Γράμμα προς Συμπολίτες και Συμπολίτισσες "Η Πολιτεία του Κανένα Καθένα"

Έλαβα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο μια επιστολή.            Δεν το προσπερνάω αβίαστα αν και νομίζω πως είναι ένα καθυστερημένο χρονικά εγχείρημα. Το θέτω όμως προς συζήτηση και στο παρόν δημόσιο προσωπικό μου ημερολόγιο ακριβώς για να καταδείξω πως δεν το προσπερνώ και δέχομαι να το συζητήσω αν και δεν νομίζω πως έχει τον απαραίτητο χρόνο για να εφαρμοσθεί.

Βρισκόμαστε ναι σε μια χρονική καμπή, σ’ ένα ιστορικό σταυροδρόμι όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον κόσμο και πρέπει ως Άνθρωποι να πάρουμε συγκεκριμένες αποφάσεις. Όμως, η εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες που δεν αρκεί να αρχίσουμε να θεωρητικολογούμε. Είναι σαν (;) να κατρακυλάμε στο ρέμα και να πιάνουμε την συζήτηση για το από πού θα πιαστούμε. Δεν προλαβαίνουμε. Πρέπει να πάρουμε πολλές απόφασεις γρήγορα, στην πράξη, καλύπτοντας όσο το δυνατόν περισσότερες πιθανότητες. Ταυτόχρονα το μέγεθος του πλήθους των ανθρώπων και του βαθμού άμεσης αλληλεξάρτησης όλων μας σε παγκόσμιο επίπεδο, μας απαγορεύει να προσυμφωνήσουμε σε κάποιο σημείο συγκεκριμένο. Αυτό έπρεπε να έχει γίνει τον προηγούμενο αιώνα.

Σε αυτή την χρονική κατρακύλα ο καθένας ΝΑ και ΘΑ πιαστεί από όπου μπορεί και όπως νομίζει. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά μόνο να ακολουθήσουμε την φυσική επιλογή και η φυσική επιλογή είναι πρακτική όχι θεωρητική. Και είναι επίσης ανελέητη. Έτσι εκφράζεται η ανάγκη. Αυτή η ανάγκη σε πολιτικό επίπεδο τίθεται λοιπόν μέσα στην αυτοοργάνωση. Πρέπει να αυτοργανωθούμε σε τοπικά επίπεδα σ’ όλο τον πλανήτη. Αυτοκράτορες και πλανητάρχες και πρωθυπουργοί και δήμαρχοι… ΤΕΛΟΣ. Όλοι αυτοί πέσαν πρώτοι στον γκρεμό. Πλέον είναι αναγκαίο να αποφασίζουμε για τον εαυτό μας και να πράττουμε καταρχήν στην γειτονιά μας στον δήμο μας στον νομό μας κατ’ επέκταση και με εκπροσώπους. Κάποια άγνωστη για μας χρονική στιγμή κατά την διάρκεια της πτώσης που διανύουμε ίσως θα πρέπει να σώσει ο καθένας τον εαυτό του για να μπορέσει να σώσει κι άλλους που σημαίνει να δείξει τον τρόπο. Αυτή η επιλογή πρέπει να εκφράζεται με όλους τους τρόπους όμως, σε όλα τα επίπεδα και δεν αρκεί μόνο αυτό της πολιτικής. Αλλαγή στην πολιτική ναι, αλλά και στην τεχνολογία, στην παιδεία, στις επιστήμες, στις καθημερινές μας συνήθειες, στην οικο-νομία, στην θρησκεία, στην δικαιοσύνη κλπ κλπ… παντού και άμεσα. Η ιστορία όπως την ξέραμε τελείωσε και πάμε γι άλλα. Χάσαμε πλέον τον έλεγχο του χρόνου και περνάμε από μια ομαλή σε μια ανώμαλη εξέλιξη και πλέον όλα θα εξαρτηθούν απ’ όλους μας είτε συμμετέχουμε είτε δεν συμμετέχουμε σε κάποιον φορέα. Είτε συνεννοηθούμε είτε δεν συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Θα επανακτήσουμε την ομαλή εξέλιξη μόνο αν λειτουργήσουμε με γνώμονα το μέλλον και όχι το παρόν. Πράγμα που σημαίνει τεράστιο κόστος για όλους.

Προσυπογράφω επί της αρχής και των προθέσεων.