητες αλλά όχι κάθε τέσσερα πέντε χρόνια και χωρίς δικαίωμα ανάκλησης τους εκλεγμένου. Αυτό δεν είναι δημοκρατία είναι κοινοβουλευτισμός και χρειάζεται μια πολιτισμική επανάσταση που θα την ανατρέψει. Η επανάσταση αυτή έχει ήδη αρχίσει και μια βόλτα στις παραλίες την Κυριακή των εκλογών θα σας πείσει. Η τέλεια επανάσταση. Καθαρή και ήσυχη. Αναρχική. Αν δεν αλλάξουν τα κόμματα θα αλλάξουμε εμείς και τότε δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα ω πολιτικοί.

7.  Καλύτερα να κάνουμε εκλογική απεργία για να ρίξουμε το σύστημα.

Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά, κι ούτε πρόκειται. Μάλιστα, όσες φορές επιχειρήθηκε συντονισμένα είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Όπως και να ‘χει, είτε το ποσοστό αποχής στις ευρωεκλογές φτάσει το 30% είτε το ξεπεράσει, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσει στο σημείο να ακυρώσει την όλη διαδικασία. Ακόμα κι αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον όμως, το μόνο που θα συνέβαινε θα ήταν να εκλείψει ο κοινοβουλευτισμός, ανοίγοντας το δρόμο σε αυτόκλητους “σωτήρες” να αντικαταστήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα με τη δικτατορία της αρεσκείας τους. Θέλεις να συμβάλλεις σε μία τέτοια προοπτική;

τώρα πραγματικά φοβήθηκα. Ή Καραμανλής ή τανκς; Ο Γκάντι έδιωξε ολόκληρο στρατό απεργώντας και δεν θα διώξουμε εμείς τους πολιτικούς; Χμμ δεν νομίζω. Θεωρήστε κύριοι πολιτικοί πως έχετε πάρει ήδη πόδι. Διότι αν στο 30% αποχής βάζετε λυτούς και δεμένους να με κυνηγούν στην παραλία για να ψηφίσω τότε στο 60% αποχής τι θα κάνετε; Χούντα; Και πάλι δεν φοβάται ο λαός. Έχει περάσει πολλές χούντες θα περάσει και αυτή. Διότι μάλλον δεν έχετε αντιληφθεί πως το ότι απέχω και πάω για ψάρεμα σημαίνει πως είμαι αποφασισμένος να το τραβήξω στ’ άκρα. Διότι όχι ψήφο αλλά φτύσιμο θέλετε όμως για να ξεθυμάνω πάω καλύτερα παραλία να πάρω λίγο αέρα και σας αγνοώ. Ειρήνη να έχουμε πάνω απ’ όλα όμως όχι απειλές στον λαό. Αφήστε τον κόσμο στην παραλία και αν θέλετε ψήφο δείξτε έργο. Για απειλές δεν σας παίρνει.

8.  Αν υπήρχε ενωμένη και ισχυρή αριστερά θα πήγαινα να ψηφίσω.

Και πώς ακριβώς περιμένεις να υπάρξει όσο δεν ψηφίζεις; Σα να μην έφτανε το ανοιχτό τραύμα της μακρόχρονης διάσπασης, από τη στιγμή που αποφασίζεις να απέχεις συντηρείς τα μικροπολιτικά παιχνίδια, την ηττοπάθεια, την οπισθοδρόμηση, την πόλωση, τον παλαιοκομματισμό και τη μίζερη καθαρολογία των ευκαιριακών μικρομάγαζων. Το χειρότερο όμως είναι ότι άθελα σου ενισχύεις όλα τα κόμματα που βρίσκονται στον ιδεολογικό αντίποδα όσων πιστεύεις. Αν θέλεις μια καλύτερη και ενωμένη αριστερά λοιπόν, δεν έχεις παρά να ψηφίσεις το κομμάτι που θεωρείς περισσότερο υγιές και να βοηθήσεις να αναδειχτούν τα πρόσωπα που εμπιστεύεσαι περισσότερο. Κι αν δεν μπορείς να αποφασίσεις ποια αριστερά θέλεις, τουλάχιστον ψήφισε κάποιο μικρό και ανώδυνο κομμάτι της ώστε να αυξήσεις τη συνολική δυναμική της.

Και όταν σας ψήφιζα σας είδα πόσο ενωμένοι και ισχυροί ήσασταν. Όσο περισσότερο σας ψήφιζα τόσο περισσότερο τρωγόσασταν μεταξύ σας. Για να μην συνεχίσω λοιπόν να συντηρώ τα μικροπολιτικά παιχνίδια, την ηττοπάθεια, την οπισθοδρόμηση, την πόλωση, τον παλαιοκομματισμό και τη μίζερη καθαρολογία των ευκαιριακών μικρομάγαζων πάω παραλία σας λέω. Για να μην τα πάρω στο κρανίο και ξεπατώσω την πλατεία συντάγματος μαζί με την βουλή πάω παραλία και δεν θέλω να ψηφίσω ούτε το κάποιο μικρό ανώδυνο κομματάκι της αριστεράς και της δεξιάς. Ας μείνουν στην βουλή μόνο οι φασίστες στην τελική. Έτσι και αλλιώς πάμε για επανάσταση όπως ξαναείπα οπότε δεν έχει καμία σημασία. Και μόνο οι αριστεροί να μείνουν (λες και οι αριστεροί δεν είναι φασίστες) πάλι η επανάσταση γίνεται. Διότι σκοπός είναι να μην μείνει κανένας από αυτούς. Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα που λέει και το τραγούδι στην παραλία.

9.  Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.

Κι αν η αποχή μπορούσε να απειλήσει το κατεστημένο δεν θα την συνιστούσαν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Από την Αυριανή μέχρι τον Πρετεντέρη, κι από τον Παπαχελά μέχρι το Άλτερ, η καθεστωτική προπαγάνδα επιμένει να προωθεί την αποχή ως μορφή διαμαρτυρίας κατά του πολιτικού συστήματος. “Πηγαίνετε για μπάνιο”, “εκμεταλλευτείτε το τριήμερο”, “μαυρίστε τους κάνοντας ηλιοθεραπεία”. Οι στυλοβάτες της διαπλοκής γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε χαμένη ψήφος συντηρεί τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων. Θα τους κάνεις τη χάρη;

Τα μέσα μαζικής Εξημέρωσης δεν μπορούν να μην την αναφέρουν. Η δουλειά τους είναι να καταγράφουν την πραγματικότητα και η πραγματικότητα αυτή την στιγμή είναι στην παραλία. Για αρκετές δεκαετίες τα ΜΜΕ συνιστούσαν την συμμετοχή κόντρα στην λαϊκή βούληση και υπό την καθοδήγηση των κομμάτων σας. Άλλωστε τα περισσότερα από αυτά είναι επίσημα όργανα των κομμάτων. Αλλά αν τώρα που το πράγμα σας έχει ξεφύγει εντελώς δεν το καταγράψουν τότε δεν θα έχουν πιά λόγο ύπαρξης. Που σημαίνει αγαπητοί πως θα πάω παραλία και δεν θα πάρω ούτε εφημερίδα μαζί. Και προκειμένου τουλάχιστον να πάρω μια εφημερίδα (μήπως και δεν χαθεί ολοκληρωτικά ο έλεγχος) καταγράφουν και ακολουθούν την κίνηση. Αλλιώς θα τα πάρει και αυτά η μπόρα. Κατά τ’ άλλα πράγματι αν οι εκλογές (με την σημερινή τους μορφή) μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο τότε θα ήταν παράνομες. Ούτε τα πρόσωπα στην βουλή δεν μπορούν να αλλάξουν οι εκλογές πόσο μάλλον τον κόσμο. Αν θέλετε ψήφο αλλάξτε λοιπόν το σύστημα το εκλογικό όχι μόνο σε απλή αναλογική αλλά με δικαίωμα ανάκλησης και τακτικά δημοψηφίσματα. Τουλάχιστον αυτά γι αρχή και μέχρι να τα κάνετε θα είμαι παραλία.

 

10.  Δεν πιστεύω στην δημοκρατία.

Το μόνο σύστημα στο οποίο δεν έχουν οι πολίτες δικαίωμα ψήφου είναι η δικτατορία – του χουντικού, του μονάρχη ή του προλεταριάτου. Ακόμα και στην αναρχία, η έννοια της αμεσοδημοκρατίας στηρίζεται στις ομόφωνες αποφάσεις ενός συνόλου. Λυπάμαι που σου το λέω λοιπόν, αλλά αν δεν πιστεύεις στη δημοκρατία, όποια λέξη και να χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τον εαυτό σου, είναι καιρός να παραδεχτείς ότι είσαι απλά άλλος ένας φασίστας.

Αυτό που έχουμε δεν λέγεται δημοκρατία.  Λέγεται προεδρευόμενη κοινοβουλευτική αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία ή αλλιώς ρεπούμπλικα και είναι μια παραλλαγή της ρωμαϊκής συγκλήτου όπου κάθε τέσσερα χρόνια το ποίμνιο καλείται να αποφασίσει ποιός θα… αποφασίζει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια οριστικώς και αμετακλήτως. Σε όποιον δεν αρέσει αυτό δεν είναι απαραίτητα φασίστας. Δημοκρατία δε έχει μόνο η ιδεολογία της αναρχίας όπου αποφασίζει το σύνολο των πολιτών για όλα όσα το αφορούν κι εμένα το αναρχικό μυαλό μου αποφάσισε βουρ για παραλία. Αυτή την φορά ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ και όχι για το καλό μου. Διότι πήρε ανάποδες στροφές το μυαλό μου. Διατηρώ λοιπόν το δικαίωμα ψήφου για να ψηφίσω όποιον εγώ θέλω και όποτε εγώ θέλω όχι όποιον τα κόμματα θα μου υποδείξουν όποτε θέλουν αυτά. Διότι και αυτό φασισμός είναι αλλά έντεχνα κρυμμένος. Ας μείνουν λοιπόν να ψηφίσουν οι φασίστες μεταξύ τους, έτσι και αλλιώς είπαμε, η επανάσταση έχει ήδη αρχίσει και θα είναι μια τρομαχτικά ήσυχη επανάσταση.

ΥΣ φέτος για πρώτη φορά μάλλον θα μπεί και το κόμμα των οικολόγων πράσινων στην ευρωβουλή. Θα τους ψηφίσουν πολλοί από αυτούς που θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα ακλουθώντας τέτοιου είδους παροτρύνσεις. Αν οι οικολόγοι πράσινοι αποδειχθεί πως επίσης δεν κάνουν τίποτα (πολύ πιθανόν διότι το ίδιο το σύστημα δεν θα τους αφήσει ακόμα και αν θέλουν) τότε στις επόμενες εκλογές υπολογίστε και αυτών το ποσοστό στην παραλία.

Θεωρήστε το ως έσχατη ευκαιρία που δίνει ο λαός. Μετά δεν θα υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για το σύστημα. 

30 σχόλια:

  1. Κάνεις ένα βασικό λάθος... και όσα λες.. είναι παράλογα...
    Ζεις μέσα σε ένα συστημα το οποίο βολεύεται με την αποχή σου...
    Σε διαγράφει...και κρατάει τις προτάσεις-επιλογές όσων λειτουργούν με τους κανόνες του.
    Στην προκειμενη περίπτωση, οι εκλογές λειτουργούν όπως τα κλάσματα...
    Υπάρχει ένα κατεστημένο ως αριθμητής... και όλοι οι ψηφοφόροι αποτελούν τον παρανομαστή.
    Βγαίνοντας εσύ από τον παρανομαστή... δυναμώνεις την ισχύη του αριθμητή-συστήματος...

    Τοσο απλό... τόσο μιζερο... αλλά.. πραγματικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε μου κάνεις λάθος! Διότι αφενός ότι η "αποχή" αποτελεί πολιτική πράξη...αφετέρου δηλώνει εξόφθαλμα ότι φτύνεις στα μούτρα συλλήβδην το πολιτικό σύστημα! Όταν λέω πολιτικό σύστημα εννοώ το πολίτευμα και όχι μόνο την κυβέρνηση-αντιπολίτευση! Το σημαντικότερο είναι ότι η εξουσία(η κάθε εξουσία) για να επιβιώσει χρειάζεται μια σχετική νομιμοποίηση την οποία αντλεί από το ποίμνιο-πελάτες(ψηφοφόρους)...αυτή η νομιμοποίηση είναι το βασικό χαρακτηριστικό που τις εξασφαλίζει την μακροημέρευση της στην εξουσία....ΥΓ. Παρατήρησε ότι σε όλα τα εκλογικά αποτελέσματα γίνεται λόγος αλλά και καταμετρούν τα λευκά και τα άκυρα......αλλά ποτέ μα ποτέ δεν μετρούν τα ποσοστά της αποχής....ούτε καν τα αναφέρουν!.....Και δεν τα αναφέρουν διότι αν τα αναφέρουν θα διαπιστώσουμε ότι τα πραγματικά ποσοστα σε σχέση με όλο το εκλογικό σώμα (και όχι αυτούς που ψήφησαν)είναι εξοργιστικά μικρά! Τώρα αν σε όλα αυτά προσθέσουμε όσα προανέφερα το μπόνους των 50 εδρών τα λευκά και άκυραεπί του συνόλου του εκλογικού σώματος.....η τάχα μου δημοκρατία τους καταρρέει.....και αποκαλύπτεται μια πραγματική ολιγαρχία!

      Διαγραφή
  2. Πέστα Χρυσόστομε! Ούπς μου ξέφυγε, Μαλαμόστομε!

    Δες και αυτό αν θέλεις: http://sobaresapopseis.blogspot.com/2009/05/blog-post_27.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ωραία άσε εμένα να κάνω λάθος και συνέχισε εσύ το σωστό που χρόνια τώρα βλέπουμε.
    Μείνε εσύ ο παρανομαστής στο κλάσμα, πλακώσου και με τον αριθμητή και άσε εμένα να ψαρεύω μουρμούρες. Έτσι και αλλιώς νούμερα γίναμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ έχω διαμορφώσει ήδη το ψηφοδέλτιο και ξεκινάω για τον προορισμό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χαχαχαχα Στέλιο πάλι πρώτο θα βγεί το κόμμα σου.
    Χωράει κι άλλους ή ο καθένας το δικό του μόνο; :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αρα παραδέχεσαι πως δεν σε νοιάζει....
    Πως σου αρέσει η σημερινή κατάσταση... και δεν κανεις τίποτα να την αλλάξεις...

    Τυχερός είσαι αφού καλοπερνάς τόσο....

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να αλλάξεις κάτι πρέπει να το ελέγχεις απόλυτα....στην δική μας περίπτωση και με βάση το πολίτευμα που έχουμε...εμείς οι υπήκοοι του(υπήκοοι και όχι πολίτες) δεν μας επιτρέπεται να αλλάξουμε το πολίτευμα....αυτό μπορούν να το κάνουν η πολιτική και οικονομική ελίτ....γιαυτό το λόγο άλλωστε είμαστε και υπήκοοι....και όχι πολίτες! Ο πολίτης είναι φορέας εξουσίας...ασκεί αλλά και δέχεται εξουσία.... Υπήκοος σημαίνει αυτός που υπακούει...που υποτάσσεται σε μια αρχή(εξουσία) και τους συναντάμε σε μοναρχίες και ολιγαρχίες. Με δύο λόγια ένας υπήκοος δεν μπορεί να αλλάξει κάτι.....διότι το πολιτικό σύστημα δεν το κατέχει ο ίδιος αλλά μια ολιγαρχία....η μόνη δυνατότητα που έχει ένας υπήκοος είναι απλά να κουβαλάει το σαρκίο του και να υπακούει.....

      Διαγραφή
  7. Από που βγάζεις το συμπέρασμα πως δεν με νοιάζει και πως μου αρέσει η σημερινή κατάσταση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κλειτωρ, το διλημμα που θετεις θυμιζει τη σταση του ψυχροπολεμικου ΚΚΕ (και αλλων αδλεφων του κομματων) απεναντι στη σοσιαλδημοκρατια της βορειας Ευρωπης.

    Οι Γερμανοι και οι Σκανδιναυοι, που συνορευαν με την αρκουδα, ειχαν καταλαβει οτι, παρα την προπαγανδα, στην ΕΣΣΔ οι εργατες και εργαζομενοι οντως ειχαν αποκτησει δικαιωματα που δεν υπηρχαν στη δυση. Ετσι, αποφασισαν να δωσουν ενα μερος αυτων των δικαιωματων και οι ιδιοι, ωστε να μην πεσουν θυματα κομμουνιστικης επαναστασης. Τα κομμουνιστικα κομματα καταδικασαν αυτη την κινηση, λεγοντας οτι ειναι απλα δολωμα για να κρατησει τους εργαζομενους κοιμισμενους (που οντως ετσι ηταν). Ηταν της αποψης πως ειτε σοσιαλισμος αμεσα, εδω και τωρα, ειτε κανενα ενδιαμεσο σταδιο. Αυτο που δεν ειχαν καταλαβει (η δεν θελαν να καταλαβουν) ειναι πως ενω στο θεωρητικο κομματι ειχαν δικιο, στο πρακτικο η ζωη των εργατων στη σοσιαλδημοκρατια οντως βελτιωθηκε σε σχεση με πριν.

    Το ιδιο και τωρα. Θεωρητικα, η αποχη ειναι σωστη και συνεπης επιλογη. Ομως, αυτη η αποχη απεμπολει την οποια μικρη δυνατοτητα δινει το συστημα να αυτοβελτιωθει, λεγοντας πως θα βελτιωθει μια και καλη, προφανως με καποια επανασταση. Το οποιο εχει την προφανη συνεπεια οτι μεχρι να (και αν) γινει αυτη η επαναστατικη αλλαγη του συστηματος, χανεται μια ευκαιρια βελτιωσης του που θα εχει επιπτωση στη ζωη ολων.

    Οποτε, η αποχη καταληγει να ειναι συνεπης λυση μονο σε μια κοινωνια που ειναι στα προθυρα επαναστασης για την αλλαγη του συστηματος. Σε καθε αλλη περιπτωση, καταληγει συνενοχος για τα αρνητικα αυτου του συστηματος.

    ΥΓ: Για να μην με παρεξηγησει κανεις, η αναφορα στο ΚΚΕ δεν εμπιπτει στο γνωστο ιντερνετικο μοτιβο "εισαι κομμουνιστης και δεν ξερεις τι λες", απλα αναφερει μια ιστορικη πραγματικοτητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμμετοχή στα κοινά = αποχή από την εκλογική φάρσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "Υπάρχουν επειδή υπάρχω ως ψηφοφόρος" Μόνο αυτή η φράση τα λέει όλα.
    Θα πάψουν να υπάρχουν και θα αλλάξουν τα πράγματα μόνο αν εμεις αντιδράσουμε.
    Η αποχή τους πονάει. Γιατί άραγε; Τρίζουν οι καρέκλες τους και οι παχυλοί μισθοί τους;
    θα πάμε λοιπόν παραλία ή όπου αλλού μας αρέσει γιατί και αυτό είναι αντίδραση ενάντια στο βρωμερό κατεστημένο τους.
    Antithesi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το ζήτημα των εκλογών ουδέποτε με απασχόλησε στα σοβαρά (πέρα από το επίπεδο των πιτσών και των μπυρονιών που παραδοσιακά καταναλώνουμε με κάτι φίλους βλέποντας τα αποτελέσματα),
    αλλά σχεδόν ποτέ δεν έχω λείψει από την κάλπη:
    (συνήθως ψηφίζω και 200 μέτρα από το σπίτι μου, οπότε δεν μου είναι κόπος).
    Δυστυχώς, δεν είμαι σταθερός στις εκλογικές μου προτιμήσεις:
    Άλλοτε ρίχνω συνταγή για μουσακά, άλλοτε κανένα ερωτικό ποίημα, άλλοτε προσπέκτους τραπεζών...
    Μόνο μια φορά είχα ψηφίσει ένα φιλαράκι οικολόγο που πήγαινε για δήμαρχος -και φαίνεται πως του έφερα γούρι: Σήμερα πάει για ευρωβουλευτής...

    Πάντως τώρα, με δεδομένη την ατμόσφαιρα σαπίλας τριγύρω, θα ήμουν πανευτυχής αν έβλεπα ε-λά-χι-στη αποχή, και στη θέση της δεκάδες χιλιάδες ψήφους στα κόμματα του χαβαλέ
    (σε αυτά που συνήθως δεν βρίσκουν την ψήφο τους).

    Το να μαζέψουν αθροιστικά 15% ας πούμε, τα κόμματα του χαβαλέ
    (Βεργής, τροτσκιστές-σαλαμέμποροι, κυνηγοί και τέτοια),
    και μάλιστα με διασπορά δυνάμεων ώστε να μην εκλέξουν κανέναν,
    θα έδινε νέο, φρέσκο ενδιαφέρον στην παραδοσιακή μπυροποσία μας τη βραδιά των εκλογών!

    Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, συνιστώ ανεπιφύλακτα, έτσι και τυχόν κάποιος δεν θέλει να απόσχει τελικά, προς θεού μην κάνει το λάθος και ψηφίσει τίποτα σοβαρό:
    Το κρίμα θα είναι όλο στο λαιμό του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είμαι στο χωριό μου έχει μια νύχτα φανταστική και είμαι ευτυχής που υπάρχω. Modem 56k


    @antithesi, ναι τρίζουν οι καρέκλες τους και ανησυχούν αλλά είναι αργά πλέον


    @Δημήτρη, ως έχει το σύστημα αυτοβελτιώνεται μόνο όσο αφορά το δικό του όφελος, όχι το δικό μου. Η κατάσταση δεν εκφράζεται με ένα απλό κλάσμα έστω και αν κατανοήθηκε προσφάτως. Ακόμα και αλγόριθμοι που υπάρχουν για να αποτυπώνουν τα επιμέρους είναι προβληματικοί, πόσο μάλλον ένα κοινό κλάσμα επί του συνόλου. Ναι είμαστε στο τέλος μιας προεπαναστατικής εποχής αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει η επανάσταση. Ο κύκλος της αστικής δημοκρατίας τελείωσε και η αποχή είναι ένας πολύ καλός τρόπος αναίμακτης ανατροπής. Δεν θα στενοχωριόντουσαν αν δεν ήταν.


    @Περίκαλλε, αυτό που προτείνεις εφάρμοσαν οι Ιταλοί ξεκινώντας από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 με την Τσιτσιολίνα για να φτάσουν σήμερα στον Μπερλουσκόνι. Αυτό είναι η ξευτίλα της αστικής δημοκρατίας, η παρακμή της και δεν γουστάρω τέτοια κατάσταση. Άντε να πάρει 30% ο Βεργής να ψωλοβαράει και αυτός μαζί με τους υπόλοιπους στα έδρανα. Ακόμα και όλα τα μικρά κόμματα να μπουν απλώς θα γίνει της Ταϊβάν εκεί μέσα και θα παίζουν μπουνιές και κλωτσιές. Εγώ πάλι τα ίδια προβλήματα θα έχω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. η γνώμη μου είναι διχασμένη ως προς την συμμετοχή σε εκλογές, αυτό που ξέρω είναι ότι αν είχαμε 90% αποχή, θα γινόταν σεισμός πολλών μεγατόνων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ακριβώς, η αποχή είναι ο δυναμίτης στα θεμέλια του συστήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν μπορεί να γίνει τέτοιου μεγέθους αποχή μόνο και μόνο από αυτούς που έχουν άμεσο συμφέρον από τα κόμματα εξουσίας. Μόνος τρόπος να μην αφήνουμε να βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
    Αυτό καταλαβαίνουν μόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Πολύκαρπε πριν χρόνια το ποσοστό αποχής ήταν πολύ χαμηλό. Στην δεκαετία του ’80 ένα ποσοστό αποχής της τάξης του 40% φαινόταν αδιανόητο. Να που όμως πλέον μιλάμε για σταθερό ποσοστό άνω του 30% πράγμα που σημαίνει πως μπορεί να γίνει. Αντίθετα δεν θα γίνει τίποτα ούτε με κυβέρνηση συνεργασιών. Πουθενά δεν έγινε γιατί να γίνει εδώ; Στην καλύτερη των περιπτώσεων να τσακωθούν στην μοιρασιά. Τίποτα άλλο αφού όλοι στο ίδιο καζάνι της βουλής βράζουν. Άλλωστε όπως βλέπεις τους πονάει όλους η αποχή. Αν δεν επηρέαζε δεν θα πόναγε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ..ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ. ΡΕ ΣΕΙΣ ΜΗ ΞΕΓΙΕΛΙΕΣΤΕ. ΕΙΤΕ ΜΕ ΑΠΟΧΗ ΕΙΤΕ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΦΑΡΣΑ Ο ΑΟΡΑΤΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ (;) -ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ- ΚΟΥΜΑΝΤΟ!! Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΤΩΝ ΜΠΕΝ.. ΤΩΝ ΜΠΑΡ..ΤΩΝ ΖΟΖΕΦ..Π.ΣΞΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εγώ πάντως τύπωσα δύο μπλουζάκια με την φράση:
    "ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΣ"
    Το ένα το φόρεσα σήμερα στη δουλειά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κλασσικά είχα προβληματιστεί κι εγώ με τις ευρωεκλογές, και προβληματίζομαι με τις εκλογές κάθε φορά. Τους σιχαίνομαι όλους, από την άλλη το να απέχω μου φαίνεται πως είναι η εύκολη λύση... Πάλι θα απέχω βέβαια τελικά, ε δεν μπορώ, μετά τις ασυναρτησίες που ακούω στην τηλεόραση από τους πολιτικούς μου φαίνεται κωμωδία το να πάω να ψηφίσω. Ε μα έλεος, μια σοβαρή κουβέντα για την Ευρώπη θα πει κανείς; Με το να ρίχνουν απλά λάσπη ο ένας στον άλλον το μόνο που καταφέρνουν είναι να με πείσουν είναι πως είναι τελείως ανίκανοι για οτιδήποτε, θέλουν και Ευρώπη τρομάρα τους…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ιοκάστη είναι κλασσικό δείγμα ανικανότητας όλοι τους. Την Κυριακή εγώ θα ίπταμαι πάνω από το Αιγαίο με το mp3 να παίζει τις πρώτες επιλογές απο 90 GB που μόλις μου ήρθαν από Λονδίνο και Βιέννη και θα τους αφήσω στην μιζέρια της βλακείας τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Έτσι κι αλλιώς ένα ποσοστο είμαστε , είτε ψηφίσουμε , είτε όχι. Ακόμη κι εμείς οι πιο ...μεγάλοι (στην μέση ηλικία), έχουμε ξεχάσει εκείνο το :
    " Εγγεγραμένοι : τόσοι, Εψήφισαν : τόσοι...."
    Ακόμη κι αν μόνο 500 κομματόσκυλα να πάνε να ψηφίσουν, πάλι τα ποσοστά θα ανακοινώσουν!!!
    Όσο για την επανάσταση για Άμεση Δημοκρατία, δυστυχώς , δεν θα ζω για να την δω. Απέχει τόσο στο μέλλον , όσο θα χρειαστεί οι Έλληνες να καταλάβουν ποίων απόγονοι είναι και ποιά συστήματα εφάρμοσαν οι πρόγονοί τους για να φτάσουν στα επίπεδα πολιτισμού που έφτασαν.
    Κι αυτό είναι θέμα Παιδείας, όπως θα έλεγε κι ο Κοραής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. ούτε εγώ ελπίζω πως θα βιώσω Δημοκρατία. Συνεχίζω όμως να αγωνίζομαι διότι η αναφορά επί των εγγεγραμμένων εξαφανίστηκε ακριβώς επειδή έγινε επικίνδυνο. Τα τελευταία δε παραληρήματα για να με πείσουν να ψηφίσω, μου δείχνουν πως οι απέχοντες επί των εγγεγραμμένων έχουν περάσει το όριο του συναγερμού για το σύστημα. Μπήκαμε στο κίτρινο με το καλό και πορτοκαλί και κόκκινο, τα παιδιά μας έστω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Εδώ είναι η δική μου άποψη για το ζήτημα "ψήφος": http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=735


    ΠΡΟΣ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ή ΝΙΩΘΟΥΝ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ

    Το να ψηφίζει κάποιος στις βουλευτικές, ή άλλες εκλογές δεν είναι μια τόσο απλή υπόθεση, ούτε άλλο ένα δικαίωμα. Στις εκλογές οι υπήκοοι (και όχι πολίτες) καλούνται να ψηφίσουν το κόμμα, που θεωρούν, ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες συλλογικής ύπαρξης στην κοινωνία τους. Αυτό αποτελεί ολοφάνερη παραίτηση από την απ' ευθείας ενασχόληση με τα κοινά και ταυτόχρονη εν λευκώ εκχώρηση αυτής της δυνατότητας στους «ειδικούς» της πολιτικής, δηλαδή τις κομματικές φατρίες.

    Έτσι, όποιος εκχωρεί εν λευκώ σε άλλους τη δυνατότητά του να ασχολείται απ’ ευθείας με τα κοινά, ουσιαστικά παραιτείται από την ενασχόληση με τα κοινά και ιδιωτεύει. Κατ’ επέκταση δεν έχει κανένα εκ των υστέρων δικαίωμα να παραπονεθεί για τον τρόπο, που οι «ειδικοί» της πολιτικής έκαναν χρήση της δυνατότητάς του, την οποία τούς εκχώρησε. Αυτό ισχύει, ανεξάρτητα από το αν κόμμα που ψήφισε έγινε κυβέρνηση, είτε όχι. Γιατί από τη στιγμή που δέχεται τους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, υποχρεούται να δεχτεί ότι κυβερνά ο πλειοψηφών, επομένως αποδεχόμενος αυτούς τους κανόνες συναίνεσε στο να υπάρξει κάποιος πλειοψηφών, ο οποίος θα τον κυβερνήσει.

    Αυτό επιτάσσει η προσωπική συνέπεια και κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους όσους νιώθουν / είναι ψηφοφόροι, ότι το να αποποιούνται τις προσωπικές τους ευθύνες για μια διακυβέρνηση που την θεωρούν κακή, κρυβόμενοι πίσω από το ότι δεν ψήφισαν το συγκεκριμένο κυβερνόν κόμμα, είναι στάση ανευθυνότητας.

    Αλλά, η συνέπεια ενός που είναι / νιώθει ψηφοφόρος δεν εξαντλείται στο παραπάνω ζήτημα. Είναι υποκριτικό να εκχωρείς την προσωπική σου δυνατότητα τής απ’ ευθείας ενασχόλησης με τα κοινά σε κάποια φατρία «ειδικών» της πολιτικής. Γιατί αφού αποφάσισες, ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι να διοικήσουν, γιατί δεν συντάσσεσαι έμπρακτα μαζί τους (δηλ. γιατί δεν γράφεσαι στο κόμμα τους) και τους αφήνεις να βγάλουν μόνοι τους το «φίδι από την τρύπα»; Αυτή είναι μια στάση άνανδρη και εκ του ασφαλούς. Είναι μέγιστη ανακολουθία (και πονηρία) να ψηφίζεις ένα κόμμα και ταυτόχρονα να παίρνεις αποστάσεις και να μην στηρίζεις έμπρακτα αυτό, που θεωρείς ως προσπάθειά του, η οποία θεωρείς ότι θα σε ωφελήσει (αλλιώς γιατί να το ψηφίζεις;) Ο συνεπής ψηφοφόρος οφείλει να είναι και μέλος του κόμματος, που ψηφίζει, ώστε να στηρίζει ενεργά μια συλλογική προσπάθεια, που θεωρεί ότι θα ωφελήσει τον ίδιο, την οικογένειά του κ.λπ..

    «Αλλά», μπορεί να αντιτείνει κάποιος ψηφοφόρος «γιατί να γραφτώ στο κόμμα που ψηφίζω σήμερα, αφού στις επόμενες εκλογές ενδέχεται να ψηφίσω κάποιο άλλο;». Είναι ένα ερώτημα λογικοφανές, αλλά όχι λογικό. Γιατί, μπορούμε να απαντήσουμε στον υποθετικό ψηφοφόρο του παραδείγματος, ότι σε αυτή την περίπτωση δεν δείχνει καθόλου σίγουρος, για το αν το κόμμα που σκοπεύει να ψηφίσει θα κάνει πράξη τα όσα διακηρύσσει. Άρα ο ψηφοφόρος μας ψηφίζει με μοναδικά κριτήρια, είτε την πίστη του, είτε την ελπίδα του, ότι το εν λόγω κόμμα θα κάνει πράξη τα όσα διακηρύσσει. Με άλλα λόγια εκχωρεί την δυνατότητά του προσωπικής ενασχόλησης με τα κοινά, έχοντας σαν μοναδικά κριτήρια την πίστη, ή την ελπίδα… Και αν «προδοθεί» (κάτι για το οποίο, όπως δείξαμε πιο πάνω, δεν έχει κανένα δικαίωμα να παραπονείται), την επόμενη φορά θα εκχωρήσει τη δυνατότητά προσωπικής ενασχόλησής του με τα κοινά (και μαζί την πίστη, ή την ελπίδα του) σε κάποιους άλλους «ειδικούς» της πολιτικής.

    Ολόκληρη λοιπόν η υπόθεση του υποτιθέμενου «δικαιώματος της ψήφου» δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ανεύθυνη εκχώρηση πίστης και ελπίδας σε κάποιο ιερατείο, που θεωρείται αρκετά υπεύθυνο, να τις διαχειριστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κλείτωρ, ο ισχυρισμός σου ότι "Ναι είμαστε στο τέλος μιας προεπαναστατικής εποχής αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει η επανάσταση", θα μπορούσε να ποσοτικοποιηθεί και επομένως να αποκτήσει μεγαλύτερη βαρύτητα ή πηγάζει απλώς από την κοινή αίσθηση ότι έχουμε φτάσει στον βυθό του τέλματος της επικρατούσας ιδεολογικής ανεπάρκειας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Αν γινόσουν σαφέστερος ίσως και να μπορούσα να απαντήσω. Τι ακριβώς να ποσοτικοποιηθεί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Κλείτωρ, ρωτάω αν θα μπορούσε κάποιος που διατυπώνει αυτή την άποψη, όπως εσύ εν προκειμένω,να της προσδώσει βαρύτητα χρησιμοποιώντας αριθμητικά δεδομένα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όταν το ποσοστό των κατοίκων μιας χώρας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπεράσει ένα ποσοστό α, τότε βρισκόμαστε στο τέλος μιας προεπαναστατικής εποχής.;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. φυσικά προσδίδονται αριθμητικά δεδομένα. Όχι μόνο ποσοτικά βέβαια και οπωσδήποτε ουκ ολίγα.
    Το πρόβλημα όμως έχει και πολλούς αστάθμητους παράγοντες μορφοτυπικου και συμπεριφορικού χαρακτήρα αλλά και συνιστώσες σημασιολογικής απεικόνισης που δεν μπορούν να παραμετροποιηθούν ή και να υπολογιστούν έστω κατα προσέγγιση. Με λίγα λόγια δεν αρκεί ο κανόνας του "άρτος και θέαμα" όχι τουλάχιστον έτσι απλά όπως ακούγεται και βεβαίως είναι αστείο να μιλάμε για ένα και μόνο κλάσμα.
    Οι διεργασίες δεν εκτελούν πράξεις επί του πεδίου που αναπαρίσταται. Δεν ορίζονται καν με αναφορά στο νόημα των αναπαραστάσεων. Το νόημα το φέρει χωριστά η σημασιολογική απεικόνιση που ορίζεται από την αναπαράσταση στο αναπαριστώμενο πεδίο. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε την απεικόνιση τιμής θέσης για να εκτελεστεί η διεργασία. Η διεργασία έχει νόημα αλλά το αποκτά έμμεσα. Αυτό μπορεί να φαίνεται απλό εκ πρώτης όψεως όμως οι διεργασίες επεξεργασίας πληροφοριών και οι αναπαραστατικές σχέσεις όσες απαιτεί η κοινωνική νοημοσύνη, είναι εξαιρετικά πολύπλοκες και χρήζουν προσεκτικής και δημιουργικής έρευνας για να έχουμε πιθανότητες προβολής επί της φυσικής πραγμάτωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Η αποχή παραείναι βολική για τους κυβερνώντες. Το μόνο που τους χρειάζεται να κάνουν είναι να κάνουν μια μικρή τροποποίηση στον εκλογικό νόμο και ιδού, έτοιμο ένα εκλογικό σύστημα στο οποίο θα μπορούν να έχουν αυτοδύναμη κυβέρνηση ακόμη και με 90% αποχή. Άλλο που δε θέλουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails