Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

6 Ιανουαρίου 2010

Αιτήματα απομάκρυνσης θρησκευτικών συμβόλων, κατάργησης προσευχής & εκκλησιασμού

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) γνωστοποιεί πως τέσσερις γονείς (τρεις Έλληνες πολίτες και ένας αλλοδαπός) έχουν υποβάλει μέσω του ΕΠΣΕ αναφορές στο Συνήγορο του Πολίτη για να διαμεσολαβήσει ώστε να αφαιρεθούν τα θρησκευτικά σύμβολα από τις τάξεις και να καταργηθεί η πρωινή προσευχή και ο εκκλησιασμός σε ώρες σχολείου από τα σχολεία όπου φοιτούν τα παιδιά τους στην Περιφέρεια της Πρωτεύουσας και στη Θεσσαλονίκη.

Το αίτημα υποβλήθηκε με βάση την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την αφαίρεση θρησκευτικών συμβόλων από σχολείο στην Ιταλία, στην υπόθεση Lautsi v. Italy (προσφυγή 30814/06 – απόφαση 3 Νοεμβρίου 2009), στην οποία το ΕΠΣΕ είχε κάνει παρέμβαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ως τρίτος. Παράλληλα, βασίστηκε και στην ερμηνεία του Συντάγματος που έχει κάνει ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Μιχάλης Σταθόπουλος.

apomakrynsh thriskeftikon simvolon Ένας εκ των τεσσάρων είμαι κι εγώ. Να πω καταρχήν πως λυπάμαι που είμαστε μόνο τέσσερις αλλά δεν περίμενα περισσότερους. Είναι γεγονός πως στα λόγια είμαστε καλοί φαφλατάδες αλλά όταν έρχεται η ώρα των έργων και των υπογραφών τότε ξυπνάει μέσα μας ο ραγιαδισμός φωνάζοντας από την μέσα μεριά των αυτιών μας: “γιατί να βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα”; ή ακόμα χειρότερα σε κάποιους φωνάζει μέσα τους ο κεχαγιάς κοτζαμπάσης: “έτσι τα βρήκαμε έτσι θα τ’ αφήσουμε”. Σε κάποιες δε περιπτώσεις φωνάζει μέσα μας ο φόβος: “θα στιγματιστούν τα παιδιά μας”. Κατανοητές εκ μέρους μου όλες αυτές οι σκέψεις. Δεν αρκούν δύο αιώνες για να αποτινάξουν από μέσα μας δεκαέξι προηγούμενους αιώνες σκλαβιάς. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, όπως πολύ ορθά λέει και ο ποιητής.

Στην ενημέρωση λοιπόν που είχα από το Ε.Π.Σ.Ε. πληροφορήθηκα και για το κάτωθι κείμενο με το οποίο συμφωνώ μέχρι κεραίας και ως εκ τούτου το προσυπογράφω.

Ένας από τους προσφεύγοντες γονείς, ο συγγραφέας και εκδότης Θανάσης Τριαρίδης, δημοσιοποίησε την ενέργειά του και ανέλυσε τη θέση του σε άρθρο που επισυνάπτεται.

Στις 28/12/2009 υπέγραψα, με την ιδιότητα του γονιού δύο παιδιών που πηγαίνουν στο δημοτικό σχολείο αλλά και με την ιδιότητα του πολίτη, μία επιστολή/έκκληση προς τον Συνήγορο του Πολίτη (και δι’ αυτού προς τον Υπουργό Παιδείας) προκειμένου να απομακρυνθούν όλα τα δημόσια εκτεθειμένα θρησκευτικά σύμβολα από το σχολείο των παιδιών μου, να μην υπάρχει οποιαδήποτε μορφή ομαδικής θρησκευτικής προσευχής σε αυτό και να σταματήσει η οποιαδήποτε μορφή εκκλησιασμού (ή άλλης ιερουργίας) κατά την ώρα του σχολείου. Θεωρώ πως ήδη καθυστέρησα αδικαιολόγητα γι’ αυτή την έκκληση: εδώ και χρόνια είναι προφανές για μένα πως η ύπαρξη θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία (και σε κάθε άλλο χώρο δημόσιου χαρακτήρα), η σχολική προσευχή, ο ομαδικός εκκλησιασμός κατά την ώρα του σχολείου καθώς και η κάθε μορφή προσηλυτισμού μέσα στην υποχρεωτική εκπαίδευση ανηλίκων (δηλαδή το μάθημα των Θρησκευτικών όπως διαχρονικά διδάσκεται) συνιστούν μια βαθιά προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και παραβιάζουν ευθέως βάναυσα το στοιχειώδες και θεμελιακό ανθρώπινο δικαίωμα για ελευθερία της συνείδησης (: άρα και της θρησκευτικής συνείδησης).

Πολλοί από τους αναγνώστες των βιβλίων μου θα θεωρήσουν τούτη την έκκληση ως αυτονόητη συνέχεια της εκπεφρασμένης από χρόνια θέσης ενάντια στις θρησκείες, σε κάθε είδους καθολική πίστη, ενάντια ακόμη και στη μεταφυσική έννοια ενός παντοδύναμου παντεπόπτη «Θεού»/«Ανώτερης Δύναμης» που εποπτεύει-ελέγχει-υποτάσσει τους «αδύναμους»-«ατελείς»-«ανεπαρκείς»-«αμαρτωλούς» ανθρώπους στην ισχύ της τάξης του. Κάνουν λάθος: οι αντιθρησκευτικές θέσεις μου βεβαίως και ισχύουν – μα θα υπέγραφα την ίδια έκκληση ακόμη κι αν ήμουν βαθιά θρησκευόμενος· ίσως τότε μάλιστα να ήμουν ακόμη πιο ενοχλημένος, καθώς θα ένιωθα πως η πίστη μου θα υπαγόταν στην απανθρωπιά της υποχρεωτικής εκπαιδευτικής κανονικότητας και θα ευτελιζόταν σε διατακτική τελετουργία…

Εξηγούμαι: πράγματι εδώ και χρόνια έχω χαρακτηρίσει τις θρησκείες φιλοσοφικά συστήματα που σκλαβώνουν τους ανθρώπους υπάγοντάς τους σε μια τελετουργία θανάτου, μίσους και απανθρωπιάς (καθώς λογαριάζουν την αγάπη και το μίσος ως προαποφασισμένες διαταγές και όχι ως ανθρώπινες εκδοχές). Επίσης έχω χαρακτηρίσει τον «παντεπόπτη»/«ελεγκτή»/«τιμωρό Θεό» ως το φριχτότερο από τα τέρατα που έχει επινοήσει ο νους του ανθρώπου – πολύ χειρότερο από την κάθε Λερναία Ύδρα και τον κάθε σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι. Θεωρώ όλα τα «Ιερά Βιβλία» όλων των θρησκειών εξαγγελίες διαχρονικών και εξακολουθητικών φόνων – που σκλαβώνουν τους ανθρώπους στον τρόμο του επικείμενου αφανισμού τους. Κι όσο μπορώ να αντιληφθώ την ανθρώπινη ιστορία, βλέπω πως όλες θρησκείες που κυριάρχησαν ιστορικά (με προεξάρχοντα τον Χριστιανισμό) αιματοκύλισαν και αιματοκυλίζουν την ανθρωπότητα επιχειρώντας να επιβληθούν ως ή μία και αναμφισβήτητη αλήθεια.

Αυτές ωστόσο είναι οι δικές μου απόψεις – και εκφράζουν μονάχα εμένα και την (παροντική – γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει ή και να μεταστραφεί) οπτική μου για τον κόσμο. Υπάρχουν εκατομμύρια (για να είμαι ακριβέστερος: δισεκατομμύρια) συμπολίτες μου στο μεγάλο παγκόσμιο χωριό που έχουν τη δική τους οπτική – η οποία, ως ανθρώπινη έκφραση, είναι εξίσου σημαντική με τη δική μου. Αυτοί οι άνθρωποι θρησκεύονται σε έναν ή και περισσότερους θεούς, σε άυλα πνεύματα ή υλικά σημεία, έχουν τόπους λατρείας και ιερά κείμενα, τελετουργίες και παραδόσεις: έτσι κατανοούν την ύπαρξή τους, τη φθορά, την αγάπη, το μίσος, τον έρωτα, την ανθρώπινη κατάσταση εν γένει. Κι έχω πολλές φορές γράψει πως θα κατέβαινα στο δρόμο για να υπερασπιστώ την ελευθερία τούτης της έκφρασης (δηλαδή: κάθε απόχρωσης του χριστιανισμού, του μωαμεθανισμού, του ιουδαϊσμού του βουδισμού, του κομφουκιανισμού, του παγανισμού, του σαμανισμού, του σατανισμού, του πολυθεϊσμού, του δωδεκαθεϊσμού ή οποιασδήποτε άλλης θρησκευτικής εκδοχής). Γιατί, φυσικά, ο απόλυτος σεβασμός στην πίστη του άλλου είναι η βασική προϋπόθεση για να ζητήσει κανείς τον αντίστοιχο απόλυτο σεβασμό στη δική του αθεΐα/απιστία/αγνωστικισμό (ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει ο καθένας).

Ο απόλυτης σεβασμός σε κάθε πίστη (άρα και στην απιστία) προϋποθέτει και την πολιτική, πολιτειακή και εκπαιδευτική ανεξιθρησκία. Δυστυχώς τούτη η ανεξιθρησκία δεν είναι εμπεδωμένη θεσμικά στο βαθύτατα αναχρονιστικό σε σχέση με τις άλλες κοινωνίες της Δύσης ελληνικό κράτος. Το άρθρο 3 του Συντάγματος (περί επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα) είναι προφανέστατα αντισυνταγματικό, ένα δημοκρατικό κενό και μια πολιτειακή ντροπή για όλους μας (όπως πολιτειακή ντροπή είναι η ύπουλη συνταγματική απαγόρευση του προσηλυτισμού του άρθρου 13 σε μια κοινωνία με θεσμικά επικρατούσα θρησκεία). Και σε ολόκληρη τη διακλάδωση του ελληνικού θεσμικού οικοδομήματος βλέπουμε εκφάνσεις μιας αποκρουστικής θεοκρατίας βαθιά ριζωμένης μέσα στον κυρίαρχο ανορθολογισμό: το μάθημα των «Θρησκευτικών» (που είναι ένα μάθημα θρησκευτικού μίσους), τα θρησκευτικά σύμβολα στα σχολεία, στα δικαστήρια και σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, η θρησκειοποιημένη εκπαίδευση εν γένει, η δημόσια ομαδική προσευχή, οι θρησκευτικές αργίες, η υπαγωγή της περιουσίας της κυρίαρχης εκκλησίας σε ένα διαρκές καθεστώς παρακρατικής ανομίας είναι μονάχα μερικά παραδείγματα αυτής της θεσμικής εκτροπής από τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δημοκρατικό πολίτευμα.

Η αναγκαιότητα της ανεξίθρησκης εκπαίδευσης στην Ελλάδα υποστηρίχτηκε με λειψά επιχειρήματα – ακριβώς γιατί η ελληνική κοινωνία είδε διαχρονικά τη συζήτηση αυτή ως ύποπτη και απειλητική για την αυτοκατάφασή της. Έτσι, η μόνη υπέρ της ανεξιθρησκίας επιχειρηματολογία που μπόρεσε κάπως να γίνει ανεκτή είναι η ακόλουθη: η ανεξίθρησκη εκπαίδευση είναι απαραίτητη προϋπόθεση δημοκρατίας, καθώς στα ελληνικά σχολεία (και τα τελευταία χρόνια σε μεγαλύτερο ποσοστό από ποτέ) συγκεντρώνονται παιδιά των οποίων οι γονείς ανήκουν σε διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα από αυτό της κυρίαρχης ορθόδοξης χριστιανικής πίστης ή και γονιών που είναι άθεοι. Όλα αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε ένα προφανές αδιέξοδο βλέποντας μιαν άλλη από την οικεία σε αυτά πίστη να είναι κυρίαρχη μέσα στις σχολικές αίθουσες και να επιβάλλει με περίπου διατακτικό τρόπο την τελετουργία της. Ποιο σχολείο μπορεί να διδάξει την αξία του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης υπό αυτήν τη συνθήκη;

Η σκέψη αυτή είναι φυσικά απολύτως ορθή στην ακολουθία της – μα μου αφήνει ένα μεγάλο κενό στην εκκίνησή της. Προσωπικά ζυγώνω την ανεξιθρησκία μέσα από μια διαφορετική αφετηρία. Δεν θεωρώ πως ένα παιδί εντάσσεται αυτόματα και αυτονόητα στην όποια θρησκεία του γονιού του – με τον ίδιο τρόπο που δεν θεωρώ πως τα δικά μου παιδιά συμμερίζονται αυτονόητα τη δική μου αθεΐα. Τα παιδιά είναι παιδιά: μια αξία πολύ μεγαλύτερη από τις πίστεις μας, τις απόψεις μας, την όποια οπτική μας για τον κόσμο. Αν κάτι μάς έχει δώσει ως πολιτισμική κληρονομιά η Δύση, είναι η πεποίθηση πως αυτά τα παιδιά (και όλα τα παιδιά του κόσμου) έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τη ζωή τους και τους όρους της, τον μεταφυσικό και φυσικό αυτοπροσδιορισμό τους. Ως εκ τούτου, όλα τα παιδιά (ακόμη και αυτά των οποίων οι γονείς πιστεύουν στο κυρίαρχο θρησκευτικό δόγμα – και όλα τα υπόλοιπα βέβαια) δικαιούνται να μεγαλώνουν δίχως να τους επιβάλλονται μεταφυσικές τελετουργίες, επικλήσεις και προσευχές, ιερά βιβλία και σύμβολα θρησκειών που δεν επέλεξαν τα ίδια. Η εκπαιδευτική ανεξιθρησκία είναι μια αξία που οφείλουμε να γυρέψουμε όλοι, πιστοί και άθεοι, με την ίδια ένταση για τα παιδιά μας ως θεμελιακή προστασία της ίδιας τής πίστης ή της απιστίας μας – ακριβώς γιατί η οποιασδήποτε μορφής πίστη και οποιασδήποτε μορφής αθεΐα μπορεί να δικαιωθεί εσωτερικά όχι όταν επιβάλλεται σε ανήλικα παιδιά ως παρωπίδα τρόμου αλλά όταν την επιλέγει αυτόβουλα ο κάθε άνθρωπος, ως ενήλικο υποκείμενο, εφόσον το θέλει, όπως το θέλει, για όσο το θέλει, επειδή το θέλει. Η εκπαιδευτική ανεξιθρησκία είναι κάτι πολύ περισσότερο από αίτημα όσων είμαστε άθεοι: είναι όρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας όλων μας.

Σύμφωνα με αυτήν τη συλλογιστική, ανάμεσα στους πρώτους που θα αποφάσιζαν να γυρέψουν την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και την κατάργηση της ομαδικής σχολικής προσευχής και του σχολικού εκκλησιασμού θα έπρεπε κάθε φορά να είναι οι ίδιοι οι γνήσια πιστοί του κυρίαρχου δόγματος (εν προκειμένω στην Ελλάδα οι ορθόδοξοι χριστιανοί) – ακριβώς γιατί θα ήθελαν (επιτέλους) να προστατεύσουν τη ζωτική (για τους ίδιους) πίστη τους από τη διαρκή μετατροπή της σε μια απαίσια διατακτική διαδικασία. Εξάλλου, η ίδια ανάγκη προστασίας του μεταφυσικού πυρήνα της όποιας αλήθειας τους θα έπρεπε για τους γνήσια πιστούς να καθιστά επιτακτική ανάγκη τη συνολική αποθρησκειοποίηση του κράτους, την κατάργηση του μαθήματος των «Θρησκευτικών», την κατάργηση κάθε θεσμού ή παράδοσης που εγκλωβίζει ένα παιδί μέσα σε μια πίστη που δεν έχει επιλέξει το ίδιο: προφανές παράδειγμα ο νηπιοβαπτισμός, που μπορεί να μην είναι (πια) θεσμική υποχρέωση, μα είναι ένας ανεπανόρθωτος ευτελισμός της όποιας πίστης των γονιών που αποφασίζουν για λογαριασμό των μωρών τους σε ποιον και σε τι αυτά θα πιστεύουν.

Και εδώ μια προσωπική παρένθεση, ίσως για να υπενθυμίσω πόσο ανάπηρος, πόσο λειψός μπορεί να είναι κάποιος που συχνά ακούγεται ως «τιμητής». Αν κάποιος πιστός νηπιοβαπτίζοντας τα παιδιά του εκφυλίζει την πίστη του, εκείνος που δεν πιστεύει μα συμμετέχει σε αυτήν τη διαδικασία λογαριάζοντάς την γραφική παράδοση και κοινωνική εκδήλωση ή απλώς αδρανώντας, εκφυλίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Από αυτήν τη δεύτερη ντροπή, αλίμονο, δεν εξαιρούμαι. Κι ίσως γι’ αυτό έχω επιπλέον λόγους να ξέρω πως κάποτε η αδράνεια, η αβελτηρία, ο θαμπός φόρτος της καθημερινότητας είναι απλοϊκές δικαιολογίες υποταγής.

Μπορεί κανείς να ρωτήσει: Σε μια χώρα με όλα θεσμικά προβλήματα ανεξιθρησκίας που καταγράφτηκαν παραπάνω (αρχής γενομένης μάλιστα από το ίδιο το Σύνταγμα), η απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και η κατάργηση της σχολικής προσευχής και του σχολικού εκκλησιασμού είναι πρώτη προτεραιότητα; Απαντώ κατ’ ανάγκη περιφραστικά: δεν πιστεύω σε καμιά αλλαγή που θα συμβεί διαμιάς όταν κάποιος χτυπήσει τα χέρια του ή προφέρει (σαν τον Αλή Μπαμπά) μια μυστική φράση – όσοι προσδοκούν τέτοιες πολιτικές μεταβολές προκαλούν τη βαθιά θλίψη μου και την έντονη καχυποψία μου (καθώς ο επίπεδος κόσμος που ευαγγελίζονται είναι συνήθως πολύ κτηνωδέστερος από τον υπάρχοντα). Πιστεύω πως μπορούμε, ως κοινωνικό σύνολο (: ως παγκόσμια κοινότητα), να βαδίσουμε σε έναν δρόμο λίγο πιο ανθρώπινο (και κατ’ επέκταση: όλο και πιο ανθρώπινο) κάνοντας κάθε φορά μικρά βήματα που προϋποθέτουν απερίγραπτο υλικό και πνευματικό μόχθο και ανυπολόγιστα φορτία ανοχής, δοτικότητας, αγάπης και θυσίας. Έτσι, έχω (πια) μάθει να μην περιφρονώ τα μικρά βήματα – και επομένως, ναι, η απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα ελληνικά σχολεία και η κατάργηση της ομαδικής δημόσιας προσευχής και του σχολικού εκκλησιασμού θα είναι για την ελληνική κοινωνία μικρά βήματα και συνάμα μεγάλα άλματα – χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πρέπει να συνοδευτούν με διαρκή πνευματική και υλική προσπάθεια για τη συνταγματική αναθεώρηση των άρθρων 3 και 13, την κατάργηση του μαθήματος των «Θρησκευτικών» και την ανάκληση όλων των θεσμικών δικαιωματικών παραβιάσεων που προανέφερα (και ακόμη, με διαρκή πνευματική και υλική προσπάθεια για την κατάργηση των στρατών, των συνόρων, των εθνικών κρατών και κάθε άλλης μηχανής φόνου, τρόμου και ρατσισμού).

Για όλους αυτούς τους λόγους έστειλα στον Συνήγορο του Πολίτη την επιστολή/έκκληση για την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία και την κατάργηση της ομαδικής προσευχής και του εκκλησιασμού σε αυτά. Γιατί λογαριάζω ως πρώτη και βασική προϋπόθεση για τη ζητούμενη ανθρωπιά το σεβασμό του καθενός ανθρώπου προς τον διπλανό του και προς όλη την ανθρωπότητα – και γιατί νιώθω πως τούτος ο αλληλοσεβασμός δίχως ανεξιθρησκία όχι μόνο δεν είναι εφικτός αλλά δεν είναι καν ορατός. Και γιατί θέλω τα παιδιά μου να πιστέψουν ή να απορρίψουν ελεύθερα σε όποιον/όποια/ό,τι θέλουν, για όσο το θέλουν, όπως το θέλουν, επειδή το θέλουν – χωρίς να παρέμβει διατακτικά στην επιλογή τους καμιά κυρίαρχη πλειοψηφία, καμία επικρατούσα θρησκεία, κανένας φάρος/ποιμένας/καθοδηγητής – κανένας απολύτως, που σημαίνει ούτε κι εγώ.

Θανάσης Τριαρίδης, Δεκέμβριος 2009

Φυσικά η πρόσκληση είναι ανοιχτή και ισχύει ακόμα για όποιον ενδιαφέρεται.

Όποιος γονιός ανήλικου/ης μαθητή/τριας θέλει να απευθύνει αντίστοιχη επιστολή/έκκληση προς τον Συνήγορο του Πολίτη για απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από τις σχολικές αίθουσες και κατάργηση της ομαδικής προσευχής και του σχολικού εκκλησιασμού, μπορεί να απευθυνθεί στο Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι: office@greekhelsinki.gr)

28 σχόλια:

  1. Όλες οι μεγάλες αλλαγές έχουν κάτι μικρό ως αρχή τους. Καθόλου δεν μου φαίνονται λίγοι οι 3 Έλληνες πολίτες. Τα νερά κινήθηκαν κι αυτό μετράει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εσύ έτσι κι αλλιώς είσαι αλιβάνιστος, θα σε αφορίσει ο Άνθιμος, αν δεν προλάβεις να τον αφορίσεις εσύ!

    Πάντως, προσωπικά έκανα παρεμβάσεις όταν τα παιδιά μου πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο (δεκαετία '80), λόγω υποχρεωτικών εκκλησιασμών, λόγω θρησκευτικών ποιημάτων που τους ανέθεταν κτλ. Η δασκάλα είχε απόλυτη κατανόηση (μάλλον συμφωνούσε, χωρίς να το δείχνει) και έδινε απαλλαγές... Όχι κανένα ποίημα (το παιδί θεωρεί ότι χάνει) αλλά κάποιο ουδέτερο... Είχαμε μάθει όλα τα ποιήματα για τη φύση και τις εποχές, τα άλλα παιδιά έλεγαν για παναγίτσες και αγίους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το κείμενο είναι εξαιρετικό. Συμφωνώ κι εγώ, αλλά ποτέ δεν εκλήθην να προσυπογράψω ένα κείμενο προσφυγής. Μάλιστα η δική μου κριτική -στο δικό σου ύφος ακριβώς- ήταν ότι μόνο μιλάμε και πως δεν προσφεύγουμε σε όργανα (ακόμα κι αν αυτά μας καταδικάσουν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η πρόσκληση για υπογραφή της αίτησης απευθυνόταν μόνο σε γονείς με παιδιά μαθητές.
    Νάσαι σίγουρος, πως αν τα παιδιά μου πήγαιναν ακόμα στο σχολείο θα υπέγραφα κι εγώ.
    Ωστόσο, δεν είναι μικρό πράγμα αυτή η αρχή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @prkls, πράγματι τα νερά κινήθηκαν αλλά επειδή ζούμε σε βάλτο πολύ φοβάμαι πως θα βρωμίσει ο αέρας. Θα μου πεις δεν είναι κακό αυτό καιρός είναι να ξεβαλτώσουμε και θα συμφωνήσω. Αν όμως αντί τρείς ήμασταν τρεις χιλιάδες θα ξεβαλτώναμε πολύ πιο γρήγορα. Ας είναι, έστω κι έτσι μπορεί κάτι να γίνει κι ας διαρκέσει παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Στέλιο φίλε, τώρα που το λες… προλαβαίνω δεν προλαβαίνω να τον αφορίσω πριν με αφορίσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @δείμε, είσαι κι εσύ δικαιολογημένος. Κάνε λίιιιγο υπομονή μέχρι να πάει το κοριτσάκι σου δημοτικό και θα έχεις κάθε λόγο και δικαίωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @erevos, ναι είμαι σίγουρος διότι έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στις νεότερες γενιές. Φωνάζω και οικτίρω την δική μου γενιά των σαραντάρηδων που ενώ ξέρουν δεν μιλούν. Μικρό πράγμα για αρχή δεν είναι αλλά μ’ ενδιαφέρει να υπάρξει και συνέχεια. Κυρίως η συνέχεια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
    Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760
    email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

    ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

    7 Ιανουαρίου 2010

    Μαθήτρια υποχρεώθηκε το Νοέμβριο 2009 να παρακολουθήσει θρησκευτικά μετά από δίχρονη απαλλαγή της!

    Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) γνωστοποιεί πως δύο γονείς (Έλληνες πολίτες) έχουν υποβάλει μέσω του ΕΠΣΕ αναφορά στο Συνήγορο του Πολίτη για να διαμεσολαβήσει ώστε να ανατραπεί απόφαση διευθυντή σχολείου ο οποίος αποφάσισε αυθαίρετα το Νοέμβριο 2009 να υποχρεώσει μαθήτρια λυκείου της Πρωτεύουσας να παρακολουθήσει το μάθημα θρησκευτικών, απορρίπτοντας το αίτημα των γονέων της για την απαλλαγή της. Το ΕΠΣΕ επισημαίνει πως η μαθήτρια κατά τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε απαλλαγεί χωρίς κανένα πρόβλημα. Όμως, ο νέος διευθυντής του σχολείου, στηριζόμενος σε (παρ)ερμηνεία των σχετικών εγκυκλίων του Υπουργείου Παιδείας έκρινε πως έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ποια είναι η θρησκεία της μαθήτριας και στη συνέχεια να της επιβάλει την παρακολούθηση του μαθήματος θεωρώντας πως δεν επιτρέπεται η απαλλαγή από αυτό μαθητών που το σχολείο θεωρεί πως είναι Ορθόδοξοι!

    Ο Συνήγορος του Πολίτη έχει επισημάνει το πρόβλημα στο Υπουργείο Παιδείας από τις 4 Ιουνίου 2009. Το Υπουργείο αγνόησε τις προτάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και επέτρεψε τη συνέχιση και διεύρυνση της πρακτικής που παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα τόσο επί κυβέρνησης ΝΔ όσο και επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Αίτημα του ΕΠΣΕ προς την Υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντόπουλου για μια συνάντηση ώστε να συζητηθεί το πρόβλημα (πριν γίνει η αναφορά στο Συνήγορο του Πολίτη) παρέμεινε αναπάντητο. Ταυτόχρονα, η Υπουργός ισχυρίζεται –ανακριβώς- και ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων πως «το Σύνταγμα κατοχυρώνει την αρχή της ανεξιθρησκίας, αρχή την οποία η Κυβέρνηση σέβεται και υπηρετεί. Οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν ή μη σε μαθήματα και εκδηλώσεις ανάλογα με τη θρησκευτική τους πεποίθηση»!

    Το ΕΠΣΕ καλεί δημόσια την Υπουργό Παιδείας να εφαρμόσει όσα δηλώνει πως αποτελούν πολιτική της κυβέρνησης (και είναι συμβατά με το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) εκδίδοντας αμέσως σχετικές εγκυκλίους, ώστε να μη χρειαστεί να γίνουν προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ωραίος διευθυντής αυτός, σίγουρα θα πάει στον παράδεισο όπου ανήκει διότι εδώ στην γη μάλλον δεν έχει καμιά δουλειά. Και μην ξεχνάτε: το υπουργείο του ελλαδιστάν είναι παιδείας ΚΑΙ θρησκευμάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΣΥΝΕΛΛΗΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ...http://apollonios.pblogs.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και αν ακόμη κατορθώσετε να αναγκάσετε τον «καίσαρα» να απομακρύνει κάποια σύμβολα, πράγμα αμφίβολο, μια τρύπα στο νερό θα κάμετε, διότι ο Ιησούς Χριστός ο μέγας, μοναδικός και κράτιστος Θεός, δεν εξαρτάται από άψυχα σύμβολα, αλλά βασιλεύει σε δισεκατομμύρια ζωντανές και ζέουσες καρδιές εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Το πνευματικό Του βασίλειο είναι άτρωτο. Τρανή και ζωντανή απόδειξη: Νέρωνες, Δέκιοι, Διοκλητιανοί, Ιουλιανοί, Ροβεσπιέροι, παγανιστικοί ναζιστές, μαρξιστές του Στάλιν, του Μάο και του Χότζα, νεοαθεϊστές και άλλα θλιβερά ανθρωπάκια που εναντιώθηκαν σε Αυτόν ηττήθηκαν οικτρά και πετάχτηκαν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας και στη διαχρονική χλεύη! Η νίκη του Χριστού θα είναι διαρκής και αιώνια, μην έχετε καμιά αμφιβολία περί τούτου, η ιστορία είναι ο αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της μεγάλης αλήθειας και πραγματικότητας, μελετήστε την για να μετριάσετε τον ουτοπικό σας ενθουσιασμό!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ανώνυμε απολογητή,

    πέραν των γελοιοτήτων περί "μοναδικού", "κράτιστου", "πνευματικού"
    "βασιλέα" κλπ παραδέχομαι πως ο σφιχτός εναγκαλισμός του χριστιανισμού με την εξουσία έδωσε για τον μεν χριστιανισμό "νίκες" για τον δε κόσμο τον λεγόμενο μεσαίωνα ή αλλιώς "τα σκοτεινά χρόνια". Ομολογουμένως στην ανθρώπινη ιστορία μόνο ο χριστιανισμός κατάφερε να εξουσιάσει με τόση διαστροφή περνώντας στην ιστορία ως η χειρότερη περίοδος της ανθρωπότητας. Εσύ τώρα που μνημονεύεις εκείνες τις "νίκες" σας δεν διαφέρεις και πολύ από τους τότε ιεροεξεταστές αλλά ξεχνάς μια... λεπτομέρεια. Είμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα, μελέτα την πορεία σας από την γαλλική επανάσταση και μετά για να διαπιστώσεις τον αργό αλλά αποφασιστικό εξοβελισμό σας από την κοινωνία.
    Εν κατακλείδι, μπορείς να πιστεύεις όποιο παραμύθι θες. Στο σπίτι σου όμως όχι στα σχολεία ούτε στα δικαστήρια ούτε στην βουλή. Δικαίωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ωχχχχχ. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ' όσο αρχικά υποπτευόμουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ανώνυμε απολογητή:
    Ήδη εξέφρασες αρκετά την άποψή σου. Τα υπόλοιπα πήγαινε να τα πεις στο κατηχητικό. Εγώ είμαι αλιβάνιστος και δεν παίρνω χαμπάρι από τέτοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητέ Κλείτωρ , το συμπέρασμα περί πλειοψηφίας το βγάζω απο τον αριθμό των προσφυγών για τις εικόνες στα σχολεία. Να σου θυμίσω ότι και οι Ναζί ξεκίνησαν ως μειοψηφία σε κάποια μπυραρία και έγιναν πλειοψηφία, όταν οι Γερμανοί δεν έβλεπαν πιά καμιά άλλη λύση για την κατάντια που έιχαν περιέλθει. Οσο για την ιερά εξέταση και αυτή ξεκίνησε απο τον φανατισμό ενός (1) καθολικού καλόγερου στην Ισπανία. Μην απαξιώνεις λοιπόν την αρχή της πλειοψηφίας και της δημοκρατίας , κατά κανόνα ότι ακολουθεί τέτοιες ελιτίστικες απόψεις είναι όντως τρομακτικό. Οσο για εικόνες του Δαλάι Λάμα , ναι υπήρχαν στα σχολέια του Θιβέτ φυσικά στο οποίο ήταν και ο αρχηγός του κράτους νομίζω. Οσο είναι δικαίωμα σου να μην παρακολουθεί το παιδί σου την προσευχή , λυπάμαι αλλά άλλο τόσο είναι δικαίωμα μου να θέλω να την παρακολουθεί και να έχω λόγο για αυτό ( τα ανθρώπινα δικαιώματα ισχύουν και για τις πλειψηφίες).Επί της ουσίας, καταλήγεις λέγοντας ότι ο Δαλάι Λάμα δεν σε ενοχλεί αυτό που καταλαβαίνω λοιπόν είναι ότι δεν θίγεται κανένα ανθρώπινο δικαίωμα σου , απλά σε ενοχλεό το γεγονός ότι η δική σου θεώρηση του κόσμου δεν είναι η κρατούσα. Τέλος να επισημάνω και πάλι την ομοιότητα όσο και να σε θίγει , του τρόπου σκέψης σε blog διαμετρικά αντιθέτων πολιτικά , ότι και να γράψει κάποιος, οι μέν φωνάζουν προδότης , οι δε οπωσδήποτε θα μιλήσουν για ναζί φασίστες κ.λ.π. Πιθανώς να έχεις διαβάσει το βιβλίο του Ουμπέρτο Εκο "Το εκκρεμές του Φουκό" που αφορά την συνάντηση δυό ααντιθέτων πολιτικά στην Ιταλία το 1944, εκέινοι τα βρήκανε εδώ οι αντίστιχοι δικοί μας σφακτήκανε κυριολεκτικά και αυτή η κουλτουρα του άσπρου μαύρου μας έχει διαπεράσει όλους Υ.Γ Παρότι διαφωνώ όσον αφορά κάποιες θέσεις σου εκτιμώ το γεγονός ότι έιχες το θάρρος να προσφύγεις για αυτές Φιλικα Μικροαστός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. κακώς συμπεραίνεις περί πλειοψηφίας από τον αριθμό των προσφυγών και ειδικά στην Ελλάδα όπου η αδράνεια είναι καθεστώς και όπου η έννοια του πολίτη βρίσκεται σε επίπεδο βυζαντίου. Με την δική σου λογική μπορώ κι εγώ να θεωρήσω πως είστε μειοψηφία από τον αριθμό των τακτικά εκκλησιαζόμενων που είναι συγκριτικά ελάχιστος με τον συνολικό πληθυσμό.
    Περί ναζί και ιερής εξέτασης δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Επειδή ξεκίνησε από μειοψηφία δεν είναι αισχρό; Εξηγησέ μου αν θες.
    Ο Δαλάι λάμα στο Θιβέτ. Και λοιπόν; Πρέπει να είμαστε εδώ κάτι ανάλογο του Θιβέτ ή με είδες κάπου να γράφω πως το θεοκρατικό καθεστώς του Θιβέτ είναι καλό; Μήπως να γίνουμε (σχεδόν είμαστε άλλωστε) και επισήμως θεοκρατικό καθεστώς όπως το Θιβέτ και το Ιράν;
    Η δική μου θεώρηση του κόσμου είναι απλώς δική μου θεώρηση του κόσμου αγαπητέ μικροαστέ και τίποτα παραπάνω. Το να εξάγεις αυθαίρετα συμπεράσματα πως δήθεν με ενοχλεί που η δική μου θεώρηση του κόσμου δεν είναι η κρατούσα δεν σε τιμά καθόλου και τις ατιμίες αρέσκομαι να τις πετάω έξω από αυτό το προσωπικό μου ημερολόγιο. Οπότε λάβε τα μέτρα σου εκτός αν έχεις αποδείξεις πως μ' ενοχλεί που η δική μου θεώρηση δεν είναι η κρατούσα. Ή μήπως σε ενόχλησα στο σχολείο ή στο σπίτι σου; Αν θέλεις το παιδί σου να λέει την προσευχή του και να φιλάει σταυρούς πτώματα εικόνες κλπ είναι δικαίωμά σου αλλά στο σπίτι σου και στην εκκλησία της ενορίας σου όχι στο σχολείο. Με το παιδί σου κάνε ότι θέλεις (νόμιμο) φόρα του και σταυρό βάλτου και φυλαχτά να το φυλάνε αν θες και τέλος πάντων ότι σου αρέσει αρκεί να μην επηρεάζεις το δικό μου παιδί. Δεν είναι απλό και τίμιο αυτό; Με την στάση σου όμως δείχνεις μια απεχθή σε μένα τάση του εμ να καταπατάς τα δικαιώματά μου εμ να παραπονιέσαι πως κινδυνεύει η δημοκρατία και τα δικαιώματα της… πλειοψηφίας επειδή δεν σε αφήνουν να καταπατάς τα δικαιώματα των άλλων. Σχήμα οξύμωρο, επιεικώς οξύμωρο. Στην ουσία η στάση σου προδίδει κλασσική χριστιανική τακτική. Δέρνεις και ταυτόχρονα φωνάζεις βοήθεια πως σε δέρνουν. Αίσχος.
    Χαίρομαι που τουλάχιστον μου αναγνωρίζεις το δικαίωμα της προσφυγής έστω και αν θεωρείς πως χρειάζεται θάρρος γι αυτό. Κανονικά δεν θα έπρεπε να χρειαζόταν θάρρος. Επιβεβαιώνεις όμως έτσι και την άποψή μου περί του αριθμού των προσφυγών. Έχετε σπείρει το φόβο αλλά υπάρχουν βλέπεις και κάποιοι που δεν φοβούνται. Τελείωσε και το κυνήγι μαγισσών.... τελείωσε και ο οθωμανός… σκούρα για σας τα πράγματα. Τόσο σκούρα όσο και τα ράσα σας. Φιλικά, Κλείτωρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ελάτε στη...

    Δημιουργία φορέα "Ενω.ουμ.ε"
    http://forum.atheia.gr/viewtopic.php?f=41&t=1044&p=21430#p21430

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Είμαι δασκάλα σε Δημοτικό σχολείο με αρκετούς αλλοδαπούς μαθητές προερχόμενους από την Αλβανία...Δεν πάω ποτέ στην πρωινή προσευχή και δεν πρόκειται να διδάξω ποτέ ψέματα στα παιδιά. Γιατί θέλω να είμαι ήσυχη συνειδησιακά όταν κοιμάμαι το βράδυ. Δε θα δηλητηριάσω τις παιδικές τους ψυχές με κανένα θεό που τα παρακολουθεί και τα περιμένει στην είσοδο του άλλου κόσμου ,όταν πεθάνουν να του δώσουν λόγο για τη Ζωή που επέλεξαν.Πρώτη εγώ απαξιώνω όλους τους χριστιανικούς συμβολισμούς μέσα στο σχολείο. Αλλά απορώ πραγματικά ...Πώς γίνεται άνθρωποι του πνεύματος όπως είναι οι εκπαιδευτικοί να σταυροκοπιούνται και να φιλάνε πτώματα και εικόνες με θλιμμένα πρόσωπα... Και όταν τους ρωτήσεις να απαντούν ...έτσι τα βρήκαμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως όλοι οι δάσκαλοι είναι άνθρωποι του πνευματος. Οι περισσότεροι είναι απλώς δημόσιοι υπάλληλοι και μάλιστα ανίκανοι και άχρηστοι ως είθισται στους υπαλλήλους του δημοσίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. "Να πω καταρχήν πως λυπάμαι που είμαστε μόνο τέσσερις αλλά δεν περίμενα περισσότερους."

    Είσαι σκληρός, ίσως όχι αδικαιολόγητα. Ο κάθε ένας όμως πάει μέχρι εκεί που μπορεί. Ιδίως όταν δεν είναι μόνος και οι πράξεις του επηρεάζουν άμεσα και άλλους γύρω του.
    Βάλε στη ζυγαριά όλα τα δεδομένα κι αν αυτό μετράει πιο πολύ για σένα, τότε γύρνα πλάτη.

    Μπροστάρης μπαίνει κάποιος όχι όταν έχει τη βεβαιότητα ότι θα τον ακολουθήσουν, αλλά όταν του είναι αδιάφορο αν θα 'ναι ο μόνος που θα πέσει. (Εννοείται ότι θεωρώ αδιανόητη την πιθανότητα να έχουν επιπτώσεις τα παιδιά για πράξεις των γονέων.)

    Ας κοιτάξουμε τι μπορεί να γίνει καλύτερο για όλους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ναι είμαι σκληρός κυνικός κι αδίστακτος. Όταν γεννήθηκα κοίταξα γύρω μου κι είδα μόνο πλάτες φορτωμένες και μου είπαν πως όλοι πρέπει να κουβαλάμε τον σταυρό μας. Πέταξα τον δικό μου κι έφυγα. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως η ζυγαριά κλέβει και την πέταξα κι αυτή. Δεν στάθηκα ποτέ ούτε μπροστά ούτε πίσω. Δεν στάθηκα ούτε δεξιά ούτε αριστερά ούτε στο κέντρο. Βγήκα εκτός και στάθηκα στο ύψος μου. Λυπάμαι αλλά δεν μ' ενδιαφέρουν όλοι. Μ' ενδιαφέρουν οι αγέννητοι. Οι άλλοι είμαστε ήδη μελλοθάνατοι από την στιγμή που γεννηθήκαμε. Δεν θέλω κανείς να μάθει ούτε ποιός είμαι ούτε τι έκανα ούτε αν έπεσα και πως. Θέλω μόνο να δοθεί χρόνος στ' αγέννητα παιδιά έστω και αν αυτό σημαίνει πως θυσίασα τον δικό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Όχι μόνο σκληρός λοιπόν. Έχεις κι έναν κοντυλοφόρο και ξεγράφεις όλους τους σύγχρονους, από βρέφη ως ανθρώπους στη δύση τους. Όμως μαζί μας μοιράζεσαι τις αγωνίες και τις ελεύθερες σκέψεις σου. Για ποιον άλλο λόγο άραγε, εκτός από το βρεις μέσα στο χάος κάποιον που βαδίζει παράλληλα, ώστε για έναν κοινό στόχο να συμπορευτείς και να ενώσεις δυνάμεις; Ξεκίνησε μία, γίνατε τέσσερις, τώρα πόσοι είμαστε;
    Πόσοι έχουμε τη δυνατότητα να μαζευτούμε;
    Μου αρέσει πολύ η στάση σου εκτός του κοπαδιού και έχεις την εκτίμησή μου γι' αυτήν. Εγώ που κάνω το ίδιο, λέω τον εαυτό μου αντικοινωνικό άνθρωπο. Ως τέτοιος λοιπόν, θα ήταν ανόητο να πω πως κίνητρό σου είναι να μάθουν οι υπόλοιποι ποιος, τι, αν και πώς.
    Την τελευταία φράση σου δεν τη σχολιάζω, μα αφήνω χρόνο να την ανασκευάσεις. Ελπίζω να το κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. οχι δεν μ' ενδιαφέρει να βρω κάτι παράλληλο. Απλώς βρυχάμαι, δηλώνω παρόν. Κανένας άλλος λόγος.
    Πολύ θα ήθελα να μπορώ να ανασκευάσω αλλά το έχω κρεμασμένο το τομάρι μου εδώ και πολλά πολλά χρόνια. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Κοίτα να δεις πού μπορεί να οδηγήσει μια λάθος ερμηνεία μιας φράσης:
    "Θέλω μόνο να δοθεί χρόνος στ' αγέννητα παιδιά έστω και αν αυτό σημαίνει πως θυσίασα ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ."
    Σου είπα δεν σχολιάζω την τελευταία φράση ελπίζοντας να ανασκευάσεις. Ξάφνου και μόλις τώρα, διαβάζοντας την απάντηση, συνειδητοποίησα ότι αναφέρεσαι στο χρόνο σου. Όχι στο γιο σου!
    Α, φίλε μου, το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια καμιά φορά... Χαίρομαι που το δικό μου δούλεψε την τελευταία στιγμή :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Τον γιό μου δεν τον θυσιάζω για κανέναν λόγο. Αν είναι δυνατόν! Το αντίθετο! Θα τον προστατευω με ΟΠΟΙΟ κόστος από όλους αυτούς που τον θέλουν θυσία.
    ΥΓ. Ίσως να φταίει λίγο και το συντακτικό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. το παιδί μου θα το μάθω να πιστεύει στον εαυτό του και μόνο.
    το αν θα βγουν οι εικόνες η αν θα γίνονται αγιασμοι ποσώς με απασχολεί,δυναμώστε και θωρακίστε τα παιδιά σας με την δική τους δύναμη. όλα τα άλλα είναι για να ευχαριστήσουμε το δικό μας εγώ ,βάζοντας μας στην διαδικασία της διαμάχης.χωρίς τελικά να καταφέρνουμε αυτό που υποτίθεται ότι μας ενδιαφέρει δηλ. η προστασία των παιδιών μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails