Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

16 Δεκεμβρίου 2010

Απεργία στις εφημερίδες; Ας γελάσω!

Καθώς οι συνήθεις καθημερινές εφημερίδες κλείνουν ή σωρεύουν επιχειρηματικά χρέη, η ΕΣΗΕΑ αντιδρά με απεργίες, προσπαθώντας να σώσει θέσεις εργασίας και μισθολογικά κεκτημένα δεκαετιών. Όμως, η ιστορία δείχνει ότι καμιά παλιά τεχνική ή τεχνολογία ποτέ και πουθενά δεν μπόρεσε ν’ αντέξει, από τη στιγμή που εμφανίστηκε στη θέση της μια νεότερη που ήταν φτηνότερη, ταχύτερη, αποτελεσματικότερη και πιο άκοπη.

Όταν διαδόθηκε η τυπογραφία, οι καλλιγράφοι και αντιγραφείς των χειρογράφων υπέστησαν ένα πρώτο πλήγμα, κι όταν εμφανίστηκαν οι γραφομηχανές, ο κλάδος τους έσβησε ολότελα (τώρα δεν υπάρχουν ούτε αυτές, λόγω υπολογιστή-εκτυπωτή). Όταν τα πλοία έγιναν ατμόπλοια χάθηκαν πολλά επαγγέλματα των ιστιοφόρων, ενώ όταν διαδόθηκε η μηχανοκίνηση χάθηκαν οι σαμαράδες, οι πεταλωτές, οι σανιτζήδες, οι αμαξάδες, οι βαλμάδες, οι αλογάδες (απόμειναν μόνο ως οικογενειακά επώνυμα). Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλές ακόμα αναλογίες. Όλη η εξέλιξη του υλικού πολιτισμού δεν είναι παρά μια συνεχής αντικατάσταση τεχνολογιών και των τεχνιτών που τις ασκούσαν.

Οι δημοσιογράφοι είχαν ανδρωθεί σ’ ένα καθεστώς όπου και οι ίδιοι και οι εφημερίδες τους ήταν παντοδύναμοι. Ένας ισχυρός εκδότης μπορούσε να ανεβάσει ή να κατεβάσει μια κυβέρνηση. Το μονοπώλιο της ενημέρωσης ανήκε στον Τύπο – και ο Τύπος έλυνε κι έδενε. Όμως κατά σειρά εμφανίστηκαν το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το ιδιωτικό ραδιόφωνο και η τηλεόραση, το διαδίκτυο, το κινητό τηλέφωνο, τα μπλογκ, το γιουτιούμπ, το φέισμπουκ – αύριο ποιος ξέρει τι άλλο.

Όλοι αυτοί είναι παράγοντες που καταγράφουν, μεταδίδουν και σχολιάζουν την είδηση και την πληροφορία παράλληλα με τις εφημερίδες, αλλά καλύτερα απ’ αυτές, γιατί διαθέτουν σημαντικά πλεονεκτήματα: όχι ανάγκη αγοράς από το περίπτερο/ συνεχή εξέλιξη του προϊόντος τους πολλές φορές μέσα στη μέρα/ διαδραστικότητα (τα όρια μεταξύ πομπού και δέκτη είναι πλέον δυσδιάκριτα)/ πολλαπλότητα (ο καθένας μπαίνει σε πολλά σάιτ-μπλογκ και ακούει-βλέπει πολλά κανάλια και σταθμούς, ενώ δεν μπορεί ν’ αγοράζει πολλές εφημερίδες)/ μη κομματική εξάρτηση / οικολογική οικονομία/ συνδυασμό με ψυχαγωγία.

Πολύ φυσικό είναι ότι, με τέτοιον ανταγωνισμό, οι εφημερίδες μπήκαν σε κρίση. Όσες κρατικές διαφημίσεις και να δεχτούν, όση επιδότηση από τα κόμματά τους και να πάρουν («Αυγή», «Ριζοσπάστης»), δεν στέκονται πια αυτοδύναμες στα πόδια τους. Και συνεπώς ούτε οι παραδοσιακοί εκδότες ούτε οι παραδοσιακοί δημοσιογράφοι της εφημερίδας έχουν τη δύναμη που είχαν. Οι αθλητικές, βέβαια, είναι άλλο καπέλο. Πάντως κι αυτές, αργά η γρήγορα, θα τις πιάσει η κρίση, όσο θα διαδίδεται η χρήση του διαδικτύου γενικά και το διαδικτυακό στοίχημα ειδικά κι όταν αρχίσουν να πέφτουν τα κέρδη του ΟΠΑΠ).

Μια εφημερίδα σήμερα, για να σταθεί, πρέπει:
- είτε να διαθέτει πολύ υψηλή ποιότητα
- είτε να δίνει κάτι δωρεάν ή σε πολύ χαμηλή τιμή, όπως οι σαββατιάτικες ή οι κυριακάτικες
- είτε να είναι η ίδια δωρεάν, όπως η A.V.
-είτε να συνδυάζει κάποια από τα παραπάνω.

Η καθημερινή πολιτική εφημερίδα είναι ένα προϊόν που φθίνει. Η ενημέρωση, η πληροφόρηση και ο σχολιασμός δεν φθίνουν, αλλά προσφέρονται από αλλού – και καλύτερα. Ακόμα κι αν κλείσουν όλες και για πάντα, η απουσία τους δεν θα γίνει αισθητή: οι αναγνώστες τους έχουν ή θα βρουν άλλες, εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης.

Αυτά μερικοί εκδότες τα καταλαβαίνουν και στρέφονται (και) αλλού. Για τους δημοσιογράφους, αντιθέτως, δεν είμαι σίγουρος. Εγκλωβισμένοι στα συνδικαλιστικά τους, δεν βλέπουν την εξέλιξη στην τεχνολογία και την κοινωνία. Θέλοντας να προστατέψουν τα μέλη τους στις εφημερίδες, κηρύσσουν απεργίες σε όλα τα μίντια. Θεωρούν ότι οι εφημερίδες εξακολουθούν να είναι ένα «σίγουρο μαγαζί, που δε σπάει, δε χαλάει». Ε λοιπόν, δεν είναι πια. Απεργώντας –και ειδικά απεργώντας στα προσοδοφόρα λόγω διαφημίσεων κυριακάτικα φύλλα–, οι δημοσιογράφοι πριονίζουν μια ώρα αρχύτερα το κλαρί όπου κάθονται και οι ίδιοι, οξύνοντας την κρίση του Τύπου και φέρνοντας πιο κοντά την απώλεια της δουλειάς τους. Κανένας εκδότης δεν είναι διατεθειμένος να κρατάει όλους όσους πλήρωνε, εφόσον η εφημερίδα του δεν πουλάει πια. Ούτε μπορεί να τη διατηρεί από φιλανθρωπία, μπαίνοντας μέσα, μέχρι να πάρει σύνταξη κι ο τελευταίος μισθωτός του. Με απεργίες ή χωρίς, οι εφημερίδες παλιού τύπου κλείνουν έτσι κι αλλιώς.

Η ΕΣΗΕΑ εμένα μου φαίνεται απολίθωμα. Ακόμα και ο τίτλος της το δείχνει: Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Στην εποχή που το Wikileaks δημοσιεύει ό,τι θέλει, πιστεύει η ΕΣΗΕΑ ότι η απεργία της μπορεί να διακόψει την ενημέρωση; Είναι αδύνατο να επιβάλει απεργίες στα σάιτ, στο φέισμπουκ, στα μπλογκ, στην πληροφόρηση μέσω κινητού, στα ξένα μίντια ή στα πρακτορεία ειδήσεων. Όταν η ανάγκη για δουλειά σφίξει, δεν θα μπορεί να την επιβάλει ούτε στους σταθμούς, στα κανάλια. Ούτε στις ίδιες τις εφημερίδες, καλά καλά, όσες θα έχουν απομείνει. Στις μέρες μας, σε μέρα απεργίας της ΕΣΗΕΑ, οποιοσδήποτε μπορεί ν’ανεβάζει ειδήσεις στο διαδίκτυο – πολλοί το κάνουν. Δεν είναι σπάσιμο της απεργίας, είναι άλλος κόσμος. (Θυμίζω ότι σε μέρα απεργίας της ΕΣΗΕΑ δολοφονήθηκαν οι 3+1 της «Μαρφίν», και η είδηση κυκλοφόρησε αμέσως.)

Κατά την ταπεινή μου γνώμη (είμαι ελεύθερος συγγραφέας με μπλοκάκι και όχι μέλος της ΕΣΗΕΑ), οι δημοσιογράφοι πρέπει να γίνουν όσο μπορούν καλύτεροι στη δουλειά τους (πηγές, πληροφορίες, καλλιέργεια, στιλ γραφής ή ομιλίας) και να κάνουν οι ίδιοι το άλμα στο διαδίκτυο και ό,τι άλλο μέσο υπάρχει πρόσφορο. Να το κάνουν όχι κατ’ ανάγκην ως μισθωτοί στην ηλεκτρονική έκδοση μιας εφημερίδας, αλλά και ως (μικρο)επιχειρηματίες ή συνέταιροι. Η εφημερίδα, όπως την ξέραμε οι παλιότεροι, πέθανε. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, μπορεί να βρει και να ρωτήσει γέροντες παγοπώλες ή αμαξάδες. Μερικοί ζουν ακόμα.

www.athensvoice.gr

13 σχόλια:

  1. Το πρώτο ζήτημα είναι η αντιδεοντολογική απόφαση της ΕΣΗΕΑ να πάρει μέρος στην απεργία την ίδια μέρα με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Το δεύτερο θέμα το ανέλυσα κι εγώ σε δύο αναρτήσεις μου (Δημοσιογραφία και διαδίκτυο
    και Η δημοσιογραφία στην εποχή του διαδικτύου (μια απάντηση))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παίζει ρόλο και η τιμή, ρε παιδιά. Για παράδειγμα, στη Λάρισα η "Ελευθερία" που κάνει 50 λεπτά (100 δρχ. το 2000) δεν έχει πρόβλημα και πουλάει 22.000 φύλλα την ημέρα. Προφανώς κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σκάσει ενάμισι ευρώ κάθε μέρα για να διαβάσει εφημερίδα, ενώ μισό ευρώ με τον καφέ είναι ανεπαίσθητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι "αναρχικοί" της Athens Voice αποτελούν τον καλύτερο στρατό του συστήματος.Όντως ο "κόσμος αλλάζει" και "με τρομάζει".Η "γενιά του Πολυτεχνείου" έμοιασε με την ηττημένη γενιά του 30.Η τεχνολογία αλλάζει,για αυτό και η εργατική τάξη που δε θέλει να γίνει εξαθλιωμένη μούργα των αφεντικών πρέπει να επιζητά η τεχνολογική ανάπτυξη να έχει οφέλη προς όλη την κοινωνία και όχι μονάχα προς τα αφεντικά.

    Από τους Λουδήτες μέχρι σήμερα,το "πρόβλημα" της τεχνολογικής ανάπτυξης έχει απασχολήσει την κοινωνία.Δεν είναι χαρακτηριστικό του σήμερα.

    Αλληλεγγύη στους απεργούς,και μπουκοτάζ στις εφημερίδες που κυκλοφορούν μέχρι την Κυριακή.

    Προσοχή στους αχινούς!

    υ.γ είμαι μη δημοσιογράφος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Δείμε, μόνο αντιδεοντολογική; δεν λές καλύτερα προδοτική για να ακριβολογούμε;

    @EvanT όλα πάιζουν τον ρόλο τους ακόμα και η ηλικία των αναγνωστών. Η μάνα μου που δεν έχει ιδέα τι είναι ίντερνετ ακόμα διαβάζει εφημερίδα αλλά ο γιός μου δεν έχει αγοράσει ποτέ ούτε μία και δεν θα αγόραζε ακόμα κι αν στόιχιζε 10 λεπτά.

    @ανώνυμε, είναι αναρχική η athens voice; Άλλο πάλι και τούτο!
    Η αλληλεγγύη είναι κάτι πολύ πολύτιμο για να το δίνουμε έτσι γενικά. Προσωπικά είμαι αλληλέγγυος μόνο εκεί που κρίνω πως αξίζει να είμαι και εν πορκειμένω δεν υποστηρίζω ούτε τους απεργούς ούτε τα αφεντικά τους.

    ΥΓ. τι πα να πει "μη δημοσιογράφος"; "Δεν είμαι δημοσιογράφος" λέγεται. Της σχολής παπαντρέου είσαι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όχι η Athens Voice δεν είναι αναρχική.Κάποιοι άλλοι αυτοπροσδιορίζονται ως "Αναρχικοί",και επιθυμούν την πρόοδο της επιστήμης να την εκμεταλλεύονται μονάχα οι έχοντες.
    Αλληλεγγύη στα Αφεντικά λοιπόν γιατί διανύουμε περίοδο κρίσης!Σε περίοδο όξυνσης της σύγκρουσης οπου βρίζεις απεργία,το να γράφεις ότι είσαι ουδέτερος είναι μεγαλύτερη κοτσάνα από το "μη δημοσιογράφος" που έγραψα.

    Σαν δημοσιογράφος θα έπρεπε να το ήξερες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χμμ..βάλατε "προέγκριση"...
    Χτές δεν είχατε "προέγκριση".Ελπίζω να μην ήμουν εγώ η αφορμή για αυτά τα σύνορα επικοινωνίας μέσα στο blog ενός "αναρχικού και Κυνικού".
    Ξέρετε ο Διογένης ο Κυνικός,αν κάτι σιχαινότανε περισσότερο από τον Πλάτωνα ήταν ο δάσκαλος του ο Αντισθένης.
    Ψάχτε τον λόγο.:lol:

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. βρε ανώνυμε 1:10 τι λες; Εγώ δημοσιογράφος;;; χαχαχαχαχα από που και ως που;
    Και όχι δεν είμαι ουδέτερος απλά δεν είμαι με κανέναν εκ των δύο αλλά από που και ως που αυτό είναι ουδετερότητα; έχω ξέρεις τις δικές μου απόψεις οι οποίες μόνο ουδέτερες δεν είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ανώνυμε 1:15 που στον κόρακα την είδες την προέγκριση;
    Να ψάξω λες τον λόγο περί Διογένη; οκ να ψάξω.
    Λοιπόν έψαξα. Ο Διογένης και ο Αντισθένης όπως και όλοι σχεδόν οι κυνικοί έχουμε προσωπικές απόψεις και δεν μαντρωνόμαστε όπως και αν λέγεται το μαντρί ούτε θεωρούμε το εχθρό του εχθρού μας φίλο μας. Το λενε αντικειμενικότητα από τότε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α και κάτι άλλο. Προέγκριση όπως σου είπα δεν υπάρχει αλλά αφού γράφεις πως "Ελπίζω να μην ήμουν εγώ η αφορμή για αυτά τα σύνορα επικοινωνίας μέσα στο blog ενός "αναρχικού και Κυνικού"." αναρωτιέμαι, θεωρείς τον εαυτό σου και αυτά που γράφεις τόσο βλακώδη ώστε να με εξωθήσεις σε προέγκριση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χμ.Μάλλον την πάτησα για τα καλά.Ζητώ συγνώμη καθώς σας μπέρδεψα με τον δημοσιογράφο της AthensVoice που έγραψε αυτό το κατάπτυστο(κατά την γνώμη μου)κείμενο.Μου έβγαλε το blog ότι το σχόλιο περιμένει προέγκριση ή κάτι τέτοιο.Φαίνεται εκανα λάθος.Ξαναζητώ λοιπόν, συγγνώμη.

    Για την σύγκρουση διαφωνούμε.Υπάρχει απεργία,ξεκινάνε χιλιάδες απολύσεις όποιος προπαγανδίζει τέτοιες απόψεις ενάντια στις αποφάσεις των συναδέλφων του όπως ο συγγραφέας του αρχικού κειμένου έχει πάρει ήδη θέση,και είναι η θέση ως τσιράκι των Αφεντικών.

    Ο σχολιασμός δε πάει για εσάς,καθώς από ότι είπατε δεν είστε δημοσιογράφος και άρα απλά έχετε τις απόψεις σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μου το ξαναεβγαλε.
    "Your comment will be visible after approval."

    Τι διάλο,που κάνω λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έχω κάνει 15 ανανεώσεις και τα σχόλια μου,δεν έχουνε εμφανιστεί ακόμα.Άρα υπάρχει ΠΡΟΕΓΚΡΙΣΗ και εμφανίζετε εσείς τα σχόλια ή έχετε κάποιο τεχνικό πρόβλημα στο blog.

    Χθες μου το εμφάνισε το σχόλιο με την μια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. εγώ προέγκριση δεν έχω. Αν έχει πρόβλημα η γουγλ εγώ δεν φταίω σε τίποτα ούτε μπορώ να κάνω κάτι.
    κι επιδή διαφωνούμε σου λέω πως αυτοί που τώρα σκούζουν για τις απολύσεις μέχρι χθες ήταν τα επίσημα τσιράκια των αφεντικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails