ΔΕΔΟΜΕΝΟ Η ΑΠΟΧΗ

Ωρα εννέα και μισή το βράδυ. Βρίσκομαι πάλι κάτω από τα πλατάνια δίπλα στο ποτάμι μπροστά στην παραλία και αγναντεύω το πέλαγος με την φεγγαράδα. Ήταν ένα τριήμερο γεμάτο αέρα και θάλασσα πραγματικά υπέροχο και τώρα που κάθισα να ξαποστάσω ήρθα και σ' επαφή με ανθρώπους. Είχανε εκλογές λέει και έχει ενδιαφέρον, γι αυτό μου λέγανε και μου λέγανε δύο ώρες τώρα. Τους άκουγα μεν αλλά σκεφτόμουν τους γλάρους που τα λέγαμε προηγουμένως. Τα προβλήματά τους και αυτοί κι εγώ τα δικά μου αλλά για εκλογές είναι η αλήθεια δεν μιλήσαμε. Είχαμε άλλα προβλήματα πραγματικά πολύ σημαντικότερα, φτάσαν(μ)ε σε σημείο να τρέφονται αποκλειστικά με σκουπίδια κοντεύουν να μεταλλαχτούν αφού τα ψάρια αφανίστηκαν. Κάτι πήγα να τους πω την πρώτη μέρα πως ίσως μας σώσει κάποιο κόμμα, κάποιος αρχηγός αλλά με πήρανε στο ψιλό τα γλαροπούλια. Μ' έκραξαν κανονικά δηλαδή και όταν ψιλοπαραπονέθηκα “μα γιατί αφού εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολιτικά όντα και με την πολιτική..." μου έδειξαν ένα ψαροκάικο με δίχτυα που μάζευε ότι απόμεινε και ο γέρος γλάρος κοιτώντας με με το ένα του μάτι με ρώτησε. -“Έχει σημασία τι ψηφίζει αυτός ο μαλάκας που θέλει να θρέψει τα παιδιά του”; Με προσγείωσε ο γερογλάρος και με προσγείωσε απότομα.
Ούτε που ξαναμιλήσαμε γι αυτό το θέμα. Περιοριστήκαμε στα μαθήματα αεροπλοΐας και ανίχνευσης θαλάσσιων ρευμάτων.

Σήμερα το βράδυ όμως που επέστρεψα στων ανθρώπων τις κοινότητες  μου ξανάρθανε τα "λόγια" του στο μυαλό. Όχι πως τα είχα ξεχάσει αλλά τώρα εμπέδωνα αυτό που μου είπε. Γενικά η παρέα μου είναι δημοκρατικών ανθρώπων αλλά κάποιοι εξ' αυτών επιμένουν πως ένα κόμμα θα μας σώσει. Τι να πεις; Όλοι τα παιδιά μας σκεφτόμαστε όμως πολιτική δεν είναι μόνο αυτά.

Πριν λίγο έφυγε τελικώς η παρέα και με άφησε μόνο, τους έφαγαν τα κουνούπια και μαζεύτηκαν πίσω από τις σίτες. Νύχτωσε για τα καλά και βρήκα την ευκαιρία να γράψω ετούτες τις γραμμές για τους ανθρώπους και τα βίτσια τους. Διότι το να σε φτύνουν και να νομίζεις πως βρέχει μόνο σε βίτσιο παραπέμπει. Το κατα φύση ζειν ξεχάστηκε. Γίναμε κάποιοι, δεν κινδυνεύουμε πλέον από τ' άγρια θηρία, τα εξοντώσαμε και τώρα είμαστε πανίσχυροι και ψάχνουμε για ισχυρές κυβερνήσεις που θα εξαφανίσουν και τα λίγα που απέμειναν. Αύριο το μεσημέρι παίρνω τον δρόμο της επιστροφής δυστυχώς προς το κλεινόν άστυ. Δεν είχα όρεξη σήμερα για κουβέντα και οι φίλοι μου παρήγγειλαν πως περιμένουν την δική μου ανάλυση για τις ευρωεκλογές και ιδιαιτέρως την άποψή μου περί αποχής που έφτασε λέει το 50%.

Οι μισοί λοιπόν δεν πήγαμε να ψηφίσουμε. Αναμενόμενο και όχι μόνο αναμενόμενο αλλά και θεμιτό. Δεν έχω διαβάσει ακόμα τις εφημερίδες αλλά είμαι σίγουρος πως όλοι με το μέγεθος της αποχής θα ασχολούνται. Είμαι σίγουρος πως το πολιτικό σύστημα θα μπήκε σε κατάσταση συναγερμού. Το γιατί απέχει ο κόσμος από τις εκλογές είναι εύκολο να το καταλάβουμε όλοι εμείς που απέχουμε. Σαφώς τώρα θα δεχτούμε λάσπη και εκβιασμούς. Σαφώς τα κομματόσκυλα θα μας χαρακτηρίζουν όλους εμάς σαν ιδιώτες, αχρείους, ανεύθυνους και ποιός ξέρει τι άλλο. Προσωπικά δεν μασάω από τέτοια. Ποτέ δεν τα πήρα στα σοβαρά. Διότι η έννοια του πολίτη είναι να συμμετέχει καθημερινώς σε όλες τις αποφάσεις ενώ αντίθετα ο ιδιώτης καλείται κάθε τέσσερα χρόνια για πέντε λεπτά να επιλέξει τον αρχηγό του. Τον υπόλοιπο καιρό αναλώνεται στα εσωκομματικά του ο καθένας.Τα έχω ξαναπεί και δεν υπάρχει λόγος να τα ξαναλέω. Ούτε με παραξενεύει το ποσοστό της αποχής αφού είναι ο μοναδικός δείκτης που σταθερά αυξάνεται και έτσι όπως πάνε τα πράγματα θα συνεχίσει φυσιολογικά να αυξάνεται. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει και είτε θα το αλλάξουμε οικιοθελώς προς το καλύτερο είτε θα αλλάξει ανάγκα. Το μήνυμα εδόθη, διαλέγουμε και παίρνουμε.

Το θέμα δεν είναι να αλλάξουν οι πολιτικοί τις θέσεις τους. Το θέμα είναι να ξεκουμπιστούν από κει μέσα και να αλλάξει το σύνταγμα ως προς το δημοκρατικότερο και αυτό είναι πλέον απλώς θέμα χρόνου. Ακόμα και αν εγώ δεν προλάβω να το βιώσω θα το βιώσουν τα παιδιά μου ή έστω τα εγγόνια μου. Φυσικά δεν είναι λύση και το ξέρει ο κόσμος, η ψήφος στα μικρά κόμματα. Μπορεί να έχει την πλάκα του δεν λέω αλλά σκέφτεστε πρωθυπουργό τον Τσίπρα τον Καρατζαφύρερ ή την Παπαρήγα; Φαντάζεστε τον Βεργή με 50% να κυβερνάει; Όποιος νομίζει πως όλοι αυτοί είναι καλύτεροι από τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου τότε ή είναι ηλίθιος ή πλανάται πλάνην οικτρά. Όλοι αυτοί δεν είναι παρά οι μηχανισμοί απορρόφησης κραδασμών και ανήκουν στο όλο σύστημα. Η λύση βρίσκεται στην καθημερινή δυνατότητα όλων μας στην λήψη των αποφάσεων και στην διαικπερέωσή τους και ουχί στην αναβάθμιση της απόλυτης βλακείας. Όσο δεν ισχύει αυτό, το μέγεθος της εκδημοκράτισης, ο δρόμος προς την δημοκρατία θα παραμένει τόσο μεγάλο και μακρύς που μόνο με ριζικές επαναστατικές πράξεις θα μπορεί να ελαττωθεί. Χρειαζόμαστε άλματα (ειδικά στην Ελλάδα τεράστια) και αυτά δεν θα τα κάνουν ούτε οι δεξιοί ούτε οι αριστεροί ούτε οι κεντρώοι.  

Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Προς το παρόν τίποτα. Θα συνεχίσουν να κυβερνούν οι ίδιοι με μια μειοψηφία ψηφοφόρων που και αυτή συνεχώς θα φθίνει έως ότου δεν θα πηγαίνει κανένας να ψηφίσει. Στην διπλανή Ιταλία ήδη έγιναν επαναληπτικές εκλογές αφού η αποχή ήταν τόσο μεγάλη που δεν επέτρεπε την εκλογή αντιπροσώπων. Εντάξει αυτή την φορά την γλυτώσανε και αυτοί στο παρά τρίχα αλλά την επόμενη; Στην επόμενη γενιά κανένας δεν θα πηγαίνει να ψηφίσει και τότε; Τι θα γίνει τότε; Πως η εξουσία θα αντιμετωπίσει το φαινόμενο της αποχής από την κάλπη αλλά παράλληλα της πλήρους συμμετοχής σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες που συνεχώς θα αυξάνονται; Υπάρχει ένα οριακό σημείο στο οποίο δεν θα παίζονται πλέον οι καρέκλες τους αλλά τα κεφάλια τους. Και αυτό το σημείο όλο και πλησιάζει. Το βλέπουν το αισθάνονται και το φοβούνται. Το ακόμα όμως χειρότερο για αυτούς είναι πως ως μέρος του συστήματος δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν. Το μοναδικό που μπορούν να κάνουν κι ελπίζω να αρχίσουν γρήγορα είναι να παραχωρήσουν περισσότερη δημοκρατία αλλάζοντας το σύνταγμα καταρχήν προς το δημοκρατικότερο και πάλι μόνο παράταση μπορούν να δώσουν. Η αστική δημοκρατία πεθαίνει, ψυχορραγεί και αυτό τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει εφόσον υφίσταται το παρόν σύστημα.

 
Κάποιοι πήγαν και ψήφισαν. Καλά έκαναν, έχουν κάθε δικαίωμα (το οποίο το υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου) ελπίζω όμως αύριο που θα ξημερώσει η επόμενη των εκλογών, ελπίζω όλοι αυτοί να είναι στους δρόμους και να βρίζουμε παρέα εκείνους που αυτοί ψήφισαν. Προσωπικά τους συγχωρώ το λάθος της ψήφου τους επειδή γνωρίζω πως λειτουργεί το σύστημα και επειδή κατέχω πως για κάποιους είναι αδύνατον να απέχουν του ελάχιστου (σε βαθμό φαντασιακού) δικαιώματος να αποφασίζουν ποιον θα έχουν αρχηγό αμετάκλητο μεταξύ αχρείων πολιτικάντηδων για τα επόμενα τέσσερα πέντε χρόνια. Κάποιοι αγωνίστηκαν και πέθαναν γι αυτό το δικαίωμα μόνο που εκείνοι πέθαναν για το δικαίωμα όχι για το ποιόν θα ψηφίσουν.

Φυσικά δεν περιμένω τόσο εύκολα να παραδοθούν οι εξουσιαστές. Θα το πολεμήσουν όσο μπορούν το πράγμα. Θα αρχίσουν με εκφοβισμούς πως κινδυνεύουμε να κυβερνήσει ο κάθε φασίστας, θα αυξήσουν τους πολέμους, θα κινδυνολογήσουν, θα δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικές και ως αντίμετρα θα μας ζητούν να εκχωρήσουμε δικαιώματα, θα πολεμήσουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν την κατάσταση αλλά η ιστορία λέει πως όσο θα προσπαθούν τόσο θα καταρρέουν. Οι φασίστες ανεξαρτήτως χρώματος θα αυξάνουν όλο και περισσότερο τα ποσοστά τους αφού θα είναι οι τελευταίοι που θα αποχωρήσουν από τις κάλπες αλλά θα μπορούν να αποφασίζουν όλο και λιγότερο. Ήδη αυτό που κάνουν μεταφράζεται σε διαγούμιση να σώσουν, να αρπάξουν ότι μπορούν. Οι κοινοβουλευτικοί μας αντιπρόσωποι με την ψήφο σας θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να μας ληστεύουν όλους μέχρι που να απηυδήσει και ο τελευταίος. Ήδη παρακολουθώ και στην Ελλάδα τις γελοιότητες αλλων χωρών όπου σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλοι βγαίνουν κερδισμένοι και ας ψηφίζουν όλο και λιγότεροι. Εντάξει θα φτάσουμε να έχουμε κι εμείς κάποια στιγμή την Τσιτσιολίνα μας και τον Μπερλουσκόνι μας αλλά θα φτάσουμε επίσης να κάνουμε επαναληπτικές εκλογές λόγω γενικής αποχής. Και όταν ούτε στις επαναληπτικές δεν θα πηγαίνει κανείς θα περάσουμε στην φάση των προτάσεων. Εκεί θα αρχίσει να έχει ενδιαφέρον το πράγμα διότι τότε θα μιλάμε για προτάσεις όπου η έννοιες θα έχουν αλλάξει μορφή, θα έχουν εξελιχθεί και σε αυτή την εξέλιξη οι αντιπρόσωποι δεν θα αναφέρονται καν.  
Οι υπόλοιποι που ήδη δεν πάμε να ψηφίσουμε (αλλά θα ληστευτούμε αναλόγως) ας αρχίσουμε να σκεπτόμαστε τι θα θέλαμε μετά το πέρας της αστικής δημοκρατίας. Ας αρχίσουμε να σχεδιάζουμε πως θα περάσουν οι αποφάσεις σε αυτούς που πραγματικά τους ανήκει η ευθύνη, δηλαδή σε όλους μας. Ας αρχίσουμε να ετοιμάζουμε τα παιδιά μας για ένα αύριο όπου η "γνώμη" του γλάρου θα έχει θέση.      

ΥΓ. Πέρασαν οι μέρες είχα και δουλειές να κάνω και έμεινε το κείμενο να περιμένει αλλά καλύτερα διότι είχα χρόνο να δω και τις λεπτομέρειες του εκλογικού αποτελέσματος. Έκανα κάποιες σκέψεις επί του ειδικότερου για τα ποσοστά των κομμάτων. Όχι πως έχουν ιδιαίτερη αξία αλλά θα αναφερθώ απλώς για να καταγράψω τις κινήσεις των συμμετεχόντων.

ΠΑΣΟΚ μετά από καιρό πρώτο κόμμα. Για κάποιους "μεταξύ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστο" είναι μια κάποια λύση. Φρικτή μεν αλλά λύση.

ΝΔ υπέκυψε στα τραύματά της. Μαύρη απελπισία στους ψηφοφόρους της όπως τα γίδια που ξεκόβουν και χάνουν τον δρόμο τους. Πολλά από αυτά τα έφαγε ο... λύκος (ΛΑΟΣ).

ΚΚΕ το ποσοστό εκείνων που αρέσκονται να εργάζονται αφιλοκερδώς. Οι εθελοντές δούλοι της πολιτικής σκηνής. Ο πατερούλης Στάλιν έχει σταθερά 8% κόκκινων φασιστών.

ΛΑΟΣ ανέκαθεν τα άκρα στην Ελλάδα ήταν της τάξης του 8-10%. Οι ακροδεξιοί που δεν ικανοποιήθηκαν από τον ανεπαρκή χουντισμό της ΝΔ ψήφισαν τους επίσημους μαύρους φασίστες.

ΣΥΡΙΖΑ βαριά απελπισία μετά τον καταποντισμό αφού δεν μπορούν να γεμίσουν "το καλάθι της νοικοκυράς". Η ανικανότητα σε όλο της το μεγαλείο πήρε τα ποσοστά της. Έτσι και αλλιώς τόσοι περίπου είναι οι ανίκανοι συνολικώς. Όταν θα καταλάβουν πως δεν θέλουμε "δεξαμενές σκέψης" αλλά πολιτικές πράξεις τότε ίσως να ξανανέβουν.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ τους δόθηκε μια ευκαιρία ακόμα. Αν δουλέψουν και παράξουν αποτελέσματα έχουν πιθανότητες αλλιώς θα ξαναπάρουν την άγουσα. Φυσικά το σύστημα είτε δεν θα τους αφήσει να παράξουν έργο είτε θα τους αφομοιώσει. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών, δείτε το κι έτσι. Το μοναδικό θετικό της εκλογής τους είναι η απόδειξη πως στην Ελλάδα κάποιοι επιμένουν να λατρεύουν την μάνα γη και το πατέρα ουρανό. Μόνο που λατρεία τους έχει σχέση με τον καθένα μας ξεχωριστά καταρχήν και δεν μπορεί να εκφραστεί μέσω της αστικής δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει πως μόνο ως προσωρινός μοχλός πίεσης μπορούν να λειτουργήσουν.