Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

9 Απριλίου 2011

Για την πατρίδα ναι, για την θρησκεία ναι, για τον γείτονα όχι…

Κι ενώ όλα σ’ αυτή την χώρα πάνε καλά ξαφνικά και από το πουθενά μας προέκυψε πρόβλημα με το νομοσχέδιο για την δωρεά οργάνων. Μέγα πρόβλημα! Διάβασα τις προάλλες κι ένα άρθρο του Δελαστίκ όπου πέρα από κακοήθεις συνομωσιολογίες το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στο ότι -λέει- μετά θάνατον το σώμα του νεκρού το κουφάρι δηλαδή, θα ανήκει στο κράτος. Κατά τον Δελαστίκ τούτο είναι πρόβλημα χωρίς όμως να μας εξηγεί το γιατί είναι πρόβλημα εκτός βεβαίως αν θεωρήσουμε ως εξήγηση τα σενάρια τρομολαγνείας που αναφέρει, που όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω από σενάρια ενός αρρωστημένου μυαλού χαρακτηριστικό δείγμα της νεοελληνικής ρωμιοσύνης.

Κατά πως φαίνεται για όλους αυτούς των της ίδιας άποψης δεν είναι τρομακτικό πως άπαντες είμαστε στρατιώτες μελλοθάνατοι για το καλό της πατρίδας (αν χρειαστεί), δεν είναι τρομακτικό πως μέρος του πληθυσμού είναι έτοιμο να πεθάνει για κάποιον οποιοδήποτε θεό που μόνο στην φαντασία τους υπάρχει, ούτε όλοι αυτοί στεναχωριούνται αν το πτώμα του στρατιώτη όχι μόνο ακρωτηριαστεί αλλά το πιθανότερο δεν θα βρεθεί ποτέ. Εκεί δεν τίθεται θέμα διότι είναι για την πατρίδα ή την θρησκεία ενώ αν πρόκειται για τον γείτονα… έ όχι και να στερηθεί ο νεκρός τα νεφρά του για χάρη του γείτονα…!

«Χωρίς... μάτια, καρδιά, νεφρά, συκώτι ή οποιοδήποτε άλλο όργανο θα παραλαμβάνουν εμβρόντητοι τη σορό αποθανόντος σε κρατικό ή ιδιωτικό νοσοκομείο στο άμεσο μέλλον οι εμβρόντητοι συγγενείς του» γράφει ο Δελαστίκ αλλά δεν μας λέει για τους πολλούς εργάτες που σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα, για τα θύματα των τροχαίων που τα μαζεύουν με το κουταλάκι, εκεί σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι συγγενείς των αποθανόντων γιατί δεν μένουν εμβρόντητοι; Κι επιτέλους πέρα από τις ανόητες ηθικολογίες δεν μας εξηγεί τι στον κόρακα τα θέλει τα μάτια τα νεφρά και τα συκώτια ο νεκρός ή ακόμα χειρότερα τι τα θέλουν οι συγγενείς του; Ας πάρουμε ένα κοινό παράδειγμα. Γίνεται ένα τροχαίο, ένας σκοτώνεται κι ένας τραυματίζεται σοβαρά και χρήζει μεταμόσχευσης ας πούμε νεφρών, με ποια λογική πρέπει να πεθάνουν και οι δύο κι όχι να πάρουμε τα νεφρά του νεκρού και να τα μεταμοσχεύσουμε στον τραυματισμένο; Σύμφωνα με την άποψη του Δελαστίκ πρέπει να πεθάνουν και οι δύο για να μην μείνουν εμβρόντητοι οι συγγενείς του νεκρού. Βγάλτε συμπέρασμα…

Ένας γνωστός μου σε συζήτηση που είχαμε επί τούτου μου έθεσε την διαφωνία του στηριζόμενος στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Ενοχλήθηκα λίγο διότι το βρίσκω υποκριτικό που ξαφνικά θυμηθήκαμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης που μέχρι τώρα είχαμε ξεχάσει αλλά ακόμα κι έτσι το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ισχύει για τους ζωντανούς και όχι για τους νεκρούς. Καταντάει παρωδία το θέμα αλλά έτσι όπως σκέφτονται μερικοί θα φτάσουμε στο σημείο εκείνο της ηλιθιότητας όπου οι νεκροί θα έχουν δικαίωμα αυτοδιάθεσης ενώ οι ζωντανοί όχι. Αλλιώς ας μου εξηγήσει κάποιος αυτό το περίφημο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης γιατί δεν ισχύει για τους ζωντανούς που δεν θέλουν να πάνε στον πόλεμο ή στον στρατό; Εκεί δεν υπάρχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ή επειδή είναι για την… «μαμά πατρίδα» το ξεχνάμε; Και εν τέλει με αυτή την λογική μήπως θα πρέπει να πάρουμε σβάρνα τους τάφους στα νεκροταφεία και να ρωτάμε τους νεκρούς για το πώς θέλουν να αυτοδιατεθούν;

Για να μην το πολυλογούμε λοιπόν το θέμα το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και η άρνηση δωρεάς οργάνων κρύβει πολλά περισσότερα απ’ όσα μια πρώτη ματιά δείχνει και για να το πω με μια πρόταση, είναι η ματαιοδοξία της πίστης σε μια μέλλουσα ζωή μετά θάνατον που μας μετατρέπει από ζώα κοινωνικά σε κτήνη δεισιδαιμονικά.

5 σχόλια:

  1. Κάπως έχεις δίκιο και θα το δεχόμουν ανεπιφύλακτα, αν ζούσαμε σε χώρα όπου οι νόμοι θα είχαν ουσία και ισχύ, εγγύηση ότι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια θα ήταν πραγματικότητα.

    Αλίμονο όμως ζούμε σε χώρα που το κράτος λειτουργεί με πνεύμα και όρους Αλβανικής Μαφίας, όπου τίποτα δεν σε βεβαιώνει ότι αν αύριο μπεις στο νοσοκομείο με αμυγδαλίτιδα δεν θα βγεις με τη μορφή «ανταλλακτικών». Ψάξε να δεις πόσο κάνει στη μαύρη αγορά ένα νεφρό και θα με δικαιώσεις.

    Απ' ό,τι καταλαβαίνεις, αυτά κανένας Δελαστίκ δεν μπορεί να πει ή να τα γράψει επίσημα. Μόνο να τα υπονοήσει μπορεί, κι αυτό πάλι υπό το κράτος του φόβου μην υποστή αυτό που έπαθε ο Γκόλιας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...."ανταλλακτικά"... το μόνιμο επιχείρημα του ματαιόδοξου ανθρώπου που θέλει σώνει και καλά να "επιζήσει" μετά θάνατον...

    Αν υπήρχαν αρκετά όργανα προς διάθεση, όπως θα συμβαίνει εφόσον εφαρμοστεί αυτός ο νόμος δεν θα υπάρχει κανένας λόγος "μαύρης αγοράς" στον συγκεκριμένο τομέα. Αλλά όταν έρχεται η ώρα που τα χρειαζόμαστε δεν ρωτάμε μήπως πάνω στην απελπισία και στην ανέχεια ένας Ινδός πούλησε το νεφρό του για χάρη μας... ρωτάμε μήπως εμείς στον τόπο μας και στη γειτονιά μας δώσουμε και μας πιάσουν στον ύπνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρε άτιμε, αυτά δεν ήρθες να τα πεις στο δικό μου ιστολόγιο και με άφησες μόνο να κάθομαι και να μαλώνω σε 100 και πλέον σχόλια. Θα σου δείξω εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Αναμοχλευτή, περί μαυρης αγοράς θα συμφωνήσω με την Ίσιδα. Η μαυρη αγορά δημιουργήται εκεί όπου υπάρχει ζήτηση αλλά όχι προσφορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Δείμε, :)) τα διάβαζα τα σχόλια στην δημοσιευσή σου και αναρωτιόμουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails