Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

27 Απριλίου 2010

Χωρίς παπά και χωροφύλακα

Η Μαριναλέντα, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.
Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλ λοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.
Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώ νων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πά ρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συ νεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.
Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊό ντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσο δα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι’ αυτό στο χω ριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Οµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.
Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρού νται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύ λακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χω ριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.
«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

TA NEA

20 Απριλίου 2010

Δικαιοσύνη τυφλή;

Τυφλός είναι αυτός που δεν βλέπει αλλά περπατάει κι εργάζεται ζώντας φυσιολογικά. Στραβός είναι εκείνος που όχι μόνο δεν βλέπει αλλά πάει και στραβά κουτουλώντας σκοντάφτοντας και πέφτοντας ανίκανος για οτιδήποτε…

ΔΙΚΗ ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ:

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Oργή και θλίψη μας προκάλεσε η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση της Αμαρύνθου. Ήταν τον Οκτώβριο του 2006, που η ανήλικη αλλοδαπή μαθήτρια είχε καταγγείλει τον ομαδικό βιασμό της από 4 συμμαθητές της, ενώ 3 συμμαθήτριες βιντεοσκοπούσαν το «κατόρθωμά» τους.

Τρεισήμισυ χρόνια αργότερα, η υπόθεση αναβίωσε στο δικαστήριο, αλλά για εμάς είναι φανερό ότι δεν έγινε δυνατόν να βγεί στο φως η αλήθεια. Κατά τη διαδικασία κατέθεσαν περίπου 40 μάρτυρες υπέρ των κατηγορουμένων, μεταξύ των οποίων και εκπαιδευτικοί, ενώ από την πλευρά της καταγγέλλουσας δεν υπήρξε κανείς και καμία μάρτυρας, εκτός βέβαια της μητέρας της. Και μάλιστα, το δικαστήριο δεν δέχθηκε καν να υποβληθεί το πόρισμα της εξέτασης της καταγγέλλουσας από εγκεκριμένη κλινική ψυχολογίας διαπιστευμένη με διεθνή στάνταρ. Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι και κατηγορούμενες, ανέφεραν σημεία και τέρατα εναντίον της, σε βαθμό πραγματικού βασανιστηρίου (που το δικαστήριο δεν απέτρεψε) ενώ μέσα στην αίθουσα κυριαρχούσαν συνθήκες κατατρομοκράτησης, ώστε να μην τολμήσει κανένας και καμία να προσέλθει ως μάρτυρας για να καταθέσει αντικρούοντας τις αδιανόητες κατηγορίες.

Τις προηγούμενες από τη δίκη ημέρες, κάποιες και κάποιοι από τους κατηγορούμενους είχαν δώσει και συνεντεύξεις για τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος, ενώ είχαν φροντίσει, από την πρώτη ημέρα της καταγγελίας κιόλας, να εξαφανιστεί το βίντεο.

Στη σύγχρονη ξενοφοβική και ρατσιστική Ελλάδα είναι προφανές ότι κυριάρχησε το κλίμα να «προστατεύσουμε τα δικά μας παιδιά έναντι της ξένης».

Στη σύγχρονη σεξιστική Ελλάδα εξακολουθεί να κυριαρχεί η άποψη ότι το θύμα του βιασμού «τα ήθελε», ότι ο βιασμός δεν είναι ξένος προς τη «γυναικεία φύση», και υπάρχουν δυστυχώς πολλές σχετικές αποδείξεις και από άλλες καταγγελίες βιασμών που εκδικάζονται δικαστήρια. Η μικρή μαθήτρια από τη Βουλγαρία τιμωρείται για το πολλαπλό έγκλημά της: 1) είναι φτωχή (είναι γνωστό ότι ήταν εργαζόμενη και παράλληλα αριστούχα μαθήτρια) 2) είναι ξένη και 3) είναι γυναίκα. Την καθορίζει, δηλαδή, «διαφορετικότητα» τάξης φυλής και φύλου, και παρ’ όλα αυτά τολμά να καταγγείλει ότι έπεσε θύμα βιασμού. Το ότι το θύμα κατέληξε αιμόφυρτο στο νοσοκομείο δεν φαίνεται να αξιολογείται από τους κρίνοντες και να αίρει κάθε ένοια «συναίνεσής» της στην «ασέλγεια» που διαπράχθηκε σε βάρος της.

Υπενθυμίζουμε ότι, 11 γυναικείες συλλογικότητες είχαν οργανώσει διαδήλωση στην Αμάρυνθο στις 4-11-2006, στην οποία είχαν συμμετάσχει εκατοντάδες γυναίκες και είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Δυστυχώς, επιβεβαιώθηκε το χειρότερο σενάριο, όπως αναφερόταν και στην τότε ανακοίνωση: «Επειδή δεν ξεχνούμε ότι ο βιασμός μπορεί να συμβεί σε κάθε γυναίκα, νέα ή μεσήλικα ή ακόμα υπερήλικα, το πρωί ή το βράδυ, σε πολυσύχναστες ή ερημικές περιοχές, συχνότερα μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Η εποχή που, όταν η γυναίκα που έπεφτε θύμα βιασμού έπρεπε να δικαστεί και να καταδικαστεί από την κοινωνία και καμιά φορά και από τα δικαστήρια σαν να ήταν η ίδια ένοχη, πρέπει να πάψει να αναβιώνει, πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας».

Επίσης υπενθυμίζουμε ότι υπήρξε ευρύτατη συμπαράσταση από πολύ περισσότερους φορείς, καθώς και από θεσμικά πρόσωπα. Η επιτροπή αλληλεγγύης που είχε σχηματισθεί τότε, φρόντισε για κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών που δημιούργησε η δίωξη και ο εξοβελισμός της νεαρής μαθήτριας και της μητέρας της, για κατοικία, δουλειά και σχολείο.

Σήμερα, μετά τρεισήμισυ χρόνια, οι καθηγητές και ο διευθυντής γνωστού ιδιωτικού σχολείου το οποίο της έδωσε υποτροφία και απ’ όπου αποφοίτησε, διαβεβαιώνουν τόσο για τις επιδόσεις της όσο και για το άμεμπτο ήθος της σε όλη τη διάρκεια της φοίτησής της.

Πιστεύουμε ότι η αντιμετώπιση της υπόθεσης Αμαρύνθου εντάσσεται στο κλίμα συγκάλυψης της βίας κατά των γυναικών και της κατίσχυσης της οικογενειακής ή κοινωνικής (στην προκειμένη περίπτωση) «συνοχής» έναντι του δικαιώματος των γυναικών για αυτονομία του σώματος και σεβασμό της αξιοπρέπειας, και αναβιώνει επικυρώνοντας το πατριαρχικό δικαίωμα για τον έλεγχο του σώματος των γυναικών.

Επαναβεβαιώνουμε σήμερα την αλληλεγγύη μας προς την νεαρή, ενήλικη πλέον, παθούσα και καταγγέλλουσα, και ζητούμε την αποδοχή του αιτήματός της για έφεση της εκδοθείσας απόφασης.

Αθήνα, 12 Απριλίου 2010

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ

· Παγκόσμια Πορεία Γυναικών

· Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας

· Κέντρο Έρευνας και Δράσης για την Ειρήνη

· Κίνηση Δημοκρατικών Γυναικών

· Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας

· Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης

· Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών

· Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

· Ομάδα φύλου Νεολαίας ΣΥΝ

· Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ

· Τομέας Γυναικών ΠΑΣΟΚ

· Θεματική Ομάδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Οικολόγων Πρασίνων

clip_image002

17 Απριλίου 2010

Θα χλευαστείτε από τα ίδια τα παιδιά σας!!!

Συγνώμη ζητά ο κ. Τριφύλλης και τον τιμά αυτό. Τον τιμά διότι συνειδητοποίησε πως η γενιά του έπαιξε (κι έχασε) πάνω στο μέλλον των παιδιών της. Όμως κ. Τριφύλλη τι να την κάνω την συγγνώμη σας; Άχρηστη μου είναι. Η συγγνώμη σας κύριε Τριφύλλη δεν αλλάζει την κατάσταση για την οποία η γενιά σας είναι υπεύθυνη. Τίποτα δεν αλλάζει η συγγνώμη σας και γι αυτό λέει η ρήση πως “από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο”.

Αντί λοιπόν της ανούσιας συγγνώμης σας καλό θα ήταν έστω τώρα την ύστατη στιγμή, να αναλάβετε τις ευθύνες σας!

Από την μεταπολίτευση και μετά κυβερνήσατε φτιάχνοντας κλίκες. Κλίκες κομματικές, κλίκες συνδικαλιστικές, κλίκες εκπαιδευτικών, κλίκες εμπόρων, κλίκες τραπεζιτών, κλίκες παπάδων, κλίκες δικαστικών, κλίκες σωμάτων ασφαλείας, κλίκες δημοσίων υπαλλήλων, κλίκες αγροτών, κλικες, κλίκες, κλίκες. Όποιον άξιζε όποιον εργαζόταν όποιον εξυπνότερο από εσας τον πετάγατε στα σκουπίδα και τον στέλνατε μετανάστη προκειμένου να είστε καλά εσείς και οι κλίκες σας! Οι άχρηστοι, οι βλάκες, οι ηλίθιοι, οι παπαγαλίζοντες, οι πιθηκίζοντες, οι υποτελείς, οι υποταγμένοι, ήταν κατ’ εσάς οι πρέποντες να έχουν λόγο και να κυβερνήσουν. Στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όπως την καταντήσατε μόνο τα σκατά και οι φελλοί που επιπλέουν κρίνονται άξιοι.

Τώρα όμως ήρθε η ώρα να αναλάβετε τις ευθύνες σας διότι μόνο έτσι πλέον η γενιά σας θα μπορέσει να συμπορευτεί μα τους νεότερους. Αναλάβετε τις ευθύνες σας και βρείτε λύση!

Η γενιά σας είναι που (κακώς) ακόμα κυβερνάει, λύσεις όμως ακόμα υπάρχουν. Μειώστε στο ελάχιστο δυνατό το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων, σταματήστε την πληρωμή απο το δημόσιο των άεργων παπάδων που πληρώνονται χωρίς να προσφέρουν τίποτα απολύτως! Σταματήστε να επιχορηγείτε μοναστήρια και καλόγερους για να κάθονται και να λιβανίζουν τα γένια τους. Φορολογήστε σκληρά την εκκλησιαστική περιουσία και εν ανάγκη προχωρήστε σε δήμευση αυτής.

Πάψτε πια με τους ανεξέλεγκτους εξοπλισμούς και αντί να αγοράζετε όπλα δώστε τα χρήματα στην παιδεία. Φτιάξτε τα πανεπιστήμια και το σύστημα παιδείας επιτέλους όπως πρέπει να είναι ένα σύστημα παιδείας που σέβεται τον εαυτό του και δεν υπάρχει μόνο για να γελάει ο υπόλοιπος κόσμος.

Εξαλείψτε την κατάρα των λόμπυ και των μεσαζόντων που πνίγουν την όποια αξιοκρατία. Κλείστε στην φυλακή όλους τους απατεώνες που τρείς δεκαετίες τώρα λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο. Τους ξέρετε ποιοι είναι! Όλοι τους ξέρουμε. Ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εσείς (ω γενιά του πολυτεχνείου) κρυφό καμάρι.

Δώστε επιτέλους σαν το κύκνειο άσμα σας ένα πράγμα, χώρο σε αυτόν τον τόπο να αναπτυχθεί. Αφήστε την εναλλακτική ενέργεια να γίνει ζητούμενο και την οικολογική αγροτική πολιτική κάντε την σημαία.

Και αφού κάνετε αυτά αποσυρθείτε οι σημερινοί εξηντάρηδες κι αφήστε τόπο στους νέους. Αν έτσι κάνετε τότε θα έχετε τον απαραίτητο σεβασμό ώστε και κατόπιν ο λόγος σας να ακούγεται συμβουλευτικός. Αλλιώς μείνετε στην βόλεψή σας θυσιάζοντας τον μέλλον των παιδιών σας αλλά μην τυχόν και αύριο παραπονεθείτε όταν οι επόμενες γενιές και η ιστορία σας χλευάσει. Η γενιά σας έχασε, ξεπούλησε, την αξιοπρέπειά της (όπως σωστά παραδέχεστε επί των σημείων) και αν θέλετε έστω την αποδοχή των εγγονιών σας προχωρήστε τώρα σε όλα όσα θα έπρεπε να έχετε κάνει εδω και δεκαετίες και μετά αποσυρθείτε.

Την σκέτη ξερή σας συγνώμη δεν την δέχομαι και δεν μου χρειάζεται. Αλλιώς θα υποστείτε (και δικαίως) τον χειρότερο χλευασμό που έχει υποστεί ποτέ γενιά ελλήνων. Και το χειρότερο, θα χλευαστείτε από τα ίδια τα παιδιά σας!!! 

 

Του Αντώνη Τριφύλλη atrif@otenet.gr

Τα εγγόνια μας και τα παιδιά μας θα ζήσουν μέρες δύσκολες. Λάθη και παραλείψεις των προηγούμενων γενεών θα τα ταλαιπωρήσουν για χρόνια. Αισθάνομαι την ανάγκη να τους ζητήσω συγγνώμη. Πριν από αυτό να εξηγήσω γιατί ζητώ συγγνώμη. Λοιπόν ζητώ συγγνώμη, όχι για να με συγχωρήσουν, αλλά για να κατανοήσουν και να αποφύγουν τα λάθη της γενιάς μου.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί δικαιολόγησα πότε τη μία και πότε την άλλη πλευρά στην ανοησία και στο έγκλημα του Εμφυλίου, που διέπραξαν οι δικοί μας γονείς. Μόνοι εμείς στην Ευρώπη, φανατισμένοι και ιδεοληπτικοί, πήραμε τα όπλα και σφαχτήκαμε μεταξύ μας. Δεν αντιληφθήκαμε την πραγματικότητα που διαμορφώθηκε από τους ισχυρούς και παίξαμε το παιχνίδι της επιθυμίας.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί αν και οι νικητές του Εμφυλίου ήσαν στην πλευρά της δημοκρατικής εξέλιξης της κοινωνίας, παρέδωσαν την πραγματική εξουσία σε ανθρώπους μικρόνοες, εγκληματικούς και εξίσου αντιδημοκρατικούς με την άλλη πλευρά.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί μέσα από τις ενοχές για τα ανομήματα των νικητών του Εμφυλίου παραδώσαμε την ιδεολογία της δημοκρατίας στην ανάγκη κατευνασμού των ενοχών μας, ενστερνιζόμενοι τα χειρότερα στοιχεία της ιδεολογίας των ηττημένων. Κρατισμό, ανορθολογισμό και περιφρόνηση της διαχείρισης των κοινών. Μια κακοφορμισμένη δημοκρατία εγκαταστάθηκε στη χώρα. Που οδήγησε στη χούντα.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί ανεχθήκαμε τη χούντα τόσα χρόνια και ό,τι πιο αντιαισθητικό, παράλογο και χαζό αναδύθηκε στην εξουσία μαζί της, που οδήγησε στην τραγωδία του ελληνισμού το καλοκαίρι του ΄74. Ζητώ συγγνώμη, γιατί στη μεταπολίτευση, και πάλι μέσα από τις ενοχές και την ιδεοληψία μας, διαλύσαμε την εκπαίδευση, χλευάσαμε τη γνώση, επιβάλαμε την αναξιοκρατία και ανεχθήκαμε στο όνομα της δημοκρατίας κάθε λογής ανομία.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί για να συντηρήσουμε το καθεστώς που περιέγραψα δανειστήκαμε αλόγιστα. Οχι για να εκσυγχρονίσουμε τη χώρα, αλλά για να «τακτοποιήσουμε» τους δικούς μας, να αυτοϊκανοποιηθούμε με τις αντιλήψεις περί περιούσιου λαού, να χλευάσουμε την παραγωγική εργασία, να ενστερνισθούμε την άποψη ότι ο «αέρας» είναι που παράγει πλούτο, και να παραστήσουμε τους έξυπνους, την ώρα που άλλες χώρες έφτυναν αίμα για να προχωρήσουν και να προοδεύσουν.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί μια σωστή μας πράξη, την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ, την «αξιοποιήσαμε» όχι για να διορθώσουμε τα προηγούμενα λάθη μας, αλλά για να τα κατοχυρώσουμε και να τα επεκτείνουμε και σε όσους τομείς είχαν μείνει αλώβητοι.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί μπήκαμε στην ΟΝΕ με χαρά και ελπίδα, χωρίς να υπολογίσουμε την αδυναμία μας να διαχειριστούμε τα δημόσια και τα ιδιωτικά πράγματα με σωφροσύνη και διορατικότητα, στρατηγικό σχεδιασμό και σύμπνοια, ώστε μια ευλογία να μην εξελιχθεί σε εφιάλτη.
Ζητώ συγγνώμη, γιατί δεν επιβάλαμε στα Πανεπιστήμια την προδικτατορική άποψη των ηττημένων «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα», και επιτρέψαμε την επικράτηση της άποψης «δίκιο είναι η επιθυμία του φοιτητή για εύκολη απόκτηση πτυχίου». Και επιτρέψαμε στην ηγεσία των ΑΕΙ να ανεχθεί την ανομία των καταλήψεων, την παρανομία της δημιουργίας φυτωρίου εγκληματικών σχημάτων και την απουσία των φοιτητών από τις παραδόσεις και την ακαδημαϊκή ζωή. Και κυρίως τη λογική της ήσσονος προσπάθειας.
Ζητώ συγγνώμη που ανεχθήκαμε λογής πολιτικών να διαχειρίζονται τα δανεικά και τα χρήματα του φορολογουμένου για προσωπική ή κομματική προβολή, για σπατάλη σε έργα και «έργα» βιτρίνας και για καταστρατήγηση των προϋπολογισμών στο Κράτος, στις ΔΕΚΟ και στους Δήμους.
Ζητώ, τέλος, συγγνώμη, γιατί με τη συμπεριφορά, την πράξη και τον λόγο μας δώσαμε την πεποίθηση ότι τα πράγματα είναι εύκολα, τα δικαιούστε όλα έτοιμα και ότι όποιος μοχθεί είναι απόβλητος. Ετσι, τώρα που η ψευδαίσθηση τελείωσε, είστε απροετοίμαστοι. Και έτσι θα υποφέρετε διπλά. Και τώρα που τελειώνει το όνειρο και θα βρεθείτε γυμνοί στην αδυσώπητη πραγματικότητα, δεν έχουμε και πάλι καμία πρόταση να κάνουμε για το πώς να σταθείτε όρθιοι και δυνατοί για να τα ξαναφτιάξετε όλα από την αρχή, όχι για σας, αλλά για τα παιδιά σας. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο «συγγνώμη».
Οσο για εμάς, τώρα που αποχωρούμε με τα γνωστά «ταρατατζούμ», « δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα».

TA NEA

14 Απριλίου 2010

Οι μπαχαλάκηδες, οι αήττητοι προβοκάτορες και άλλα παραμύθια…

Τις μεγαλύτερες στεναχώριες τις έχω όταν βλέπω να συμβαίνουν πράγματα όταν έλεγα πως θα γίνουν οι άλλοι μ’ έβριζαν κανονικά με διάφορα κοσμητικά επίθετα. Φευ διαβάζοντας άρθρο του Κυρίτση στην Αυγή γύρισα 25 χρόνια πίσω στο 1985 όταν έπεσε το δόλωμα που μ’ ευκολία τσίμπησαν οι αναρχικοί για να φτάσουμε σήμερα να έχουμε τέτοια δημοσιεύματα και μάλιστα στον αριστερό τύπο. Νοιώθω κατά κάποιο τρόπο δικαιωμένος που στα μέσα του 1986 εγκατέλειψα τις ομάδες αναρχικών που μόλις τότε είχαν αρχίσει να οργανώνονται. Έφυγα δηλώνοντας τότε πως αυτό που κάνουν προσπαθώντας να οργανώσουν πολιτικά την αναρχία είναι απλώς άλλη μια προσπάθεια να την εξαφανίσουν χτυπώντας από μέσα. Ήταν η εποχή που εμφανίστηκαν οι πρώτοι ρουφιάνοι απαιτώντας οργάνωση στα πλαίσια της πολιτικής και με ανάλογες του πολιτικού μας συστήματος δομές. Ήταν η εποχή που κάποιοι «αναρχικοί» έφτασαν να οργανώνουν προπαγάνδα χλευάζοντας όσους από εμάς επιμέναμε πως η προπαγάνδα λειτουργεί αμφίδρομα βλάπτοντας τόσο τον προπαγανδιστή όσο και το θύμα του!

Ας τα πάρω όμως με την σειρά. Τον Νοέμβριο του 1985 (εν μέσω κοινωνικών ταραχών μετά την δολοφονία ενός ακόμη δεκαπεντάχρονου και την πρόδρομη του ΛΑΟΣ επίσκεψη που μας είχε κάνει ο Λεπέν) από τις εκδόσεις Α/συνέχεια κυκλοφόρησε ένα τευχος με τίτλο «3 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ» όπου ούτε λίγο ούτε πολύ προειδοποιούσε γι αυτά που συμβαίνουν σήμερα. Διαβάζοντας λοιπόν το άρθρο του Κυρίτση εκείνες οι συζητήσεις μου ήρθαν μία προς μία στο μυαλό. Κι εξηγούμαι:

Γράφει ο Κυρίτσης,

Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα εκατοντάδες αναρχικοί έχουν διωχθεί, φυλακιστεί, στιγματιστεί, κάποιοι έχουν σκοτωθεί για την προώθηση των κοινωνικών αγώνων, όπως τους αντιλαμβάνονται. Από καθαρά περιθωριακό κίνημα το 70 και το 80, σχηματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 90 και γιγαντώθηκε, τηρουμένων των αναλογιών, τα τελευταία χρόνια και κυρίως μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Η σχεδόν γεωμετρική διεύρυνση του χώρου δεν συνοδεύτηκε από την αντίστοιχη εμβάθυνση. Ίσα - ίσα έγινε πιο χαλαρός. Στο σημείο αυτό άρχισαν τα προβλήματα που μπορούν να περιγραφούν ως μπαχαλοποίηση του χώρου όχι με την έννοια των μπαχάλων (πράξεων) τα οποία ενίοτε είναι από λογικά ως επιβεβλημένα, αλλά με την έννοια των μπάχαλων (ατόμων) που ενοποιούνται στη βάση των μπάχαλων πράξεων και τίποτε άλλο.

Ο αναρχικός χώρος δεν είναι άμοιρος ευθυνών για αυτήν την εξέλιξη, καθώς τα τελευταία χρόνια προκειμένου να εξυπηρετήσει την αναπάντεχη μαζικοποίηση του, έκανε ενστικτωδώς αν όχι συνειδητά, αυτό που κάνουν όλοι οι πολιτικοί χώροι σε τέτοιες περιπτώσεις: Δεξιά στροφή. Βασικές αξίες της αριστεράς στην οποία παντού και πάντα εγγραφόταν η αναρχία για να μην πούμε ότι τις υπερασπιζόταν ακόμα και όταν τις εγκατέλειπε η αριστερά, υποχώρησαν μπροστά σε μια τηλεοπτικοποιημένη εκδοχή, αυτεκπληρούμενη και αυτεξυπηρετούμενη, στερεοτυπική, εύκολη. Αλλά και εκεί που ο αναρχικός χώρος (που δεν είναι γραφειοκρατικοποιημένος σαν την αριστερά) βρέθηκε και πάλι στην πρωτοπορία των αγώνων, όπως ο πρωτοβάθμιος συνδικαλισμός, κι εκεί ακόμα εμφανίστηκαν και μάλιστα με κνίτικο τρόπο ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και αποκλεισμοί, συχνά στα όρια του γελοίου.

Παράλληλα ο αναρχικός χώρος, νεολαιίστικος ως επί το πλείστον διολίσθησε σε εφηβοσχολικές προσεγγίσεις της έννοιας της συλλογικότητας “η συλλογικότητά μου να είναι καλά και οι άλλοι να πά να γαμηθούν”, της αλληλεγγύης που έγινε “ομερτά”, της ανεκτικότητας που έγινε ανοχή σχεδόν στα πάντα. Έτσι, με φρίκη είδαμε επιθέσεις αναρχικών σε γκέι πάρτι με την αιτιολογία ότι εν μέσω κοινωνικού πολέμου δεν μπορούν να χορεύουν οι αδερφούλες. Είδαμε ακόμη και επιθέσεις σε μέσα μαζικής μεταφοράς. Όχι για να γίνουν οδοφράγματα, αλλά επειδή τα χρησιμοποιούν οι αλλοτριωμένοι μικροαστοί μεροκαματιάρηδες. Κι απ' αυτό φτάσαμε στις αμερικανιές - οι μπάτσοι πρέπει να έχουν τρύπα στη μέση όπως τα ντόνατς που τρώνε- και στην υιοθέτηση στη lingo του χώρου κλασικών ναζιστικών σχημάτων όπως αυτό που θέλει τους μπάτσους και τους φασίστες να είναι “ασπόνδυλα”, δηλαδή μη άνθρωποι στους οποίους πιθανόν αναγνωρίζονται δικαιώματα ασπονδύλων αλλά όχι ανθρώπινα δικαιώματα. Η εμφάνιση αναρχοναζιστών οι οποίοι φυσικά είναι ναζί κανονικότατοι και όχι αναρχικοί ήταν το επόμενο βήμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταινία V for Vendetta αποτέλεσε σημείο αναφοράς και για τους δύο χώρους, στη βάση του αντικοινοβουλευτισμού και της βόμβας.

Είναι προφανές ότι η παραπάνω προσέγγιση πάσχει κατά το ότι προχωρά σε γενικεύσεις και στην α λα καρτ ανάδειξη συγκεκριμένων χαρακτηριστικών που δεν μπορούν να περιγράψουν ολόκληρο τον χώρο. Αλλά η γενίκευση και ο μανιχαϊσμός δεν είναι βασικά χαρακτηριστικά του χώρου στην Ελλάδα;

Γιώργος Κυρίτσης Η δεξιά στροφή της αναρχίας - Η Αυγή online

Οι μπαχαλάκηδες λοιπόν; Ποιοι είναι αυτοί;

 

Αντιγράφω από τις εκδόσεις Α/συνέχεια σελ. 19.

«όμως είχε ήδη συντελεστεί και μια ακόμα διαφοροποίηση που σχετιζόταν με την μαζικοποίηση και ενεργητική συμμετοχή ενός χώρου που είχε μόνο περιθωριακή δράση μέχρι τότε: του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Η υπόθεση Κάραβελ μέσα από την πραγματιστική λογική που ονομάστηκε «πολιτική με αποτελέσματα» προώθησε μια ιδεολογική συγχώνευση με τα βασικά στοιχεία του αντιεξουσιαστικού χώρου. Σαν πρωτοβουλία δεν διαχωρίστηκε από τον χώρο αυτό, ενώ του προσέφερε ένα πεδίο ενεργητικής δράσης. Από τότε ο αντιεξουσιαστικός χώρος αισθάνθηκε την δυνατότητά του να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι ρόλο κομπάρσου στην ουρά μιας πορείας που διοργανώνουν άλλοι. Αυτό το μπόλιασμα ορισμένων τμημάτων (υπολειμμάτων) του εξωκοινοβουλευτικού χώρου με τα αντιεξουσιαστικά στοιχεία αποτέλεσε και το ουσιαστικό στοιχείο υπονόμευσης κάθε σοβαρής αντιμετώπισης της κρατικής καταστολής. Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν όσος κόσμος συνέχιζε μια δραστηριοποίηση στα πλαίσια παλιών και νέων ομαδοποιήσεων να έχει μια κοινωνική ψυχολογία που να πλησιάζει αρκετά αυτή του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αυτό το γεγονός δεν μπορεί να εκληφθεί σαν στοιχείο εναρμόνισης με μια νέα πολιτικοποίηση αλλά αντίθετα σαν εκφυλιστικό παρεπόμενο της ερωτοτροπίας με εκδηλώσεις που χαρακτηρίζουν τον αναρχικό χώρο. Ο άκρατος υποκειμενισμός ο πραξικοματισμός η αδιαφορία για τις μάζες και τις μαζικές διαδικασίες η αναγόρευση του περιθωρίου σαν φυσικού χώρου κίνησης των επαναστατικών απόψεων «μέσα σε μια όλο και πιο συντηρητικοποιούμενη κοινωνία» η αντίληψη της αντιπαράθεσης και με το κράτος σαν αντιπαράθεση μηχανισμών, όλα αυτά συνόδεψαν μια συρρίκνωση σε όλους τους μαζικούς χώρους και μια απομάκρυνση από τα προβλήματα που υπήρχαν γενικά στον χώρο της αριστεράς και της νεολαίας…. Η Λατρεία της ενός ορισμένου τύπου πρακτικής και η αποστροφή της θεωρίας οδηγούσε σε τεχνητούς διαχωρισμούς και εκβιασμούς…

Φυσικά κάθε φορά η κατάσταση εκτιμιόταν σαν ευνοϊκή για «καλύψεις κενών». Η λέξη «αποτυχία» ήταν και είναι άγνωστη για όσους ακολουθούν αυτή την λογική αφού «αποτυχία είναι να βρίσκεσαι σε χειρότερη θέση αφού κάνεις κάτι, απ’ ότι όταν δεν κάνεις τίποτα» και αφού ποτέ δεν «είμαστε σε χειρότερη θέση» άρα δεν έχει αποτύχει και η λογική μας… Μοιάζουν λίγο αστεία όλα αυτά αλλά δεν είναι και τόσο γιατί υπάρχει κόσμος που ακόμα παίρνει στα σοβαρά κάτι τέτοια.

Τα συμπεράσματα δικά σας….

12 Απριλίου 2010

Να «κατέβουν» οι θρησκευτικές εικόνες από τα δικαστήρια Λιβαδειάς ζητά ο Τ. Γαλανός

Δείτε επίσης την εξαιρετική τεκμηρίωση του E-LAWYER απ’ όπου και αντλήθηκαν αυτούσια αποσπάσματα της δήλωσης Ταξιάρχη.

 Την αφαίρεση όλων των θρησκευτικών εικόνων και συμβόλων από τους τοίχους των δικαστικών αιθουσών και γραφείων των δικαστηρίων της Λιβαδειάς ζητά με έγγραφο που απέστειλε προς τον Πρόεδρο του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς ως διοικητού του Δικαστικού Μεγάρου του Πρωτοδικείου ο δικηγόρος και πρώην πρόεδρος του Νομαρχιακού Συμβουλίου Βοιωτίας Ταξιάρχης Γαλανός.

«Το Κατάστημα του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς και όχι μόνον αυτό, θυμίζει χριστιανικό θρησκευτικό τέμενος, αφού στην μεγάλη αίθουσα υποδοχής υπάρχει αναρτημένος ο πίνακας με τη δήθεν δίκη του Ιησού, υπεράνω της έδρας της αίθουσας του ΜΟΔ εικόνα του Ιησού, κατά τη φαντασία του αγιογράφου αφού, η μεγάλη πλειοψηφία των ιστορικών ερευνητών, επιμένει ότι το πρόσωπο αυτό δεν υπήρξε ποτέ αλλά αποτελεί συνέχεια της εβραϊκής παραμυθολογίας και σε κάθε γραφείο εικόνες της Μυριάμ, αγίων κ.λ.π », αναφέρει στο αίτημα που κατέθεσε ο κ. Γαλανός.
Και συνεχίζει: «Οι ισχύουσες σήμερα συνταγματικές ρυθμίσεις ως προς την αναγνώριση" ένα επικρατούσας θρησκείας »(άρθρο 3 Σ) οριοθετούν ήπιο πολιτειοκρατικό σύστημα, του οποίου τα κύρια χαρακτηριστικά τείνουν στην απαγκίστρωση από το σύστημα της« νόμω κρατούσης Πολιτείας "προς ένα σύστημα αμιγούς χωρισμού . Το άρθρο για την «επικρατούσα θρησκεία» (3 του Συντάγματος), δεν προηγείται πλέον-όπως συνέβαινε στα προϊσχύσαντα Συντάγματα, αλλά έπεται των διατάξεων που καθορίζουν την μορφή του πολιτεύματος, ενώ οι ρυθμίσεις που αφορούν στην προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας έχουν παύσει από το 1975 να έχουν παρακολουθηματικό και οιονεί εξαιρετικό χαρακτήρα. Πλέον, οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό και όχι από τον Θεό, όπως υπαγόρευαν τα πρώτα ελληνικά Συντάγματα».

Σύμφωνα με τον Γαλανό Ταξιάρχη: «Η πρακτική αυτή προσβάλλει μια δέσμη συνταγματικών εγγυήσεων των ατομικών ελευθεριών, μεταξύ των οποίων η αρχή της ισότητας και της αξίας του ανθρώπου, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι καθιστά τα μέλη των θρησκευτικών και, ίσως, μειονοτήτων και τους άθρησκους πολίτες "πολίτες δεύτερης κατηγορίας» όσον αφορά στην απόλαυση από μέρους τους του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας και της αξίωσής τους να παραμένει η κρατική εξουσία ουδέτερη απέναντι στις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις τους, καθόσον, κάθε φορά όπου βρίσκεται ένας πολίτης, είτε ως λειτουργός της Δικαιοσύνης, είτε ως διάδικος, είτε ως μάρτυρας ή ακροατής στην αίθουσα του Δικαστηρίου, το θρησκευτικό σύμβολο, εικόνα ή σταυρός, που δεσπόζει σε περίοπτη θέση πάνω από τον πρόεδρο του Δικαστηρίου, επανεπιβάλλει την καταργημένη τυπικά από το έτος 1983-και ουσιαστικά με το Σύνταγμα του 1975 - λήψη των δικαστικών αποφάσεων «εν ονόματι του Θεού»-και όχι του Λαού, από τον οποίο πηγάζουν όλες οι λειτουργίες της κρατικής εξουσίας, σύμφωνα προς το άρθρο 1 § 3 του Συντάγματος».

Μιλώντας στο «Δ» ο κ. Γαλανός αναφερόμενος στη συγκεκριμένη ενέργειά του τονίζει ότι «οι αίθουσες των Δικαστηρίων, αποτελούν τους χώρους εξατομίκευσης της δικαστικής λειτουργίας της κρατικής εξουσίας, χώρους εκδήλωσης της αμεροληψίας που οφείλει να διέπει την κρατική εξουσία σε ένα κράτος δικαίου, χώρους προστασίας των συνταγματικών δικαιωμάτων των υποκειμένων του δικαίου ». Για τους λόγους αυτούς «σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνδέονται με την« επικρατούσα θρησκεία », εισάγοντας, εμμέσως πλην σαφώς, με την διακόσμησή τους αποκλειστικά με θρησκευτικά σύμβολα, μια« μεταφυσική διάσταση »στην απονομή της Δικαιοσύνης που παραπέμπει σε θεοκρατικά και -συνεπακόλουθα-ολοκληρωτικά καθεστώτα, διότι κανείς θνητός δεν δύναται να αμφισβητήσει μια εξουσία που έχει θεϊκή και όχι ανθρώπινη προέλευση ».

Παράλληλα ο κ. Γαλανός προβάλει και άλλες παραμέτρους σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Οι θρησκευτικές εικόνες είναι πρωτίστως θρησκευτικά και όχι πολιτιστικά σύμβολα, η δε ύπαρξή τους σε δεσπόζουσα θέση στις δικαστικές αίθουσες απευθύνεται, όπως όλα τα σύμβολα, στο θυμικό όσων τις αντιλαμβάνονται, προκαλώντας συναισθήματα που, εφόσον είναι θρησκευτικά, είναι ξένα προς την διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης, η οποία διέπεται από τον ορθό λόγο, αφού μόνον αυτός οδηγεί στην αμεροληψία. Εκτός αυτού, οι θρησκευτικές εικόνες δεν δύνανται να θεωρηθούν ούτε εθνικά σύμβολα, γιατί δεν αποτελούν Ελληνική αποκλειστικότητα, καθόσον η Ορθοδοξία έχει εκατομμύρια πιστούς και σε άλλα έθνη ».

Για τον κ. Γαλανό επί του θέματος ήδη απεφάνθη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αφού έκρινε «ότι η παρουσία του σταυρού στις σχολικές αίθουσες εύκολα εκλαμβάνεται από τους μαθητές όλων των ηλικιών ως ένα θρησκευτικό σύμβολο, το οποίο επιβάλλεται μέσα από την επίσημη εκπαίδευση».

Αναλύοντας την σχετική απόφαση επισημαίνει ότι η ύπαρξη του σταυρού θα μπορούσε να ενισχύει τους θρησκευόμενους μαθητές, αλλά και να προκαλεί απέχθεια στους μαθητές που ακολουθούν άλλες θρησκείες ή είναι άθεοι, ιδιαίτερα εκείνους που ανήκουν σε θρησκευτικές μειονότητες.
«Η ελευθερία του να μην ακολουθείς κάποια θρησκεία (περιλαμβανόμενη στην θρησκευτική ελευθερία που κατοχυρώνεται από το άρθρο 9, σε συνδυασμό προς το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ) δεν αφορά μόνο την θρησκευτική εκπαίδευση, αλλά περιλαμβάνει όλες τις πρακτικές και τα σύμβολα που εκφράζουν μία πίστη, μία θρησκεία ή την αθεΐα », λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ουσιαστικά καλεί τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να αφαιρέσουν τα θρησκευτικά σύμβολα όχι μόνο από τα σχολεία, αλλά και από τα δικαστήρια και όλες τις περιστάσεις της δημόσιας ζωής, στις οποίες οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν».

Στο έγγραφο που κατέθεσε ο Ταξιάρχης Γαλανός προς τον Πρόεδρο του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς καταλήγει:
«Με δεδομένο ότι παρευρίσκομαι στις αίθουσες των δικαστηρίων του Δικαστικού Μεγάρου Λιβαδειάς, όχι τυχαία, αλλά ως συλλειτουργός της Δικαιοσύνης (άρθρο 38 του Κώδικα Περί Δικηγόρων) και στα πλαίσια της υποχρεωτικότητας της παρουσίας μου κατά την εκτέλεση των καθηκόντων μου.
Με δεδομένο ότι οι αίθουσες των δικαστηρίων είναι χώροι όχι απλώς δημόσιοι, αλλά επιπλέον χώροι, όπου, όχι μόνον οι υπόλοιποι πολίτες, αλλά και εγώ ο αιτών, δεν επιλέγω, αλλά υποχρεώνομαι να παρίσταμαι, γεγονός που θεμελιώνει το ειδικό, άμεσο και ενεστώς έννομο συμφέρον μου για την υποβολή της παρούσας αίτησης.
Με δεδομένο ότι έχω στις δικαστικές αίθουσες του δικαστικού μεγάρου Λιβαδειάς το κέντρο των βιοτικών κι επαγγελματικών μου δραστηριοτήτων, στις οποίες περιλαμβάνεται συχνά η υπεράσπιση προσώπων που ανήκουν σε θρησκευτικές ή ιδεολογικές μειονότητες (των οποίων τα δικαιώματα ενίοτε θίγονται εξαιτίας της συμμετοχής τους αυτής), και σαν Έλληνας πολίτης με ιστορική αυτογνωσία και πολιτιστική αυτοσυνειδησία έχω υποχρέωση να μεριμνώ για τη διαφύλαξη και προάσπιση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Με δεδομένο ότι η κατάργηση των θρησκευτικών συμβόλων από τις αίθουσες των δικαστηρίων είναι επιβεβλημένη για λόγους ιστορικούς, εθνικούς και πολιτιστικούς αλλά κατά τα ανωτέρω, από το Σύνταγμα, την εφαρμογή του οποίου ζητώ.
Με δεδομένο ότι η ύπαρξη των θρησκευτικών συμβόλων δεν προβλέπεται από καμία - νομίμως δημοσιευμένη - κανονιστική διάταξη,
Με δεδομένο ότι το αίτημά μου δεν επιδιώκει να αλλάξει κάτι, για το οποίο χρειάζεται η οποιαδήποτε νομοθετική ή κανονιστική παρέμβαση, αλλά να εφαρμοστεί το Σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου,
Για τους λόγους αυτούς
ΖΗΤΩ:
Να διατάξετε την αφαίρεση όλων των θρησκευτικών εικόνων και συμβόλων από τους τοίχους των δικαστικών αιθουσών και γραφείων του δικαστικού μεγάρου του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς ».

Εβδομαδιαία εφημέριδα ΔΙΑΒΗΜΑ

10 Απριλίου 2010

Καταδίκη επίθεσης μετά προσφυγή μέλους σε Συμβούλιο Επικρατείας κατά συμβόλων.

ΕΝΩΣΗ ΟΥΜΑΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.)

email: enooume@gmail.com ιστοσελίδα: www.fbook.me/enooume

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

10 Απριλίου 2010

Καταδίκη επίθεσης μετά προσφυγή μέλους σε Συμβούλιο Επικρατείας κατά συμβόλων. Έγκληση κατά Μητροπολίτη Αμβροσίου για μισαλλοδοξία κατά άθεων.

Η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.) καταδικάζει τη χθεσινή επίθεση κατά του γραφείου του δικηγόρου, μέλους της ΕΝΩ.ΟΥ.ΜΕ. και των Οικολόγων Πράσινων, Χρήστου Ζουμπουλίδη, στην Κατερίνη. Η επαγγελματική επιγραφή είχε καταστραφεί ενώ είχαν γραφτεί απειλητικά συνθήματα στο ασανσέρ. Παράλληλα, η ΕΝΩ.ΟΥ.ΜΕ. ενημερώνει πως προχθές κατατέθηκε από μέλη της έγκληση κατά του Μητροπολίτη Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβροσίου για μισαλλόδοξο κείμενό του κατά άθεων.

Ο Χρήστος Ζουμπουλίδης συνδέει την επίθεση στο γραφείο του με τη χθεσινή δημοσιοποίηση από τα ΜΜΕ της προσφυγής του ίδιου και άλλων δύο δικηγόρων στο Συμβούλιο της Επικρατείας με αίτημα την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα δικαστήρια (σχετικά δημοσιεύματα ακολουθούν).

Η ΕΝΩ.ΟΥ.ΜΕ. θεωρεί πως την ηθική αυτουργία στην επίθεση αυτή έχουν οι θρησκευτικοί παράγοντες που με μισαλλόδοξα κείμενα καλούν τους πιστούς αλλά και την πολιτεία να στραφούν εναντίον των άθεων και των υποστηρικτών της απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων. Παράλληλα καταγγέλλει τη στάση όλων όσοι με τη σιωπή τους για αυτή τη μισαλλόδοξη επίθεση ανέχθηκαν να πλημμυρίσει το Διαδίκτυο με υβριστικά και απειλητικά μηνύματα και κείμενα, αρκετά από τα οποία δημοσιεύθηκαν και σε έντυπα.

Για αυτό ένδεκα άθεοι/ες μέλη της ΕΝΩ.ΟΥ.ΜΕ., στις 8 Απριλίου 2010, είχαν καταθέσει στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών έγκληση κατά του Μητροπολίτη Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβροσίου και του Ελληνικού Δημοσίου ως αστικώς υπευθύνου. Θεωρούν ότι με το κείμενο «Ά-εθνος, Ά-θεος, Ά-πατρις!» (http://mkka.blogspot.com/2010/01/blog-post_13.html) γενικά και ειδικότερα με τα αποσπάσματα «όταν εντός των τειχών υπάρχουν Έλληνες που καυχώνται ότι είναι ά-εθνοι, ά-θεοι και α-πάτριδες, και η Ελληνική Δημοκρατία ΔΕΝ ΣΠΕΥΔΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ και ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ, αποστέλλοντάς τους στο πύρ το εξώτερον ως προδότες της Πατρίδος μας, τότε το τέλος της Ελλάδος είναι εγγύς!» ο εγκαλούμενος «εκ προθέσεως προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία και εκφράζει ιδέες προσβλητικές κατά προσώπων ή ομάδες προσώπων εκ μόνου του λόγου του θρησκεύματός τους» [άθεοι/ες] (παράβαση άρθρων 1.1 και 2 Ν. 927/79) και προβαίνει σε εξύβριση με ομαδικό χαρακτηρισμό των άθεων (άρθρο 361.1 ΠΚ) άρα και των εγκαλούντων και εγκαλουσών.


Το Βήμα

9 Απριλίου 2010

«Κατεβάστε τις εικόνες από τα δικαστήρια!»

Τρεις δικηγόροι με προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητούν αποκαθήλωση των θρησκευτικών συμβόλων

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=324607&dt=09/04/2010

clip_image002

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΜΠΟΥΚΗΣ

Το ζήτημα της ανάρτησης εικόνων και θρησκευτικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους (σχολεία, δικαστήρια, κ.λπ.) μετά τη γείτονα Ιταλία ήρθε και στην Ελλάδα. Αυτή τη φορά δεν καλείται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου να αποφανθεί για την ανάρτηση του σταυρού στις ιταλικές σχολικές αίθουσες, όπως έγινε πρόσφατα, αλλά το Συμβούλιο της Επικρατείας να αποφασίσει αν πρέπει να αναρτώνται ή όχι στις δικαστικές αίθουσες εικόνες του Χριστού, ο σταυρός και άλλα σύμβολα της Ορθοδοξίας.

Και αυτό γιατί τρεις θεσσαλονικείς δικηγόροι ζητούν από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο να «κατέβουν» οι εικόνες και τα θρησκευτικά σύμβολα από τα δικαστήρια της χώρας, καθώς η ανάρτησή τους είναι αντίθετη στο Σύνταγμα, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στον Κώδικα Οργανισμού των Δικαστηρίων, αλλά και παράνομη. Οι δικηγόροι δηλώνουν ότι ανήκουν σε διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες: ο ένας δηλώνει άθεος, η δεύτερη βουδίστρια και ο τρίτος είναι μεν χριστιανός ορθόδοξος αλλά δεν δέχεται την εμπλοκή των συμβόλων της πίστης στην ενάσκηση της κοσμικής εξουσίας.

Τον περασμένο Νοέμβριο οι δικηγόροι κατέθεσαν αίτηση στην επιτροπή διοίκησης των Διοικητικών Δικαστηρίων της Θεσσαλονίκης με την οποία ζητούσαν να «αποκαθηλωθούν» οι εικόνες και οι σταυροί που δεσπόζουν «σε περίοπτες θέσεις πάνω από τους προέδρους των δικαστηρίων», αλλά και να αφαιρεθεί κάθε θρησκευτικό σύμβολο από τους τοίχους των δικαστικών αιθουσών. Τον περασμένο Ιανουάριο το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε το αίτημά τους ομόφωνα, επισημαίνοντας ότι αυτό που ζητούν θίγει ένα ευαίσθητο θέμα το οποίο συνδέεται με την ιστορία του ελληνικού έθνους και μόνη αρμόδια να το επιτελέσει είναι η πολιτεία και όχι οι διοικούντες τα δικαστήρια.

Οι τρεις αναφέρουν ότι η ανάρτηση των εικόνων στα δικαστήρια παραβιάζει «την ακρογωνιαία λίθο του ανθρωποκεντρικού μας πολιτεύματος, δηλαδή το άρθρο 2 παράγραφος 1 του Συντάγματος, που ορίζει ότι ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας».


Προσβάλλεται όμως και η προσωπικότητά τους, η οποία κατοχυρώνεται από το άρθρο 5 του Συντάγματος, καθώς περιορίζεται το δικαίωμά τους να την αναπτύσσουν ελεύθερα και χωρίς διακρίσεις με βάση το θρήσκευμά τους. Δηλώνουν κατηγορηματικά ακόμη στην αίτησή τους ότι «ταυτόχρονα, η ανάρτηση θρησκευτικών συμβόλων στις δικαστικές αίθουσεςπαραβιάζει το δικαίωμά τους στην θρησκευτική ελευθερία, όπως αυτό οριοθετείται στο άρθρο 13 του Συντάγματος και στο άρθρο 9 της ΕΣΔΑ».


Η ανάρτηση των εικόνων στις αίθουσες συνεδριάσεως των δικαστηρίων είναι και παράνομη, και οι δικαστές, οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με την τήρηση της νομιμότητας, έχουν υποχρέωση να τις απομακρύνουν, υπογραμμίζουν οι δικηγόροι. Και είναι παράνομη η ανάρτησή τους καθώς ο Κώδικας Οργανισμού των Δικαστηρίων ορίζει ότι η τοποθέτηση οποιουδήποτε αντικειμένου κατά τρόπο σταθερό εντός των δικαστικών αιθουσών πρέπει να προσδιορίζεται συγκεκριμένα σε σχετική απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης.

Ως σήμερα όμως δεν έχει εκδοθεί σχετική απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης που να επιβάλλει την ανάρτηση θρησκευτικών συμβόλων στις δικαστικές αίθουσες. Κατά συνέπεια οι διοικούντες τα δικαστήρια πρέπει «να απέχουν από τη μόνιμη τοποθέτηση οποιουδήποτε μη οριζομένου σχετικά αντικειμένου εντός των δικαστικών αιθουσών» σημειώνουν οι συνήγοροι της Θεσσαλονίκης. Ετσι όμως εμμέσως πλην σαφώς οι τρεις δικηγόροι καλούν τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Χ. Καστανίδη να λάβει θέση στο ζήτημα αυτό.

Με τον ιταλικό «μπούσουλα»

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=324608&ct=32&dt=09/04/2010

Ειδική αναφορά κάνουν οι τρεις δικηγόροι στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την ανάρτηση σταυρού στις σχολικές αίθουσες των ιταλικών σχολείων (απόφαση Lautsi κατά Ιταλίας). Και συμπερασματικά καταλήγουν ότι «το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ουσιαστικά καλεί τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης να αφαιρέσουν τα θρησκευτικά σύμβολα όχι μόνο από τα σχολεία, αλλά και από τα δικαστήρια και όλες τις περιστάσεις της δημόσιας ζωής, στις οποίες οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν».

«Το Σύνταγμα είναι απόλυτο»

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=324610&dt=09/04/2010

ΕΛΕΑΝΝΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ |

clip_image004

«Έναυσμα για την κατάθεση της αίτησης ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας ήταν η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση Lautsi κατά Ιταλίας. Η απόφαση αυτή ξεκαθαρίζει ότι το κράτος οφείλει να παραμένει ανεξίθρησκο σε όλες τις εκφάνσεις του και ιδίως σε χώρους όπου η παρουσία των ιδιωτών είναι αναπόφευκτη και όπου ενασκείται κρατική εξουσία. Το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι απόλυτο στο θέμα της ανεξιθρησκίας της Δικαιοσύνης και με την αίτηση αυτή ζητήσαμε να τηρηθεί ο κώδικας οργανισμού των δικαστηρίων που δεν επιτρέπει την ανάρτηση κανενός συμβόλου στις δικαστικές αίθουσες».

Η ΕΛΕΑΝΝΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ είναι δικηγόρος, βουδίστρια κατά δήλωσή της

9 Απριλίου 2010

Το αβάσταχτο βάρος της γνώσης

Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ*

 «Η μοιρολατρία θριαμβεύει μονάχα εάν πιστέψεις σ' αυτήν»
Simone de Beauvoir

Πώς κατάντησε έτσι το ελληνικό σχολείο; Πού είναι ο Πλάτωνας, ο Ξενοφώντας, ο Αριστοτέλης; Είναι σίγουρο ότι όλους αυτούς τους σκεπάζει χώμα ελληνικό; Πυθαγόρας, Ιπποκράτης, Ευκλείδης... Τι γυρεύουν τόσα λαμπρά κρανία σ' ένα τέτοιο έρημο μέρος;

Εμείς, «οι μη βάρβαροι», ανοίξαμε διακριτικά την πόρτα και χαθήκαμε μέσα στη νύχτα χωρίς καν να κοιτάξουμε πίσω μας. Τελευταία στις γνώσεις βρίσκονται μόνιμα τα Ελληνόπουλα στη διεθνή κατάταξη κατά τις μελέτες PISA του ΟΟΣΑ. Αφήνοντας πίσω μόνον την Τουρκία και το Μεξικό ανάμεσα από τα 30 κράτη-μέλη του διεθνούς οργανισμού. Ομως η επιστήμη προχωράει. Εξισώσεις, πλανήτες, ενέργεια, δύναμη, ηλεκτρόνια, φωτόνια, Big Bang... Ο άνθρωπος είναι η ταυτοποίηση του δημιουργικού συναγωνισμού, της μόνιμης πάλης για γνώση, για παραγωγή. Αλλα εμείς φαίνεται κουραστήκαμε να σκεφτόμαστε, να παράγουμε. Μας στέρεψε η επιθυμία για ακραία πειράματα, εξαντλήσαμε τους μαθηματικούς συνδυασμούς. Το βάρος των ανακαλύψεων μας λύγισε. Μήπως τελικά ήρθε η ώρα να παρατήσουμε τις υπέρμετρες υποχρεώσεις, τις μεγαλειώδεις φιλοδοξίες; Να υιοθετήσουμε μια πιο... ήσυχη ζωή;

- Αντίο φαντάσματα, η Ελλάδα δεν σας χρειάζεται άλλο. Πληρώσαμε τον βαρκάρη να σας περάσει στην απέναντι όχθη. Μην πληρώσουμε τώρα και την επιστροφή! Φτάνουν οι αργοναυτικές εκστρατείες στα ανεξερεύνητα της γνώσης. Οχι άλλες τύψεις για τις περασμένες δόξες. Οι μεγαλειώδεις τριήρεις γεμάτες σοφία και πολιτισμό ναυάγησαν, οι φωτεινές λάμπες απολαμπίζουν, τα ένδοξα έργα έφυγαν από τη θέση τους. Οι τριήρεις ας μείνουν στα γαλάζια βάθη των αιώνων, οι λάμπες χωρίς λάδι, τα έργα πεσμένα στο έδαφος. Αντίο κι εσύ μέλλον, έπαψες να μας απασχολείς. Κι ας γυρίζει ο μύλος της καινοτομίας ασταμάτητα. Το μέλλον χρειάζεται ελπίδα. Αλλά τελικά με τι όραμα να μαθαίνεις, να δημιουργείς, αφού η ελευθερία πνίγεται, τα ιδανικά βρίζονται, η αξιοκρατία κατακουρελιάζεται. Καλός μαθητής, καλή συμπεριφορά, καλοί νόμοι, καλή διατροφή, καλό περιβάλλον, καλός πολίτης. Λέξεις όλο υποκρισία και ψέμα...

Ετσι αθόρυβα ξεθώριασε το παρελθόν, διαγράφτηκε το μέλλον. Εμεινε όμως το «σήμερα». Μισοζαλισμένος, όπως όλοι, μέσα σ' αυτό το ελληνικό σήμερα, περνώ τελευταία μπροστά από την «Ακαδημία του Πλάτωνα». Αλλά δεν τολμώ να μπω μέσα. Πάνω από την είσοδο γράφει ότι αυτοί που δεν ξέρουν γεωμετρία να απομακρυνθούν από τον χώρο. Κι εγώ δεν είμαι σίγουρος ότι ξέρω γεωμετρία. Ούτε και για τους υπόλοιπους είμαι πλέον σίγουρος. Γιατί το έγραφε αυτό ο Πλάτωνας; Μπορεί από υπέρμετρο εγωισμό· ίσως γιατί ήταν ενάντια στην αμάθεια. Μπορεί ακόμη να ήταν επηρεασμένος από τον ελιτισμό του Σωκράτη, που θεωρούσε ότι η πρωτοπορία και το σχολείο πάνε μαζί. Δεν έχει σημασία πια. Ομως μάλλον πρέπει όλοι να απομακρυνθούμε απ' αυτό τον χώρο. Οι διάδρομοι του καλλιμάρμαρου κτιρίου στένεψαν επικίνδυνα. Αλλωστε απέναντι υπάρχει η μεγάλη της Ελλάδος πύλη. Που γράφει αυτό που επιτρέπει στους περισσότερους να σεργιανίσουν ελεύθερα στους κήπους της: τηλεόραση, καφενείο, διαφθορά, αυτοκίνητο, τράπεζα, ταβέρνα, βία, πλουτισμός, κομμωτήριο, γυμναστήριο... Μέσα σε μια τέτοια «φιλοσοφημένη» καθημερινότητα δεν παραλείψαμε να ληστέψουμε και τη νιότη των παιδιών μας.

Το πρωί σε σχολεία που θυμίζουν πάρκινγκ αυτοκινήτων. Παιδαγωγικές μέθοδοι χωρίς αποτελέσματα και καθηγητές χωρίς όρεξη. Το απόγευμα σαν τρελά από το ένα φροντιστήριο στο άλλο. Το βράδυ εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τα πάρει ο ύπνος. Το χάπι για το άγχος, η ηλεκτρονική κονσόλα. Οποιος σημερινός μεσήλικας έκανε αυτή την άχαρη ζωή σαν παιδί, να σηκώσει το χέρι.

Σίγουρα η οικονομική κρίση μάς λύγισε. Οι κρίσεις των αξιών, του περιβάλλοντος, της συμπεριφοράς, της πολιτικής μάς περικύκλωσαν. Ομως η κρίση του πνεύματος και της διανόησης, πανούργα και διπρόσωπη, άπλωσε τα πλοκάμια της και μας άρπαξε από τον λαιμό. Αυτή είναι το όπλο, σφαίρες οι υπόλοιπες κρίσεις. Εμείς «οι διαφορετικοί» ας καταλάβουμε επιτέλους ότι κανένας λαός δεν γεννιέται με προδιάθεση να κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Οτι ο κάθε πολιτισμός είναι θνητός, εύθραυστος όπως η ζωή. Αυτοκρατορίες με βασιλιάδες, με σκλάβους, με πολεμικές μηχανές βούλιαξαν αύτανδρες. Και μαζί τους, εκεί στα βάθη του παρελθόντος, παρέσυραν θεούς, νόμους, γλώσσες, τέχνες, αγάλματα. Αλλοι πήραν τη θέση τους.

Οι λεωφόροι της Ιστορίας είναι μεγάλες για να παρελάσουν όλοι. Η γη είναι γεμάτη τέτοιες στάχτες· αλλά ακόμη κι αυτές οι στάχτες έχουν κάποια προειδοποίηση να στείλουν. Ως λαός, δεν εξαντλήσαμε μονάχα τα χρηματικά μας αποθέματα αλλά και τα ιστορικά. Ας μην ψάχνουμε συστηματικά στο μέλλον αυτά που βρίσκονται οριστικά στο παρελθόν. Τα παλιά ένδοξα έργα δεν μας προστατεύουν πια. Γιατί έπαψαν να μας ανήκουν. Ανήκουν στην ανθρωπότητα. Πέρασαν στην αιωνιότητα, ενώ εμείς παραμένουμε θνητοί. Για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε πρέπει να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε, να δημιουργούμε. Η χειμερία νάρκη κράτησε αιώνες, ο χειμώνας έπαψε να 'ναι η δικαιολογία. Η άνοιξη δεν είναι μακριά, ώρα να την πάρουμε στα χέρια μας.

* Καθηγητής πανεπιστημίου στο Παρίσι, yannis@lri.fr

Ελευθεροτυπία

5 Απριλίου 2010

10η Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών

Στη γη του Πελίτι, στο Μεσοχώρι του Δήμου Παρανεστίου Ν. Δράμας.

Το 2010 έχει οριστεί ως παγκόσμιο έτος βιοποικιλότητας και εμείς διαλέξαμε την 10η Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών ως κεντρική εκδήλωση του Πελίτι για το παγκόσμιο έτος βιοποικιλότητας. Η γιορτή θα πραγματοποιηθεί σε ιδιόκτητο χώρο του Πελίτι στο Μεσοχώρι του Δήμου Παρανεστίου του Ν. Δράμας.

Τη γιορτή ξεκίνησε το Πελίτι το 1999 ως ανάγκη να μοιραστούν οι ποικιλίες που είχε συγκεντρώσει με πολύ κόπο και καταστρέφονταν. Σήμερα η γιορτή αγκαλιάζει ανθρώπους απ’ όλη τη χώρα και το εξωτερικό, μια γιορτή σταθμός στο θέμα των ντόπιων ποικιλιών στην Ελλάδα και όχι μόνο. Για τη 10η Πανελλαδική γιορτή, έχουμε προσκεκλημένους καλλιεργητές και οργανώσεις απ’ όλη την Ελλάδα αλλά και από πολλές γωνιές της γης.

Οργάνωση της γιορτής

Η γιορτή οργανώνεται από το Πελίτι και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε) Παρανεστίου, νομού Δράμας

Οι στόχοι-όροι της γιορτής είναι

1. Να δοθούν σε όσο το δυνατόν περισσότερους καλλιεργητές παραδοσιακές ποικιλίες λαχανικών, σιτηρών κ.α.

2. Να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους οι καλλιεργητές ντόπιων ποικιλιών και να ανταλλάξουν ποικιλίες, πληροφορίες και εμπειρίες.

3. Να βρουν παραδοσιακές ποικιλίες οι καλλιεργητές που δεν έχουν παραδοσιακούς σπόρους.

4. Να γίνουν όλες οι ανταλλαγές ελεύθερα, χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος.

Δικαίωμα συμμετοχής

Η γιορτή είναι ανοιχτή στον κάθε ενδιαφερόμενο άσχετα αν έχει σπόρους ή όχι.

Όσοι θα φέρουν σπόρους από παραδοσιακές ποικιλίες, φυτά ή αυτόχθονα αγροτικά ζώα θα πρέπει να συμπληρώσουν την αίτηση συμμετοχής τους ως τις 19 Μαρτίου 2010. Οι καλλιεργητές και κτηνοτρόφοι που δεν θα έχουν στείλει την αίτηση συμμετοχής τους μέχρι τις 19 Μαρτίου 2010 δεν θα γίνουν δεκτοί ως καλλιεργητές στη γιορτή.

Οι καλλιεργητές οι οποίοι θα φέρουν σπόρους, θα πρέπει να φέρουν τουλάχιστον 50 φακελάκια.

Θα πρέπει να φέρουν τους σπόρους τους συσκευασμένους σε χάρτινα σακουλάκια  στα οποία θα αναγράφεται:

1. η ποικιλία

2. η περιοχή καλλιέργειας

3. το όνομα του καλλιεργητή

4. ο τρόπος καλλιέργειας

Οι καλλιεργητές που αδυνατούν να κάνουν αυτή τη συσκευασία θα μας ενημερώσουν έτσι ώστε να αναλάβουμε τη συσκευασία των σπόρων.

   Ζητάμε επίσης οι καλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι να φέρουν μαζί τους φωτογραφικό υλικό, για να το αναρτήσουν στα περίπτερά τους. Οι καλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι θα έχουν περίπτερα όπου θα παρουσιάζουν τη δουλειά τους, τους σπόρους ή τα ζώα τους.

   Οι καλλιεργητές και οι κτηνοτρόφοι, ερχόμενοι στο χώρο της εκδήλωσης, θα προμηθευτούν από τη γραμματεία-αν δεν το έχουν προμηθευτεί-το ειδικό καρτελάκι με το όνομά τους για να συμμετάσχουν στις συναντήσεις των καλλιεργητών.

Το τραπέζι της αγάπης

  Το μεσημέρι θα υπάρχει κοινό γεύμα με παραδοσιακές ποικιλίες. Τα φαγητά είναι προσφορά καλλιεργητών που παίρνουν μέρος στη γιορτή και φίλων. Μπορείτε να φέρετε και εσείς κάτι για το κοινό τραπέζι π. χ ψωμί, λάδι, τυρί, ελιές, κ.τ.λ.

 

 

Εθελοντής για τη γιορτή

Η εκδήλωση στήνεται από εθελοντές που εργάζονται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Φέτος για πρώτη φορά η γιορτή έρχεται στην έδρα του Πελίτι. Αυτό απαιτεί πολλή περισσότερη εργασία από κάθε άλλη φορά και θα ήταν μεγάλη χαρά να μας βοηθήσετε σε αύτη την εκδήλωση εθελοντικά.

 

Πώς θα φτάσετε στο Μεσοχώρι του Δήμου Παρανεστίου:

Το Μεσοχώρι είναι οικισμός που ανήκει στο Δήμο Παρανεστίου Ν. Δράμας. Είναι χτισμένο κοντά στις όχθες του ποταμού Νέστου σε υψόμετρο 120 μέτρων και σε απόσταση 40 χμ από την πόλη της Δράμας, 48 χμ από την Ξάνθη, 72 χμ από την Καβάλα, 105 χμ από την Κομοτηνή, 205 χμ από τη Θεσσαλονίκη και 715 χμ από την Αθήνα. Από το αεροδρόμιο της Χρυσούπολης, μέσω Καβάλας, 110 χμ και μέσω Κεχροκάμπου 50 χλ.

Το Μεσοχώρι είναι στη μέση περίπου της επαρχιακής οδού Δράμας-Ξάνθης.

Με το ΚΤΕΛ ή το Τρένο

   Μπορείτε να έρθετε στο Μεσοχώρι με το ΚΤΕΛ Δράμας ή Ξάνθης και με το τρένο ως το Παρανέστι. Το Μεσοχώρι απέχει 2 χιλιόμετρα από το σταθμό του τρένου και την έδρα του Δήμου το Παρανέστι

Χρήσιμα τηλέφωνα:

ΚΤΕΛ Δράμας 2521032734

ΚΤΕΛ Ξάνθης 2541022684

ΟΣΕ Παρανεστίου 2524022148

Μη ξεχάσετε να έχετε μαζί σας ζεστά ρούχα (είναι απαραίτητα).

Επίσης καλή διάθεση, συνεργασία και υπομονή.

Δηλώσεις συμμετοχής

Μπορείτε να ζητήσετε πληροφορίες και να δηλώσετε τη συμμετοχή σας στο τηλέφωνο 2524022059

από Δευτέρα ως Παρασκευή, εννιά το πρωί ως της μία το μεσημέρι.

Πληροφορίες μπορείτε να πάρετε και από την ιστοσελίδα του Πελίτι www.peliti.gr

Την αίτηση συμμετοχής σας μπορείτε να την στείλετε ταχυδρομικά στην ταχυδρομική διεύθυνση:

Πελίτι

Μεσοχώρι Παρανεστίου

Τ. Κ. 66035 Παρανέστι.

ή ηλεκτρονικά στην διεύθυνση: info@peliti.gr

Καλή αντάμωση

"Πελίτι"

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails