Ο σημερινός ιδεολογικός απολογητής του αστικού κράτους εμφανίζεται υποχρεωμένος να πλασάρει στην αγορά των ιδεών προφανείς αντιφάσεις ή ωραιολόγες ταυτολογίες: π.χ. αρνείται τη βία… «εκτός της περιπτώσεως που η βία είναι αναγκαία άμυνα κατά της βίας», συσκοτίζοντας με μια δημοκρατική φρασεολογία το ωμό γεγονός ότι οι κανόνες με τους οποίους παίζεται το νομικιστικό παιχνίδι στο επίπεδο της πολιτικής και το ηθικιστικό παιχνίδι στο επίπεδο της φιλοσοφίας δικαιώνουν πάντοτε αυτούς που έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν τους κανόνες του παιχνιδιού: γιατί η εξουσία δεν είναι ποτέ παράνομη.
Οι πρώτοι που καταδικάζουν τη βία είναι αυτοί ακριβώς που κατέχουν, ή διεκδικούν το μονοπώλιό της. Η βία όμως έχει μια πρωταρχική πηγή –την εξουσία και τον πόθο της εξουσίας. Όλες οι άλλες πηγές είναι μόνο τα συμπτώματα της πραγματικής αρρώστιας.
Η πραγματική (και αντιφατική) φύση της Δημοκρατίας είναι αυτή που εκδηλώνεται στο πανικόβλητο και γνησίως αντιδημοκρατικό μένος που κυριεύει τους δημοκρατικούς μόλις πάει να «διασαλευθεί» λίγο η τάξη […] Ένα τζάμι να σπάσει σε κάποια διαδήλωση, οι εθνοπατέρες κουνάνε επιτιμητικά το δάχτυλο στους ατακτήσαντες, και μή, πολίτες : «Καθίστε φρόνιμα, αν θέλετε να έχετε δημοκρατία». Και κανένας δημοκράτης δεν βρέθηκε ποτέ να τους επιστρέψει αυτό το σόφισμα (που είναι και ειρωνεία και χλευασμός και υποκρισία) πετώντας τους κατάμουτρα τη σαρκαστική φράση του Νικολάι Γκόγκολ: «Αγαπάτε μας κι αξύριστους κύριοι, ξυρισμένους μας αγαπάνε κι άλλοι!». Γιατί κανένας δημοκράτης δεν ομολογεί ότι το καθεστώς που θέτει το δίλημμα : «Ή εγώ ή τα τανκς» στην πραγματικότητα κυβερνάει ήδη με τα τανκς, είτε αυτά είναι ορατά όπως στη Βαρσοβία και την Άγκυρα, είτε είναι αόρατα όπως στον «ελεύθερο» κόσμο.
(Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Η Έσχατη Στράτευση, εκδόσεις Ύψιλον, Αθήνα 1985)
και για την αντιγραφή, Διόδοτος.
Evrywhere I hear the sound of marching, charging feet, boy
ΑπάντησηΔιαγραφήcause summers here and the time is right for fighting in the street, boy
But what can a poor boy do
Except to sing for a rock n roll band
cause in sleepy london town
Theres just no place for a street fighting man
No
Hey! think the time is right for a palace revolution
But where I live the game to play is compromise solution
Well, then what can a poor boy do
Except to sing for a rock n roll band
cause in sleepy london town
Theres no place for a street fighting man
No
Hey! said my name is called disturbance
Ill shout and scream, Ill kill the king, Ill rail at all his servants
Well, what can a poor boy do
Except to sing for a rock n roll band
cause in sleepy london town
Theres no place for a street fighting man
No
ROLLING STONES, "STREET FIGHTING MAN", 1969
Μπράβο αδελφέ! Η ιστορία επαναλαμβάνεται και μερικοί επιλέγουν να κοιμούνται...
ΑπάντησηΔιαγραφή