Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

18 Μαΐου 2009

ΥΒΡΙΣ-ΑΤΗ-ΝΕΜΕΣΙΣ

θέλω να ασχοληθώ λίγο με αυτές τις τρείς έννοιες και ειδικότερα με την αλληλουχία που αυτές εκφράζουν και πως αυτή η αλληλουχία λειτουργεί. θέλω να αποκρυσταλλώσω τις σκέψεις μου στο παρόν σημείο που βρίσκομαι για να μπορώ μελλοντικά να συγκρίνω, στην δια βίου μου προσπάθεια συνειδητής εξέλιξης. Είναι αυτές οι έννοιες κατά την γνώμη μου θεμελιώδεις και υπεράνω νομιζόμενων διέποντας το είναι απ’ άκρο σ’ άκρο, σε βαθμό που τις περισσότερες φορές όταν πλέον γίνονται αντιληπτές, να είναι πολύ αργά. Και δεν είναι οι ίδιες αυτές καθαυτές που γίνονται αντιληπτές (πως θα μπορούσε να γίνει αυτό άλλωστε) αλλά τα χρονικά αποτελέσματα αυτής ακριβώς της αλληλουχίας, που ως αποτελέσματα δεν μπορούν παρά να είναι εφαρμόσιμα χωρίς να μπορούν να επιδεχτούν ούτε αναίρεσης ούτε εξαίρεσης.

Όμως όταν αποφασίζω να ασχοληθώ με τέτοιες έννοιες αρχετυπικές, δεν μπορώ παρά να επικαλεστώ τις Μούσες πριν όπως μου έμαθε ο μέγας Όμηρος. Δεν γίνεται να κάνω αλλιώς όταν λογίζομαι για πράγματα που δεν μπορώ να επηρεάσω και το παρελθόν κανείς δεν μπορεί να το επηρεάσει αν και πολλοί προσπάθησαν.

Επικαλούμαι λοιπόν ένα ποίημα του Γιάννη Σχίζα από το περιοδικό «ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ» τεύχος 13, Απρίλιος - Ιούνιος 1984 και το θυμήθηκα μέρες που είναι, βλέποντας την μόνιμη και διαρκή πορεία από το κακό στο χειρότερο της φλύαρης μοναξιάς των ψώνιων που μας περιστοιχίζουν. Από εμένα προς τους ανόητους φαφλατάδες ανηλεώς, με την ευχή να απολαύσουν την μοναξιά της ανυπαρξίας τους μέσα στο ψέμα που έθεσαν σαν αλήθεια.

Θεωρήστε το ως πρόλογο της δικής μου α-λήθειας επί τούτου.  

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

Εσείς που γράφετε για ν’ αποχτήσετε

Τον επιφανή χαρακτηρισμό του Δημόσιου προσώπου

Του γνωστού ενώπιον αγνώστων, του ονομαστού ενώπιον ανωνύμων,

Κατρακυλάτε ακόμη πιο κάτω και από την μοναξιά σας.

Κι αν ακόμη καταξιώνεστε θορυβωδώς

Κι αν ακόμη σας λένε γεια σου Νίκο ή Κώστα

Έτσι για να φανούν οικείοι με μια διασημότητα,

κι αν οι μετοχές σας ανεβαίνουν στο χρηματιστήριο προσωπικοτήτων

Κι αν ξεχειλίζετε από γόητρο και κύρος

Κι αν σας ανοίγουν πόρτες, κι αν σας βρίσκουν αινιγματικό

Είτε θετικό, είτε με φαντασία, με πρωτοτυπία, με πάθος

Κι αν σας ερμηνεύουν, σας σχολιάζουν, σας δείχνουν

Σας αναλύουν, σας αποκρυπτογραφούν, σας μελετούν

Σας τιμούν, σας αναγνωρίζουν, σας χειροκροτούν

Κι αν ακόμη βυθιζόσαστε σε οράματα υστεροφημίας

Θα κατρακυλάτε απ’ την μοναξιά που περνάνε οι μοναχικοί άνθρωποι

Στην φλύαρη μοναξιά των πολλών ανθρώπων

Θα κατρακυλάτε απ’ το κακό στο χειρότερο.

3 σχόλια:

  1. ..ΚΑΙ Η ΚΑΘΑΡΣΙΣ ΠΟΙ ΕΙ;;;.- Π.ΣΞΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο Κλέιτωρα, Τέλειο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Π.ΣΞΝ. η κάθαρση είναι ζητούμενο-αποτέλεσμα της Νέμεσης. Θα τα πούμε όταν φτάσουμε εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails