Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

20 Μαΐου 2014

Η πρώτη φορά του άντρα

Την είχα συνέχεια στο μυαλό μου να με τριβελίζει. Δεν μπορούσα να ησυχάσω! Νύχτα μέρα η εικόνα της ήτανε παντού μπροστά μου! Όσο κι αν προσπαθούσα από μόνος μου, όσο κι αν σκεφτόμουν πως δεν μπορεί, καλά θα είναι και μόνος μου, ΑΥΤΗ με είχε κυριολεκτικά στοιχειώσει αλλά δεν ήξερα τι να κάνω! ήξερα πως εκεί είναι το μέλλον, ήξερα πως γεννάει κι ήξερα ωωωω φανταζόμουν πόσο ηδονικά θα ήταν!

Όλη μέρα δουλευα μπας και ξαλαφρώσω μπα και ηρεμήσω μπας και συνέλθω, είχα σοβατίσει τοίχους και ταβάνια με την σκέψη της και μόνο αλλά όταν σκεφτόμουν πως την έβλεπα μπροστά μου πάθαινα και μόνο που το σκεφτόμουν, λουμπάγκο! Κι όταν τα μάτια μου τύχαινε να δουν σε φωτογραφίες εκείνη την μαύρη κατάμαυρη σχισμή της στην μέση, ουφφφ!!! κι όσο σκεφτόμουν το βάθος της και την σημασία που έκρυβε εκείνο το μαύρο σκοτάδι εκείνη η σπηλιά πίσω από την σχισμή της, μ’ έπιανε απελπισία και νεύρα, πολλά νεύρα! Ήθελα να μπω οπωσδήποτε μέσα της! Ήθελα να γνωρίσω εκείνον τον άγνωστο κόσμο μέσα της αλλά φοβόμουν κιόλας, πως άμα μπω εκεί μέσα θα με ρουφήξει το μαύρο σκοτάδι της και θα χαθώ για πάντα! Αλλά όμως δεν άντεχα! Ήξερα ότι είχε έρθει και για μένα η ώρα των μεγάλων αποφάσεων αλλά θα με δεχτεί και πως;

Ναι την βλέπω, είναι εκεί και με προσκαλεί, μου λέει να πάω και να της ρίξω έναν χοντρό και μεγάλο να τον φχαριστειθεί αλλά θα είναι πράγματι καλός ή έτσι θα νομίζει αυτή; Κι αν είναι λίγος και μικρός κι αναποφάσιστος; Κι είναι και το άλλο…., πόσοι και πόσοι δεν θα χουν μπει εκεί μέσα πριν από μένα….! Και τους ξέρω τους περισσότερους τι καραγκιόζηδες και βρωμιάρηδες είναι, που να πάω τώρα εγώ ο παρθένος να μπλέξω με νοσήματα…

Άσε που κάποιοι μου λένε πως οι καλοί και οι άξιοι δεν μπαίνουν εκεί μέσα και πως εκεί μέσα μπορεί να βρείς και να κολλήσεις οτιδήποτε και πως συνήθως είναι ψευτρες μεγάλες ψευτρες κι άλλά πολλά μου λένε αλλά εγώ…

Το θέμα είναι όμως πως δεν αντέχω πιά! έχω βάψει κι έχω στοκάρει πόρτες και παράθυρα λέμε κι αυτή εκεί! μπροστά μου ορθάνοιχτη με προκαλεί! Θα πάω! Μωρέ θα πάω και θα της ρίξω τέτοιο ψήφο που δεν θα τον ξεχάσει ποτέ! Αρκετά τον βαρέσαμε! Καιρός να… ψηφίσουμε!

ΥΓ. (και μετά ο μαλάκας παντρεύτηκε και τώρα τρέχει και δεν φτάνει για διαζύγια αλλά αυτό είναι από άλλη διαφήμιση)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails