Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

3 Ιανουαρίου 2013

Τσίπ(ρ)α ντιπ για ντιπ

 

Ο κ.Τσίπρας και το θρησκευτικό τμήμα της Χρυσής Αυγής

 

tsipras-tarassios

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Μετά τους επαίνους του κ.Τσίπρα (“θερμού” φίλου του Αρχιεπισκόπου Τσοχατζόπουλου, Λαυρεντιάδη και VIPs Κορυδαλλού) στον μητροπολίτη κ.Νίκο Χατζηνικολαου, τον πρώτο δεσπότη που (λίγο μετά) έστειλε ιερείς (τέσσερις!) να ευλογήσουν το ορμητήριο της Χ.Α. στη Λούτσα (ήταν να μη γίνει η αρχή, ύστερα οι αγιασμοί αυτοί έγιναν πανελλήνιος θεσμός), ακολούθησε συγχρωτισμός με άλλους δυο μητροπολίτες της ίδιας ποιότητας. Θα μπορούσε κάποιος να τον δικαιολογήσει για το πρώτο ατόπημα, αφού ο δεσπότης της Λούτσας δεν βαρυνόταν ακόμη παρά μόνο με την υπεράσπιση του Εφραίμ Βατοπεδινού και μερικά άλλα δευτερεύοντα, απλά πταίσματα, κατά πως φαίνεται, για τη ηθική του ΣΥΡΙΖΑ. Η δουλοφροσύνη όμως που εκδήλωσε
ο κ.Τσίπρας μόλις έβηξε ο δεσπότης των Καλαβρύτων είναι ολότελα αδικαιολόγητη.
—–Τρίτο κρούσμα αυτό της Αργεντινής. Η μάταιη αναμονή του κ.Τσίπρα να γίνει δεκτός από τη συναγωνίστρια (;) πρόεδρο της χώρας, που τελικά τον αγνόησε (update, 29.12: Η “Εφημερίδα των Συντακτών”, γράφει περιφραστικά πως παρατείνει την παραμονή του, μήπως και επιτευχθεί αυτή η συνάντηση), τον οδήγησε να σκοτώσει την ώρα του με επίσκεψή του στον άγιο Ταράσιο, μητροπολίτη Νότιας Αμερικής, φερόμενο ως μάρτυρα (2006 δημοσίευμα Ιού Ελευθεροτυπίας, “μητροπολίτης Ν.Αμερικής”, “νονός” του Περίανδρου χωρίς να αναφέρεται το όνομά του) υπεράσπισης του Χρυσαυγίτη μαχαιροβγάλτη Περίανδρου (Αντώνη Ανδρουτσόπουλου), ανιψιού του πρωθυπουργού της Χούντας Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, που κόντεψε να δολοφονήσει τον φοιτητή Χ.Κουσουρή: «Ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον Μητροπολίτη Νοτίου Αμερικής Ταράσιο, ξεναγήθηκε στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου». Ομολογώ ότι η καινοτομία με εκπλήσσει, γιατί μέχρι τώρα μόνο οι αρχηγοί της ΝΔ και του Λάος ζητούσαν ακρόαση από τον Επίσκοπο της πόλης που επισκέπτονταν, αλλά βέβαια εδώ δεν μιλάμε για μια απλή περίπτωση Αρχιερέα. Να προσθέσω ότι η υπερασπιστική ρητορεία του μητροπολίτη στη δίκη του ροπαλοφόρου, δεν περιορίστηκε στα συνηθισμένα, αλλά εκτράπηκε από τον μητροπολίτη Ν.Αμερικής και σε επίρριψη ευθυνών στο άτυχο θύμα. Μιλάμε για κανονική ψευδομαρτυρία, που δεν ελήφθη υπ’όψιν από το δικαστήριο.

—–Θα αποφύγω κάθε σχολιασμό γιατί μου είναι αδύνατον να μην ξεφύγω από τα όρια της ευπρέπειας. Δίνω το λόγο στον ‘Ιό’ (Ελευθεροτυπία, 8/10/2006):
«ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ-Ο Περίανδρος που έγινε Αντωνάκης.
Με καθυστέρηση οχτώ χρόνων ο Περίανδρος καταδικάστηκε για την επίθεση δολοφονίας του Δημ. Κουσουρή και των δύο συντρόφων του. Οι συνεργοί του παραμένουν ατιμώρητοι, όμως το δικαστήριο κατέληξε ότι πρόκειται για την ομάδα κρούσης της ναζιστικής συμμορίας Χρυσή Αυγή.….Μοναδικοί μάρτυρες που επελέγησαν για την υπεράσπισή του ήταν δύο ηλικιωμένοι οικογενειακοί φίλοι, ο γιατρός των γονιών του και ο μητροπολίτης Νοτίου Αμερικής που τον είχε βαφτίσει στη Βενεζουέλα πριν από τέσσερις δεκαετίες……Οσο για τους δύο μάρτυρες υπεράσπισης, άθελά τους, αποκάλυψαν όσα έπρεπε να κρύψουν. Μιλούσαν κι οι δύο για «αντιπαράθεση» ομάδων και για συγκρούσεις, επιβεβαιώνοντας έμμεσα τη συμμετοχή του κατηγορούμενου. «Είναι θλιβερό να γίνονται συμπλοκές αντιφρονούντων», θα πει ο οικογενειακός γιατρός. Και θα προσθέσει ότι δεν είναι σε θέση να επιλέξει «υπέρ της μιας ή της άλλης μερίδος». Οσο για τον μητροπολίτη, αυτός θεώρησε ότι πρόκειται για ένα «λάθος» και επέμενε ότι «σε μια σύγκρουση είναι αμφοτεροβαρείς οι συνθήκες. Ξέρετε ότι σε μια σύγκρουση δεν φταίει μόνο ο ένας».

—–Υποχρεώθηκε τότε να παρέμβει ένας δικαστής:

Δικαστής: «Εχετε υπόψη σας στη συγκεκριμένη σύγκρουση τι συνέβη;» Μητροπολίτης: «Εχω ακούσει…» Δικαστής: «Η μια ομάδα κρατούσε ξύλα και ρόπαλα και η άλλη έπινε καφέ. Δεν είναι αμφοτεροβαρής σύγκρουση». Μητροπολίτης: [επιμένει στα δικά του] «Εγώ νομίζω ότι υπήρχε μία ομάδα νέων -τέτοια εικόνα έχω- και μια άλλη ομάδα, με διαφορετικές αντιλήψεις και συγκρουστήκανε».

—–Αυτά του είπανε του ανθρώπου, αυτά κατέθετε. Αλλά ενδιαφέρον είχε και η περιγραφή της παιδικής ηλικίας του Περίανδρου από τον ρασοφόρο νονό του: «Ο Αντωνάκης ήταν ένα παιδί που το καμαρώναμε, όπως και τον αδελφό του. Ηταν μια μεγάλη οικογένεια, η οποία ήταν στην εκκλησία μέσα. Καμαρώναμε τον Αντώνη με τον αδελφό του το Νίκο. Θυμάμαι που είχε πέσει ο Νίκος και έβγαινε λίγο αίμα. Του λέω, μην κλαις. Κι αυτός απαντάει, δεν κλαίω θείε μου γιατί χτύπησα το γόνατο, κλαίω γιατί χάνεται ελληνικό αίμα».

—–Προφανώς, το αίμα του Κουσουρή και των συντρόφων του δεν ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Αλλά ο μητροπολίτης εξέθεσε κι άλλους ενδιαφέροντες συλλογισμούς:

Μητροπολίτης: «Με εκπλήττει το γεγονός. Πώς είναι δυνατόν, εκ της οικογενείας αυτής, ένα παιδί με τέτοια προαγωγή πνευματική και μυϊκή, πώς μπλέχτηκε και βρέθηκε σε μια τέτοια σύγκρουση».
Πρόεδρος: «Μυϊκή; Γιατί το λέτε;»
Μητροπολίτης: «Ηταν πάντοτε δυνατό παιδί. Επαιζε, γυμναζόταν και λοιπά. Ηταν ένα παιδί με δύναμη».

—-Διαβάστε επίσης: Α). “Βαθύ Κόκκινο”: «Το αυγό του φιδιού στη μητρόπολη Μεσογαίας»

Β). RedNotebook-”Εκκλησία: το έθνος, η αιμομιξία και η κρίση”: “… κάθε συζήτηση για τον περιορισμό των προκλητικών εκκλησιαστικών προνομίων αποτελεί ταμπού που δεν το αγγίζει κανείς, εξαιρουμένης της αριστεράς, σε κάποιο βαθμό. ….. παρατηρούμε μια δειλή λεκτική εναντίωση μέρους της εκκλησίας στην Χρυσή Αυγή, … από έναν θεσμό που στις τάξεις του υπάρχουν αρκετά σταγονίδια που έχουν ιδεολογική συγγένεια μαζί της (σημ: το «προνόμιο» δεν είναι αποκλειστικά εγχώριο, όπως έδειξε και ο ορθόδοξος μητροπολίτης Αργεντινής Ταράσιος, που είχε καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης του χρυσαυγίτη Περίανδρου στη δίκη για την δολοφονική επίθεση εναντίον του Κουσουρή). …η προσπάθεια της εκκλησίας μέχρι σήμερα είναι προβληματική για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι απουσιάζει εντελώς η κάθε αυτοκριτική … Και ο δεύτερος …να μην καταδικάζει ακραίους μητροπολίτες σαν τον Αμβρόσιο, που υμνούν την Χρυσή Αυγή λέγοντας ότι «αποτελεί γλυκιά ελπίδα για τον τόπο».

—–Ο κ.Γκιβίσης είναι πολιτευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζω να καταδικάσει τον αρχηγό του, που δεν καταδικάζει αλλά τιμά ακριβώς τους δυο μητροπολίτες που αναφέρει, τον Αμβρόσιο σαν ακροατής του και σαν υπάκουο μαθητούδι και το Ταράσιο σαν άξιο της επίσκεψής του.

***

Update
Σε σχόλιο του ο επισκέπτης μας κ.Γ.Γιαννόπουλος μας επισημαίνει άλλο δημοσίευμα, ενός μπλογκ, όχι εφημερίδας, που αναφέρεται σε τ.μητροπολίτη Ν.Αμερικής, οπότε ο μάρτυρας του Περίανδρου θα ήταν ο μητροπολίτης Μπουένος Άιρες Γεννάδιος και όχι ο Ταράσιος. Ο Ιός της Ελευθεροτυπίας από το οποίο αντλήσαμε την πληροφορία δεν αναφερόταν σε τέως μητροπολίτη Ν.Αμερικής, αλλά στον μητροπολίτη Ν.Αμερικής χωρίς να τον κατονομάζει [αλλά στην εποχή που αναφέρεται (2006) μητροπολίτης ήτα ο Ταράσιος], και μάλιστα νονό του δράστη, γεγονός που σχεδόν αποκλείει το Γεννάδιο, που ως ιερωμένος την εποχή της βάπτισης είχε κώλυμα να είναι ανάδοχος. Αν ισχύει το δεύτερο ενδεχόμενο, ζητώ συγνώμη, παρ’όλο που βασίστηκα σε αδιάψευστο δημοσίευμα έγκυρης εφημερίδας, που ο θιγόμενος Ταράσιος, ο “ενεχόμενος” (;) Γεννάδιος και το πατριαρχείο, δεν είχαν την τόλμη και την ευαισθησία να διαψεύσουν δίνοντας διευκρινίσεις, αλλά είναι ενδεχόμενο που δεν είμαι σε θέση να το ξέρω. Η διάψευση-διευκρίνηση έπρεπε να είχε γίνει στον Ιό, μπορούσε-έπρεπε-να είχε γίνει και σε εμάς, όταν πριν από καιρό είχαμε καταγγείλει το γεγονός. Μακάρι να διαψευστεί για το καλό της Αριστεράς και του κ.Τσίπρα, ειλικρινά το ελπίζουμε. Κρατάμε κάθε επιφύλαξη και ελπίζουμε πως η νεοπαγής Μητρόπολη Ν.Αμερικής της οποίας ένας εκ των δυο μητροπολιτών, ο τωρινός ή ο τέως, κατέθεσε στη δίκη, να μπει στον κοπο να διευκρινίσει ποιός από τους δυο, από τη στιγμή που έχουν εκφραστεί αμφισβητήσεις.

*

Update II (2.1.2012)
Στο left.gr δημοσιεύτηκε σήμερα το εξής:
“Κατ’ αρχάς ο Τσίπρας δεν είχε κάποιο ραντεβού με τον μητροπολίτη, αλλά συμμετείχαν από κοινού στην εκδήλωση των Ελλήνων της Αργεντινής. Το βασικό όμως είναι ότι ο μητροπολίτης που είχε υπερασπιστεί τον Περίανδρο δεν ήταν ο Ταράσιος, αλλά ο Γεώργιος Γεννάδιος Χρυσουλάκης. Όπως μάλιστα προκύπτει από τα πρακτικά της δίκης του Περίανδρου, ο Γεννάδιος ήταν ήδη από τότε μόνιμος κάτοικος Αθηνών.
Εν ολίγοις, για μια ακόμα φορά το διαδίκτυο έκανε την πατάτα του. Ευτυχώς που υπάρχουν δημοσιογράφοι ερευνητές σαν τον Δημήτρη Ψαρρά (του Ιού) που κρατάνε καλά αρχεία…”
http://www.left.gr/article.php?id=19398
Θέλω να κάνω τέσσερις παρατηρήσεις:
1. Το left.gr, στο απαντητικό δημοσίευμα του οποίου δεν υπάρχει η δυνατότητα σχολιασμού-ελπίζω να αναδημοσιεύσει τη απάντησή μου-αποφεύγει να αναφερθεί ότι το λάθος μας δεν ήταν κακόπιστο, ή αυθαίρετο, αλλά οφειλόταν στο ότι ο Ιός της Ελευθεροτυπίας”, είχε γράψει μητροπολίτης Ν.Αμερικής και όχι τέως μητροπολίτης Ν.Αμερικής, όπως ήταν το σωστό. Το πρώτο οδηγούσε στον κ.Ταράσιο το δεύτερο στον άγιο Γεννάδιο.
2. Το οτι ο κ.Τσίπρας δεν είχε ραντεβού, δεν ήταν δυνατόν να το ξέρουμε, δεν γράφτηκε πουθενά. Παντού γράφτηκε ότι συναντήθηκε με το δεσπότη και ξεναγήθηκε κλπ. Αντιγράφω από το ίδιο το left.gr: “, ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε με τον Μητροπολίτη Νοτίου Αμερικής Ταράσιο, ξεναγήθηκε στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και στη συνέχεια παραβρέθηκε σε εκδήλωση της ελληνικής κοινότητας στο Μπουένος Άιρες”.
3.Το left.gr αποφεύγει να σημειώσει ότι με μοναδικό υλικό παρατηρήσεις σχολιαστή μας χωρίς τεκμηρίωση, αμέσως δημοσιεύσαμε τις επιφυλάξεις μας ζητώντας μάλιστα προκαταβολικά συγνώμη, αν αυτές αποδειχθούν σωστές.
4.Να σημειωσω ότι η διάψευση του left που καλόπιστα τη δέχομαι ως σωστή, δεν βασίζεται σε κανένα δημοσίευμα του Τύπου, αλλά στην επίκληση του αρχείου του κ.Ψαρρά (του Ιού), στο οποίο δεν έχω καμία πρόσβαση και επομένως δεν μπορούσα να γνωρίζω, αυτά που δεν είχαν δημοσιευθεί.

*

Ροΐδη Εμμονές

20 σχόλια:

  1. δεν κλαίω θείε μου γιατί χτύπησα το γόνατο, κλαίω γιατί χάνεται ελληνικό αίμα»

    lol

    Aristeroi kai deksioi, to idio magazi.
    Egw auto katalavainw apo osa diavasa. As me diorthwsei opoios nomizei oti kanw lathos.

    Telika sto telos tha pesei poly gelio...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το μαγαζί είναι ένα και λέγεται βουλή. το ποιός το δουλεύει το μαγαζί εξαρτάται από την πελατεία του τους ψηφοφόρους και ναι δεν αλλάζουν και πολλά μεταξύ δεξιών και αριστερών από την στιγμή που και οι μεν και οι δε παίζουν το ίδιο παιχνίδι στο ίδιο γήπεδο και με τους ίδιους κανόνες. Ποιό τέλος; Ουκ έστι τέλος το δέ γέλιο διαχρονικό εστί για τους σώφρονες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χε, χε, στην περίπτωση σας το τέλος θα είναι μοναδικό στα χρονικά.
    Με τους χρυσαυγίτες της ΕΛ.AΣ. όλοι δυσφορούμε. Σωστά. Με τους βολεμένους πασόκους και syrizzaious στα δικαστήρια γιατί δεν δυσφορούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχα, δυσφορούμε και μ' αυτούς αλλά όχι τόσο αφού αυτοί δεν μας κυνηγάνε στον δρόμο επειδή είμαστε μελαμψοί. Πάψε να συγκρίνεις ανόμοια, δεν είμαστε όλοι αγράμματοι χρυσαυγίτες.

      Διαγραφή
  4. Des ton klapsomouni:
    http://www.onalert.gr/stories/gortzis-nauarxos-synenteyxi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αφήστε τον να κλαίει, καιρός ήταν να κλάψουν και οι μισθοφόροι!

      Διαγραφή
  5. Εγώ βλέπω περισσότερες ομοιότητες και συνδέσεις παρά διαφορες. Για αυτό και προτιμώ να βρίσκω ομοιότητες παρά να διαχωρίζω και να υψώνω διαχωριστικές γραμμές. Εκεί βρίσκεται η ουσία.

    Ο καθένας ελληνάρας με το υπετροφικό του εγώ διαχωρίζει τον εαυτό του από τους άλλους, opadopoihtai και φανατίζεται. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι τα ίδια σκατά είναι με τον διπλανό του, από τον ίδιο υπόνομο προέκυψε (ελληνοχριστιανισμός), αν κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέπτη θα δει όλα τα αρνητικά της νεοελληνικής κοινωνίας, κανείς δεν είναι απόλυτα απομονωμένος από την κοινωνία στην οποία συμμετέχει.

    Από την άλλη μεριά κάποιοι βλέπουν μονό όρια και διαχωριστικές γραμμές, λες και οι ίδιοι δεν είναι φασιστές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μιλάς για "ομογενοποίηση" την οποία σιχαίνομαι. Αυτό το "είμαστε όλοι ίδιοι και να δούμε τις ομοιότητες αντί τις διαφορές" παραπέμπει ευθέως στο χριστιανικό ζητούμενο της ποιμνιοποίησης και για δες πως τσιμπάς ασυνείδητα. Η διαφορά με τους φασίστες είναι πως αυτοί΄(θέλουν να τις) επιβάλουν και όχι να διαλεχθούν επί των διαφορών.
      ΥΓ. σου την δίνει πολύ το "εγώ" έτσι; Ψοφάς για άβουλες μάζες του "εμείς" ω ποίμνιο αλλά κάποια στιγμή πρέπει να συνηδειτοποιήσεις κι εσύ ότι όλα ξεκινούν από το πρώτο πρόσωπο ενικού για να φτάσουν (αν φτάσουν) στο πρώτο πληθυντικού. Εγώ εσύ αυτός εμείς εσείς αυτοί είναι η σειρά που παραβιάζοντάς την φτάνουμε στον όρο ποίμνιο.

      Διαγραφή
  6. https://www.youtube.com/watch?v=lgYdgZT_A6E
    https://www.youtube.com/watch?v=Vd4Nhr1R1EY

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. http://www.youtube.com/watch?v=vOZlhDf7Rgs

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Για αυτό και προτιμώ να βρίσκω ομοιότητες παρά να διαχωρίζω και να υψώνω διαχωριστικές γραμμές. Εκεί βρίσκεται η ουσία."

    Αυτή είναι η ουσία ό,τι και να γράψεις, ό,τι και να εφευρέσεις. Τα πάντα συνδέονται. Το εγώ είναι κάτι δυναμικό και έχει να κάνει με τις επιλογές μας και το πως ελισσόμαστε μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Δεν είναι μια αυθύπαρκτη κατάσταση, δεν είναι κάτι στατικό, δεν είναι κάτι που εξυπακούεται, δεν είναι γραμμένο με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα πάνω σε κάποια αιώνια κοτρώνα.

    Δυστυχώς ο ευρωπαϊκός "πολιτισμός" δεν έχει καταφέρει να ξεφύγει από τον δυϊσμό του άτομο - κοινωνία, ψυχή - σώμα, ύλη - ενέργεια και για αυτό οι ευρωπαίοι θα την πατήσουν. Και θα την πατήσουν διότι όταν θα επιλέξουν να βουτήξουν μέσα στην παράδοση τους για να αντλήσουν τα θετικά στοιχεία της και να εμπνευστούν, θα πέσουν πάνω στον τοίχο του αφύσικου και ντουαλιστικού χριστιανισμού, διότι αυτή η ευρωπαϊκή παράδοση, ο χριστιανισμός και όχι η κουτσουρεμένη (έτσι όπως μας παραδόθηκε) αρχαία παιδεία. Εκτός και αν σου αρκούν τα διασωσμένα στο ακέραιο συγγράμματα του συντηρητικού Πλάτωνα.

    Αυτά που γράφω ξεπερνάνε το ερώτημα άτομο - κοινωνία, εγώ - φύση. Παίζω μπάλα σε άλλο επίπεδο και δεν με ακουμπάει κανένα επιχείρημα περί ομογενοποίησης και ποιμνιοποίησης.

    http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=1692

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην παραπομπή που μου δίνεις βρήκα τόσα πολλά ..."αστάθμητα" που χρειάζομαι σελίδες επί σελίδων για να συνενεηθούμε. Καλή προσπάθεια αλλά βιαστική. Πρώτα να "χωνεύεις" αυτά που σκέφτεσαι και μετά το συμπέρασμα, στο τέλος. Σημείωσε, ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός ΔΕΝ είναι στα γεννοφάσκια του αλλά στος τέλος της ακμής και στην αρχή της παρακμής του.

      Διαγραφή
  9. "αλλά στος τέλος της ακμής και στην αρχή της παρακμής του."

    Εξυπακούεται, που είδες το αντίθετο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. "...οι ευρωπαίοι ΘΑ την πατήσουν. Και ΘΑ την πατήσουν διότι όταν θα επιλέξουν να βουτήξουν μέσα στην παράδοση τους για να αντλήσουν τα θετικά στοιχεία της και να εμπνευστούν, θα πέσουν πάνω στον τοίχο του αφύσικου και ντουαλιστικού χριστιανισμού, διότι αυτή η ευρωπαϊκή παράδοση..." αυτό θα μπορούσε να γραφτεί για κάποιον ανερχόμενο πολιτισμό κι όχι για κάποιον ακμαίο. Ο ευρωπαικός πολιτισμός έχει κάνει τις επιλογές του εδώ κι αιώνες κι έφτασε εδώ που έφτασε και συνεπώς όπου ήταν να βουτήξουν βούτηξαν, να αντλήσουν άντλησαν, εμπνευστηκαν, βρήκαν τοίχους υπερπήδηξαν εμπόδια κλπ κλπ. Δεν είναι ανερχόμενος πολιτισμός για να αντιμετωπίσει τα όσα γράφεις, τα έχει αντιμετωπίσει εδώ κι αιώνες κι άλλα τα ξεπέρασε κι άλλα όχι πορευόμενος μ' αυτά. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αλλα γράφω, αλλα καταλαβαίνεις.
    Ούτε ανερχόμενος, ούτε ακμαίος, διότι δεν έχει σημασία.
    Λέω ότι όταν συνειδητοποιήσουν ότι είναι πνευματικά νεκροί και στρέψουν το βλέμμα προς την παράδοση τους για να πάρουν ιδέες, δεν θα γίνει τίποτα, διότι δεν έχουν παράδοση, πλην του στείρου από πνευματικότητα και εσωτερικότητα χριστιανισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. άλλα καταλαβαίνω εγώ ή εσύ δεν καταλαβαίνεις τι γράφεις; Δεν έχει σημασία αν ένας πολιτισμός είναι ανερχόμενος ή ακμαίος; Που το βρήκες εσύ αυτό γραμμένο; Πνευματικά νεκρός ο κυρίαρχος πολιτισμός; χωρίς παράδοση ο μεγαλύτερος αυτή την στιγμή πολιτισμός; Και πως χωρίς παράδοση και όντας νεκρός έφτασε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός εδώ που έφτασε; Από τύχη; Από θαύμα; Τον έφεραν οι εξωγήινοι; Φίλε ανώνυμε, βαρέθηκα οικτρά! Ό,τι ήταν να σου πω στο είπα κι αν θέλεις το δουλεύεις το πράγμα κι πάλι αν δεν θέλεις κανείς δεν θα σε υποχρεώσει αλλά εγώ βαρέθηκα με τις μπαρούφες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννοώ ότι για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει σημασία.
      Από την άλλη μεριά οι ευρωπαίοι τα έχουν μπερδέψει και μάλλον δεν πρόκειται να τα ξεμπερδέψουν. Αφού διαχώρισαν τον εαυτό τους από τη φύση (μέσω του χριστιανισμού) ήταν θέμα χρόνου να αναπτυχθεί ένας τρόπος αντίληψης που θέλει τη φύση ως κάτι κατασκευασμένο που μπορεί να το χρησιμοποιήσει με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

      Βεβαια οι πιο προοδευτικοί παρακάμπτουν τον χριστιανισμό και εστιάζουν στην αρχαία ελληνική παιδεία. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, πρώτον διότι η αρχαία ελληνική γραμματεία είναι μη διασωσμένη, πλην εξαιρέσεων και δεύτερον διότι η πραγματική παράδοση της Ευρώπης είναι ο χριστιανισμός. Δες πόσοι από τους ευρωπαίους ηγέτες είναι απόφοιτοι θρησκευτικών σχολειων, δες πόσοι από τους έλληνες πολιτικούς έχουν πνευματικό, δες ότι στη Γερμανία μισό εκατομμύριο μαθητές αποφοιτούν κάθε χρονο από καθολικά σχολεια. Όλοι αυτοί έχουν γαλουχηθεί με την ιδέα του παντοδύναμου θεού στους ουρανούς και του φωτισμένου δεσπότη επί της γης.

      Διαγραφή
    2. θα αναγκαστούν να ξαναενωθούν με την φύση και είναι καλό το ότι δεν τους περιορίζει πια ο χριστιανισμός σ' αυτό.

      Κι εγώ κάποτε νόμιζα ότι οι πιο προοδευτικοί εστιάζουν στον ελληνικό πολιτισμό αλλά δυσυτχώς αυτό το κάνουν οι πιο συντηριτικοί και όχι οι πιο ποροοδευτικοί. Οι προοδευτικοί ανέκαθεν πάντρευαν και γεννούσαν τους πολιτισμούς αντί να εστιάζουν σ' έναν απ' αυτους. Δες για σύγκριση και πόσοι έιναι άθεοι ή αδιάφοροι και προπαντώς σύγκρινε τα μεγέθη και την δυναμική τους σε κλίμακα πεντηκονταετίας και θα βγάλεις πολύ έυκολα το συμπέρασμα εφιάλτη των απανταχού παπάδων.

      Διαγραφή
  13. «Σήμερα στην Ευρώπη οι τυφλοί οδηγούν τους τυφλούς», καταλήγει ο μαρξιστής φιλόσοφος, θέτοντας, θα έλεγε κανείς, ουσιαστικά τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων όσον αφορά το πρόβλημα του δημοκρατικού ελλείμματος του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αλλά και την πορεία που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση.

    http://www.tovima.gr/world/article/?aid=493503

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. οι φιλόσοφοι δεν αρκούνται σε διαπιστώσεις και γι αυτό είναι φιλόσοφοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails